Alessandro Haber

Falkenhjerte

Duitsland​/​​Italië​/​​Denemarken​/​​Noorwegen 1999. Familiefilm van Lars Hesselholdt. Met o.a. Fanny Bernth, Stefan Jürgens, Alessandro Harber, Lina Sastri en Loris Tocci.

Een vrouw van het Noorden

Nederland​/​​Italië 1999. Drama van Frans Weisz. Met o.a. Johanna ter Steege, Massimo Ghini, Douglas Henshall, Lena Headey en Claudio Amendola.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.

Tonka

Frankrijk 1997. Romantiek van Jean-Hugues Anglade. Met o.a. Pamela Soo, Alessandro Haber, Wu Hai, Marisa Berenson en Christian Charmetant.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.

Palla di neve

Italië 1996. Familiefilm van Maurizio Nichetti. Met o.a. Paolo Villaggio, Alessandro Haber, Fabiano Vagnarelli, Leo Gullotta en Monica Bellucci.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.

Il ciclone

Italië 1996. Romantiek van Leonardo Pieraccioni. Met o.a. Leonardo Pieraccioni, Lorena Forteza, Barbara Enrichi, Massimo Ceccherini en Sergio Forconi.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.

De Generazione

Italië 1994. Horror van Pier Giorgio Bellocchio, Marco Manetti, Antonio Manetti, Andrea Maula en Alberto Taraglio. Met o.a. Stefano Abbati, Francesca Antonelli, Asia Argento, Luigi Basagaluppi en Paolo Bellizzomi.

Een compilatie van tien korte films gemaakt door jonge, debuterende cineasten, die allen [KA1]e[KA1]en ding gemeen hebben: ze houden van de goeie oude Amerikaanse B-horror-films. In ARRIVANO I NOSTRI (Our Guys Are Coming) van Bellocchio krijgen we een TERMINATOR met een italiaans sausje overgoten (Scen.: Bellocchio en Alessandro Valori/Foto: Dante Dalla Torre). CONSEGNA LA DOMICILIO (House Delivery) van de Manetti-broertjes toont ons wat er gebeurt als een loopjongen door de stress in een monster verandert (Scen.: M&A Manetti, Simone Paragnani/Foto: Patrizio Patrizi). JUST ANOTHER VAMPIRE STORY van Maura handelt over de nachtelijke ontmoetingen van een homoseksuele aan alcohol verslaafde vampier (Scen.: Maula, M & A Manetti/Foto: Sandro De Pascalis). Een klein meisje is alleen thuis en bekijkt een nachtelijke griezelfilm op het kleine scherm in LA TV FA MALE AL BAMBINI ? (Is TV Bad For Children?) van Taraglio (Scen.: Taraglio, Luca Benedetti/Foto: Giuseppe Schifano). VUOTO A RENDERE (Return Empty) van Infascelli toont ons een doodgewone man met een gezin, een goede job en... een nummer op zijn arm (Scen.: Infascelli, David Nerattini/Foto: Federico Slatter). Argento, dochter van de beroemde Dario, debuteert met PROSPETTIVE (Outlook), waarin ze ons een blik gunt in haar droomwereld (Scen.: Argento/Foto: Gianni Mammolotti). Antonelli toont in CATENE (Chains) wat je moet doen wanneer je meisje je bedriegt en je vrienden je bloed doen koken (Scen.: Antonelli/Foto: Alessandro Pesci). Hoe een taxi-chauffeur kan reageren wanneer hij een onzichtbare klant krijgt, zien we in INDIA-21 van Prandstaller (Scen.: Prandstaller, Luca D`Ascianio/Foto: Alessandro Pesci). Dromen kunnen gevaarlijk zijn, althans volgens Fiorini in FINALMENTE INSIEME (Finally Together) (Scen.: Fiorini/Foto: Gianni Mammolotti). En ten slotte vraagt Valori zich af waarom men zo gek is om verliefd te worden in SQUEAK ! (Scen.: Valori, M&A Manetti/Foto: Sandro De Pascalis). Een onevenwichtige reeks korte films waarin wel enkele veelbelovende talenten voor de dag komen, maar die als geen homogeen geheel vormen. Van pure gruwel tot surrealistische en absurde ironie. Sommige van de regisseurs acteren in de films van hun collega's.

