Paulette Frantz

Julien l'apprenti

België​/​​Frankrijk 2000. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, François Morel, Benjamin Rolland en Gaspard Ulliel.

Esther et Sarah

Frankrijk​/​​België 1996. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Ludmila Mikaël, Lisa Martino, Catherine Arditi, Dominique Guillo en Frédérique Tirmont.

La vérité en face

Duitsland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Danielle Darrieux, Claude Rich, Catherine Rich, Jean-Yves Berteloot en Delphine Rich.

Rich in de rol van legerkapitein Dreyfus. Held van de Frans- Duitse oorlog en door iedereen gerespecteerd tot hij als lid van de generale staf beschuldigd wordt van hoogverraad en naar Duivelseiland verbannen. Zijn vrouw Lucie (Morante) en broer Mathieu (Volter) trachten zijn onschuld te bewijzen en worden daarbij geholpen door de pers. De ware schuldige, Esterhazy (Arditi), gaat vrijuit. Voor zijn versie van een der grootste schandalen uit de Franse juridische geschiedenis concentreert Boisset zich op de anti-semitische vooroordelen die ten grondslag lagen aan de veroordeling, die gebaseerd was op vervalste bewijzen. Voor hun scenario baseerden Boisset en Jorge Semprun zich op het historisch authentieke boek van Jean-Denis Brédin. Uitstekende prestaties van gerenommeerde karaktersplers. Yves Dahan en Robert-Jacques Loiseleux stonden in voor de fotografie. De film bestaat ook in een versie van 110m. Stereo.

Monsieur Vernet

Frankrijk 1988. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Gérard Caillaud, Christiane Minazolli, Françoise Fleury, Maria Blanco en Pierre Arditi.

Oorspronkelijk was dit verhaal een roman, L'Ecornifleur van Jules Renard. Hijzelf maakte er in 1903 een toneelbewerking van voor het Théâtre Antoine. Sabbagh heeft alleen het toneelstuk verfilmd zonder enige notie van mise en scène. Blijven echter de kracht en de bittere ironie van Renard en de bevredigende acteerprestaties.

Vacances royales

Frankrijk 1980. Drama van Gabriel Auer. Met o.a. Didier Sauvegrain, Agnès Chateau, Emilio Sanchez-Ortiz, Francisco Curto en Yves Albert.

Een groep jonge in Frankrijk levende Spanjaarden - actief in het verzet tegen Franco - wordt tijdens een bezoek van koning Juan Carlos onder politietoezicht ondergebracht in een afgelegen luxe-hotel. Een van hen is door een administratief misverstand zonder reden mee op transport gezet en sluit zich bij hen aan. De regisseur compliceert deze reconstructie van ware gebeurtenissen onnodig door de flash-back-aanpak van de Canadese filmploeg die vier jaar later interviews komt maken. De ontwikkeling van de buitenstaander is interessanter door het spel van Sauvegrain dan door de schematische scenario-uitwerking. Ondanks bedenkingen blijft de stof boeiend.

Le Roi des bricoleurs

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Sim, Michel Serrault, Pierre Bolo, Paulette Frantz en Jacques Legras.

Een satirische komedie over twee industriëlen die een oud herenhuis in een kuuroord erven en dat laten restaureren door de plaatselijke aannemer. Die heeft echter andere plannen met het gebouw en saboteert de werken in de hoop op die manier het gebouw van zijn nieuwe eigenaars te kunnen overnemen. Serrault is eens te meer schitterend als de onbetrouwbare aannemer, maar de regie van Mocky is al te nadrukkelijk en bordeelkomiek Sim absoluut onleuk. Een gemiste kans.

Le Chant du départ

Frankrijk 1975. Drama van Pascal Aubier. Met o.a. Brigitte Fossey, Rufus, Michel de Ré, Germaine Montéro en Jacques Rispal.

Een weduwe heeft een club voor alleenstaanden opgericht, waar tijdens de wekelijkse bijeenkomsten het plan groeit voor een collectieve zelfmoord, uit wanhoop over en protest tegen de onmenselijke samenleving. Op het moment dat zij tot de daad zullen overgaan, zet de regisseur zijn film stop en laat de personages gelukzalig herleven in een nieuwe utopische maatschappij. Deze onverwachte finale werkt zowel verwarring als ontwapenend naïef door de gulheid waarmee de regisseur zijn helden een beter lot gunt. Overtuigend is die idylle niet, maar de eerdere scènes zijn aandoenlijk en venijnig, met de verrassende Fossey als een onooglijke oude vrijster.

Cigalon

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Michel Galabru, Andréa Ferréol, Roger Carel, Marco Perrin en Paulette Frantz.

Nauwkeurige herverfilming van de film van Marcel Pagnol (1935). Deze bewerking voor tv kan de vergelijking met het origineel niet doorstaan. Galabru staat evenwel zijn mannetje in de rol van Cigalon.