Jaime Perez: muziek.
Er zijn 2 films gevonden.

Las Melancolicas

1971 | Horror, Historische film

Spanje 1971. Horror van Rafael Moreno Alba. Met o.a. Analia Gade, Espartaco Santoni, Francisco Rabal, Maria Asquerino en Jose Vivo.

Een arts wordt de nieuwe directeur van een 19e-eeuwse psychiatrische inrichting, waar het personeel sadistische en seksuele instincten op de pati[KA3]entes blijkt bot te vieren. Pogingen tot hervormingen en het invoeren van nieuwe therapie[KA3]en - waarmee hij door hypnose probeert een vrouw van haar jeugdtrauma te bevrijden - lijken ondanks alle tegenwerking te gaan slagen, tot hij van hogerhand wordt overgeplaatst. De poging om via deze ogenschijnlijke horrorfilm met duidelijke, aan `De duivels van Loudun` geleende elementen, kritiek te leveren op de Franco-bougeoisie is vanuit het inmiddels historisch perspectief interessant, maar valt tussen te veel verschillende stoelen in om als film echt te overtuigen en de al te voorbeeldige heldenrol van de geneesheer-directeur (die de regisseur-schrijver zijn eigen naam heeft gegeven) wordt nergens aannemelijk.

Stress es tres tres

1968 | Drama

Spanje 1968. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Juan Luis Galiardo, Fernando Cebrian, Profiria Sanchiz en Fernondo Sanchez Pollack.

Een ondernemer maakt met zijn vrouw en naaste medewerker een werkreis door Spanje en krijgt zodoende een vermoeden van een verhouding tussen zijn vrouw en de compagnon. Hij laat niets blijken, maar bespiedt ze van afstand om ze op heterdaad te betrappen en dan zijn wraakfantasie[KA3]en uit te voeren. Dit gebeurt echter niet; hij breekt de reis af om later nog eens alleen met de collega de tocht te maken. Films van Saura moeten voor een juiste waardering altijd in hun ontstaansperiode en nationale context worden gezien, want de driehoeksverhouding, die in satire had kunnen resulteren, is slechts een alibi voor meer maatschappelijke problemen, die voorzichtig maar onmiskenbaar kritisch worden aangepakt. Ondanks de voor Saura ongewone en aangenaam losse aanpak is de film (noodgedwongen) erg oppervlakkig en kan daardoor nauwelijks boeien.