Thierry Benoist: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Lettre ouverte à Lili

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Pascale Rocard, Micheline Boudet, Pierre Tornade, Victor Garrivier en Pier Paolo Capponi.

De dertig-jarige Valentine (Rocard) krijgt haar eerste baan als beheerster van een postkantoor in het dorpje Marsanne in de Drôme. Ze vindt een koffer vol onbestelbare brieven, achtergelaten door haar voorganger. Ze wordt vooral gefascineerd door een brief uit juni 1947, waarin iemand een vurige liefdesverklaring neerpende en een afspraak maakte met een zekere Lili. Ze gaat op zoek naar die Lili. Haar leven zou misschien een heel andere wending gemomen hebben, als de brief destijds zijn bestemming bereikt had. Een grappige, maar tegelijkertijd ontroerende film over hoe het lot van een mens verandert door een brief die haast een halve eeuw te laat aankomt. Het idee is geestig maar de uitwerking is niet steeds even vlot. Het scenario is van Trotignon, Sylvie Chauvet en Pierre Guiho. Aan de camera nam Jean Monsigny plaats. Formaat 16/9.

Les trois frères

1995 | Drama, Komedie, Thriller

Frankrijk 1995. Drama van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Bernard Campan, Didier Bourdon, Pascal Légitimus, Antoine Du Merle en Anne Jacquemin.

Sedert 1987 nadat ze elkaar al in 1982 ontmoet hadden, vormen Bourdon, Campan en L[KA1]egitimus het komisch-satirische gezelschap Les Inconnus. Ze werden overladen met toneelprijzen en hadden in 1990 een satirisch programma met sketches op de Franse zender FRANCE 2. Nu hebben ze een film - het is overigens niet de eerste keer dat ze in een rolprent zitten: in 1984 zaten ze in LE T[KA1]EL[KA1]EPHONE SONNE TOUJOURS DEUX FOIS van Jean-Pierre Vergne. Deze film die vol sociale kritiek op de Franse maatschappij zit, is heel erg grappig voor wie die toestanden begrijpt en aanvoelt, maar ook buitenstaanders beleven er genoeg lol aan. Het verhaal is eigenlijk krankzinnig, maar tegelijkertijd onzinnig en eenvoudig. Didier Latour (Bourdon) is bewaker van een supermarkt en staat op het punt om te trouwen. Bernard Latour (Campan) is een soft-porno filmster, die inwoont bij vrienden. Pascal Latour (L[KA1]egitimus) is een head-hunter met een duur kantoor. De drie kennen elkaar niet. Ze ontvangen een oproep om bij de notaris te komen, en ontdekken dat ze halfbroers zijn en dat hun moeder hun een fortuin heeft nagelaten. Hoewel het geld nog niet op hun respectievelijke rekeningen is gestort, zetten ze de bloemetjes flink buiten en gaan ze op de pof dingen kopen. Kort erop moeten ze weer bij de notaris komen, die hen op de hoogte stelt dat de wettelijke termijn, waarin zij recht hadden op de erfenis al verstreken was en dat het vermogen naar een weeshuis gaat. Ze zitten tot over hun oren in de schuld, ze zijn zonder werk geraakt en bovendien blijkt Didier ook nog de vader te zijn van een kind, Michael (Du Merle). Ze moeten zich (met het kind) uit de Franse hoofdstad voor hun schuldeisers in veiligheid brengen en vluchten naar het Zuiden. Ze houden zich in leven met kleine vergrijpen, die variëren van het stelen van een auto tot frauderen met loterijbriefjes. Het is echt heel leuk en het wordt met verve gespeeld. Het camerawerk van Alain Choquart past heel goed bij de film. Het scenario is van regisseurs-acteurs Bourdon en Campan en Michel Lengliney. De volgende film van het trio LE PARI is veel minder geslaagd. De film werd bekroond met een César.

La guerre des poux

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Elisa Servier, Thierry Heckendorn, Julien Pellerin, Mélanie Morceau en Cyrille Delannoy.

Dat kinderen luizen meebrengen van school is een alledaagse kwaal die vlug verholpen is. Maar wanneer de drie kinderen van de familie Maraud met luizen thuiskomen is dit het begin van een ware nachtmerrie. Martine (Servier), moeder van de drie bengels, weet niet wat ze eraan moet doen. Niets is eenvoudiger om de weinig eisende kijker aan het lachen te brengen dan het ongeluk of de tegenslag van een ander. Dat is het wat deze film te bieden heeft, niets meer. Bovendien wordt het flauw en inspiratieloos gebracht. Kijk liever wat een andere zender te bieden heeft. Veel slechter kan het niet zijn. Geschreven door Trotignon, Nathalie Blanchard en Pierre Guiho. Gérard Vigneron stond achter de camera. Formaat 16/9.

Poulet au gratin

1993 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1993. Komedie van Étienne Dhaene. Met o.a. Francis Perrin, Bernadette Lafont, Gaëlle Legrand, Michel Baladi en Roger Pierre.

Inspecteur M[KA1]edeuze (Perrin) en zijn assistent St[KA1]ephane (Dob) staan voor een drievoudig raadsel. Drie rijke oude dames, eigenaressen van een florerende lingeriezaak, werden vermoord. De schuldige bevindt zich ongetwijfeld onder de erfgenamen, vraag is enkel wie van hen heeft dit op zijn (of haar) geweten? Idiote politie-komedie met een zo nadrukkelijke humor dat je je gaat ergeren. Perrin, nochtans een uitstekend komisch acteur, chargeert zijn rol op afschuwelijke wijze. Een film die je best kan overslaan, geschreven door Christian Dob. Weinig geïnspireerde fotografie van Philippe Pavans de Ceccaty.

Les cravates léopard

1991 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Raymond Aquilon, Jean-Marie Bigard, Michel Cremades, Pierre Curzi en Jacques François.

Monsieur Bergaux-Latour(François) is de directeur van een afvalverwerkend bedrijf in Parijs. Hij is van oordeel dat zijn personeel te weinig strijdvaardigheid aan de dag legt en besluit, ten einde hen te motiveren, voor zijn mensen een overlevingsweekend te organiseren. In deze tijd van crisis mag het echter allemaal niet teveel kosten, dus stelt de aangeworven coach voor om de verre jungle in te ruilen voor het maquis op Corsica, waar toch ook dieren huizen, ook al zijn deze tam. Infantiele komedie die ontdaan is van elke vorm van humor. De acteurs hebben blijkbaar een onderlinge wedstrijd afgesloten om te zien wie het slechtste kan acteren. Hopeloos tijdverlies dat zelfs niet goed gemaakt wordt door de kritiek op het gebrek aan contact tussen directie en arbeiders. Lullig scenario van Christian Dob en Trotignon. Fotografie van Jacques Audrain.