Barry Dennen

The Babysitters

Verenigde Staten 1996. Komedie van John Paragon. Met o.a. Peter Paul, David Paul, Christian Cousins, Joseph Cousins en Renn Sofer.

Clifford

Verenigde Staten 1994. Familiefilm van Paul Flaherty. Met o.a. Martin Short, Charles Grodin, Mary Steenburgen, Dabney Coleman en G.D. Spradlin.

De tien-jarige Clifford (Short) is een onmogelijk kind dat er geen moeite mee heeft om op weg naar Hawaii een vliegtuig te saboteren. Hij wil in L.A. landen omdat hij zo graag Dinosaurusland wil bezoeken. Zijn ouders dumpen hem bij zijn oom Martin (Grodin). Hij wil Clifford gebruiken om zijn vriendin (Steenburgen) te bewijzen dat hij best overweg kan met kinderen. De enige gag in de film is Short de rol te laten spelen van een tien-jarige. Verder is het zeer droevig. Mislukte gags, domme dialogen, schmierende acteurs. De enige die overeind blijft in dit onding is Steenburgen. De film werd gemaakt in 1991, maar de release werd drie jaar tegengehouden door het bankroet van productiemaatschappij Orion. Bij het zien van dit geval is het niet moeilijk te bedenken waarom een producer over de klippen gaat. Jay Dee Rock en Bobby Von Hayes schreven het scenario, dat door John A. Alonzo ingeblikt werd. Dolby Stereo S.R.

She Woke Up

Verenigde Staten 1991. Thriller van Waris Hussein. Met o.a. Lindsay Wagner, David Dukes, Frances Sternhagen, Maureen Mueller en Ron Frazier.

Nadat ze het slachtoffer werd van een moordaanslag, blijft rijke erfgename Wagner veertien maanden in coma. Bij haar ontwaken kan ze zich uiteraard niets meer herinneren en haar potentiële moordenaar loopt nog steeds vrij rond! Haar echtgenoot Dukes was verdachte nr. 1, maar zij ís overtuigd van zijn onschuld. Toch moet het iemand zijn uit haar onmiddellijke omgeving. Vrijwel spanningsloze suspense naar een scenario van Claire Labine met de obligate dosis rode haringen om uiteindelijk slachtoffer en dader met elkaar te confronteren. Niemand zal van deze voorspelbare film wakker blijven. Fotografie is van Robert Steadman en Christopher Franke componeerde een passende synthesizer score.

Liquid Dreams

Verenigde Staten 1991. Mysterie van Mark S. Manos. Met o.a. Richard Steinmetz, Candice Daly, Barry Dennen, Juan Fernandez en Tracey Walter.

Oogverblindend blondje Daly (in de film heet ze Eve Black!) arriveert uit Kansas in L.A. om haar zuster te bezoeken. Die treft ze vermoord aan. Onderzoek door de politie levert niets op, waarmee Daly geen genoegen neemt. Ze gaat zelf op onderzoek uit. Ze belandt in de futuristische wereld van NV (Neuro-Vid), een kabelomroepsysteem dat gewelddadige seks-uitzendingen constant binnenstuwt op het beeldscherm van de aangeslotenen. Het brein achter de uitzendingen is The Major (Dennen) die een enge, sadistische rechterhand in de gestalte van Juno (Fernandez) heeft. Ze weet door te dringen tot Dennen en wordt daarbij geholpen door detective Rodino met wie ze een ontluikende romance beleeft. Intrigerende, met een low-budget gemaakte curieuze suspense film, die je aan het denken zet ondanks de goedkope, soms cursorische effekten. Scenario van Zack Davis en camerawerk van Sven Kirsten.

Amazing Stories: Secret Cinema

Verenigde Staten 1986. Komedie van Paul Bartel. Met o.a. Eve Arden, Paul Bartel, Griffin Dunne, Penny Peyser en Mary Woronov.

Jane (Peyser) is het middelpunt van allerlei geheimzinnige gebeurtenissen, alsof iemand anders haar leven in de hand heeft. Haar verloofde Dick (Dunne) laat haar in de steek en haar moeder (Arden) vraagt haar handtekening voor haar vriendinnen. Ten einde raad vraagt ze hulp aan haar psychiater Dr. Shreck (Bartel). Die stelt haar een niet bepaald alledaagse therapie voor. Maar wat is eigenlijk die 'Secret Cinema' die haar steeds achtervolgt? Waanzinnige parodie op de Z-film, waarin Bartel tot het uiterste gaat. De derderangs hoofdrolspeelster schijnt niet te weten dat ze in een film speelt. Geloofwaardig is het allemaal niet, maar wel prettig gestoord, vooral omdat de acteurs zich kostelijk lijken te amuseren en dit ook weten over te brengen. Het scenario is van regisseur Bartel. Het camerawerk is van Robert Stevens. Aflevering 20 van het eerste seizoen, nummer 20 van 45. Dolby.

Not for Publication

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1984. Komedie van Paul Bartel. Met o.a. Nancy Allen, David Naughton, Laurence Luckinbill, Alice Ghostley en Richard Paul.

Een mislukte poging een kloon te maken van de ouderwetse 'screwball'-komedie; Allen leidt een dubbelleven als beroemd journaliste bij een flodderig sensatieblaadje en als medewerkster in de herverkiezingscampagne van een maffe burgermeester Luckinbill. Onderweg gaat een verlegen fotograaf Naughton voor haar voor de bijl. Scenario van John Meyer en Bartel.

Memed My Hawk

Turkije​/​​Verenigd Koninkrijk 1984. Avonturenfilm van Peter Ustinov. Met o.a. Denis Quilley, Peter Ustinov, Herbert Lom, Michael Gough en Michael Elphick.

Een routine-avonturenfilm gesitueerd in Turkije in 1923. Een jongeman, Memed, ontvlucht de tirannie van Abdi Aga en zal vanuit de bergen de revolutie leiden. De rollen van de Turken worden, weinig overtuigend, gespeeld door Britse acteurs en Ustinov als Abdi Aga beperkt zich tot karikaturale tics en nerveuze lachjes. Ook zijn regie (zijn eerste sinds HAMMERSMITH IS OUT in 1972) is ongeïnspireerd en mist tempo, zodat de film al snel afglijdt naar het niveau van een oubollig en vervelend matinee-spektakel.

Jesus Christ Superstar

Verenigde Staten 1973. Musical van Norman Jewison. Met o.a. Ted Neeley, Carl Anderson, Yvonne Elliman, Barry Dennen en Josh Mostel.

Fraai vormgegeven musical rond Jezus Christus, volgens deze interpretatie de eerste superster - een jongeman die een hoge prijs betaalde voor zijn faam. De film, gebaseerd op de rockopera van Tim Rice en Andrew Lloyd Webber, heeft swingende, inmiddels klassieke liedjes en mooie fotografie van Douglas Slocombe. Jewisons visie op Christus' leven was aanleiding voor enige controverse: de film werd door sommigen als anti-semitisch bestempeld. Christelijke puristen stoorden zich al eerder aan sommige teksten van Rice, die dan ook voor deze filmversie werden aangepast. In 2000 maakte Gale Edwards een moderne versie, waarin de historiserende locaties werden vervangen door glanzende podiumdecors.