Dr Who
1963 | Sciencefiction
Verenigd Koninkrijk 1963. Sciencefiction van Sydney Newman. Met o.a. William Hartnell, Patrick Troughton, Jon Pertwee, Tom Baker en Peter Davison.
Op 23 november 1963, [KA1]e[KA1]en dag na de moord op de Amerikaanse president John F. Kennedy, zond de BBC de eerste aflevering uit van wat de populairste Britse SF-serie aller tijden zou worden: DOCTOR WHO, AN UNEARTLY CHILD, met William Hartnell in de titelrol, een leeftijdsloze reiziger-in-de-tijd- en-in-de-ruimte, ook bekend als de buitenaardse Time Lord. Het is een creatie van de producer Sydney Newman. Via een mengsel van fantasy, avontuur en komedie werd de serie in de jaren zestig zo goed als een verplichte kijkervaring, vooral toen de buitenaardse Daleks hun opwachting maakten in hun peperbus-achtige tuigen (een creatie van de schrijver Terry Nation). Hartnell was tussen 1963 en 1966 Doctor Who in 134 afleveringen. Sommige van de verhalen bevatten een historische knipoog naar de Azteken, de Romeinen of de Kruisvaarders maar het werd al bij de tweede aflevering duidelijk dat de Daleks het meest tot de verbeelding van jong en oud spraken. De genadeloze, robotachtige Cybermen maakten hun opwachting in oktober 1966, in de aflevering THE TENTH PLANET, meteen ook de zwanegang van Hartnell. Tussen 1966 en 1969 volgde Patrick Troughton als Doctor Who Hartnell op voor 119 afleveringen. Hij maakte er een soort cosmische zwerver, een grappig mannetje van, met een Chaplin-eske manier van lopen. Zijn nieuwe monsters waren de Yetis en de Ice Warriors. De speciale effecten verbeterden en werden occasioneel wat akeliger. UNIT, het priv[KA1]eleger van de serie, met de scherpschutterskunst van een kind, verscheen voor het eerst in de aflevering THE INVASION, met Cybermen in de buurt van de Londense St. Paul`s Cathedral. Van 1970 tot 1974 werd Jon Pertwee Doctor Who, zijn pilootaflevering was de eerste die in kleur werd uitgezonden. Pertwee was te zien in 128 afleveringen en kennis kon gemaakt worden met de Who-mobile en de gele old-timer Bessie. Nieuw waren ook de echte wormen (op miniatuursets!) en de creaturen Sontarans en de Daemons. Tom Baker nam tussen 1974 en 1981 het grootst aantal afleveringen als Doctor Who voor zijn rekening: 172, met de robot-hond K-9, de Zygons, de Robots of Death en de Mummies, met verbanden bedekte reusachtige robots. In 1979 ging Doctor Who voor het eerst naar het buitenland. In Parijs werd CITY OF DEATH gedraaid, meteen ook de meest bekeken aflevering (14,5 miljoen Britten) van de reeks. Intussen werd ook de eerste Doctor Who op video uitgebracht: REVENGE OF THE CYBERMEN, met Tom Baker. Van 1982 tot 1984 werd Peter Davison een jongere Doctor Who in 69 afleveringen met de Silurians, die onvoorstelbaar populair werden, net als hun onderwaterneefjes, de Sea Devils. Colin Baker volgde tussen 1984 en 1986 Davison op als Doctor Who in 31 afleveringen. Hij maakte van de Time Lord een arrogant, neerbuigend en onaangenaam iemand. Op de planeet Varos ontmoette hij voor het eerst de boosaardige monsters Mentors. De populariteit van de serie verminderde en tussen 1987 en 1989 trachtte Sylvester McCoy als Doctor Who via 42 aflevceringen nog het tij te doen keren. Maar het hielp niet, ook het blauwhoofdige creatuur Destroyer en de vrolijke robot Kandyman konden niet beletten dat de laatste aflevering (de 695ste), SURVIVAL, in december 1989 werd uitgezonden. Het verhaal werd ingeblikt nog v[KA1]o[KA1]or de beslissing viel met de serie te kappen, officieel wegens gebrek aan fondsen. Profetisch waren Doctor Who`s laatste woorden: `Come on, Ace, we`ve got work to do`. Toch verdween de Doctor sindsdien nooit echt. Zijn oude tv-avonturen werden hits op video, naast computerspelletjes, magazines, tentoonstellingen, Doctor Who-conventies, stripverhalen, een spin-off, K-9 AND COMPANY (1981), geschreven door Terence Dudley, geregisseerd door John Black, met Elisabeth Sladen, een toneelstuk en twee domme speelfilms met telkens Peter Cushing als The Doctor: DR. WHO AND THE DALEKS (1965) en DALEKS: INVASION EARTH 2150 A.D.(1966). Naar aanleiding van de twintigste verjaardag van de serie draaide Peter Moffatt in 1983 DR. WHO: THE FIVE DOCTORS, een mager eerbetoon aan de vijf acteurs die Doctor Who speelden: de in 1975 overleden Hartnell werd vervangen door Richard Hurndall. Steven Spielberg wilde in 1994 in Amerika een nieuwe reeks draaien maar er kwam voorlopig niets van in huis. In 1996 werd met een nieuwe 85 minuten lange tv-film DOCTOR WHO opnieuw geprobeerd de Amerikaanse markt te veroveren.
