Marc Behm: scenario en schrijver.
Er zijn 3 films gevonden.

Mortelle randonnée

1983 | Thriller, Drama

Frankrijk 1983. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Michel Serrault, Isabelle Adjani, Guy Marchand, Stéphane Audran en Macha Méril.

L'Oeil, zoals privé-detective Beauvoir (Serrault) door collega's wordt genoemd, schaduwt een seriemoordenares in wie hij zijn eigen dochter herkent, of meent te herkennen. Eigenlijk zou hij haar moeten arresteren, maar in feite beschermt hij haar. Is die criminele dame (Adjani) echt zijn dochter, de kleine Catherine die hij alleen van een klassenfoto kent. Na een 'mortelle randonnée', een dodelijke zwerftocht die voert van Brussel naar Baden-Baden, van Monte Carlo naar Rome, en van Biarritz naar Bobigny, komt de akelige waarheid aan het licht. Een briljante bewerking van Eye of the beholder van Marc Behm door Michel Audiard. In deze bewerking wordt de actie van twintig tot anderhalf jaar gecomprimeerd en het verhaal wint daarmee aan helderheid.

Help!

1965 | Muziek, Komedie

Verenigd Koninkrijk 1965. Muziek van Richard Lester. Met o.a. John Lennon, Paul McCartney, George Harrison, Ringo Starr en Leo McKern.

Met de Beatlemania in volle gang en het kassagerinkel van de eerste Beatles-film A Hard Day's Night nog nagalmend, mochten regisseur Lester en The Beatles een film maken met driedubbel budget, kleurenbeelden en exotische locaties. Tegelijk werd getracht de losse nouvelle vague-stijl en de Marx Brothers-achtige nonsens van de eerste film in ere te houden. Object van verlangen in Help! is een mystieke ring die drummer Ringo van een fan heeft gekregen. Kijkend naar het resultaat, een lange malle achtervolgingsclip, zeiden The Beatles zich 'figuranten in eigen film' te voelen.

Charade

1963 | Komedie, Misdaad, Romantiek, Mysterie, Thriller

Verenigde Staten 1963. Komedie van Stanley Donen. Met o.a. Cary Grant, Audrey Hepburn, Walter Matthau, James Coburn en George Kennedy.

Leuke, Hitchcock-achtige romantische misdaadkomedie, waarin Hepburn ontdekt dat haar pas overleden echtgenoot een dief was, die ergens een enorm bedrag heeft verborgen. Al gauw wordt ze van alle kanten belaagd. Een charmante vreemdeling (Grant) schiet te hulp, maar is die wel te vertrouwen? Grant, destijds niet de jongste meer, was aanvankelijk niet te porren voor de rol – hij vond zijn personage te opdringerig tegenover jonge blom Hepburn. Slimme oplossing van scenarist Peter Stone: alle macho-oneliners van Grant gingen naar Hepburn. Daarmee kreeg de film meteen een prettig feministische toon.