Laura Trotter

Albergo Roma

Italië 1996. Komedie van Ugo Chiti. Met o.a. Alessandro Benvenuti, Tchéky Karyo, Claudio Bisio, Barbara Enrichi en Debora Caprioglio.

Le amiche del cuore

Italië 1992. Drama van Michele Placido. Met o.a. Asia Argento, Carlotta Natoli, Claudia Pandolfi, Michele Placido en Enrico Lo Verso.

Tweede film van acteur/regisseur Placido, na zijn veelgeprezen debuut PUMMAR[KA2]O. Placido is een gevoelige regisseur en als co-auteur een sociaal bewogen schrijver. Drie vriendinnen, Morena (Natoli), Claudia (Pandolfi) en Sabrina (Argento). Morena is verpleegster en woont samen met haar moeder, die vroeger verslaafd was, en haar grootmoeder. Claudia komt uit een doorsneegezin, droomt ervan actrice te worden, maar durft daar bij haar ouders niet mee aan te komen. Sabrina woont bij haar gescheiden vader, die haar als zijn bezit beschouwt en daarbij incest niet uit de weg gaat. Placido en Argento zijn schitterend als vader en dochter. De film werkt niet altijd maar is in zijn totaliteit wel geslaagd. Scenario van Angelo Pasquini, Roberto Nobile en regisseur Placido. Camerawerk van Guiseppe Lanci. Ook bekend als CLOSE FRIENDS.

Miami Golem

Italië 1987. Actiefilm van Martin Herbert. Met o.a. David Warbeck, John Ireland, Laura Trotter, Lawrence Loddi en Victor Loren Beard.

Een stelletje schurken probeert uit buitenaardse cellen een monster-foetus te kweken (om onbegrijpelijke reden 'golem' genoemd), wiens krachtige hersengolven de wereld bedreigen. Gelukkig besluit een stoere verslaggever uit Miami de mensheid te redden. De Italiaanse regisseur Alfredo de Martino verschuilt zich achter het pseudoniem Martin Herbert en niet geheel ten onrechte, want deze goedkope actiefilm getuigt van weinig hersenactiviteit, zowel op als achter het scherm. Het scenario is van Frank Clark. Het camerawerk is van Barry Battle en Paul Doty. Ook bekend als MIAMI HORROR.

Rush

Italië 1983. Sciencefiction van Anthony Richmond. Met o.a. Conrad Nichols, Laura Trotter, Gordon Mitchell en Brigitte Pelz.

Na de Grote Verwoesting van de Aarde wordt de bevolking door een misdadige oligarchie onder de duim gehouden met softdrugs. Om het minste of geringste worden vrije burgers opgepakt en ondergebracht in slavenkampen, waar zij hennepplanten moeten verbouwen. Onder een contingent van nieuwe gevangenen bevindt zich een man met de kracht van een os die vaststelt dat een hardvochtige bewaker de dood van zijn broer op zijn geweten heeft. Een opstand breekt uit. Deze stuitende film is voor ongenuanceerde liefhebbers van nodeloos, sadistisch geweld.

Nightmare City

Italië 1980. Horror van Umberto Lenzi. Met o.a. Francisco Rabal, Laura Trotter en Mel Ferrer.

Na de Grote Verwoesting van de Aarde wordt de bevolking door een misdadige oligarchie onder de duim gehouden met softdrugs. Om het minste of geringste worden vrije burgers opgepakt en ondergebracht in slavenkampen, waar zij hennepplanten moeten verbouwen. Onder een contingent van nieuwe gevangenen bevindt zich een man met de kracht van een os die vaststelt dat een hardvochtige bewaker de dood van zijn broer op zijn geweten heeft. Een opstand breekt uit. Deze stuitende film is voor ongenuanceerde liefhebbers van nodeloos, sadistisch geweld.

La Invasión de los zombies atómicos

Spanje​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1980. Horror van Umberto Lenzi. Met o.a. Hugo Stiglitz, Laura Trotter, Maria Rosaria Omaggio, Francisco Rabal en Eduardo Fajardo.

Een groep gewapende zombies stapt uit een vliegtuig en raast door de stad... Een belachelijke horrorfilm, die geregisseerd is alsof het om een oorlogsfilm gaat.

L'avvertimento

Italië 1980. Misdaad van Damiano Damiani. Met o.a. Giuliano Gemma, Martin Balsam, Laura Trotter, Giancarlo Zanetti en Guido Leontini.

Twee politiemannen in Sicilië zijn aangeslagen nadat de mafia een van hun collega's heeft vermoord. Ze slaan een grote slag en denken dat ze het probleem van de georganiseerde misdaad definitief hebben opgelost. Maar dan ontdekken ze dat de mafia ook het politiekorps heeft geïnfiltreerd. Prachtig spel van Gemma en Balsam, onder kundige leiding van regisseur Damiani. Veel actie en geweld.

Der Landvogt von Griefensee

Zwitserland 1979. Komedie van Wilfried Bollinger. Met o.a. Christian Quadflieg, Alida Valli, Adelheid Arndt, Silvia Dionisio en Birgitta Furgler.

Een landvoogd uit Zürich heeft aan het eind van de achttiende eeuw de top in zijn maatschappelijke carrière bereikt, en herinnert zich weer de vijf grote liefdes in zijn vrijgezellenleven. Hij nodigt de vrouwen uit om een weekend te komen logeren, waarbij elk veronderstelt dat ze de enige zal zijn. Een stijlvolle, wat fotografie betreft op schilderijen van Watteau geïnspireerde verfilming van Gottfried Kellers roman over de door patriarchaat en traditie ingeperkte rol van de vrouw vlak voor de Franse revolutie. Deze ironische zedenkomedie wordt met allure gespeeld door Quadflieg in de hoofdrol en door Valli als zijn ongegeneerde huishoudster. Een verrassende en sterke ontknoping.

Poseída

Spanje​/​​Italië 1977. Horror van Giulio Petroni. Met o.a. Marisa Mell, Chris Avram, Lou Castel, Javier Escrivá en Laura Trotter.

In het kader van een satanische samenzwering raakt een vrouw zwanger van de duivel. Een soort kruising tussen ROSEMARY'S BABY en THE EXORCIST, in het teken van de sekscinema. De film onderscheidt zich door de onverwachte amoraliteit, het uitbundig anti-klerikalisme en de totale claustrofobie. De charme van Marisa Mell maakt hoe dan ook veel goed.

Pane, burro e marmellata

Italië 1977. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Enrico Montesano, Rossana Podestà, Claudine Auger, Rita Tushingham en Adolfo Celi.

Een drietal vrouwen dat in hun mannen teleurgesteld is, gaat samenwonen. De buurman raakt door het vertrek van zijn vrouw in een depressie en wekt hun moedergevoel, hoewel ze vervolgens ieder voor zich proberen hem te verleiden boven zijn ingebeelde impotentie uit. Na de ontdekking van het drievoudig bedrog krijgt hij opnieuw de bons. De ietwat feministische boulevard-komedie van Françoise Dorin Les bonhommes kreeg in een filmbewerking alle aandacht voor de mannenrol, van de Italiaanse sterkomiek Montesano, maar bleef toch doorzichtig door de theateroorsprong. Komt het door de taalbarrière van de multinationale rolbezetting dat de spelers ieder voor zich maar raak lijken te doen?