Angela Finocchiaro: cast.
Er zijn 15 films gevonden.

Arriva la bufera

1993 | Komedie

Italië 1993. Komedie van Daniele Luchetti. Met o.a. Diego Abatantuono, Margherita Buy, Silvio Orlando, Marina Confalone en Angela Finocchiaro.

Damiano Fortezza (Abatantuono) is een rechterlijk ambtenaar uit Noord-Itali[KA3]e, die wordt overgeplaatst naar Sicili[KA3]e. In een kleine dorp op een vulkaanhelling, doet Damiano onderzoek naar een plaatselijke advocaat Mario Solitudine (Orlando) die verdacht wordt van corruptie. Mario is verliefd op een rijke jonge vrouw, wier zaken voor heel wat werk zorgen. Hij wordt gearresteerd op zijn trouwdag maar is ook het slachtoffer van de zelfzuchtige rivaliteit tussen drie rijke zusters, onder wie zijn toekomstige bruid. In feite weet Damiano niet wat hij met zijn leven aanmoet, behalve dan zich op zijn zaak te concentreren. Bovendien wordt hij verliefd op Mario's verloofde. Een surrealistische zwarte komedie over maatschappelijke en politieke corruptie. Goed spel maar een verwarrend verhaal.

A che punto e la notte

1993 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1993. Thriller van Nanni Loy. Met o.a. Marcello Mastroianni, Angela Finocchiaro, Marie Laforêt, Emmanuelle Riva en Max von Sydow.

Een priester sterft bij de explosie van een kaars in Turijn. Commissaris Mastroianni moet onderzoeken wie baat had bij de dood van deze radicale priester. Velen hadden een motief, want heel wat mensen hadden redenen te over om de man te vrezen. Een aanslag van de maffia kan echter ook niet uitgesloten worden, zeker niet wanneer wat later een politieman vermoord wordt. In zijn doodstrijd kon hij nog het woord TOPOS op het windscherm van de auto schrijven. Wat is de betekenis van dat woord en zijn beide moorden met elkaar verbonden? Redelijk goed uitgewerkte thriller die zich zowel in de maffiawereld als in religieuze kringen beweegt. Mits een serieuze inkorting had het zelfs een uitstekende politiefilm kunnen worden. Loy, Franco Marotta en Laura Toscano baseerden hun scenario op een boek van het duo Fruttero/Lucentini, in Duitsland verschenen als Wie weit ist der Nacht. Fotografie van Claudio Cirillo. Wordt vertoond in twee delen.

Per non dimenticare

1992 | Drama

Italië 1992. Drama van Massimo Martelli. Met o.a. Giuseppe Cederna, Roberto Citran, Massimo Dapporto, Giuliana de Sio en Angela Finocchiaro.

De herinnering aan de explosie die op 2 augustus 1980 op het station van Bologna plaatsvond, doet de Italianen nog steeds zeer. Het bloedbad dat hierdoor werd aangericht, laat veel vragen onbeantwoord. In deze film denkt Roberto (Cederna) aan deze gebeurtenis terug. Opnieuw beleeft hij de momenten voordat de bom ontploft. Hij hoort stemmen en flarden van gesprekken en ziet gezichten en coupés met mensen die in- of uitstappen. Reizigers komen aan en vertrekken. Mensen ontmoeten elkaar en nemen afscheid. Kortom: individuele drama's, als het leven zelf. Dan ontploft de bom. Vele mensenlevens worden in één seconde vernietigd. Roberto is een van de velen die zijn aanwezigheid bij dit drama ontkent. Hij wil niet weten waarom en zoekt niet naar gerechtigheid of de waarheid. Hij loopt weg voor zichzelf, maar is niet in staat om te vergeten. Deze stimulerende en ontroerende film stelt veel vragen en zoekt naar antwoorden.

Ostinato destino

1992 | Komedie

Italië 1992. Komedie van Gianfranco Albano. Met o.a. Monica Bellucci, Alessandro Gassman, Gustavo Frigerio, Lauretta Masiero en Marina Berti.

De verrukkelijke Bellucci in een dubbelrol - Marina, de goede, en Angela, de slechte helft van een tweeling. Drie erfgenamen wedijveren na de dood van hun moeder om de erfenis, die zal gaan naar degene die het eerst trouwt en een kind krijgt. Marcello (Gassman) maakt er als enige onmiddellijk werk van. Zijn zus heeft zich laten steriliseren omdat ze haar carrière altijd belangrijker vond dan kinderen, en zijn broer is homo. Marcello ontmoet Angela en valt op haar. Hij weet niet dat broer en zus haar hebben ingehuurd om hem van kant te maken. Maar natuurlijk steekt Angela's zus Marina daar een stokje voor. Erbarmelijke, ordinaire klucht. De homoseksuele broer is kwetsend karikaturaal neergezet.

