Catherine Samie

La dernière lettre

2002 | Drama

Verenigde Staten/Frankrijk 2002. Drama van Frederick Wiseman.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

Salsa

2000 | Romantiek, Muziek

Frankrijk/Spanje 2000. Romantiek van Joyce Buñuel. Met o.a. Christianne Gout, Vincent Lecœur, Catherine Samie, Michel Aumont en Roland Blanche.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

La mort du chinois

1998 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Louis Benoît. Met o.a. José Garcia, Denis Podalydès, Isabelle Carré, François Berléand en Frnaçois Morel.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

Sous les pieds des femmes

1997 | Drama

Frankrijk/Algerije 1997. Drama van Rachida Krim. Met o.a. Claudia Cardinale, Fejria Deliba, Leila Bouziane, Mohamad Bakri en Hamid Tassili.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

La soupe aux herbes sauvages

1997 | Biografie, Drama

Frankrijk 1997. Biografie van Alain Bonnot. Met o.a. Annie Girardot, Catherine Samie, Rufus, Amélie Pick en Bernard Fresson.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

1997 | Actiefilm, Misdaad

Frankrijk 1997. Actiefilm van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, Cécile Magnet en Patrice Melennec.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

La Comédie-Française, ou l'amour joué

1996 | Documentaire, Experimenteel

Verenigde Staten/Frankrijk 1996. Documentaire van Frederick Wiseman. Met o.a. Claire Vernet, Philippe Torreton, Coraly Zahonero, Michel Robin en Nicolas Silberg.

Nadat documentarist Wiseman zowat alle aspecten van de Amerikaanse samenleving blootgelegd heeft in een dertigtal opmerkelijke documentaires, richt hij nu zijn camera's op de achtenswaardige Comédie-Française, waar hij alles op pellicule vastlegt wat te maken heeft met het dagelijkse leven van een theatergezelschap: repetities, voorstellingen, bestuursvergaderingen, onderlinge ruzies, decorbouw, kaartenverkoop, hiërarchische verhoudingen. Het werd een schitterende hulde aan de eeuwenoude Comédie-Française

Bernie

1996 | Komedie, Drama

Frankrijk 1996. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Roland Blanche, Hélène Vincent en Catherine Samie.

Als Bernie (Dupontel) op dertigjarige leeftijd uit het kindertehuis komt wil hij maar een ding: zijn ouders vinden. Medewerking van de autoriteiten krijgt hij niet. Gelukkig krijgt hij hulp van een aan heroïne verslaafde jongedame, die met haar zuipende vader samenwoont. Erg subtiel is deze komedie niet, maar sommige scènes zijn hilarisch. De snoeiharde grappen van Dupontel, in Frankrijk behalve gewaardeerd acteur ook een populaire komiek, zullen zeker niet door iedereen gewaardeerd worden. Collega-regisseur Terry Gilliam verklaarde bijvoorbeeld bepaalde scènes ondanks het extreme geweld toch grappig te vinden, en vond dat 'very disturbing'. Wees gewaarschuwd.

Gazon maudit

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Victoria Abril, Josiane Balasko, Alain Chabat, Ticky Holgado en Miguel Bosé.

Loli is niet tevreden met haar leven omdat haar man Laurent erg druk is met werken en weinig tijd voor zijn gezin vrijmaakt. De vrolijke Marijo zorgt echter voor afwisseling en voor plezier in bed. Als Laurent de twee vrouwen toevallig samen betrapt, is er meteen sprake van een huwelijkscrisis. Loli weet echter dat haar man ook vriendinnen gehad heeft en ze eist dat Marijo bij hen komt wonen. Dit staat garant voor emotionele toestanden en chaotische situaties.

Ce que savait Maisie

1995 | Komedie

Duitsland/Frankrijk 1995. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Evelyne Bouix, Stéphane Freiss, Catherine Samie, Matthias Habich en Sophie Duez.

Begin twintigste eeuw. De twaalfjarige Martel ziet met lede ogen aan hoe haar ouders, baron Freiss en zijn vrouw Bouix, besluiten uit elkaar te gaan. Hun scheiding gebeurt in alle vriendelijkheid, zonder dat er diepe wonden ontstaan. Het meisje houdt haar ouders nauwlettend in de gaten, volgt hun nieuwe romantische escapades in hun hoop een nieuw gezinsleven te starten. Martel besluit haar lot in eigen handen te nemen en hen allebei aan iemand te koppelen. De huwelijkscrisis van volwassen mensen bekeken door de ogen van een klein meisje, een delicaat onderwerp dat door regisseur/scenarist Molinaro met veel gevoel behandeld werd, ook al mist hij de typisch verfijnde Britse humor uit de roman van Henry James. De kleine Martel is een revelatie in de rol van Maisie. Michael Epp zette het allemaal op film. Formaat 16/9.

