David Mandil: productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Footnote
Israël 2011. Drama van Joseph Cedar. Met o.a. Lior Ashkenazi, Shlomo Bar-Aba, Alma Zack en Yuval Scharf.
David Mandil: Productie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Ha-hesder
Israël 2000. Drama van Joseph Cedar. Met o.a. Assi Dayan, Idan Alterman en Aki Avni.
David Mandil: Productie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Yom Yom
Israël/​Frankrijk 1998. Komedie van Amos Gitai. Met o.a. Moshe Ivgi, Hanna Maron, Juliano Merr, Dalit Kahan en Yussuf Abu-Warda.
David Mandil: Productie
vpro cinema
bezoekers
Ik

Footnote

2011 | Drama

Israël 2011. Drama van Joseph Cedar. Met o.a. Lior Ashkenazi, Shlomo Bar-Aba, Alma Zack en Yuval Scharf.

Vaders en zonen. Geliefd onderwerp in Hollywood. Vrijwel altijd moeten de zonen het opnemen tegen machtige, geslaagde, fenomenale vaders, maar in het komische drama Footnote worden de rollen eens omgedraaid. Eliezer en Uriel Shkolnik zijn beiden professor. Vorsers van de Talmoed. Maar zoon Uriel wordt alom gerespecteerd in de academische wereld, terwijl vader Eliezer allang vergeten is. Footnote is een messcherpe en hilarische film over roem, eigenwaarde, loyaliteit en afgunst, en dong in 2012 mee naar de Oscar voor niet-Engelstalige film.

Ha-hesder

2000 | Drama

Israël 2000. Drama van Joseph Cedar. Met o.a. Assi Dayan, Idan Alterman en Aki Avni.

Orthodoxe rabbijn Meltzer (Dayan) wil de controle over de Tempelberg terug van de moslims en uit die wens graag en vaak. Martelaar ophemelende woorden als 'een dode leeuw kan soms meer levend zijn dan een dode hond' zijn hem niet vreemd. Zijn favoriete discipel Pini (Alterman) neemt, na de pijnlijke afwijzing door Meltzers dochter, de woorden erg letterlijk en plant het opblazen van de heilige plek. Ha-hesder won de hoofdprijzen in Israël en vat de voortgang van kwalijke miscommunicatie goed samen.

Yom Yom

1998 | Komedie, Drama

Israël​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Amos Gitai. Met o.a. Moshe Ivgi, Hanna Maron, Juliano Merr, Dalit Kahan en Yussuf Abu-Warda.

Moshe (Ivgi) is het resultaat van liefde tussen een Israëlische joodse (Meron) en een Palestijn (Abu Warda). Symbolisch of niet, Moshe voelt zich er niet goed bij, hij is hypochondrisch en kan slecht relaties onderhouden. Regisseur Gitaï´s verhaal is tragisch, komisch, absurd en verscheurd; net als het leven in Israel. Dat Yom yom (Dag na dag) een hoopvolle allegorie is, blijkt uit de eindscène, waarin een personage hetzelfde vredeslied zingt als Rabin zong vlak voordat hij vermoord werd. De worsteling voor vrede gaat door.
imdb: Zoek David Mandil op IMDB