Jean-Pierre Berckmans

Regarde-moi

België 1999. Drama van Frédéric Sojcher. Met o.a. Mathieu Carrière, Claire Nebout, Carmen Chaplin, Jean-Paul Comart en Claudio Bigagli.

Le pantalon

België​/​​Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Wadeck Stanczak, Philippe Volter, Bernard-Pierre Donnadieu, Jean-Paul Comart en Marie Verdi.

Roses de Matmata

België​/​​Canada 1987. Avonturenfilm van José Pinheiro en Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Dayle Haddon, Tarak Harbi, Mohamed Drif en Bert André.

Een ongeloofwaardige mengelmoes waarin sprake is van een Canadese archeologe die naar Tunesië afreist om opgravingen te doen, ondeugende oliemagnaten en de ontdekking van één van de drie rozen die volgens een Berberlegende het geheim van het geluk bewaren, etc. De kijker zal stomverbaasd naar deze stompzinnige film zitten kijken, die doet denken aan Kuifje, hoewel het talent van Hergé er niet aan te pas kwam. De twee regisseurs hebben waarschijnlijk elk afzonderlijk scènes opgenomen zonder elkaar daarbij te raadplegen. Voor wie van toeristische films houdt. Wel leuk is Bideau, die de film voor de algehele ondergang behoedt.

Le tiercé de Jack

België 1975. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Georges Aubrey, Maria Mériko, Mori Traore, Ronald Guttman en Suzanne Colin.

Een jongeman heeft zich gedurende de Tweede Wereldoorlog, toen hij zestien was, moeten verbergen voor de nazi`s, om niet als jood te worden gearresteerd. Hij heeft hier een groot trauma van overgehouden. Zijn vriend, een Ivoriaan met donkere huidskleur, gaat hem weer verzoenen met het leven. Een interessant thema, dat verkeerd is benaderd. Met een scenario dat, zogenaamd om origineel te zijn, het verhaal alleen maar ingewikkelder maakt, terwijl de dialogen soms onnatuurlijk aandoen. Is het bekijken waard vanwege de opmerkelijke acteerprestatie van de zwarte acteur (Traore), die uitsteekt boven de anderen, wier acteren wisselend van kwaliteit is, maar toch.

Isabelle devant le désir

België​/​​Frankrijk 1974. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Jean Rochefort, Anicee Alvina, Mathieu Carrière, Annie Cordy en Marie-Clemence Meerschaut.

Net als in zijn debuutfilm LA CHAMBRE ROUGE vertelt Berckmans in zijn tweede film een erotisch verhaal met diepere inhoud. Gesitueerd omstreeks 1950 werd de schijnbaar frivole Alvina tijdens haar tienerjaren verkracht door een Duits officier en zij gaat gebukt onder een traumatiserend verleden. De herinneringen spelen een rol in haar relaties met mannen. Psychologisch te veel te simpel gemaakt personages en prima acteurs verdrinken in de middelmatigheid van het scenario, gebaseerd op de roman La Délice van Maud Frère. Gelauwerd met de Olivier d'Or van de Prix Fémina du Cinéma.

Les jumeaux millénaires

België 1973. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Sophie Foucault, Sonia Schoonejans, Henri Serre en Jules-Henri Marchant.

Een meisje ontvlucht haar door oorlog en ellende geteisterde stad en ontdekt een ongerept landgoed, waar zij zich vermaakt, totdat een binnendringende jonge soldaat, die dodelijk gewond is, haar weer in de werkelijkheid terugbrengt. Een mooi en ambitieus onderwerp, maar de osmose tussen de (smerige) werkelijkheid en de dichterlijke wereld van het bovennatuurlijke komt nooit tot stand: de twee thema's worden kunstmatig op elkaar geplakt. Het scenario van Maud Frère zit bovendien slecht in elkaar en de dialogen, die geschreven zijn door een onbekend literair talent, ontstijgen nooit de banaliteit.

Alice, ne pas toucher

België 1973. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Odette Laurent, Patrick Roegiers, Chantal Pelletier, Paul Clairy en Liliane Becker.

Een jonge filmmaker die bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen, laat een onvoltooid portret van een jonge vrouw achter waaraan hij jarenlang gewerkt had. In aanwezigheid van de betreffende vrouw proberen zijn medewerkers van de losse elementen een samenhangend geheel te maken. Het betreft hier zeker een ambitieus voornemen, maar de uiteindelijke film is pretentieus, moeizaam en wordt vooral beheerst door diverse invloeden, waaronder de films van Alain Resnais en Marguerite Duras.

Le coup du soir

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Christian Barbier, Janine Cherel, Michèle Goers, Jacques Dhondt en Raymond Loyer.

Een verfilming van de misdaadroman van Paul Kinnet over een onderzoek van inspecteur Servais (Barbier) in een bosdorpje in de Ardennen, waar twee personen met bijlslagen om het leven zijn gebracht. Een klassieke misdaadfilm, die over een goed draaiboek kon beschikken en met fraaie, in zwart-wit opgenomen (Maurice Raymaekers) landschappen, maar die ook overduidelijk met een gebrek aan ideeën te kampen had. Vrij onbekende acteurs -en ook dat is te merken want soms lijken het wel amateurs- met uitzondering van Barbier die deze keer stomvervelend is door zijn onverbiddelijke opstelling.

La Chambre rouge

Frankrijk​/​​België 1972. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Maurice Ronet, Françoise Brion, Sharon Gurney, Christian Barbier en Amédée.

Notabele wil cultureel leven in een Belgische gemeente een nieuwe impuls geven en inviteert een Parijse toneelregisseur. Deze komt onder de charme van de tweede vrouw van zijn gastheer, maar de jonge stiefdochter verleidt hem uit jaloezie (ze heeft met haar stiefmoeder v[KA1]o[KA1]or het huwelijk met haar vader een lesbische relatie gehad), maar wordt uiteindelijk door hem op haar nummer gezet. Minus psychologische verdieping is roman-intrige van Fran[KA10]coise Mallet-Joris (vervolg op ook verfilmde RENPART DES BEGUINES) potsierlijk melodrama waar regisseur alleen quasi-esthetiek aan geeft. Anders bekwame acteurs lijken radeloos, Gurney als de jeugdige intrigantie heeft zichtbaar helemaal geen notie.