Grossesse nerveuse

1993 | Komedie

Zwitserland/Frankrijk 1993. Komedie van Denis Rabaglia. Met o.a. Tom Novembre, Sabine Haudepin, Isabelle Townsend, Catherine Samie en Patrick Braoudé.

Martin (Novembre) is vertegenwoordiger van een fabrikant van hondenvoer. Hij heeft een hekel aan viervoeters, wat tot spanningen leidt met zijn baas. Het wordt nog erger als hij erachter komt dat het Britse au-pair-meisje Sally (Townsend) na een avontuurtje van [KA1]e[KA1]en nacht met hem, zwanger is. Het meisje is vastbesloten haar kind alleen groot te brengen. Martin gaat Sally opzoeken, niet alleen om het vaderschap op te eisen, maar ook omdat hij verliefd is op haar. Hij heeft alleen geen rekening gehouden met zijn moeder (Samie), en zijn ex-vrouw Genevi[KA2]eve (Haudepin). Een nogal naïeve fabel over de verantwoordelijkheden van het ouderschap, voorspelbaar en vol kunstmatig aandoende wendingen. Rabaglia schreef zelf het scenario, maar zijn film overtuigt niet. Pierluigi Zaretti stond in voor de fotografie.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk/Duitsland/Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Ma vie est un enfer

1991 | Komedie, Fantasy, Horror

Frankrijk 1991. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Daniel Auteuil, Richard Berry, Michael Lonsdale en Catherine Samie.

Niet al te grappig amusement over een muurbloem van 35 (Balasko), die een Faustiaans pact met een afgezant van de duivel Auteuil sluit en daarvoor in ruil het schitterende voorkomen van Forde krijgt. Algauw verbiedt de Aartsengel Gabriel (Londsdale) deze overeenkomst, maar als Balasko Auteuil enige weken op het rechte pad houdt, mag zij haar fraaie wensvorm behouden. Berry (in werkelijkheid haar zwager) is de psychiater, haar geile buurman wordt gespeeld door Benguigui. Balasko's echtgenoot Philippe en dochtertje Marilou zijn even te zien in piepkleine rolletjes. Niet verstoken van dure speciale effecten, en raspende muziek van de trendy Les Ritas Mitsouko, blijft het Franse lol à la de meester van de ongein, Claude Zidi. Scenario van hoodrolspeelster-regisseuse Balasko en fotografie van Dominique Chapuis.

Gawin

1991 | Familiefilm, Avonturenfilm, Sciencefiction

Frankrijk 1991. Familiefilm van Arnaud Selignac en Arnaud Sélignac. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Wojtec Pszoniak, Catherine Samie, Bruno en Yves Alfonso.

Felix, een klein ziek jongetje van zes jaar ziet midden in de nacht opeens een vliegende schotel in de tuin staan. Hij beleeft een hoop ruimte-avonturen met het vriendelijke en heldhaftige volkje waarbij hij terecht komt en hij gelooft zo heilig in hen dat hij geneest! Een tweede poging van de regisseur na het magere resultaat van NEMO. We treffen in deze film dezelfde gebreken aan, maar dankzij de door de regisseur opgedane ervaring zijn daar deze keer de scherpe kantjes vanaf. Het is nog steeds een reeks aan elkaar geplakte levende schilderijen met een hoop gekunstelde en gezwollen fantasie. En net als bij de vorige produktie was het maken van de film het echte avontuur (zeven coproducenten!). Het komt ons allemaal nogal bekend voor, maar het innemende spel van de kleine Felix (Bruno), het dromerige beeld van Jean-Claude Larrieu en een aantal suggestieve decors zijn toch wel de moeite waard. Scenario van de regisseur en Alexandre Jardin.

Jane

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Claudine Guilmain. Met o.a. Maria Pacôme, Pierre Arditi, Catherine Samie, Michel Robbe en Jacques Crépineau.

De wederwaardigheden van een actrice in het boulevardgenre, die zowel een nieuw publiek probeert te veroveren als een nieuwe liefde. Geschreven door Maria Pac[KA4]ome die zichzelf de hoofdrol heeft gegeven (zoals gewoonlijk) waarin zij schaamteloos slecht spel neerzet (zoals gewoonlijk). Meer is er niet over deze produktie te zeggen, behalve dat Arditi er nog het beste van probeert te maken terwijl de aparte ideeën van filmregisseuse Guilmain op het kleine scherm helemaal niet overkomen.