Assolto per aver commesso il fatto

1992 | Komedie

Italië 1992. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Angela Finocchiaro, Enzo Monteduro, Marco Predolin en Roberto Sbaratto.

Gepensioneerde ambtenaar Sordi krijgt met list en bedrog het merendeel van de Italiaanse particuliere radio- en tv-stations in handen. In het parlement wordt een wet aangenomen die verbiedt dat er nog nieuwe zenders bijkomen en de zwendelaar weet een deal te sluiten met een mediabaron. Dan zet hij een lucratief handeltje op in Afrika, om vervolgens zijn schreden te richten naar de Amerikaanse mediagigant BCB. Met behulp van niet- bestaande fondsen uit Afrika en een paar Japanse kelners die zich voordoen als zijn concurrenten, weet hij zijn slag te slaan, zonder dat het hem een cent kost. Wat een aardige, scherpe satire had kunnen worden, is ontaard in een platte klucht, waarin de Italiaanse mediabaronnen Berlusconi en Parretti slechts zijdelings een beetje op de hak worden genomen. Jammer!

Volere volare

1991 | Komedie, Animatie

Italië 1991. Komedie van Maurizio Nichetti en Guido Manuli. Met o.a. Maurizio Nichetti, Angela Finocchiaro, Mariella Valentini, Patrizio Roversi en Renato Scarpa.

Een zeer onderhoudende film van de origineelste filmmaker van Itali[KA3]e, een mengeling van animatie en spel. Maurizio (Nichetti) is een verlegen striptekenaar van de oude stempel. Martina (Finocchiaro) zoekt een romance die anders is dan anders. Deze twee zo verschillende karakters worden verliefd op elkaar. Kort na hun eerste ontmoeting wordt Maurizio geconfronteerd met een wrede werkelijkheid: langzaam maar zeker verandert hij in een bewegende stripfiguur. Hoe verder die metamorfose gaat, hoe meer Martina van hem houdt. Tenslotte zocht ze naar iets buitengewoons. Scenario van regisseurs Nichetti en Manuli. Camerawerk van Mario Battistoni.

L'amour avec des gants

1991 | Komedie

Italië 1991. Komedie van Guido Manuli en Maurizio Nichetti. Met o.a. Mariella Valentini, Angela Finocchiaro en Maurizio Nichetti.

Een zeer onderhoudende film van de origineelste filmmaker van Itali[KA3]e, een mengeling van animatie en spel. Maurizio (Nichetti) is een verlegen striptekenaar van de oude stempel. Martina (Finocchiaro) zoekt een romance die anders is dan anders. Deze twee zo verschillende karakters worden verliefd op elkaar. Kort na hun eerste ontmoeting wordt Maurizio geconfronteerd met een wrede werkelijkheid: langzaam maar zeker verandert hij in een bewegende stripfiguur. Hoe verder die metamorfose gaat, hoe meer Martina van hem houdt. Tenslotte zocht ze naar iets buitengewoons. Scenario van regisseurs Nichetti en Manuli. Camerawerk van Mario Battistoni.

Il portaborse

1991 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1991. Drama van Daniele Luchetti. Met o.a. Nanni Moretti, Silvio Orlando, Giulio Brogi, Angela Finocchiaro en Anne Roussel.

Dit interessante en onthullende verhaal dat de werkelijkheid van de Italiaanse politiek dicht nadert, gaat over een omkoopbare minister. Zijn assistent komt in opstand omdat de algehele corruptie in de regering hem doet walgen. De assistent doceerde latijn aan de universiteit en schreef verhalen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het familiegoed vergt echter voortdurend herstelwerkzaamheden, die een beroep doen op zijn financiële vermogens, waardoor hij de functie van assistent van het parlementslid wel moest accepteren. Geleidelijk ontdekt hij hoe corrupt en hoe afschuwelijk het politieke apparaat is, waarin hij verstrikt zit. Spel en regie zijn goed in deze wat linkse film die de duistere kant van het Italiaanse politieke systeem voor het voetlicht haalt. Regisseur Luchetti schreef met Sandro Petraglia en Stefano Rulli het scenario. Alescandro Pesci stond achter de camera.

Luisa, Carla, Lorenza e le affetuose Lontananze

1990 | Drama, Komedie

Italië 1990. Drama van Sergio Rossi. Met o.a. Lina Sastri, Fiorenza Marchegiani, Angela Finocchiaro, Gianpiero Bianchi en Riccardo Plati.

Drie vrouwen, drie verhalen, één doel: liefde vinden, begrijpen en er intens van genieten. De vrouwen zijn Luisa, onderwijzeres, Lorenza, gynecoloog en Carla, die op kantoor zit. Ze zijn financiëel onafhankelijk en van goede komaf. Ze voelen zich eenzaam en leeg en ze willen een man in hun vrijgezellenbestaan. Goed gespeeld, gevoelig drama over werkende vrouwen, die problemen hebben met de liefde. Ook een film voor mannen, die vrouwen beter willen leren begrijpen.