Per amore solo per amore

Italië 1993. Romantiek van Giovanni Veronesi. Met o.a. Diego Abatantuono, Penélope Cruz, Stefania Sandrelli, Alessandro Haber en Darek Nasser.

Jozef: een timmerman, trouwe echtgenoot van de maagd Maria en uitverkoren de vader te worden van Jezus Christus. Weinig meer staat er over hem in de bijbel. De film speculeert over zijn leven v[KA1]o[KA1]or en gedurende zijn ontmoeting met Maria. Het verhaal wordt verteld door middel van een voice over door zijn doofstomme Griekse slaaf Socrates (Haber). Jozef is een creatieve timmerman, een reiziger die naar Damascus en Rome wil, en ook een versierder die niet wil trouwen. Wanneer hij echter Maria ontmoet, wordt hij vreselijk verliefd op haar, trouwt met haar tegen de wil van haar familie en wordt een liefhebbende en begripvolle echtgenoot. Hij aanvaardt de situatie zonder vraagen of twijfels omtrent haar maagdelijkheid en zwangerschap. Onderhoudend en humoristisch. Ook bekend als ONLY FOR LOVE.

Pacco, doppio pacco e contropaccotto

Italië 1993. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Alessandro Haber, Leo Gullotta, Enzo Cannavale, Marina Confalone en Angela Luce.

Deze film speelt in Napels en bestaat uit tien verschillende verhalen over de kunst zijn of haar leven zo te schikken, dat je een baan kunt vinden ondanks afwijzingen en vriendjespolitiek, de confrontatie met de bureaucratie, en de strijd om het dagelijkse bestaan en de hoge kosten van de medische dienstverlening. Het gaat over verschillende manieren van zwendel en bedrog die er zoal zijn. Sommige sketches zijn uitstekend en zitten vol sarcasme, anderen zijn wat platvloerser en droeviger. Het acteerwerk is in orde, hoewel de cast zich hier en daar wat overdreven aanstelt. Het algehele resultaat is matig.

A che punto e la notte

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1993. Thriller van Nanni Loy. Met o.a. Marcello Mastroianni, Angela Finocchiaro, Marie Laforêt, Emmanuelle Riva en Max von Sydow.

Een priester sterft bij de explosie van een kaars in Turijn. Commissaris Mastroianni moet onderzoeken wie baat had bij de dood van deze radicale priester. Velen hadden een motief, want heel wat mensen hadden redenen te over om de man te vrezen. Een aanslag van de maffia kan echter ook niet uitgesloten worden, zeker niet wanneer wat later een politieman vermoord wordt. In zijn doodstrijd kon hij nog het woord TOPOS op het windscherm van de auto schrijven. Wat is de betekenis van dat woord en zijn beide moorden met elkaar verbonden? Redelijk goed uitgewerkte thriller die zich zowel in de maffiawereld als in religieuze kringen beweegt. Mits een serieuze inkorting had het zelfs een uitstekende politiefilm kunnen worden. Loy, Franco Marotta en Laura Toscano baseerden hun scenario op een boek van het duo Fruttero/Lucentini, in Duitsland verschenen als Wie weit ist der Nacht. Fotografie van Claudio Cirillo. Wordt vertoond in twee delen.

80mq - Ottanta metri quadri

Italië 1993. Drama van Ignazio Agosta en Cecilia Calvi. Met o.a. Isa Barzizza, Anna Bonaiuto, Renato Carpentieri, Stefano Dionisio en Isabella Ferrari.

Vijf verhalen van vijf debuterende regisseurs met één gemeenschappelijk thema; de aanpassing aan de omgeving. Vijf huizen, vijf echtparen en de alledaagse hel van echtgenoten en echtgenotes, moeders en kinderen, minnaars en verloofden, die met elkaar strijden en debatteren over het tevergeefs zoeken naar een uitweg uit de ellendige werkelijkheid van het Italië in de jaren rond 1990. De beste episode is die van D'Ascanio, waarin Scarpati eindeloze strijd voert met zijn vrouw en tegen zijn manie om het huis schoon te maken. Opmerkelijk is ook Calvi's oedipale gastronomische duel tussen Barzizza en Haber. Het thema van Agosta gaat over de onplezierige gewoonte van een stel tijdens een lange benauwde middag. Het verhaal van regisseur Dido Castelli gaat over de stroom van gevoelens en onzekerheden van het hart. Luca Manfredi's deel gaat over de midlife-crisis. Globaal genomen gaat de film over communicatieproblemen.

