Didier Benureau (1956): cast.
Er zijn 22 films gevonden.

Brèves de comptoir

2014 | Komedie

Frankrijk 2014. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. André Dussollier, Yolande Moreau, Bruno Solo, Chantal Neuwirth en Didier Benureau.

Twintig jaar lang tekende Jean-Marie Gourio, ooit begonnen bij het satirische tijdschrift Hara-Kiri dat later Charlie Hebdo werd, op wat hij hoorde in café's en bistro's. Oogst: de bloemlezingen Brêves de comptoir ('Toogkortjes'). Daaruit distilleerde Ribes deze sprankelend vertolkte film. Tussen openings- en sluitingstijd van het fictieve voorstadcafé l'Hirondelle ('De Zwaluw') trekt al taalpingpongend zo'n beetje de gehele levenstragikomedie van buitengewoon gewone mensen langs. Een ad fundum-feest voor Franse-taal- en -filmfijnproevers. Gourio stopte de dag na de islamistenmoordpartij op de Charlie-redactie met de Brêves.

Le derrière

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Valérie Lemercier. Met o.a. Valérie Lemercier, Claude Rich, Marthe Keller, Dieudonné en Patrick Catalifo.

Provinciaal Frédérique (Lemercier) vertrekt na de dood van haar moeder naar Parijs om haar onbekende vader te vinden. De vader (Rich) blijkt een flamboyante homoseksueel. Om de omgang te vergemakkelijken vermomt ze zich als jongen en doet ze zich voor als Frédéric, de zoon die vader nooit heeft gekend. Actrice Lemercier regisseerde haar eigen scenario en kwam op de proppen met een verfijnde komedie waarin ze de humor van La cage aux folles combineert met de timing van Tati's Monsieur Hulot. Lemercier was bereid de titel van haar scenario (Mamam, j'ai sucé papa) te kuisen omwille van de marketing.

Paparazzi

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Alain Berbérian. Met o.a. Patrick Timsit, Vincent Lindon, Catherine Frot, Nathalie Baye en Isabelle Gélinas.

Provinciaal Frédérique (Lemercier) vertrekt na de dood van haar moeder naar Parijs om haar onbekende vader te vinden. De vader (Rich) blijkt een flamboyante homoseksueel. Om de omgang te vergemakkelijken vermomt ze zich als jongen en doet ze zich voor als Frédéric, de zoon die vader nooit heeft gekend. Actrice Lemercier regisseerde haar eigen scenario en kwam op de proppen met een verfijnde komedie waarin ze de humor van La cage aux folles combineert met de timing van Tati's Monsieur Hulot. Lemercier was bereid de titel van haar scenario (Mamam, j'ai sucé papa) te kuisen omwille van de marketing.

La femme de chambre du Titanic

1997 | Komedie, Romantiek

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Olivier Martinez, Romane Bohringer, Didier Bezace, Aldo Maccione en Jean-Marie Juan.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Julie Lescaut : Cellules mortelles

1997 | Misdaad

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Charlotte Brändström. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Quai no. 1 : Le cahier de Jeanne

1996 | Misdaad

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Marc Angelo. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Jean-Pierre Bouvier, Raoul Billerey en Marc De Jonge.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Les sœurs Soleil

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Jeannot Szwarc. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Thierry Lhermitte, Clémentine Célarié, Léonore Confino en Didier Benureau.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Le cheval de cœur

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Charlotte Brändström. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Fresson, Guillaume Canet, Hélène de Fougerolles en Isabel Otero.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Pourvu que ça dure

1995 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1995. Komedie van Michel Thibaud. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Catherine Jacob, Olivier Pajot, Didier Benureau en Emmanuelle Seigner.

Dit is het avondvullende speelfilmdebuut van Thibaud, die het vak leerde bij regisseurs als Claude Sautet, Claude Pinoteau, Francis Veber en Diane Kurys. Als second-unit regisseur bij succesvolle kluchten-koning Jean-Marie Poir[KA1]e kreeg hij de smaak te pakken van de komedie. Thibaud haalde een motorrijdersduo, dat naam gemaakt had als stuntrijders, in de film als hoofdrollen. Darmon en Holgado spelen, resp. Victor Brulin en Joseph Ponty, die motorordonnance bij de politie zijn. Ze moeten in weer en wind adjunct-burgemeester Jacques Debreuil (Bisson) begeleiden op zijn verkiezingstoernee. Victor wordt verliefd op de lieftallige assistente van Debreuil, Julie Neyrac (Seigner), maar als Debreuil de twee tortelduifjes betrapt, schorst hij Victor voor onbepaalde tijd. Victor zich wil wreken en ontdekt toevallig dat Debreuil in smerige zaakjes verwikkeld is. De combinatie van het onbenullige scenario van Christian Biegalski en Philippe Isars met de twee motorrijders, die wel goed kunnen stunten, maar niet zo geweldig acteren, heeft ervoor gezorgd dat het een vederlichte film is geworden, die men gerust mag missen. De fotografie is van Bruno Delbonnel.