Tolérance

1989 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1989. Komedie van Pierre-Henry Salfati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Rupert Everett, Anne Brochet, Marc De Jonge en Catherine Samie.

1795: een deel van de Franse adel heeft zich na de vernietigende Revolutie van 1789 weten te handhaven, en gaat door met nietsnutten en lanterfanten. Edelman Tognazzi, een soort Italiaanse Bocuse, trakteert zijn schoonfamilie op exotische spijzen en richt feestmalen aan met heerlijkheden die de decadente adel aan hun chique rashonden voert. Zijn schone en veel jongere vrouw Brochet - de laatste modegril volgend - houdt er een kluizenaar (Everett) op na, bij wijze van goede huisgeest, die zich ontpopt als een nichterige moordenaar en gifmenger. Tognazzi is zijn eerste slachtoffer en wordt ten onrechte beschuldigd van de moord op zijn schoonmoeder, een geile, gluurderige oude tang; hij wordt derhalve onthoofd, maar de enge Engelsman Everett ontloopt zijn gerechte straf niet. Een film met een nauwelijks boeiend verhaal, waarin weinig gebeurt. Tognazzi's spel is uitstekend, maar hij verdwijnt vroegtijdig en Brochet, die beter Innocence had kunnen heten, is eigenlijk alleen maar een lust voor het oog. De werkelijke hoofdrol in deze vreemde film wordt gespeeld door de fotografie van Michel Abramowicz. Scenario en dialoog van de regisseur zelve.

Les nanas

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Annick Lanöe. Met o.a. Marie-France Pisier, Anémone, Dominique Lavanant, Macha Méril en Juliette Binoche.

Het leven van dag tot dag van een groep jonge sympathieke vrouwen die binnen en buiten hun huwelijk diverse avonturen beleven. Er is geen enkele man te bekennen in de hele film en het is de vraag of de cineaste hiervoor gekozen heeft uit originaliteit of uit eigen overtuiging. De soms grappige dialogen vormen het belangrijkste onderdeel en er is weinig aandacht geschonken aan het eigenlijke filmwerk. Er is weinig diepgang en aandacht voor de werkelijke problemen van de vrouw (rond 1985). Een mindere film dan LES BONNES FEMMES van Claude Chabrol (1960) die toentertijd (ook al) niet doordrong tot het filmpubliek.

L'ami de Vincent

1983 | Drama, Komedie

Frankrijk 1983. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jane Birkin, Fanny Cottençon en Marie Dubois.

Een als rokkenjager te boek staande trompettist van een revue-orkest wordt getroffen door een wraakactie vanwege een vroegere geliefde. Hij vraagt de met hem bevriende dirigent uit te vinden welke vrouw uit zijn verleden erachter kan zitten. De wie-is-de-dader-structuur is vooral de aanleiding voor een indirecte nadere verkenning van de relatie tussen de twee mannen, maar deze gaat niet erg diep en biedt weinig verrassingen. De gastrollen die door een aantal top-actrices worden gespeeld, bieden staaltjes van bravoure-acteren, maar nauwelijks meer dan dat. Fabian, als de stabiele dirigentenechtgenote, maakt het meest indruk.

C'est grand chez toi

1979 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1979. Drama van Patrick Jamain. Met o.a. Georges Géret, Marcel Bozzuffi, Agnes Sorel, Catherine Samie en Jacques Chailleux.

Een aanvankelijk idyllische affaire tussen een vijftigjarige architect en een zeventienjarige apothekersassistente. Hun huwelijk loopt toch op de klippen. Jamain tracht een uit het leven gegrepen liefdesverhaal op het witte doek te brengen. Over het succes van zijn poging zullen de meningen verdeeld zijn.

Vas-y maman

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Nicole De Buron. Met o.a. Annie Girardot, Pierre Mondy, Henri Garcin, Claude Piéplu en Nicole Calfan.

Een in het huishouden miskende vrouw schrijft een feministische roman die een best-seller wordt, waarmee door de publiciteit en andere bijkomende factoren de rust in huis catastrofaal verstoord raakt. De als regisseur debuterende schrijfster heeft kennelijk (terechte) twijfels gehad of haar scènes en dialogen wel zo leuk waren en daarom - de gewoonlijk uitstekende - acteurs voortdurend nadrukkelijke grimassen laten trekken, met rampzalige gevolgen. Scenario van regisseuse De Buron, die voor de dialogen werd bijgestaan door Pierre Sisser en Mathilde Pean.

Claudine à l'école

1977 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1977. Romantiek van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Catherine Samie, Jean-Claude Dauphin, Jean Desailly en Dominique Basquin.

