Jean-Louis Valéro: muziek.
Er zijn 12 films gevonden.

Les amours d'Astrée et de Céladon

2007 | Romantiek

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 2007. Romantiek van Eric Rohmer. Met o.a. Stéphanie Crayencour, Andy Gillet, Cécile Cassel en Véronique Reymond.

Alleen de bejaarde solozeiler Rohmer haalt het in zijn hoofd om een episode uit Honoré d'Urfé's zeventiende-eeuwse romancyclus van vijfduizend pagina's te verfilmen - en dan ook nog coherent en op handzame lengte van 109 minuten. Verfijnd en landerig is het verhaal van herderskoppel Astrée en Céladon die, ten druïden-tijde in vijfde-eeuws Gallië, door een jaloerse derde van elkaar worden gescheiden. Hoewel de dialogen Rohmeriaans speels klinken en de sprookjesbosfotografie van Diane Baratier kwaliteiten heeft, is deze semi-fantastiek een apocrief hoofdstuk in het oeuvre van de regisseur. Opgenomen in de Auvergne en Val de Loire, met mooie nimfen als bonus.

Berlin-Cinéma

1997 | Documentaire

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Documentaire van Samira Gloor-Fadel. Met o.a. Wim Wenders, Jean Nouvel, Jean-Luc Godard, Thomas en Rüdiger Vogler.

Alleen de bejaarde solozeiler Rohmer haalt het in zijn hoofd om een episode uit Honoré d'Urfé's zeventiende-eeuwse romancyclus van vijfduizend pagina's te verfilmen - en dan ook nog coherent en op handzame lengte van 109 minuten. Verfijnd en landerig is het verhaal van herderskoppel Astrée en Céladon die, ten druïden-tijde in vijfde-eeuws Gallië, door een jaloerse derde van elkaar worden gescheiden. Hoewel de dialogen Rohmeriaans speels klinken en de sprookjesbosfotografie van Diane Baratier kwaliteiten heeft, is deze semi-fantastiek een apocrief hoofdstuk in het oeuvre van de regisseur. Opgenomen in de Auvergne en Val de Loire, met mooie nimfen als bonus.

Montand le film

1994 | Documentaire

Frankrijk 1994. Documentaire van Jean Labib.

De film, gemonteerd archiefmateriaal, vertelt op levendige wijze over leven en werk van Yves Montand, becommentarieerd door hemzelf. Aan de hand van ongepubliceerde foto's en fragmenten uit de vele films waaraan hij meewerkte, wordt zijn leven verbeeld. Opnamen van variété-optredens, van zijn grote reizen en van zijn omgang met de groten der aarde passeren de revue. Zijn hele leven komt aan bod: zijn prilste jeugd in miserabele omstandigheden in Monsemuna in Italië, de emigratie naar en kindertijd in Marseille, de politieke uitzendingen op tv en zijn teruggetrokken bestaan in Auteuil. Het commentaar is geselecteerd uit de vijftig uur bandopnamen die Rotman en Hamon maakten voor hun biografie. Aan de vorm en kwaliteit ervan is te merken dat het niet bestemd was voor dit gebruik. Niettemin belicht het portret de belangrijkste kanten van de privé-persoon en de beroemdheid Montand.

Montand

1994 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 1994. Documentaire van Jean Labib. Met o.a. Catherine Allégret, Rodolphe De Carini, Benjamin Castaldi, Francis Denel en Christian Farnoux.

Een diepgravend portret van Yves Montand die op 13 oktober 1921 als Ivo Livi geboren werd in Monsummano in Toscane. Drie jaar later verhuisden zijn ouders naar Parijs en hij verkreeg in 1929 hij de Franse nationaliteit. In 1938 debuteerde hij als chansonnier en werd na WO II een van de belangrijke Franse zangers/acteurs. Deze film bevat heel wat nog nooit eerder vertoonde scènes van Montand privé en fragmenten uit het merendeel van zijn films. De fans van de zanger krijgen volop de kans te genieten van de hoogtepunten uit het leven van Montand, inclusief de vele vrouwen waarop hij verliefd werd. Hij overleed op 9 november 1991 in Senlis bij Parijs, kort na de opnamen van zijn laatste film IP5. Zijn eigen commentaar, gedestilleerd uit een zestig uur durend interview afgenomen door Hervé Hannon en Patrick Rothman in 1990 ter voorbereiding van hun boek Tu vois je n'ai pas oublié, wordt afgewisseld met enkele uitspraken van mensen die hem goed gekend hebben. Labib baseerde zijn scenario op het boek van Hannon en Rothman. Bernard Josse deed de montage. Het nieuwe fotomateriaal is van Jean-Jacques Flori. De videotitel is MONTAND LE FILM.