Les grandes personnes

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Caroline Tresca, Marc Duret, Bernard Crombey, Liliane Rovère en Sonia Vollereaux.

Lou (Tresca) en haar vriend Bertrand (Crombey) zijn uit elkaar. Lou denkt dat ze het nu wel alleen kan. Ze stort zich volledig in haar beroep, dat tevens haar hobby is. Ze mist slechts [KA1]e[KA1]en klein ding om echt gelukkig te zijn: een baby, maar dan voor haar alleen. Ze plaatst een advertentie in een huis-aan-huisblad voor een geschikte vader. Na heel wat interviews blijkt antiquair Antoine (Duret) de gelukkige. Hij komt een week per maand bij haar hokken als ze haar ovulatie heeft; net zo lang tot de zaak rond is. Maar dan staat Bertrand ineens voor de deur. Een komedie die het B.O.M-schap (Bewust Ongehuwde Moeder) op de korrel neemt. De grappen zijn langs de flauwe kant en de situaties voorspelbaar. Alleen Tresca slaagt erin om stralend over te komen. Olivier Dutaillis baseerde het scenario op zijn toneelstuk en schreef dat samen met Pierre Aknine. De camera werd gehanteerd door Jean-Claude Saillier.

Julie Lescaut : Rumeurs

1995 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Misdaad van Marion Sarraut. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Jennifer Lauret en Joséphine Serre.

In de stad doet het gerucht de ronde dat een maniak drie slachtoffers gemaakt heeft. Een achttien-jarige halfbloed wordt aangewezen als de dader. Commissaris Julie Lescaut (Genest) tracht de gemoederen tot bedaren te brengen door het publiek ervan te overtuigen dat alles slechts op geruchten gebaseerd is. De volgende dag echter wordt het lijk van een verminkt meisje gevonden in het gemeentezwembad. Julie Lescaut heeft ditmaal een ongewone tegenstander: geruchten die de ronde doen bij de bevolking. Dit gegeven werd boeiend uitgewerkt door in het scenario van Thomas Saez, die van deze 'vermoedens' een sterke vijand maakt. Het spel staat op redelijk peil. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering 2 van het vierde seizoen, nummer 12 van 72. Stereo.

Les truffes

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Jean Reno, Christian Charmetant, Isabelle Candelier, Anne Roussel en Jean-Paul Roussillon.

Platte klucht cum road-movie over een derderangs bokser met een rauw geslagen oog. Patrick Lemaire (Reno) en groezelige gauwdief Nathaniel (Charmetant), die elkaar in een bar in het Noorden van Frankrijk leren kennen. Patrick is uitgeteld in de sport en wil zijn neef in Narbonne opzoeken. De grond is te heet onder Nathaniels voeten en hij moet ijlings de stad verlaten. Bij een pompstation leidt Patrick de kassi[KA2]ere (Vialleton) af en verleidt haar tot een vies vluggertje, terwijl Nathaniel de geldla leeggraait. Nathaniel heeft zo`n haast om weg te komen, dat hij Patrick vergeet, maar kort erop zijn ze weer bij elkaar en krijgen wel even een ruzie. Dan pikt Nathaniel het etui van het zoontje van een bijna failliete wijnbouwer (ze geven het terug), en vervolgens versiert Nathaniel een leuk meisje - Huguette (Candelier) - wier moeder een fraaie slee heeft, waarmee ze in Narbonne aanlanden. De flauwe, kinderachtige grappen in deze film, waar het spel slechts een karikatuur is, zijn van het volgende gehalte: heel leutig - een varken een luier omdoen tot niet meer bijkomen - het tot moes slaan van een vrouwelijke parkeerwachter. De titel betekent truffels, een peperdure delicatesse, die door varkens als regel wordt opgespoord, maar in het kringtaaltje (ook bekend als argot of slang) heeft het de waarde van 'domme eikels'. Het meer dan achterlijke scenario voor deze z.g. dijenkletser is van Philippe De Chauveron en regisseur Nauer. Het camerawerk is van Vincent Jeannot en is waarschijnlijk het sterkste aspect aan de film.

Emmène-moi

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Michel Spinosa. Met o.a. Karin Viard, Antoine Basler, Inès De Medeiros, Didier Benureau en Eric Savin.