Vietato ai minori

Italië 1992. Komedie van Maurizio Ponzi. Met o.a. Alessandro Haber, Mariella Valentini, Massimo Venturiello, Paco Reconti en Nicola Pistoia.

Een zwarte komedie over een onmatig, genotzuchtig stelletje ongeregeld dat probeert een harde pornofilm te maken waar niemand op zit te wachten. De obscure en neurotische producent Scalpo (Haber), de enige die in de onderneming gelooft, heeft het project aan de staatstelevisie verkocht als een serieuze documentaire. Bij de opnamen op Elba is de stemming alles behalve erotisch: de regisseur (Pistoia) en de cameraman maken alleen maar ruzie, het pornosterretje (Valentini) denkt dat ze en echte actrice is, haar minnaar Tommaso (Venturiello) wordt verteerd door jaloezie, een schatrijke financier wil incognito blijven, en zo lopen er nog een paar weirdo's rond.

Parenti serpenti

Italië 1992. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alessandro Haber, Cinzia Leoni, Marina Confalone, Pia Velsi en Paolo Panelli.

Ieder jaar verzamelt de familie Colapietro zich tegen kerstmis in het huis van de bejaarde ouders. Twee broers en twee zussen met hun gezinnen. Het lijkt allemaal koek en ei: een grote, gezellige familie die roddelt, commentaar levert, herinneringen ophaalt en het verleden verheerlijkt. Tot vader en moeder vertellen dat ze te oud worden om zelfstandig te wonen en dat ze willen intrekken bij een van de kinderen - bij wie mogen de kinderen zelf beslissen. Dan laaien de rivaliteit, jaloezie en afgunst die tussen de vier kinderen blijken te smeulen op. Prachtig gespeeld. Het scenario is van Carmine Amoroso. Het camerawerk is van Franco Di Giacomo.

The Story Of Boys And Girls

1991. Pupi Avati. Met o.a. Anna Bonaiuto, Lina Bernardi, Valeria Bruni Tedeschi, Lucretia Della Rovere en Davide Bechini.

Ieder jaar verzamelt de familie Colapietro zich tegen kerstmis in het huis van de bejaarde ouders. Twee broers en twee zussen met hun gezinnen. Het lijkt allemaal koek en ei: een grote, gezellige familie die roddelt, commentaar levert, herinneringen ophaalt en het verleden verheerlijkt. Tot vader en moeder vertellen dat ze te oud worden om zelfstandig te wonen en dat ze willen intrekken bij een van de kinderen - bij wie mogen de kinderen zelf beslissen. Dan laaien de rivaliteit, jaloezie en afgunst die tussen de vier kinderen blijken te smeulen op. Prachtig gespeeld. Het scenario is van Carmine Amoroso. Het camerawerk is van Franco Di Giacomo.

Un cane sciolto

Frankrijk​/​​Italië 1990. Misdaad van Giorgio Capitani. Met o.a. Sergio Castellitto, Nancy Brilli, Laure Killing, Micheline Presle en Marc Adjadj.

In september 1966 valt een zestien-jarig meisje van de rotsen als ze probeert te ontsnappen aan een viertal achtervolgers. Meer dan twintig jaar later zijn de omstandigheden, waaronder zij de dood vond, nog steeds niet duidelijk. Haar moeder is nu een oude zwerfster, die nog steeds de waarheid probeert te achterhalen. Een van de achtervolgers krijgt gewetenswroeging en een jonge rechter kan, met nieuwe gegevens, de zaak heropenen. Film gaat mede over het privé-en familieleven van de rechter.

Dicembre

Italië 1990. Drama van Antonio Monda. Met o.a. Pamela Villoresi, Leonardo Trame, Alessandro Haber, Pino Colizzi en Susanna Marcomeni.