L'arbre, le maire et la médiathèque

1993 | Drama, Komedie

Frankrijk 1993. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Pascal Greggory, Arielle Dombasle, Fabrice Luchini, Clementine Amouroux en François-Marie Banier.

Opmerkelijk vrolijke plattelandsschets van Eric Rohmer rond een jonge socialistische burgemeester (Julien Dechaumes) begin jaren negentig in een klein dorp. De bevriende minister van Cultuur heeft hem een zak geld gegeven voor een nieuw cultureel centrum, tot ontzetting van het lokale schoolhoofd (Marc Rossignol). Meer tegenwind komt van de vriendin van de burgemeester, die hem simpelweg ziet als de aloude landheer. Regisseur en schrijver Rohmer leverde een kostelijke discussiefilm over de socialisten, de groenen, de conservatieven, het slinkende boerenbestand en de aanwas van de thuiswerkende import uit de stad.

Vagabond

1992 | Romantiek

Frankrijk 1992. Romantiek van Ann Le Monnier. Met o.a. Gérard Darmon, Ludmila Mikaël, Jean-Jacques Moreau en Aurore Colas Rimbert.

Een man is arm en dakloos geworden om te kunnen ontsnappen aan de spookbeelden van zijn pijnlijke verleden. Als clochard zoekt hij bij gebrek aan geluk alleen maar rust. Om elke hoek, elke keer wanneer de zon opgaat, is er de eenzaamheid. Met dit schitterende uitgangspunt, dat herinnert aan LA LEGGENDA DEL SANTO BEVITORE van Olmi, maakt Le Monnier een wisselvallige film, die de kijker toch niet onberoerd laat. Maar het ligt er een beetje te dik bovenop en het is niet evenwichtig genoeg. Het gaat mis wanneer het verhaal - te snel - de kant van een onwaarschijnlijke liefdesgeschiedenis op wankelt. Olmi's magie is ver te zoeken.

Mado, poste restante

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Alexandre Adabachian. Met o.a. Mariane Groves, Oleg Yankovski en Isabelle Gélinas.

Waar komt deze overgeplaatste vrouw in Saint-Crépin sur Loue, een gat ergens in Frankrijk, vandaan? Haar verleden blijft een groot mysterie voor de inwoners en voor haarzelf. Een nogal kleurloze, bitterzoete kroniek, ondanks de suggestieve verbeelding van het dagelijkse bestaan in de provincie. De belangstelling verflauwt al snel. Is het thema te mager? Een gebrek aan tempo? Te ongenuanceerde personages? Ongetwijfeld speelt het allemaal een rol in dit verhaaltje van een beginner, die geen gemakkelijk thema heeft genomen.

Erreur de jeunesse

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Radovan Tadic. Met o.a. Géraldine Danon, Francis Frappat, Muni, Patrick Bauchau en Didier Flamand.

Drie personen, die aan de rand van de maatschappij staan, wonen samen op een Parijse zolder. Ze zijn op zoek naar het geluk, dat ze nooit zullen vinden vanwege hun voorkeur voor buitensporigheden. Het project mislukt dus. De nieuweling Tadic heeft een sombere eenakter gemaakt, waarin soms inspiratie doorklinkt, ingedamd door stommiteiten in de regie en ook doordat hij er niet in slaagt ons te doen geloven dat dergelijke 'anti- helden' echt bestaan. Ze komen karikaturaal en stereotiep over. Camerawerk van Pierre Novion, Georges Strouve, John Stanier en regisseur Tadic.

