Nicole Jamet

Dossier : Disparus - Cyril

Frankrijk 1998. Misdaad van Antoine Lorenzi. Met o.a. Nathalie Roussel, Jean-Claude Adelin, Didier Pain, Philippe Dormoy en Sandrine Rocher.

Un et un font six

Frankrijk 1997. Komedie van Franck Apprédéris. Met o.a. Pierre Arditi, Brigitte Fossey, Gilles Gaston-Dreyfuss, Vincent Lecoeur en Ludwig Briand.

Pour mon fils

Frankrijk 1997. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Véronique Jannot, Bruno Wolkowitch, Kevin Aïdoud, Marion Ducamp en Sophie Barjac.

Inspecteur Moretti : Un enfant au soleil

Frankrijk 1997. Misdaad van Gilles Béhat. Met o.a. Alicia Alonso, Alain Rimoux, Luc Bernard, Mehdi en Pierre-Marie Escourrou.

C'est l'homme de ma vie!

Frankrijk 1997. Romantiek van Pierre Lary. Met o.a. Véronique Jannot, Philippe Caroit, Patrick Catalifo, Nicole Jamet en Patricia Malvoisin.

Madame le Consul : Le piège à rêves

Frankrijk​/​​Canada 1996. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Véronique Jannot, Pierre Vaneck, Nicole Jamet, Éric Métayer en Sophie Vaslot.

Loin des yeux

Frankrijk 1996. Drama van Christian Faure. Met o.a. Véronique Jannot, Christian Brendel, Nicole Croisille, Nicole Jamet en Michèle Moretti.

Madame le Consul : Les disparues de la Sierra Madre

Mexico​/​​Frankrijk 1995. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Véronique Jannot, François Marthouret, Juanjo Puigcorbé, Jésus Ochoa en Maya Zapata.

Alice Beaulieu (Jannot), de Franse consul in Mexico, wordt naar Sierra Madre ontboden om er een Frans staatsburger te helpen. De man in kwestie, een zekere Pardo (Mathouret), werd achter de tralies gezet nadat hij een dodelijk verkeersongeval veroorzaakte. Ze laat hem overkomen naar Mexico, in gezelschap van een dertien-jarig meisje waarvoor hij, naar eigen zeggen, verantwoordelijk is. Ze ontmoet Emiliano (Puigcorbe), professor literatuur, die zijn twijfels heeft over de goede bedoelingen van Pardo. Hij vermoedt dat deze betrokken is bij de verdwijning van enkele minderjarige meisjes. Met als kader het mysterieuze Mexico wordt hier het milieu getoond van de kinderprostitutie, een drama dat niet enkel in Mexico actueel was in de periode van productie. Het geheel heeft echter meer weg van een sensationele fotoroman dan van een goed opgebouwde aanklacht tegen dit soort praktijken. Acteerprestaties en decors zijn goed, maar het scenario van Sylvain Saada en Bunuel is erg oppervlakkig. Achter de camera stonden Roger Dorieux en Angel Goded.

Le juge est une femme : Le secret de Marion

Frankrijk 1995. Misdaad van Didier Albert. Met o.a. Florence Pernel, Richard Berry, Anne Richard, Frédéric Diefenthal en Arsène Jiroyan.

Topatlete Marion (Richard) dient een klacht in wegens verkrachting door twee atletiekkampioenen. Die beweren echter dat Marion hen heeft uitgedaagd en dat er verder niets is gebeurd. Onderzoeksrechter Florence Larrieu (Pernel) wordt met de zaak belast. Ze maakt kennis met Jacquin (Berry), een zakenman zonder scrupules die de belangrijkste sponsor van de atletiekclub is. Jacquin zet Marion onder druk om de aanklacht in te trekken. Een misdaadfilm waarin meer gepraat dan gehandeld wordt. Door het trage tempo gaat de kijker zich vervelen en verliest zijn belangstelling. Het scenario is van Daniel Saint-Hamont naar een verhaal van Sophie Deschamps, die zich liet inspireren door de waargebeurde en ophefmakende verkrachtingszaak van atlete Catherine Moyon De Baecque in 1991. Het camerawerk is van Jean- Bernard Aurouet. Aflevering 3 van het eerste seizoen, nummer 3 van 32.

François Kléber : Le pas en avant

Frankrijk​/​​Canada 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Steve Kalfa, Yves Afonso en Jean-Noël Brouté.

Zappa (Dulery) raakt zwaar gewond na een ongeluk terwijl hij dienst deed. Hij ligt in coma en zijn beste vriend commissaris Kl[KA1]eber (Lanvin) meent dat zijn incompetente zijn chef eraan debet is. Die schuift op zijn beurt Zappa de schuld van het ongeluk, waarbij een jonge vrouw omkwam, in de schoenen. Kléber is het er niet mee eens, en hij is vastbesloten de onschuld van zijn vriend te bewijzen. Politiefilm op maat gemaakt voor de titelpersonage met stereotiepe personages en cliché avonturen. Licht verteerbaar kijkbuisvoer dat je al vergeten bent voordat de film afgelopen is. Het scenario is van Gérard Cuq, Olivier Marchal en Frédéric D'Onfs. Het camerawerk is van Daniel Diot. Er kwamen in totaal zes afleveringen.