Sophie (Viard) is teruggekeerd van weggeweest: ze heeft haar man in de steek gelaten en werkt nu in hetzelfde hotel, waar ook haar ex-minnaar Vincent (Basler) een baantje heeft. Hij vond tijdens haar afwezigheid troost op de brede schouder van een vriend. Nu wil Sophie hem weer in haar tentakels nemen. In het hotel werkt ook Anna (De Medeiros), die uit Roemeni[KA3]e komt en diep ongelukkig is, waardoor ze te diep in het glaasje kijkt - Vincent ziet met lede ogen toe hoe ze zich kapot maakt. De debuutfilm van Spinosa wordt gekweld door het zwakke scenario dat hij samen met Gilles Bourdos schreef; het is veel te praterig en bevat een nodeloze subplot (Anna) die nergens toe leidt. Direct na het vlotte begin is de film te cursorisch, waardoor de verveling zou kunnen toeslaan. Het flitsende spel en de radde tong van de aantrekkelijke Viard, goed ondersteund door Basler onder Spinosa's inventieve regie slaagt er echter in het nodige te compenseren voor de gemotiveerde kijker. Het camerawerk van Antoine Roch doet de rest, dat op het filmfestival van Locarno bekroond werd met een speciale, technische prijs.

L'homme dans la nuit

1993 | Misdaad

Frankrijk 1993. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Patrick Catalifo, Laure Killing, Véronique Prune, Didier Benureau en Farid Chopel.

Inspecteur Morane (Catalifo) zit bij een speciale afdeling, die zich bezighoudt met de bestrijding van de zware misdaad. Morane scoort bij zijn top als het hem lukt Ricord (Blain) in te rekenen, een gangster, die al geruime tijd wordt gezocht. Enkele dagen later tijdens de achtervolging van een drugsdealer krijgt hij een klap op zijn kop. In het ziekenhuis wordt vastgesteld dat hij blind is. Dat leidt tot de nodige frustraties. Daarbij komt dat hij koste wat het kost de dader in de kraag wil vatten. Catalifo speelt heel overtuigend in een nauwelijks origineel te noemen tv-film. Het scenario van Paul Andréota en André G. Brunelin zit evenwel hecht in elkaar en houdt de aandacht tot de ontknoping vast.

Jules Ferry

1993 | Drama, Biografie

Frankrijk​/​​Duitsland 1993. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Thierry Fortineau, Philippine Leroy-Beaulieu, Patrick Zimmerman, Elvire Audray en Juliette Brac.

Het geromantiseerde levensverhaal van Jules Ferry (gespeeld door Fortineau), die in 1832 geboren werd en stierf in 1893. Hij was advocaat en journalist maar verwierf vooral internationale bekendheid als staatsman in de functie van premier en minister van onderwijs. Hij ijverde voor de vrijheid van de burgers en het recht op onderwijs voor iedereen, ook voor meisjes. Hij was verantwoordelijk voor het invoeren van persvrijheid, vakbonds vrijheid en een wet op de echtscheiding. De film doet een beeld herleven van een woelige periode in de moderne Franse geschiedenis via het portret van een ongewoon man. Het scenario en de dialogen, geschreven door Jean-Michel Gaillard, zijn gebaseerd op historische documenten en betrouwbare bronnen. Vooral belangrijk voor politiek ingewijde kijkers. Gefotografeerd door Roland Dantigny.

Sexes faibles !

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Valérie Lemercier, François Cluzet, André Wilms, Michel Aumont en Isabelle Nanty.

Als het waar is wat in de titel beweerd wordt, dan gaat dit beslist ook op voor de idee[KA3]en voor deze lachwekkende film. Regisseur Meynard schreef zelf het ong[KA3]inspireerde scenario naar de roman van Tom Sharpe [KL]Blott on the Landscape[KLE]. Hij heeft het verhaal dat oorspronkelijk in Engeland speelt, verplaatst naar Frankrijk en zo vereenvoudigd dat er bijna niets meer van overbleef. Het gaat over een adellijk stel, dat tien jaar getrouwd is, maar dat nog niet een keer met elkaar naar bed is geweest. Gaat mevrouw scheiden, dan erft meneer alles. Nu wordt de TGV vlak langs het kasteel (oorspronkelijk van mevrouw) getrokken en meneer wil best wel verkopen om een bom duiten te verdienen. Mevrouw wil alles bijeenhouden en besluit dan maar voor één keer haar verleidingskunsten te vertonen en op haar rug te gaan liggen. Zelfs de Hickcockachtige filmmelodie van Alexandre Desplat valt uit de toon. Het camerawerk is van Henri Habans en Jean-Paul Meurisse.

Marcellino pane e vino

1992 | Drama

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1992. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Nicolò Paolucci, Didier Benureau, Bearnard Pierre Donnadieu, Ida Di Benedetto en Renato Malavasi.

