Geraldine Smith: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Spike of Bensonhurst

1988 | Komedie, Misdaad

Verenigde Staten 1988. Komedie van Paul Morrissey. Met o.a. Sasha Mitchell, Ernest Borgnine, Sylvia Miles, Geraldine Smith en Maria Patillo.

Regisseur Morrissey maakte talloze avantgarde films met Andy Warhol, maar behoorde merkwaardig genoeg niet tot de links georiënteerde kunstenaars, maar tot de elitaire conservatieven met een zeker dédain voor minder bedeelden. Dat schijnt ook door in zijn eigen komedie Spike of Bensonhurst. Spike (Sasha Mitchell) is een onbenullige Italiaanse Amerikaan uit Brooklyn, wiens enige drijfveer het is om naam te maken. Als bokser lukt het niet goed, hoewel hij onder bescherming staat van mafiabaas Baldo Cacetti (Ernest Borgnine). Die bescherming kan hij vergeten wanneer hij achter Cacetti's dochter Angel (Maria Pitillo) aangaat. Spike of Bensonhurst is een niet vaak komische komedie met plompe grappen over lage klassen, en met hier en daar een verdwaalde Warholiaanse lesbienne.

Mixed Blood

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Paul Morrissey. Met o.a. Marilia Pera, Richard Ulicia, Linda Kerridge, Geraldine Smith en Richard Ulacia.

Een erg overgewaardeerde zwarte komedie die speelt in de 'alfabet'-wijk in het oosten van Greenwich Village, waar de Braziliaanse bendeleidster een schermutseling heeft met een rivaliserende bende van jonge punks. Het spel van hoofdrolspeler Ulacia is pijnlijk slecht en het ironische geweld van regisseur Morrissey is puur amateuristisch.

Flesh

1968 | Experimenteel, Drama

Verenigde Staten 1968. Experimenteel van Paul Morrissey. Met o.a. Joe Dallesandro, Geraldine Smith, Maurice Bradell, Gerri Miller en Candy Darling.

Het episodische verhaal over een werkdag van Dallesandro, een mannelijke tippelaar, die de kost verdient voor vrouw en kind in de straten van New York. De kijker volgt hem vanaf het opstaan en tot hij weer naar bed gaat. Afkomstig uit de legendarische Andy Warhol Factory, ging de film in Amerika circuleren in de underground scene en heeft tot op de dag van vandaag bij de gevestigde critici nog steeds geen genade gevonden. Toch is het de voorloper van TRASH. In Europa werd Warhols kunst wel erkend en ging hij in sommige landen in première of vond zijn weg naar de filmhuizen. Geheel nieuw was het feit dat Dallessandro naakt op het doek verschijnt in poses die men eigenlijk alleen van vrouwen gewend is, iets dat Hollywood nog steeds behoorlijk seksistisch maakt.