Een goed en interessant regiedebuut vanwege de vergelijking tussen de standpunten van een kind en een volwassene. Dit familiedrama speelt zich af in december, wanneer de tante van het kind, een schilderes die pas weduwe is geworden, haar neefje uitnodigt om tot nieuwjaar bij haar te blijven. Het kind en zijn excentrieke tante delen hetzelfde enthousiasme voor films, sprookjes en de fantasiewereld. Er wordt subliem geacteerd en de film is een visueel juweeltje, hoewel het een moeilijke opgave is het verhaal door de ogen van een kind te verbeelden. Ook bekend als: DECEMBER.

Willy Signori e vengo da lontano

Italië 1989. Komedie van Francesco Nuti. Met o.a. Francesco Nuti, Isabella Ferrari, Anna Galiena, Alessandro Haber en Cristina Gaioni.

Romantische komedie met een sociale ondertoon, net iets te leuk voor z`n eigen bestwil. De journalist Willy Signori, (Nuti), is getuige van een auto-ongeluk waarbij een man omkomt. Willy heeft een arrogante, chique vriendin en een broer die aan de drank is. De zwangere vrouw van de dode komt op de proppen en Willy besluit voor haar te zorgen. Maar het dubbelleven wordt hem te machtig. Hij vlucht naar Afrika met zijn broer en de zwangere vrouw volgt hem. Best aardig.

Storia di ragazzi e di ragazze

Italië 1989. Komedie van Pupi Avati. Met o.a. Felice Andreasi, Davide Bechini, Lina Bernardi, Angiola Baggi en Anna Bonaiuto.

Een heerlijke film over een verlovingsfeest van een stadsjongen (Bechini) en een meisje (Della Rovere) van het land in de winter van 1936. De familie van het meisje richt, samen met de plaatselijke pastoor, een traditionele dertig-gangen maaltijd aan. De burgerlijke ouders van de jongen uit Bologna staan niet te trappelen om de aanstaande schoonfamilie te ontmoeten. De film speelt tijdens het lange diner, gevolgd door een siesta en amoureuze activiteiten. Prachtig in zwart-wit gefilmd (door cameraman Pasquale Rachini), uitstekend gespeeld, fraai script (van de regisseur), zeer goed gesneden.

Storia Di Ragazzi E Ragazze

Italië 1989. Pupi Avati. Met o.a. Davide Bechini, Alessandro Haber en Felice Andreasi.

Een heerlijke film over een verlovingsfeest van een stadsjongen (Bechini) en een meisje (Della Rovere) van het land in de winter van 1936. De familie van het meisje richt, samen met de plaatselijke pastoor, een traditionele dertig-gangen maaltijd aan. De burgerlijke ouders van de jongen uit Bologna staan niet te trappelen om de aanstaande schoonfamilie te ontmoeten. De film speelt tijdens het lange diner, gevolgd door een siesta en amoureuze activiteiten. Prachtig in zwart-wit gefilmd (door cameraman Pasquale Rachini), uitstekend gespeeld, fraai script (van de regisseur), zeer goed gesneden.

Gioco di società

Italië 1989. Misdaad van Nanni Loy. Met o.a. Mario Adorf, Alessandro Haber en Pamela Prati.

Interessante dubbele moordintrige die zich in de hogere kringen afspeelt. In een luxueus huis op Sicilië ondergaat de relatie van een echtpaar uit de bourgeoisie een ernstige crisis. De gespannen sfeer creëert de mogelijkheid dat de man zijn vrouw wil vermoorden en omgekeerd. De betrokkenheid van een andere man, die als een dubbele moordenaar kan optreden, maakt de zaak er niet eenvoudiger op. Prima acteerwerk en goede technische prestaties.

Piazza Navona

Frankrijk​/​​Italië 1988. Drama van Francesco Lazotti, Roberto Giannarelli en Fabrizio Giordani. Met o.a. Marcello Mastroianni, Fanny Ardant, Alessandro Haber, Mariangela Melato en Vendela Maria Kirsebom.

Deze film, geproduceerd door Ettore Scola, bestaat uit zes hedendaagse verhalen. Elke regisseur heeft zijn eigen episode; naast de genoemde regisseurs zijn dat Daniele Costantini, Ricky Tognazzi en Roger Guillot. De verhalen komen op het volgende neer: ontmoeting na jaren met een vriend; een uit elkaar gegaan echtpaar komt elkaar weer tegen en verder bitterheid, strijd en liefde.