Dentro la Piovra

Italië 1992. Drama van Anna Maria Bianchi. Met o.a. Michele Placido, Vittorio Mezzogiorno, Remo Girone, Patricia Millardet en Simona Cavallari.

Compilatie van de eerste vijf Piovra-tv-films, die in Italië en later in heel Europa een hit zijn geworden. In dit overzicht zien we een aantal scènes met Placido als Inspecteur Cattani, die in de vierde aflevering wordt vermoord, en met Mezzogiorno, die in vijfde serie als David Licata de misdaadbestrijding overneemt. We krijgen ook een paar scènes uit de zesde serie te zien, naast interviews met de hoofdrolspelers. De Italiaanse christendemocraten hebben steen en been geklaagd over deze series, omdat er wordt gesuggereerd dat politici bindingen zouden hebben met de mafia. Interessante, met zorg samengestelde special.

[KA4]Ca sent le sapin

Frankrijk 1990. Misdaad van Youri. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Yves Penay, Jean-Pierre Clami en Jean Bouchaud.

Een nieuw avontuur van commissaris Cabrol (Dabary), geschreven en verfilmd door Youri. Het verhaal draait rond twee jonge vrouwen die doodgeschoten met een jachtgeweer in het bos worden aangetroffen. Uiteraard zijn er meerdere mogelijke verdachten. De gedegen plot, de onverwachte wendingen, het natuurlijke decor, dat goed benut wordt, en de ambigue personages dragen ertoe bij dat de film een verkwikkend geheel vormt.

Promotion canapé

Frankrijk 1990. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Grace De Capitani, Margot Abascal, Thierry Lhermitte, Michel Sardou en Patrick Chesnais.

Deze klucht geeft een uiterst grievend beeld van de (Franse) post en doet geloven dat het elders niet anders is. Dit volledig overtrokken, seksistische portret, waar carri[KA2]ere maken via de rustbank gaat, is evenwel goed voor af en toe een fikse brok leedvermaak. De post is een hele grote werkgever en de cynische makers hebben vast gedacht dat voldoende PTT-ers dom genoeg zouden zijn om zich aan deze banale karikatuur te spiegelen, waardoor de film rendabel zou zijn. Boertig spel, dito regie en scenario (van Didier Kaminka naar een idee van kolder-koning van de lach Claude Zidi - hoe kon het anders!) en alledaagse plaatjes van Claude Agostini.

Ressac

Frankrijk 1989. Thriller van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Nicole Jamet, André Dussollier, Marion Hänsel en Françoise Morhange.

Alain Bellanger (Dussolier) woont al vijftien jaar met zijn gezin in Gabon, wanneer hij verneemt dat zijn tante dood is, wier meest directe erfgenaam hij is. Hij gaat dan naar Frankrijk voor de begrafenisplechtigheid, terwijl de sfeer om hem heen steeds onheilspellender wordt. Het is jammer dat de regisseur voor het televisiescherm heeft gekozen maar hoewel lange tijd de assistent van zijn geniale vader, verstaat hij niet zoals deze de kunst de kijker helemaal op te laten gaan in een onwezenlijke wereld. Hij draait er wat omheen en geeft er de voorkeur aan het ongemerkt, stukje voor stukje, zo ver te laten komen. De films die dit oplevert bezitten fraaie beeldende kwaliteiten maar de regie is iets te braaf. Desalniettemin

Une voix la nuit

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Yannick Andréi. Met o.a. Denise Gence, Maurice Garrel, Madeleine Barbulée, François Calvez en Nicole Jamet.

Mamemo's benen zijn verlamd en ze brengt haar leven door in een rolstoel. Ze is autoritair en tiranniek voor haar omgeving, met uitzondering van haar kleinzoon Mic, die haar begrijpt. Ze krijgt een telefoontje van een wanhopig iemand, die denkt de telefonische hulplijn voor eenzame mensen gebeld te hebben, en ze besluit het spel mee te spelen. De krachtige en interessante weergave van de karakters en het degelijke scenario doen vergeten dat de film toch wat statisch is.

Tant qu'il y aura des femmes

Frankrijk 1987. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Roland Giraud, Fanny Cottençon, Marianne Basler, Fionna Gélin en Martin Lamotte.

Scenario-schrijver Sam bedenkt verhalen die uiteindelijk minder gecompliceerd blijken dan zijn echte leven. Hij is namelijk verplicht om een verhouding te onderhouden met drie vrouwen tegelijk. Zoals men kan begrijpen voelt hij zich gemanipuleerd. Rond dit weinig bijzondere boulevardthema zou een begaafd regisseur (Michel Deville bijvoorbeeld) een sprankelende komedie kunnen maken. Maar dit vreselijke stuk is zonder enig belang. Het scenario is van regisseur Kaminka. Voor de fotografie tekende Eduardo Serra.