Een vondeling wordt opgevoed door monniken. Als hij zes jaar oud is begint de jongen vragen te stellen over Christus, de kruiziging en de afwezigheid van zijn moeder. Op een dag wordt hij meegenomen door een graaf, die in hem zijn verloren zoon ziet. Bij diens geboorte, terwijl haar man in de oorlog vocht, is de gravin gestorven. De jongen loopt weg en gaat terug naar de monniken, die hem verbergen in een kamer met een enorm crucifix. Hij praat met en bidt tot de gekruizigde Christus, en zie, er gebeurt een wonder. De monniken ontdekken dat de jongen met crucifix en al ten hemel is gevaren, waar hij zijn moeder heeft weergevonden. Het Spaanse origineel uit 1955 was stukken beter. Scenario van de regisseur en Ennio De Concini. Camerawerk van Franco Di Giacomo.

Odyssée Bidon

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Don Kent. Met o.a. Antoine Duléry, Christian Charmetant, Olivier Martinez, Florence Thomassin en Max Morel.

In een chemische fabriek werd per vergissing 250 liter atraxine aangemaakt, een giftig product bestemd voor Afrika, via Marseille. Na enkele mislukte pogingen om het spul kwijt te raken, doet de cynische directeur Charmetant een beroep op een chauffeur om de atraxine te vervoeren. Met Martinez, een mislukte rockmuzikant die trucker werd, denkt men de ideale man te hebben gevonden om de vuile klus te klaren. Tot blijkt dat Martinez de broer is van Benureau, een ecologist en bovendien syndicaal afgevaardigde in de fabriek. Verzorgd odyssee over frauduleus gesjoemel met giftige stoffen, geschreven door Pierre Colin- Thibert en Jean-Claude Islert, vakkundig gefotografeerd door Jacques Audrain.

La dame blanche

1991 | Mysterie

Frankrijk 1991. Mysterie van Pierre Aknine. Met o.a. Pierre Aknine, François Chaumette, Hans Meyer, Didier Benureau en Carlevaris.

Wie kan je een betere dienst bewijzen dan jijzelf? Heeft de tv-maker-hoofdrolspeler die bovendien meeschreef aan het scenario waarschijnlijk gedacht. In deze film is een ex-actrice uit Nice tevens de achterkleindochter van de maîtresse van de overleden Franz-Joseph, de laatste keizer van Oostenrijk. Tijdens een mondain feestje schept ze op over de correspondentie van haar grootmoeder die ze bezit. De lezer heeft het vervolg al geraden: ze laat de brieven stelen en de privédetective Frankie Punta-Vallo alias Zorro-Atkine moet ze proberen terug te vinden. Niets nieuws onder de zon: film valt in de categorie 'al honderd keer gezien'.

La fête des pères

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Joy Fleury. Met o.a. Thierry Lhermitte, Alain Souchon, Michèle Presle, Gunilla Karlzen en Rémi Martin.

Twee homoseksuele mannen, al enige tijd een 'echtpaar', willen een kind. Na mislukte pogingen om voor veel geld tot adoptie over te gaan, ontmoeten zij op een Caraïbisch strand Presle, die zwaar aan de grond zit en wel een kind wil baren op voorwaarde dat een van hen met hen naar bed gaat. Een banale komedie over een gevoelig thema, dat behoorlijk gespeeld wordt en verdienstelijk geregisseerd is. Scenario van Pierre Grillet en Fleury. Manuel Teran hanteerde de camera.

Blé en herbe, Le

1989 | Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1989. Romantiek van Serge Meynard. Met o.a. Marianne Basler, Mathieu Roze, Sophie Aubry, Laetitia Julliand en Jean-Pierre Bisson.

Een bewerking van de beroemde roman van Colette, in 1954 al oneindig veel beter gedaan voor de bioscoop door Claude Autant- Lara. Dat geldt zowel voor de filmstijl als voor het spel, dat in deze film erbarmelijk is, want Roze beschikt niet over de vereiste kwaliteiten voor de rol van de puber.

La passerelle

1988 | Thriller

Frankrijk 1988. Thriller van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Pierre Arditi, Mathilda May, Jany Holt, Aurelle Doazan en Jean-Marie Marion.

Bewerking door Paul Berthier en regisseur Sussfeld van de roman Savage Holiday van Richard Wright die een magere structuur bevat en waarin uitsluitend de psychologie interessant is. Een totaal overbodig scenario, dat voornamelijk uit vulling bestaat, is het gevolg. Een tamelijk mat geheel maar in elk geval is de regisseur erin geslaagd vluchtige personages in een afgesloten ruimte neer te zetten, hetgeen dramatisch interessant is, en gelukkig worden ze door goede vertolkers gespeeld. Dit redt zijn film voor een deel. Het verhaal: een jonge vrouw probeert haar buurman zover te krijgen dat hij toegeeft het ongeluk van haar zoontje dat in coma ligt, te hebben veroorzaakt. Camerawerk van Robert Fraisse.