Marthe Gottie: montage.
Er zijn 3 films gevonden.

Thérèse Raquin

1953 | Drama, Romantiek, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1953. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Simone Signoret, Raf Vallone, Jacques Duby, Marcel André en Paul Frankeur.

De vader van meesterwerken als Les enfants du paradis en Le quai des brumes draaide met zijn gebruikelijke virtuositeit in sfeer en detail deze noir-achtige bewerking van Émile Zola's roman uit 1867. Daarin vindt een verweesde en ongelukkig gehuwde vrouw in Lyon alsnog de grote liefde, met fatale consequenties. Zorgvuldig naar het Frankrijk van de jaren vijftig getransporteerd door classicist-scenarioschrijver Charles Spaak, fungeert de sombere geschiedenis als podium voor Signoret om een volbloed tragedienne neer te zetten. De fraaie zwart-witfotografie is van Roger Hubert (1903-1964), een helaas goeddeels vergeten ambachtsman met een verbazingwekkend curriculum vitae.

Les portes de la nuit

1946 | Drama

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Yves Montand, Nathalie Nattier, Serge Reggiani, Pierre Brasseur en Saturnin Fabre.

Vlak na WO II beleeft een voormalig verzetsman (Montand) een gedenkwaardige nacht dankzij een rendez-vous met een droomvrouw (Nattier) én een ontmoeting met een voormalig verrader (Reggiani). De gangmaker is een zwerver die zichzelf voorstelt als Het Lot. Les portes de la nuit is het melodramatische, soms surrealistische voortbrengsel van de zevende samenwerking tussen regisseur Carné en scenarist/poëet/schrijver Jacques Prévert, vlak na hun meesterwerk Les enfants du Paradis. Les portes flopte, het publiek was niet ontvankelijk voor een verfijnde ontleding van de gespleten Franse naoorlogse maatschappij. Inmiddels overheerst ontzag.

Hôtel du Nord

1938 | Drama, Film noir

Frankrijk 1938. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Louis Jouvet, Annabella, Jean-Pierre Aumont, Paulette Dubost en Jane Marken.

Het volkse Hôtel du Nord aan het Parijse Canal Saint-Martin vormt het decor voor dit even puntige als sfeerrijke drama over de zin en zinloosheid van het leven, over de allesverzengende liefde en (ontsnapping aan) de dood. Briljant gespeelde en geregisseerde poëtisch-realistische cinema van een verbazingwekkende perfectie. Beroemd ook vanwege de talloze schitterdialogen van meesterscenaristen Jean Aurenche en Henri Jeanson, waaronder het beroemdste Franse filmcitaat aller tijden: ‘Atmosphère, atmosphère! Est-ce que j’ai une gueule d’atmosphère?’. Oogstrelende decors van Alexandre Trauner.