La Piovra 2

Duitsland​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1985. Misdaad van Florestano Vancini. Met o.a. Michele Placido, Florinda Bolkan, Martin Balsam, Nicole Jamet en Cariddi Nardulli.

Deze voortreffelijk geproduceerde en geacteerde, 6 uur durende mini-serie over een inspecteur van politie die vastbesloten is de Mafia te breken, is een drama van hoog niveau. Placido, als de inspecteur en bendebestrijder die hoge bendeleden, kleine dealers en keurige witte-boordencriminelen in de val lokt, levert één van de beste acteerprestaties van zijn carrière. Ook bekend als THE OCTOPUS 2.

La piovra

Italië 1984. Misdaad van Damiano Damiani. Met o.a. Michele Placido, Florinda Bolkan, Jacques Dacqmine, Paul Gers en Barbara De Rossi.

De eerste vierdelige miniserie die zeer veel succes oogstte, over smerissen die het tegen de maffia opnemen. Politiecommissaris Cattani (Placido) is een geharde, eigenzinnige en vakbekwame kracht, die tussen Rome, Milaan en Sicilië de wijdverbreide, illegale praktijken van de maffia onderzoekt. De activiteiten van de maffia bestaan voornamelijk uit de wapensmokkel en de heroïnehandel. Machtige en corrupte industrialisten, bankiers, geldschieters, zakenlieden, advocaten, de directeur van een lokaal tv-netwerk, politici en het hoofd van de geheime dienst, zij allen werken samen met de misdaadorganisatie. Veel opwinding, spanning en vuurgevechten. Goede enscenering en acteerwerk. Het strakke en realistische scenario en Damiani's vakbekwame regie resulteert in een vierdelige tv-film met een hoge amusementswaarde.

Le garde du corps

Frankrijk 1983. Komedie van François Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Jane Birkin, Sami Frey, Gérard Jugnot, Nicole Jamet en Didier Kaminka.

Een employ[KA1]e op een huwelijksbureau wordt verliefd op een journaliste, die echter een aantrekkelijke weduwnaar verkiest boven hem. Hij ontdekt dat de eerdere vrouwen van zijn rivaal op verdachte wijze omkwamen met nalating van forse levensverzekeringen, en volgt zijn aangebedene op haar huwelijksreis naar Marokko om haar te beschermen. De thriller- komedie heeft een aardig scenario (Didier Kaminka en de regisseur), maar is met onvoldoende flair geregisseerd, terwijl Birkin en Jugnot de zoveelste varianten op overbekende typeringen brengen. Onderhoudend, maar nauwelijks verrassend, op Frey's rol als charmeur-killer na.

Plein Sud

Frankrijk​/​​Spanje 1980. Avonturenfilm van Luc Béraud. Met o.a. Patrick Dewaere, Clio Goldsmith, Jeanne Moreau, Guy Marchand en Jose Luis Lopez Vasquez.

Een jonge vrouw die als lokvogel in een politiek complot wordt gebruikt, verzet zich tegen verdere manipulatie en dringt zich op aan een toevallige voorbijganger. Deze blijkt een vroegtijdig ingedutte professor te zijn, wiens verlangen naar avontuur en romantiek weer opbloeit tijdens een reeks van verwarrende en verontrustende belevenissen en ontmoetingen. Amour fou wordt verbeeld in opzettelijke termen van stationslectuur met net te veel afstandelijke ironie om het escapisme daarvan echt te laten werken. Goldsmith is - hoe aantrekkelijk ook - (nog) geen actrice, waardoor haar passie voor de helft in het luchtledige blijft. Dank zij Dewaere en bizarre bijrollen onderhoudend, maar de films van hetzelfde genre uit de jaren veertig worden niet geëvenaard.

Pourquoi pas!

Frankrijk 1977. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Sami Frey, Mario Gonzalez, Christine Murillo, Nicole Jamet en Michel Aumont.

Een trio (waarom niet!) [KA2]a la JULES ET JIM (waarvan de vrouw het geld verdient!) wordt een quartet en ze weten nog lang en gelukkig te leven. Een sterke film, die je niet snel vergeet over de vrije liefde. Scenario van regisseuse Serreau. Camerawerk van Jean-François Robin.

Je sais rien mais je dirai tout

Frankrijk 1973. Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Bernard Blier, Danièle Minazzoli, Nicole Jamet en Luis Rego.

Een telg uit een familie van wapenindustriëlen, militairen en prelaten is uit verzet sociaal werker geworden. De groep delinquenten die aan hem is toevertrouwd, blijkt de onderneming van zijn vader te willen beroven. Het intelligente en spottende scenario van Didier Kaminka, waaraan Richard meeschreef, bleef in Richards regie beneden het haalbare, maar is toch een van zijn betere films. Een prima vaderrol van Blier. Richards personage als wereldvreemde stuntel begint te vervelen. Camerawerk van Pierre Lhomme.

Les misérables

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.

Les misérables

1957. Marcel Bluwal. Met o.a. François Marthouret, Nicole Jamet en Georges Géret.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.