Il Volpone

Italië 1988. Komedie van Maurizio Ponzi. Met o.a. Enrico Montesano, Paolo Villaggio, Renzo Montagnani, Enrico Maria Salerno en Eleanora Giorgi.

Een klucht naar een stuk van Ben Jonson, waarin de hebzucht van erfgenamen en de kruiperigheid van bedienden worden gehekeld. Hoofdrolspelers zijn Villaggio als Volpone de miljonair en Montesano als zijn sluwe nieuwe butler. Het tweetal slaat de handen ineen om een trio pretendenten voor de erfenis voor de mal te houden. Er wordt goed geacteerd en de locatie Santa Margherita Ligure aan de Italiaanse kust is adembenemend.

Come è dura l'avventura

Italië 1988. Komedie van Flavio Mogherini. Met o.a. Paolo Villaggio, Lino Banfi, Gastone Moschin, Flavio Bucci en Alessandro Haber.

Een louche vent, die krap bij kas zit, probeert een verzekeringsmaatschappij geld afhandig te maken door ze voor een nieuwe boot te laten betalen in plaats van zijn oude, die in Marokko aan de grond is gelopen. Daartoe moet hij de gestrande boot weer bevaarbaar maken en nogmaals laten zinken. Hij gaat op zoek naar een kapitein, die met het schip ten onder moet gaan. De film vertelt de avonturen van het tweetal, met soms komische maar vaak overdreven effecten. Overtrokken acteerwerk.

Arrivederci e grazie

Italië 1988. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ricky Tognazzi, Gianmarco Tognazzi, Anouk Aimés en Catherine Alric.

Een komedie over een vader en een zoon die niet met elkaar overweg kunnen. De oude man verlaat zijn vrouw in zijn 'tweede jeugd', terwijl de zoon door zijn vrouw verlaten wordt. Hij gaat onsuccesvolle toneelstukken schrijven. De een juicht, de ander treurt. De rollen worden uitstekend vertolkt, er zitten een paar geestige scènes in, en toch is de film net niet echt amusant.

Tommaso Blu

Duitsland 1987. Drama van Florian Furtwängler.

Een Italiaanse arbeider, die lange tijd een normaal, aangepast leven heeft geleid, besluit op een dag alle conventies overboord te gooien. Een film die geen eenvoudige, duidelijke antwoorden geeft, maar desondanks te veel open laat.

Man on Fire

Italië​/​​Frankrijk 1987. Thriller van Elie Chouraqui. Met o.a. Scott Glenn, Jade Malle, Joe Pesci, Brooke Adams en Danny Aiello.

De eerste Engelstalige speelfilm van de Franse regisseur Chouraqui: een onbetekenend melodrama met veel bloed en weinig spanning. Een voormalige CIA-agent werkt als lijfwacht van een klein, rijk meisje dat niettemin wordt ontvoerd door Italiaanse terroristen. De lijfwacht maakt jacht op de ontvoerders. Technisch gesproken is de film prima, maar de karakters en het script zijn zwak. De regisseur schreef samen met Sergio Donati het scenario naar het gelijknamige boek van A.J. Quinnell. Ook bekend als Absinthe.

Da grande

Italië 1987. Komedie van Franco Amurri. Met o.a. Renato Pozzetto, Giulia Boschi, Alessandro Haber, Ottavia Piccolo en Alessandro Partexano.

Eindelijk een Italiaanse komedie vol humor, en zonder dwaze scènes en misplaatst naakt. Prachtige, onderhoudende film over een 7-jarig jongetje dat lichamelijk volwassen wordt, maar geestelijk en gevoelsmatig kind blijft. Zijn ouders zijn in verwarring, terwijl zijn zusje van zijn transformatie op de hoogte is. Ook zijn lieve, mooie lerares, vertolkt door Boschi, speelt mee. Pozzetto schittert in de hoofdrol.

Regalo di Natale

Italië 1986. Komedie van Pupi Avati. Met o.a. Diego Abatantuono, Alessandro Haber, Carlo Delle Piane, George Eastman en Gianni Cavina.

