Giulio Brogi

The waterbaby

Italië 1994. Familiefilm van Renzo Martinelli. Met o.a. Ciro Esposito, Giulio Brogi en Kim Engelbrecht.

Sarahsara

Italië 1994. Sportfilm van Renzo Martinelli. Met o.a. Kim Engelbrecht, Giulio Brogi, Ciro Esposito, Lucio Allocca en Denise Newman.

Deze film gaat over een waargebeurd feit, maar is aangedikt met een aantal, soms onnodige zijplots. Het doet echter geen afbreuk aan het geheel. Het gaat over een Soedanees meisje (Gadalla Gubara) dat in 1974 ondanks haar handicap, een kreupel been, meedeed aan een zwemrace van 36 km tussen het eilandje Capri en Napels; ze eindigde als 4de.

La cattedra

Italië 1991. Komedie van Michele Sordillo. Met o.a. Giulio Brogi, Claudio Bigagli, Davide Riondino, Enrica Maria Modugno en Michele Mirabella.

Een bitterzoete situatiekomedie die zich afspeelt in een universitaire kringen. Het verhaal draait rond een hoogleraar filosofie en drie studenten, een vrouw en twee mannen. Een van de studenten wacht op zijn benoeming als assistent, de andere staat op het punt zijn eerste boek te publiceren en wacht alleen nog op het voorwoord van de hoogleraar en de studente bereidt haar doctoraat voor staat op het punt naar Cambridge te vertrekken, maar is bang dat haar relatie met de hoogleraar door de afstand in gevaar komt. Wanneer de hoogleraar plotseling ziek wordt, zijn de studenten bezorgd hun doelstellingen hierdoor in de war worden gestuurd en zij besluiten om de ziekte van de hoogleraar koste wat het kost gedurende 24 uur stil te houden. Goed regiedebuut van Sordillo, maar het verhaal vormt de grootste kracht van de film.

Il portaborse

Italië​/​​Frankrijk 1991. Drama van Daniele Luchetti. Met o.a. Nanni Moretti, Silvio Orlando, Giulio Brogi, Angela Finocchiaro en Anne Roussel.

Dit interessante en onthullende verhaal dat de werkelijkheid van de Italiaanse politiek dicht nadert, gaat over een omkoopbare minister. Zijn assistent komt in opstand omdat de algehele corruptie in de regering hem doet walgen. De assistent doceerde latijn aan de universiteit en schreef verhalen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het familiegoed vergt echter voortdurend herstelwerkzaamheden, die een beroep doen op zijn financiële vermogens, waardoor hij de functie van assistent van het parlementslid wel moest accepteren. Geleidelijk ontdekt hij hoe corrupt en hoe afschuwelijk het politieke apparaat is, waarin hij verstrikt zit. Spel en regie zijn goed in deze wat linkse film die de duistere kant van het Italiaanse politieke systeem voor het voetlicht haalt. Regisseur Luchetti schreef met Sandro Petraglia en Stefano Rulli het scenario. Alescandro Pesci stond achter de camera.

Semmelweis

Italië​/​​Zwitserland 1980. Biografie van Gianfranco Bettetini. Met o.a. Giulio Brogi, Alai Cuny, Pier Paolo Capponi, Tino Carraro en Umberto Ceriani.

De biografie van de Hongaarse arts Ignaz Semmelweis, die - vóór Pasteur - bacterie-besmetting als ziektebron ontdekte, maar zelf overleed aan een tijdens een autopsie opgelopen infectie. Een in feite simpele biografie wordt door de als filmer debuterende theoreticus onnodig lang en zwaar gemaakt door de flash-back structuur met veel herhalingen, met een post- mortem discussie door oudere collega's van de held als kader. De goede rollen van Brogi als de lompe en verbeten doorzettende Semmelweis en van Cuny als diens mentor houden toch de aandacht vast, al had de film de helft korter gekund.

Il Prato

Italië 1979. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Michele Placido, Saverio Marconi, Isabella Rossellini, Giulio Brogi en Angela Goodwin.

Een jonge advocaat gaat vanwege een erfeniskwestie naar een Toscaans dorpje. Daar ontmoet hij een antropologe die zich met kindertoneel bezighoudt en zijn artistieke dromen van vroeger weer wekt. Het meisje is al verloofd met een landbouwingenieur die een agrarisch collectief wil stichten. Al hun projecten -ook hun harmonieuze ménage-à-trois lopen stuk op de realiteit. Deze voor de Taviani's ongewone film is optimistischer dan het negatieve einde doet vermoeden. De droom dat het geluk haalbaar is, blijft voor twee van de drie hoofdrollen intact en de leuze uit 1968 'verbeelding aan de macht' krijgt poëtische overtuigingskracht, ondanks de omstandigheden. De rol van Rossellini is niet slechts een hommage aan haar vader Roberto, maar ook een sterk en aandoenlijk debuut als actrice.

La Vita in gioco

Italië 1973. Drama van Gianfranco Mingozzi. Met o.a. Mimsy Farmer, Giulio Brogi, William Berger en Paolo Turco.

