Anne Marev

Saint-Cyr

België​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2000. Historische film van Patricia Mazuy. Met o.a. Isabelle Huppert, Jean-Pierre Kalfon, Simon Reggiani, Jean-François Balmer en Anne Marev.

Maigret : Les vacances de Maigret

Frankrijk​/​​België 1995. Misdaad van Pierre Joassin. Met o.a. Bruno Cremer, Anne Bellec, Alain Doutey, Catherine Aymerie en Vincent Grasse.

Commissaris Maigret (Cremer) en zijn vrouw Louise (Bellec) brengen een paar dagen vakantie door in de Belgische Ardennen. Helaas moet madame Maigret worden opgenomen in het ziekenhuis met een acute blindedarmontsteking. Dezelfde avond vindt Maigret in zijn jaszak een briefje van de dokter om het geval van de gewonde vrouw, die naast zijn echtgenote ligt, nader te bekijken. Het is Liliane Godreau (Divito), het schoonzusje van de chirurg, dokter Delaunay (Doutey) die Louise Maigret opereerde. Ze is het slachtoffer van een bizar verkeersongeval. Ze is in coma geraakt en ze bezwijkt de volgende morgen aan haar verwondingen. Bij een kleine enqu[KA4]ete in het ziekenhuis stuit hij op een muur van stilte. Kort daarop wordt er een klein meisje gewurgd. Stof genoeg (uiteraard) voor Maigret om de zaak grondig uit te spitten en tot enkele onthutsende conclusies te komen. Gebaseerd op de gelijknamige roman van Georges Simenon, die in 1948 uitgegeven werd en tot [KA1]e[KA1]en van zijn best verkochte boeken hoort. Het oorspronkelijke verhaal is gesitueerd in het Franse Sables d`Olonne aan de Atlantische Oceaan. Het contract voor deze co- productie bepaalde dat deze `Belgische` Maigret ook in Belgi[KA3]e moest worden gesitueerd. Regisseur Joassin verkoos de Ardennen boven de Noordzeekust, omdat... men er Frans spreekt. Cremer zet een menselijke Maigret neer (wat zelden het geval is) en het is leuk hem geconfronteerd te zien met de rondborstige Gentse acteur Coutteure als de Belgische commissaris Mansuy, een minzaam man die graag zijn relaties met de plaatselijke notabelen goed houdt.

Les lendemains qui chantent

Frankrijk 1985. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Wojtek Pzsoniak, Anne Marev, Marilyne Canto, Thomas Gromb en Gilles Segal.

Lichtelijk sentimentele kroniek over een communistische, joodse familie van bonthandelaren in het Parijs van de jaren vijftig: vader, moeder, zoon en dochter zijn echter niet zomaar communist. Zij zijn de idealisten van de stijl van `L`huma- Dimanche` en vandaar dan ook de titel. Natuurlijk worden deze utopisten op een ochtend wakker tussen de slachtoffers van de Geschiedenis. Gevoelige en accurate regie van een zeer innemende tv-regisseur (LE PETIT MARCEL). Pzsoniak heeft duidelijk het uiterlijk voor zijn rol en hoewel we niet weten of alle andere acteurs ook van joodse afkomst zijn, zijn ze in ieder geval zeer geloofwaardig in hun joodse rollen. Uitstekend in plaats van

Des garçons et des filles

Frankrijk​/​​België 1968. Komedie van Etienne Périer. Met o.a. Marc Porel, Jean-Christophe Maucorps, François Duval, Roger Van Hool en Nicole Garcia.

De makers van het scenario (Perier en Dominique Fabre) hebben tien 'gevallen' van de overgang van de adolescentie naar de volwassen leeftijd gekozen, en ze gesitueerd in een soort van leef- en werkgemeenschap. Later gaan deze jongeren uit elkaar, wanneer ze inzien, dat men het leven niet in een groep doorbrengt. Een boeiende, realistisch aandoende zedenstudie. De acteurs speelden dan ook in grote lijnen zichzelf en werden daarin zeer vrij gelaten. Jammer van de effen regie, zoals altijd bij deze van oorsprong Belgische cineast, die zowel in Frankrijk als in de V.S. verbleef, en gedurende zijn carrière zowel opvallend goede als opvallend slechte films maakte.