Een krappe voldoende voor deze film over een losbandige excentriekeling met een zwak voor het kaartspel die kerstavond in een leeg landhuis doorbrengt, met vier vrienden die erop gebrand zijn hem eens helemaal uit te kleden. Het kaartfeest is bedoeld als een gelegenheid tot verzoening maar de vriendschap blijkt niet dieper te gaan dan de bodem van de portemonnaie. Een nogal flauwe film met minder humor dan ander werk van Avati.

La Donna del traghetto

Italië 1986. Komedie van Amedeo Fago. Met o.a. Alessandro Haber, Teresa Ann Leroy, Paco Fabrini en Nicola Di Pinto.

Een onafhankelijk geproduceerde low budget-film, van een ontwapenende charme. Geslaagd regiedebuut van Fago. Een ontroerend verhaal over een eenzame man, die naar een baby verlangt. Hij raakt geobsedeerd door kinderen en baby's. Tenslotte biedt een sympathieke, stille jonge vrouw zich aan als substituut voor zijn wensdroom. De sfeervolle fotografie in de pittoreske Povlakte geeft de film een onaardse sfeer.

Grandi magazzini

Italië 1986. Komedie van Castellano en Pipolo. Met o.a. Laura Antonelli, Enrico Montesano, Alessandro Haber, Nino Manfredi en Michele Placido.

Het idee achter deze film: zet zoveel mogelijk populaire Italiaanse filmsterren in een enorm warenhuis bij elkaar in een verhaal met talrijke subplots. Verhaal en film worden chaotisch en onzinnig; alleen Ornella Muti (als zichzelf) is een lust voor het oog wanneer ze onverwacht opduikt op de afdeling sportkleding voor heren. U kunt beter zelf naar een warenhuis gaan. Sceario van Castellano en Pipolo; camerawerk van Nino Celeste.

Olga e i suoi figli

Italië 1985. Drama van Salvatore Nocita. Met o.a. Annie Girardot, Gianfranco Tondini, Isabella Goldman, Giulia Salvatore en Alessandro Haber.

Deze film over krankzinnigheid kan de kijkers zelf gek maken door de traagheid, de langdradige dialogen en de herhalingen. Het verhaal gaat over een tiener die zich terugtrekt in zijn eigen schizofrene wereld, nadat zijn vader om het leven is gekomen door een ongeluk waarvoor hij zich verantwoordelijk voelt. Zijn moeder, vrienden en artsen proberen hem te helpen met vriendelijkheid, pillen, dwangbuizen en ziekenzalen, maar zijn toestand verslechtert alleen maar. Aan het einde van de film wordt hij teruggebracht naar het ziekenhuis; hij bevindt zich in zijn zoveelste crisis.

Mamma Ebe

Italië 1985. Biografie van Carlo Lizzani. Met o.a. Stefanie Sandrelli, Barbara De Rossi, Ida De Benedetto, Laura Betti en Berta Dominguez.

Een serieus docu-drama over Gigliola Ebe Giorgini van San Baronto, die bekend stond als wonderdoenster bij sommigen, maar ook als bedriegster die miljoenen afperste, hetgeen aan het begin van 1985 de Italiaanse voorpagina's haalde. Het scenario van deze gebeurtenis uit het werkelijke leven werd door Ebe Giorgini zelf goedgekeurd voordat de opnamen begonnen. Iedereen die betrokken was bij deze film is meer dan bekwaam en de film zelf is tamelijk boeiend.

Le due vite di Mattia Pascal

Italië 1985. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Flavio Bucci, Laura Morante, Laura del Sol en Andréa Ferréol.

Uitstekend artistiek en technisch talent en prachtige locaties aan de Ligurische kust, in Monte Carlo en in Venetië, worden gecombineerd met Marcello Mastroianni's voortdurend boeiende spel en Nicola Piovani's muziek. Al deze aspecten maken de film tot een van de meest onderhoudende en intelligente Italiaanse komedies van dit decennium. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Luigi Pirandello over de speurtocht van een man naar zijn identiteit.

Anche lei fumava il sigaro

Italië 1985. Drama van Alessandro di Robilant. Met o.a. Alessandro Haber, Marietta Mehes, Hal Yamanouchi en Maurizio Donadoni.