Een cineast van geëngageerde films beraamt samen met zijn geliefde binnen enkele dagen zelfmoord te plegen. Een werkstudent verwijt hem gebrek aan echte betrokkenheid bij mensen en gebeurtenissen, maar is zelf niet in staat de liefde van een homoseksuele professor te beantwoorden. De mannen kunnen hun dood even slecht leiden als hun leven, alleen de vrouw maakt er ècht een eind aan. Interessante thematiek in een al te gekunstelde scenario-opzet. Typisch een film uit het tijdperk na 1968.

L' Invenzione di Morel

Italië 1973. Mysterie van Emidio Greco. Met o.a. Giulio Brogi, Anna Karina, John Steiner, Anna Maria Gherardi en Ezio Marano.

Een schipbreukeling komt op een onbewoond eiland. Een verlaten hotel blijkt plotseling bewoond te zijn door geheimzinnige personen die een uitbundig leven leiden. Het blijken projecties te zijn van een geleerde die zijn kennissen heeft geregistreerd om ze eeuwig fysiek te kunnen reproduceren. De hoofdpersoon wordt verliefd op een vrouwelijke projectie en laat zich ook registreren, waardoor hij het leven verliest. De ambitieuze verfilming van de roman van Adolfo Bioy Casarès is door het schimmige, rituele gedrag van de personages niet dramatisch geworden. De objectieve en dialectische filmvorm ondermijnt het mysterie en de motivatie van de in de eerste persoon geschreven vertelling.

San Michele aveva un gallo

Italië 1971. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Giulio Brogi, Samy Pavel, Virginia Ciuffini, Renato Scarpa en Cinzia Bruno.

Een anarchist, aan het eind van de vorige eeuw tot tien jaar eenzame opsluiting veroordeeld, weet met grote inzet en concentratie zijn geestvermogens en strijdvaardigheid intact te houden, maar merkt na zijn vrijlating dat ze in de veranderde samenleving nergens toe dienen. Het onderwerp is ontleend aan een novelle van Tolstoi, die goed aansloot bij de katterigheid van ná 1968 en die inspireerde tot een film over historische ontwikkelingen die te snel gaan voor de mensen. Een hoogtepunt hierin zijn de celscènes, met doorleefd spel van Brogi.

Le lion a sept têtes

Brazilië​/​​Italië​/​​Frankrijk 1970. Drama van Glauber Rocha. Met o.a. Rada Rassimov, Jean-Pierre Léaud, Giulio Brogi, Gabriele Tinti en Aldo Bixio.

Een tweetalige titel voor een onmogelijke onderneming. Deze tot dan toe opmerkelijke (TERRA EM TRANSE) maar al omstreden filmer is nog maar net zijn geboorteland Brazili[KA3]e ontvlucht, wanneer hij met deze neokolonialistische parabel komt. Hij gaat met heel veel barok vertoon aan zijn thema voorbij, waarmee hij hier aan zijn eigen ontreddering (geboren in 1939 en in 1981 overleden) uiting geeft. Er werd zelfs geschreven dat het om een 'niet te vatten mengsel van Jean-Luc Godard en Eisenstein' gaat. Als men daaraan toevoegt dat Léaud hier meer dan hinderlijk is, dat het opgenomen is in Congo en dat, behalve de onder pseudoniem geschreven muziek, Afrikaanse folklore en een Braziliaanse versie van La Marseillaise deel uitmaken van de film, is de verbijstering en het onbegrip onder de kijkers te begrijpen. Blijven over de schitterende beelden die de totale mislukking voorkomen. Ook bekend als DER LEONE HAVE SEPT CABAÇAS.

Sotto il segno dello Scorpione

Italië 1969. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Gian Maria Volonté, Lucia Bosé en Giulio Brogi.

Deze goed gereconstrueerde mythe van de gebroeders Taviani, speelt in de prehistorie, en gaat over de begintijd van onze beschaving. Een groep mannen vlucht van hun eiland, dat is verwoest door een vulkaanuitbarsting, en komt aan op een nabijgelegen eiland. Eerst worden ze door de bewoners van het eiland geaccepteerd, maar later worden ze gevangen gezet. De mannen slagen erin te ontsnappen en kidnappen de vrouwen van het eiland. Ze reizen naar het vasteland en vestigen er een nieuwe beschaving.

La strategia del ragno

Italië 1969. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Giulio Brogi, Alida Valli, Pippo Campanini, Franco Giovannelli en Tino Scotti.

De zoon van een lokale verzetsheld ontdekt bij de onthulling van een monument het geheim rond de dood van zijn vader, die in 1936 door de fascisten werd doodgeschoten, en in werkelijkheid een lafaard was. Hij had uit angst zijn kameraden verraden, nadat ze een aanslag gepland hadden op Il Duce. Vervolgens vroeg hij de overgeblevenen hem neer te schieten en de fascisten er de schuld van te geven, zodat hij een martelaar zou worden. Deze intrigerende film naar een verhaal van Borgès heeft een labyrintachtige structuur waarbij heden en verleden vloeiend in elkaar overlopen. De opmerkelijke kleurenfotografie en spelprestaties - vooral van Valli - maken zo mogelijk meer indruk dan het onderwerp in de eerste 'rijpe' film van Bertolucci. Scenario van de regisseur, Edoardo de Gregorio en Marilu Borolini.