L'ami de mon amie

1987 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk 1987. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Emmanuelle Chaulet, Eric Viellard, Sophie Renoir, Anne-Laure Meury en François-Eric Gendron.

Zesde episode in de reeks Comédies et Proverbes is een delicieuze Rohmer-delicatesse. In de noordwestelijke Parijse banlieue maakt kersverse bewoonster Blanche (Chaulet) kennis met de extraverte Léa (Renoir, achterkleindochter van de impressionist Auguste). En met Léa's vriendje, van wie ze al snel vlinders in de buik krijgt. Vermakelijke liefdesverwikkelingen, door de grote Franse meester van de discrete observatie lichtvoetig gechroniqueerd. Zonnig als een zomerdag, met co-hoofdrol voor de architectuur en groene omgeving van satellietstad-in-ontwikkeling Cergy-Pontoise. Bijrolletje van Anne-Laure Meury, de schalkse studente in Rohmers parel La femme de l'aviateur.

Quatre aventures de Reinette et Mirabelle

1986 | Drama, Komedie

Frankrijk 1986. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Jessica Forde, Joëlle Miquel, Philippe Laudenbach, François-Marie Bannier en Jean-Claude Brisseau.

In de vorige film van Rohmer, LE RAYON VERT, ging de laatste zonnestraal onder. L`HEURE BLEUE is de tijd die voorafgaat aan het aanbreken van een nieuwe dag, en dan met name op het platteland in dit eerste deel van een vierluik met als rode draden Reinette (Miquel), het plattelandsmeisje en Isabelle (Forde), het meisje uit de stad. Reinette schildert en Isabelle is etnologe. Alleen het eerste verhaal speelt zich af op het platteland, de andere drie, LE GARÇON DE CAFÉ, LE MENDIANT, LA KLEPTOMANE ET L'ARNAQUEUSE en LA VENTE DU TABLEAU, hebben de lawaaiege en drukke stad als achtergrond. Vreemde en zonderlinge figuren passeren de revue. Mensen die je doen lachen, maar je tegelijkertijd verontrusten. Deze mengeling van humor, ironie, zotheid, maar ook van angst en leed verleent de zo speciale sfeer aan deze film, die absoluut niet lijkt op de rest van Rohmers oeuvre, wat over het algemeen moralistisch, poëtisch, realistisch, subtiel, elegant en helder is. Het camerawerk van Sophie Mantigneux is zeer bijzonder. Scenario van Rohmer.

Pauline à la plage

1983 | Komedie, Romantiek, Familiefilm

Frankrijk 1983. Komedie van Eric Rohmer. Met o.a. Amanda Langlet, Arielle Dombasle, Pascal Greggory, Féodor Atkine en Rosette.

Derde film in Rohmers reeks 'Comédies et proverbes' speelt zich af in een Normandisch badplaatsje waar de vijftienjarige Pauline (Langlet) en haar zojuist gescheiden nicht Marion (Dombasle) een korte vakantie doorbrengen. Marion trekt de aandacht van een oude vlam én van een oudere, cynische man. Pauline ontmoet een leuke jongen van haar eigen leeftijd. De wensen en verlangens, de relationele misverstanden en het onophoudelijke gefilosofeer van de personages over de liefde worden in de bekende Rohmer-stijl verbeeld: geestig maar bedaard, teder en bitterzoet.

Chassé-Croisé

1981 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1981. Drama van Arielle Dombasle. Met o.a. Pascal Greggory, Arielle Dombasle, Pierre Clémenti, Alexandra Stewart en Nathalie Guérin.

Een jonge man vermoordt een jonge vrouw zonder dat de relatie tussen hen duidelijk wordt. De film is zonder enige betekenis; hij is een samenraapsel waarin de invloed van Rivette, Rohmer, Borgès, Hugo Santiago en niet te vergeten Buñuel merkbaar is, maar vraag niet hoe. De filmmaker heeft ongetwijfeld ideeën maar elk talent ontbreekt. Tussen de figuranten ontwaren we Eric Rohmer, Roman Polanski en anderen. Een belachelijk, pretentieus en snobistisch werkstuk.