Een banaal verhaal over een jong verliefd stel, waarvan de jongen voor zijn geliefde een roofoverval heeft gepleegd, en onder de druk van mogelijke vervolging door de politie leeft. Ze scheiden en later ontdekt hij zijn werkelijke passie: de muziek. Hij wordt een beroemde popster en krijgt haar terug, maar verlaat haar nogmaals. Het enige interessante aan de film zijn de surrealistische scènes van het leven in de stad met op de achtergrond het ritme van grootsteedse rock. Verschrikkelijk toneelmatig gespeeld. Regisseur di Robilant's eersteling is niet erg veelbelovend.

Flirt

Italië 1983. Komedie van Roberto Russo. Met o.a. Monica Vitti, Jean-Luc Bideau, Alessandro Haber en Eros Pagni.

De titel zegt het al. Deze keer is het de vrouw die met enige schuldgevoelens en onzekerheid gaat flirten. Monica Vitti vergooit haar talent in deze film, zonder diepte, over een emotionele crisis. De regie en het spel zijn beneden peil.

Sogni mostruosamente proibiti

Italië 1982. Komedie van Neri Parenti. Met o.a. Paolo Villaggio, Janet Agren, Alessandro Haber, Alida Valli en Chris Avran.

De produktie is vrij goed in deze onderhoudende komedie over een werknemer die voortdurend droomt: tijdens zijn werk, in bad, in zijn slaap en in verschillende andere situaties. Zijn dromen gaan voornamelijk over het redden van een zinnenstrelend mooie vrouw die in gevaar verkeert. Op een dag ontmoet hij haar in levende lijve in een supermarkt en redt haar onbewust van een stel gangsters die achter haar aan zitten wegens een microfilm waardoor een advocaat betrokken kan raken bij criminele praktijken. Villaggio speelt de dromer op prachtige komische wijze; dromend als onhandige Superman, stuntelige Tarzan en King Arthur etc. Agran is het lieftallige onderwerp van zijn dromen.

Ehrengard

Italië 1982. Drama van Emidio Greco. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Audrey Matson, Lea Padovani, Alessandro Haber en Caterina Boratco.

Een hofschilder en rokkenjager laat in de 18de eeuw zijn blik vallen op een ge[KA3]emancipeerde hofdame. Zij weerstaat zijn avances maar weet hem op h[KA1]a[KA1]ar termen te winnen en ondertussen ook de eer te redden van haar prinses (die in het geheim moet bevallen van een bastaardzoon). De novelle van Karen Blixen kreeg een stijlvolle maar langzame verfilming, die soms overmatig op de literaire dialoog steunt. In de sterke rolbezetting is de titelrol van Audrey Matson een openbaring.

Sogni d'oro

Italië 1981. Experimenteel van Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Piera Degli Esposti, Laura Morante, Alessandro Haber en Gigi Morra.

Een anarchistische komedie over een regisseur die een regisseur wil maken over de studentenrevoltes van '68 en daarbij in absurde conflicten komt met producenten, medewerkers, collega's en zijn dominerende moeder. Deze persoonlijke variant op Fellini's OTTO E MEZZO compleet met Freudiaanse- fantasiescènes, heeft een verkwikkende ironie, al zullen veel sarcastische referenties de niet-cinefiel gevormde toeschouwer ontgaan. In deze context is de acteur-regisseur soms te vriendelijk voor zijn eigen personage.

Piso pisello

Italië 1981. Familiefilm van Peter Del Monte. Met o.a. Luco Porro, Fabio Peraboni, Valeria d' Obici, Alessandro Haber en Leopoldo Trieste.

Een dertien-jarige maakt bijna ongemerkt de Amerikaanse logée van zijn ouders zwanger en eist de verantwoordelijkheid voor zijn vaderschap op, terwijl zijn omgeving niet weet hoe deze situatie te behandelen. De film als charmerende fantasie rond de belevenissen van de prille vader en zijn zoon verliest geleidelijk aan inventiviteit, valt dan in herhalingen en legt de vertedering er wel erg dik op. De spontane kinderregie en het kansrijke gegeven verdienden een beter uitgewerkt scenario.

Bollenti spiriti

Italië 1981. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Johnny Dorelli, Gloria Guida, Alessandro Haber en Lory Del Santo.

