Nobuyuki Kikuchi

Roji-E

Japan 2000. Aoyama Shinji.

Eureka

Japan 2000. Drama van Shinji Aoyama en Aoyama Shinji. Met o.a. Kôji Yakusho, Aoi Miyazaki, Masaru Miyazaki, Yohichiroh Saitoh en Ken Mitsuishi.

M/Other

Japan 1999. Suwa Nobuhiro. Met o.a. Takahashi Ryudai, Makiko Watanabe en Miura Tomokazu.

Traag meanderende aanrechtdrama's komen doorgaans niet uit het land van de rijzende zon. Het vertrouwde beeld van de klassieke Japanse film bestaat uit een mystieke wereld van geisha's, rijstpapieren wanden en kersenbloesem. Vier jaar geleden maakten de programmeurs van het Rotterdamse filmfestival daarom een selectie uit het groeiend aantal Japanse films dat meer lijkt op het werk van Mike Leigh en Andrei Tarkovsky dan op de Japanse cinema die doorgaans het Westen bereikt. Onder de noemer 'Geen kersenbloesem' werd onder meer de film M/Other vertoond, een film die zich onderscheidt met improviserende acteurs die in lange, statische shots de dynamiek van onderhuidse spanningen etaleren. De film begint met de introductie van de gescheiden Tetsuro die samenwoont met zijn nieuwe vriendin Aki. Als de ex-vrouw van Tetsuro na een ongeluk in het ziekenhuis belandt, staat hun zoon Shun plotseling voor de deur. Zijn komst drijft carrièrevrouw Aki ongewild in de rol van huismoeder. Het resulterende onderhuidse conflict vormt de katalysator van een minutieuze ontleding van het drietal. (Japans gesproken met Duitse ondertitels. )

Barren Illusions

Japan 1999. Kiyoshi Kurosawa. Met o.a. Tadano Miako en Shinji Takeda.

Traag meanderende aanrechtdrama's komen doorgaans niet uit het land van de rijzende zon. Het vertrouwde beeld van de klassieke Japanse film bestaat uit een mystieke wereld van geisha's, rijstpapieren wanden en kersenbloesem. Vier jaar geleden maakten de programmeurs van het Rotterdamse filmfestival daarom een selectie uit het groeiend aantal Japanse films dat meer lijkt op het werk van Mike Leigh en Andrei Tarkovsky dan op de Japanse cinema die doorgaans het Westen bereikt. Onder de noemer 'Geen kersenbloesem' werd onder meer de film M/Other vertoond, een film die zich onderscheidt met improviserende acteurs die in lange, statische shots de dynamiek van onderhuidse spanningen etaleren. De film begint met de introductie van de gescheiden Tetsuro die samenwoont met zijn nieuwe vriendin Aki. Als de ex-vrouw van Tetsuro na een ongeluk in het ziekenhuis belandt, staat hun zoon Shun plotseling voor de deur. Zijn komst drijft carrièrevrouw Aki ongewild in de rol van huismoeder. Het resulterende onderhuidse conflict vormt de katalysator van een minutieuze ontleding van het drietal. (Japans gesproken met Duitse ondertitels. )

Mange-kyo

Japan 1998. Sento Naomi. Met o.a. Mifune Mika, Machiko Ono, Arimoto Shinya en Sento Naomi.

Traag meanderende aanrechtdrama's komen doorgaans niet uit het land van de rijzende zon. Het vertrouwde beeld van de klassieke Japanse film bestaat uit een mystieke wereld van geisha's, rijstpapieren wanden en kersenbloesem. Vier jaar geleden maakten de programmeurs van het Rotterdamse filmfestival daarom een selectie uit het groeiend aantal Japanse films dat meer lijkt op het werk van Mike Leigh en Andrei Tarkovsky dan op de Japanse cinema die doorgaans het Westen bereikt. Onder de noemer 'Geen kersenbloesem' werd onder meer de film M/Other vertoond, een film die zich onderscheidt met improviserende acteurs die in lange, statische shots de dynamiek van onderhuidse spanningen etaleren. De film begint met de introductie van de gescheiden Tetsuro die samenwoont met zijn nieuwe vriendin Aki. Als de ex-vrouw van Tetsuro na een ongeluk in het ziekenhuis belandt, staat hun zoon Shun plotseling voor de deur. Zijn komst drijft carrièrevrouw Aki ongewild in de rol van huismoeder. Het resulterende onderhuidse conflict vormt de katalysator van een minutieuze ontleding van het drietal. (Japans gesproken met Duitse ondertitels. )

Das geschriebene Gesicht

Japan​/​​Zwitserland 1995. Documentaire van Daniel Schmid. Met o.a. Hiroyuki Koga, Asaji Tsutakiyokomatsu, Toshiya Nagasawa, Kai Shishido en Yajuro Bando.

Traag meanderende aanrechtdrama's komen doorgaans niet uit het land van de rijzende zon. Het vertrouwde beeld van de klassieke Japanse film bestaat uit een mystieke wereld van geisha's, rijstpapieren wanden en kersenbloesem. Vier jaar geleden maakten de programmeurs van het Rotterdamse filmfestival daarom een selectie uit het groeiend aantal Japanse films dat meer lijkt op het werk van Mike Leigh en Andrei Tarkovsky dan op de Japanse cinema die doorgaans het Westen bereikt. Onder de noemer 'Geen kersenbloesem' werd onder meer de film M/Other vertoond, een film die zich onderscheidt met improviserende acteurs die in lange, statische shots de dynamiek van onderhuidse spanningen etaleren. De film begint met de introductie van de gescheiden Tetsuro die samenwoont met zijn nieuwe vriendin Aki. Als de ex-vrouw van Tetsuro na een ongeluk in het ziekenhuis belandt, staat hun zoon Shun plotseling voor de deur. Zijn komst drijft carrièrevrouw Aki ongewild in de rol van huismoeder. Het resulterende onderhuidse conflict vormt de katalysator van een minutieuze ontleding van het drietal. (Japans gesproken met Duitse ondertitels. )