Luc Gentil

Victoire ou la douleur des femmes : 1967

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Sabine Haudepin, Jean-Michel Fete en Yves Lambrecht.

C'est pas ma faute

Frankrijk 1999. Komedie van Jacques Monnet en Jacques Monet. Met o.a. Gautier Kusnierek, Jérôme Hardelay, Giulia Demont, Eugénie Gendron en Arielle Dombasle.

Une semaine au salon

Frankrijk 1997. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Etienne Chicot, Bernard Crombey, Julie Jézéquel, Julien Cafaro en Franck Jazedé.

Julie Lescaut : Mort d'un petit soldat

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Charlotte Brändström. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Le cheval de cœur

Frankrijk 1996. Komedie van Charlotte Brändström. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Fresson, Guillaume Canet, Hélène de Fougerolles en Isabel Otero.

Delphine : 1 Yvan : 0

Frankrijk 1996. Komedie van Dominique Farrugia. Met o.a. Julie Gayet, Serge Hazanavicius, Alain Chabat, Dominique Farrugia en Lionel Abelanski.

Farce noire

Frankrijk 1995. Misdaad van Olivier Panchot. Met o.a. Jean-Louis Richard, Françoise Brion, Luc Gentil, Antoine Carillon en Mireille Herbstmeyer.

Herv[KA1]e (Richard) leeft alleen, afgezonderd, zonder zich met iemand te bemoeien. Ooit was hij gelukkig getrouwd en had hij een mooie baan. Maar dan is hij die job eensklaps kwijt en vanaf dat ogenblik voelt hij hoe de relatie met zijn vrouw (Brion) verkoelt. Ze lijkt hem te minachten en laat geen gelegenheid voorbij gaan om hem te vernederen. Hij kan dit niet langer verdragen en denkt aan zelfmoord. Op het laatste moment bedenkt hij zich echter. Het is toch beter haar te laten verdwijnen! Vraag is enkel: hoe? Gruwelijk satirische fabel over een man die alles in het leven kwijt is. Het verhaal wordt in flash-back verteld zodat het geheel voorzien kon worden van huiveringwekkende koele commentaar van die man die moord doet voorkomen alsof het de meest normale gang van zaken is. Knap scenario geschreven door Panchot zelf samen met zijn broer Cyrille. De afstandelijkheid van het vertellen zal zeker niet in ieders smaak vallen. Achter de camera nam Jérôme Israël plaats. Meermaals bekroond op festivals van korte films.

Saint-Exupéry: La dernière mission

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Bernard Giraudeau, Maria de Medeiros, Jean-Paul Comart, Frédéric van den Driessche en Jean-Marie Winling.

De film speelt zich af op 30 en 31 juli 1944, de twee laatste dagen van het leven van Antoine de Saint-Exup[KA1]ery, schrijver van onder meer [KL]De kleine prins[KLE]. De auteur (gespeeld door Giraudeau) is een fervent piloot, gelegerd op een basis op Corsica. Zijn kapitein probeert hem over te halen te stoppen met vliegen, maar daar wil hij niets van horen. De kapitein wordt op het matje geroepen door een officier die getuige was van de smeekbede. Dan volgt een overzicht van de staat van dienst van De Saint-Exupéry, die als piloot bij het leger kwam in 1939. Een gevoelige hulde aan een van Frankrijks meest invloedrijke schrijvers van de twintigste eeuw. Schitterende vertolking van Giraudeau in de titelrol. Ook zijn er oude archiefopnamen te zien. Het intelligente scenario werd geschreven door Enrico en Marcel Jullian. Cyril Lathus fungeerde als fotograaf.

Les danseurs du Mozambique

Frankrijk​/​​Canada 1993. Mysterie van Philippe Lefebvre. Met o.a. Erin Gray, Thierry Lhermitte, Jacques François, Marc De Jonge en Anne Letourneau.

Gray, een bekende Engelse schrijfster van politieromans, brengt enkele dagen door in Frankrijk. Ze is op zoek naar rust en anonimiteit en wil haar jongste roman afwerken. Van die rust komt echter niet veel terecht, daarvoor zorgt een aantal vreemde, luidruchtige gasten. Onder hen Lhermitte, eigenaar van een van de twee beeldjes, 'de dansers van Mozambique' genoemd. Hij vertelt haar de legende dat de beeldjes slechts geluk brengen als ze bij elkaar zijn. Eenmaal gescheiden zijn ze verantwoordelijk voor dood en tegenslag. Het tweede beeldje zal in het hotel openbaar verkocht worden en Lhermitte wil het kost wat kost bemachtigen. Lauwe komedie die begint als een spirituele satire met snedige dialogen en eindigt in een banale boulevard-komedie zonder stijl. Aan het scenario werkten Lefèbvre, Lionel E. Siegel, Donald Martin, Richard Oleksiak en Guy Mullally. François Lartigue stond in voor de fotografie. Gefilmd in 1991.

J'aime pas qu'on m'aime

Frankrijk 1993. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Wojtek Pszoniak, Caroline Lenglet, Gilles Segal, Firmine Richard en Jean-Luc Porraz.

Ook al behoort de elf-jarige Lenglet tot een der rijkste families van Frankrijk, toch is ze maar een 'arm' meisje met meer plichten dan rechten. Als haar ouders bij een vliegtuigongeval om het leven komen, wordt haar situatie nog erger. De dubieuze Porraz, de vroegere vertrouwensman van haar ouders, wordt benoemd als haar voogd. Ze blijft echter niet bij de pakken zitten. Ze gaat met haar vriend Maslov en de familienotaris op zoek naar haar nog enig overgebleven familielid, Pszoniak. Gevoelig verhaal van een meisje dat op zoek is naar de ware welstand des levens, want hoeveel geld ze ook moge hebben, vriendschap en geluk kent ze niet. Door Pszoniak verandert haar kijk op het leven. Daniel Goldenberg baseerde zijn scenario op zijn roman Le Zaïdé. De camera werd bemand door Cyril Lathus.

Imogène : 3615 Bise Marine

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Louba Guertchikoff en Pierre Maguelon.

Imog[KA2]ene (Lavanant) stormt het gemeentehuis binnen om het huwelijk te verhinderen van agent Trouillet (Benguigui), op wie zij verliefd is, met een roodharige schone. Razend loopt de bruid buiten en een seconde later vinden ze haar terug met een dolk in de borst. Dit alles blijkt opgezet spel te zijn geweest om een maniak te klissen die via het computernetwerk roodharige Bretoense meisjes opzoekt om hen vervolgens te vermoorden. Imog[KA2]ene beantwoordt helemaal aan het patroon van de slachtoffers, dus stelt de Directeur (Maguelon) voor dat ze als lokaas dient. Imog[KA2]ene neemt dit aan op voorwaarde dat zij het onderzoek mag leiden. Tot verbazing van elke kijker is dit een aflevering van deze reeks die iets beter is dan de anderen. Op een bepaald moment wordt er zelfs geacteerd en is er iets van spanning te bespeuren. Zelfs Benguigui als de eeuwige Trouillet is een beetje minder onuitstaanbaar en dom. Niet dat we met hoogstaand filmwerk te maken hebben, maar het is een aflevering die kan bekeken worden. Mich[KA2]ele Letellier schreef het scenario. Fotografie is van Roland Dantigny. Soms wordt deze aflevering aangekondigd als IMOGENE 3615 BIGORNEAU (Bise Marine).