De graaf van Uberti erft negentig procent van een oud kasteel, de resterende tien procent gaat naar een schone dame. Dan komt echter de geest van Guiscardo op de proppen, de voorvader van de graaf, die verliefd is op de vrouw. Er volgt een spookachtige complicatie. Niet al te komisch, maar twee beeldige actrices voorzien de film rijkelijk van vlees.

Per questa notte

Italië 1978. Drama van Carlo di Carlo. Met o.a. Adalberto Maria Merli, Eva Axon, Paolo Bonacelli, Caterina Boratto en Sara Franchetti.

Een revolutionair komt aan in de hoofdstad van een onbenoemde dictatuur, waar een revolte bloedig is neergeslagen en de oud-verzetsstrijders onder deze repressie het vertrouwen in de ideeën van weleer en in elkaar hebben verloren. Hij wil zich niet bij de nederlaag neerleggen en probeert contact te zoeken met de vroegere leider. Italiaans debuut van filmcriticus en documentarist Carlo, nadat hij een reeks van Duitse tv-produkties had gemaakt. Hij weet hier de zwerftocht van de anti-held tussen angst, wantrouwen en onzekerheid aanvankelijk beklemmend te maken, maar de al te grote onbestemdheid en de ontoereikende dramatische spankracht laten de aandacht en interesse vaak verslappen.

Quanto é bello lu murire acciso

Italië 1975. Historische film van Ennio Lorenzini. Met o.a. Stefano Satta Flores, Alessandro Haber en Giorgio Brogi.

Historisch drama, dat speelt in Italië in 1857. De held wil het Koninkrijk van Sililië aanvallen en landt daartoe op Capri. Maar hij schenkt geen aandacht aan de berichten over militaire bewegingen in het zuiden. Hier en daar goed spel, maar de regie houdt niet over.

Come una rosa al naso

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1975. Komedie van Franco Rossi. Met o.a. Vittorio Gassman, Ornella Muti, Lou Castel, Adolfo Celi en Madeline Hinde.

Een Italiaanse restauranthouder in Londen krijgt van zijn mafia-verwanten op Sicilië opdracht te waken over de maagdelijkheid van een aantrekkelijk nichtje dat naar Engeland komt. Deze stereotiepe situatie-komedie is geconstrueerd rond de komische talenten van Gassman en de charme van Muti die door gebrek aan inhoudelijke verrassingen wel erg zwaar belast worden.

L' Amante dell'orsa maggiore

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1972. Avonturenfilm van Valentino Orsini. Met o.a. Giuliano Gemma, Senta Berger, Bruno Cremer, Flavio Bucci en Nicoletta Machiavelli.

Een aantal avonturiers sluit zich in de jaren '20 aan bij een groep smokkelaars die opereert tussen Polen en Rusland. Aan beide kanten van de grens wordt deze smokkelbende gefêteerd, maar ook bedreigd met dwangarbeid in Siberië of verraad. Dat de boeiende authentieke stof geen meeslepend drama opgeleverd heeft, is het gevolg van de al te fragmentarische scenario-bewerking en de weinig overzichtelijke montage. De overmatige aandacht voor een driehoeksverhouding binnen de groep, de al te filmsterachtige benadering van de hoofdrollen en de quasi-folklore zijn andere minpunten; toch blijft er een aantal boeiende momenten over.

La Cina è vicina

Italië 1967. Erotiek van Marco Bellocchio. Met o.a. Glauco Mauri, Elda Tattoli, Paolo Graziosi, Daniela Surina en Pierluigi Aprà.

Een burgerlijke kamergeleerde staat kandidaat bij de provinciale verkiezingen en laat zich op voorspraak van zijn secretaresse bij zijn campagne helpen door haar verloofde. Deze wordt de minnaar van de praktische oudere zuster die het familiekapitaal beheert, maar maakt de ex-verloofde zwanger om haar werkgever in de waan te brengen dat deze de vader is. Venijnige satire op bourgeois-gezin als broeinest van frustraties die de leden weerloos maken tegen het praktisch opportunisme en op de zogenaamde belangstelling ergens voor. (Maoïsme van de jongste broer is een reactie op seminarie- opvoeding). Het kluchtige scenario werd geschreven door hoofdrolspeelster Tattoli. Het camerawerk is van Tonino Delli Colli. Mono. Ook bekend als LA CHINA ESTÁ CERCA.