Affetuose lontananze

1989 | Drama

Italië 1989. Drama van Sergio Rossi. Met o.a. Lina Sastri, Angela Finocchiaro, Fiorenza Marchegianni en Gianpiero Bianchi.

Neerbuigend portret van drie ongetrouwde vrouwen: een rijpe lerares kunstgeschiedenis die een langdurige verhouding verbroken heeft en een nieuwe man zoekt, en haar twee vriendinnen, een vroedvrouw en een bibliothecaresse, met vergelijkbare problemen. De beide laatsten hebben succes in hun werk, maar niet in hun persoonlijk leven. Deze vrouwen, die graag willen doorgaan voor vrij en onafhankelijk, worden geobsedeerd door de mannen in hun levens. Ze kletsen wat af in deze slaapverwekkende film, waarin geen cliché geschuwd wordt.

Gentili signore

1988 | Drama

Italië 1988. Drama van Adriana Monti. Met o.a. Anna Bonaiuto, Marina Confalone en Angela Finocchiaro.

Drie goede vriendinnen van in de dertig beginnen samen een zaak. Eerst loopt alles op rolletjes maar dan trekt een van hen, Clara, zich langzaam terug, schijnbaar zonder reden. Als ze helemaal verdwenen is beginnen de andere twee ruzie te maken omdat de één een verhouding heeft gehad met de man van de ander. Hun zaak dreigt op de klippen te lopen, maar als ze horen dat Clara aan kanker is gestorven sluiten ze vrede. Een goed gemaakte, subtiele film, niet van humor ontbloot.

Domani accadrà

1988 | Drama, Avonturenfilm

Italië 1988. Drama van Daniele Luchetti. Met o.a. Paolo Hendel, Giovanni Guidelli, Margherita Buy, Claudio Bigagli en Quinto Parmeggiani.

Fraai verfilmd verhaal dat zich afspeelt in Italië in de 19e eeuw. Twee herders uit Maremma zijn gevlucht na een mislukte overval. Het wordt een 'filosofische tocht' vol ironie en paradoxale situaties, waarop ze vreemde mensen tegenkomen. Uiteindelijk sluiten ze zich aan bij een groep revolutionairen, die bezig zijn aan de historische mars naar Milaan in 1848. Goed, maar ingetogen spel en de schitterende lokaties zijn een lust voor het oog.

Il burbero

1986 | Komedie

Italië 1986. Komedie van Franco Castellano en Pipolo. Met o.a. Adriano Celentano, Debra Feuer, Jean Sorel, Mattia Sbragia en Angela Finocchiaro.

De film draait om een Amerikaanse serveerster in New York die door haar man wordt verzocht naar Florence te komen omdat hij daar fortuin heeft gemaakt. Celentano speelt een louche advocaat die voor haar gaat werken wanneer haar man vermist blijkt. Het heeft te maken met een bankroof en ons paar apart raakt verzeild in allerlei tekenfilmachtige problemen en situaties. Niets buitengewoons maar onderhoudend genoeg. Scenario van de beide regisseurs. Camerawerk van Alfio Contini.

Ho fatto splash

1980 | Drama

Italië 1980. Drama van Maurizio Nichetti. Met o.a. Maurizio Nichetti, Angela Finocchiaro, Luisa Morandini, Carlina Torta en Dante Mertini.

In zijn tweede film toont Nichetti dat hij weg weet met surrealistische humor. De film gaat over een jongen die de laatste twintig jaar niets anders gedaan heeft dan verveeld naar de televisie kijken. Hij gaat inwonen bij zijn nicht en haar vreemde vrienden en verzint een slagzin voor een frisdrank die een rage wordt. Nichetti is een van de zeer weinige Italiaanse regisseurs/acteurs die een onderhoudende film kunnen maken.

Ratataplan

1979 | Komedie

Italië 1979. Komedie van Mario Nichetti. Met o.a. Mario Nichetti, Angela Finocchiaro, Roland Topor, Edy Angelillo en Lidia Biandi.

Een werkloze en verlegen ingenieur beleeft in de technologische maatschappij de ene teleurstelling na de andere en probeert terug te slaan met vernuftige uitvindingen. Zo stuurt hij in zijn plaats een op hem lijkende robot om contact te maken met een aanbeden vrouw, maar het resultaat is een letterlijke kortsluiting. Deze poging tot kluchtige satire in de traditie van zwijgende film heeft evenveel geslaagde gags als mislukte of flauwe, maar zijn oorspronkelijkheid binnen de huidige filmproduktie deed Nichetti onmiddelijk overschat worden als belangrijk talent. Vooralsnog lijken zijn kwaliteiten als acteur groter dan als filmmaker.