Joanna Newbery: productie.
Er zijn 2 films gevonden.

Ghosts: The Shadowy Third

1995 | Horror

Verenigd Koninkrijk 1995. Horror van Carol Wiseman. Met o.a. Tim Pigott-Smith, Cheryl Campbell, Georgina Cates, Julia McKenzie en Liz Crowther.

In 1945 wordt de jonge verpleegster Margaret Randolph (Cates) in dienst genomen door Dr. Maradick (Pigott-Smith) om diens zieke vrouw te verzorgen. Volgens de huishoudster Mrs. Amberson (McKenzie) lijdt Mrs. Maradick (Campbell) aan hallucinaties. Terwijl ze op de dokter wacht merkt Margaret een klein meisje op dat met een bal speelt. Wat later beweert Mrs. Maradick dat dit haar dochtertje is dat enkele jaren geleden door haar man vermoord werd. Margaret kan dit moeilijk geloven daar ze het meisje nog meermaals ziet spelen, zonder dat ze erin slaagt contact met haar te krijgen. Mrs. Maradick is er nu van overtuigd dat haar man haar wil vermoorden om aan haar geld te kunnen. Verward vertelde spookgeschiedenis die elke pointe mist. De sfeer wordt goed opgebouwd maar leidt nergens naartoe en de climax slaat nergens op. Een zwakkere aflevering in een reeks die kwalitatief op hoog niveau staat. Monique Charlesworth baseerde het scenario op een kort verhaal van Ellen Glasgow. Achter de camera stond Witold Stok.

Ghosts: Blood And Water

1995 | Horror

Verenigd Koninkrijk 1995. Horror van Terry Jackson. Met o.a. Paul Rhys, Moira Brooker, Ian Shaw, Nicholas Farrell en Wendy Morgan.

Augustus 1942. Ondanks de hevige gevechten krijgen Britse soldaten toch de gelegenheid om in verlof te gaan naar huis. Op de trein ontmoet Alex McClean (Shaw) de eigenaardige Peter Buckle (Rhys). Beiden zijn getekend door de helse strijd. Peter heeft geen plaats om naartoe te gaan dus nodigt Alex, die samenleeft met zijn zus Angela (Brooker), hem uit om zijn verlof bij hen door te brengen. Ondanks het feit dat Alex lijdt onder een shell shock hebben ze toch een fijne tijd. Natuurlijk kon het niet uitblijven: Angela en Peter worden verliefd en besluiten te trouwen. Maar wat een sprookjesachtige huwelijksnacht had moeten worden draait uit op een gruwelijke nachtmerrie. Een spookverhaal waar niet de minste dreiging van uitgaat. Je moet trouwens het einde zien om te merken waar de fantastiek zit. De rest is een vervelend romantisch melodrama met ongeloofwaardige personages. Regisseur Johnson baseerde zijn scenario op het (veel verrassendere) korte verhaal van Ronald Duncan. Paul Wheeler stond achter de camera.