Verfilming van de roman van Colette. Een beschaafde regie van een oude rot in het vak. De aanpak mag kundig en klassiek heten, hij haalt het toch net niet bij de bewerking van Serge de Poligny uit 1937. Levendig en spontaan spel.

Elle cause plus...elle flingue

1972 |

Frankrijk 1972. Michel Audiard. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Blier, Jean Carmet, Michel Galabru en Charles Southwood.

Rosemonde, de hoofdpersoon uit ELLE BOIS PAS..., is nu leidster van een misdaad-syndicaat dat van de stoffelijke overschotten van slachtoffers religieuze relikwieën maakt. Op de suggestie van een kardinaal wil ze met alle onderdelen van Christus op de markt komen. Een Amerikaanse beatnik voldoet qua uiterlijk geheel aan de gestelde eisen. In beginsel een venijnige satire op de religieuze commercie, maar lusteloos geregisseerd.

La Vieille fille

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Jean-Pierre Blanc. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Marthe Keller, Michael Lonsdale en Edith Scob.

Een ongehuwde vrouw van 35 brengt alleen haar vakantie in een badplaats door, waar een vrijgezel van middelbare leeftijd op doorreis naar Spanje ook blijft steken. Hun eerste afweer en de geleidelijke toenadering worden gekruid met cynische dialogen en debuterende regisseur geeft ook ruime ironische aandacht aan andere vakantiegangers. Observatievermogen en scherp acteren geven het simpel gegeven een oorspronkelijke stijl.

Le distrait

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Bernard Blier, Maria Pacôme, Paul Préboist en Catherine Samie.

De onhandige Pierre Malaquet weet dankzij zijn moeder een baantje te krijgen bij een reclamebureau. Hij is behoorlijk creatief, maar opnames van zijn reclamespots lopen steevast in het honderd, met verontwaardigde reacties van het publiek als resultaat. Op een dag ontmoet hij de dochter van een belangrijke cliënt. Geestige komedie, regiedebuut van hoofdrolspeler Richard (Le Grand Blond avec une chaussure noire, 1972). Leuk mengsel van fysieke humor en absurdisme op z’n Frans. Bernard Blier is de amoureuze baas van het reclamebureau.

La Vie, l'amour, la mort

1968 | Drama

Frankrijk 1968. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Amidou, Caroline Cellier, Janine Magnan, Marcel Bozzuffi en Sylvia Saurel.

Een man, die als huisvader en in zijn relatie met zijn minnares een bevredigend seksueel leven leidt, is niettemin de moordenaar van een reeks prostituées, die hij uit razernij over zijn impotentie heeft gedood. Hij wordt na een rechtszaak ter dood veroordeeld. De op authentieke moordzaken geïnspireerde film is een pleidooi tegen de doodstraf. Hij heeft een ongewone aanpak, door éérst medelijden op te wekken met de hoofdpersoon in zijn juridische val en pas tegen het eind zijn misdaden te onthullen. Het intrigerende, broeierige spel van Amidou mikt evenmin op louter medelijden, maar de mystificatie van Lelouch - door de verhoorscènes op de geluidsband te vervangen door muziek - is soms onnodig irritant. Gastrollen van Annie Girardot en Robert Hossein.

Le malade imaginaire

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Jean Pignol. Met o.a. Louis Seigner, Georges Chamarat, Jean-Paul Roussillon, Louise Conte en Michel Aumont.

Film van een vergeten regisseur die zich beperkt tot een vlakke registratie van de beroemde komedie van Molière en die blijk geeft van een totaal gebrek aan inventiviteit op filmisch gebied. Wat overblijft zijn de mooie decors, de onvergetelijke tekst, het verzorgde camerawerk en de eerlijke vertolking. De film verzinkt echter in het niet vergeleken bij IL MALATO IMMAGINARIO van Tonino Cervi!

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2002	La dernière lettre
2000	Salsa
1998	La mort du chinois
1997	Sous les pieds des femmes
1997	La soupe aux herbes sauvages
1997	Julie Lescaut : Abus de pouvoir
1996	La Comédie-Française, ou l'amour joué
1996	Bernie
1995	Gazon maudit
1995	Ce que savait Maisie
1993	Grossesse nerveuse
1992	Julie Lescaut : Ville haute, ville basse
1991	Ma vie est un enfer
1991	Gawin
1990	Jane
1989	Tolérance
1985	Les nanas
1983	L'ami de Vincent
1979	C'est grand chez toi
1978	Vas-y maman
1977	Claudine à l'école
1972	Elle cause plus...elle flingue
1971	La Vieille fille
1970	Le distrait
1968	La Vie, l'amour, la mort
1966	Le malade imaginaire

name

email

mijn instellingen