Julie Marboeuf

La mort est rousse

Frankrijk 2002. Mysterie van Christian Faure. Met o.a. Bernard Giraudeau, Elsa Lunghini, Eva Darlan, Laure Killing en Julie Marboeuf.

L'ami du jardin

Frankrijk 1999. Komedie van Jean-Louis Bouchaud. Met o.a. Jean-Yves Thual, Julie Marboeuf, Claire Nadeau, Yolande Moreau en Sylvie Jolie.

Les enfants du marais

Frankrijk 1998. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Jacques Villeret, Jacques Gamblin, André Dussollier, Michel Serrault en Isabelle Carré.

La balle au bond

Frankrijk​/​​België 1998. Drama van Williams Crepin. Met o.a. Isabel Otero, Jacques Penot, Sophie De la Rochefoucauld, Antoine Cousin en Arthur Pestel.

Temps de chien

Frankrijk 1997. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Julie Marboeuf, Catherine Arditi, Françoise Arnoul, Evelyne Bouix en Fabienne Chaudat.

Inspecteur Moretti : Un enfant au soleil

Frankrijk 1997. Misdaad van Gilles Béhat. Met o.a. Alicia Alonso, Alain Rimoux, Luc Bernard, Mehdi en Pierre-Marie Escourrou.

Madame le proviseur : Attention peinture fraîche

Frankrijk 1996. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Julie Marboeuf, Patricia Malvoisin en Elise Mourrat.

Julie Lescaut : Double rousse

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Claude Brécourt.

Les cinq dernières minutes: Le quincallier amoureux

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean Marboeuf. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Daniel Prévost, Patricia Malvoisin en Pierre Cognon.

Inspecteur Massard (Santini) is met vakantie in een dorpje aan de Bretonse kust. In deze toeristische streek is altijd wel wat te doen. Zo volgt hij eerst een processie dan de heropening van een vernieuwde nachtclub. Tijdens het feestje krijgt Pierre Le Fur (Mallenec), de plaatselijke ijzerhandelaar, het aan de stok met een bende jonge kerels. Een tussenkomst van Massard verhindert bloedvergieten. De plaatselijke inspecteur Larcher (Prévost), die zijn collega uit de grootstad niet kan luchten, zet Massard op zijn plaats. Wat later wordt het verkoolde lijk van Le Fur aangetroffen in zijn uitgebrande auto. Le Fur was een dronkaard, geweldenaar en vrouwenloper en hij haatte zijn homoseksuele zoon. Werd hij vermoord door een van zijn minnaressen, een bedrogen echtgenoot, zijn eigen zoon of was het de wraak van de jeugdbende? Routineuze politiefilm, goed gemaakt maar totaal zonder verrassingen. Of het nu Maigret, Hercule Poirot of Massard is die het onderzoek leidt, het klinkt allemaal hetzelfde. Maar dat zal de genre-fanaten waarschijnlijk worst wezen. Ze zullen er wel van houden. Bernard Thomas schreef het scenario. Fotografie is van Jean-Bernard Aurouet. Aflevering nummer van totaal 82. Mono.

Julie Lescaut : Recours en grâce

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Joyce Buñuel. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Twee voorvallen zorgen voor opschudding in Clairi[KA2]eres, waar Julie Lescaut (Genest) fungeert als politiecommissaris. In de eerste plaats ontsnapt een gevaarlijke geestesgestoorde uit de psychiatrische instelling waar hij opgesloten zat voor de moord op een meisje. Het feit dat hij ontoerekenbaarheid pleitte redde hem van een gevangenisstraf. Dezelfde nacht heeft Paul (Mathouret), de ex van Julie, een auto-ongeval. Hij ligt in coma en vecht voor zijn leven. Weer heel wat werk aan de winkel voor onze pientere politievrouw. Dat het allemaal wat overtrokken werd en niet erg geloofwaardig overkomt moet je er maar bij nemen. Het niet erg boeiende scenario van Eric Kristy hangt aaneen van de toevalligheden. De niet erg strakke regie helpt niet veel. Fotografie van Jean-Pierre Aliphat. Stereo. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Julie Lescaut : La fiancée assassinée

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Roland Amstutz.

Op de avond dat Lescaut (Genest) een hartig woordje wil spreken met de administrateur van het commissariaat, haar dochter naar haar eerste baby-sit gaat en haar assistenten Tr[KA1]emois (Anger), N`Guma (Diouf) en Motta (Desseaux) proberen om een mysterieuze telefoondief te grijpen, ontdekt een wandelaar langs de Seine het lijk van een jonge vrouw, die is gewurgd. Dit is de derde gelijksoortige moord in minder dan een jaar. Lescaut is vastbesloten deze seriemoordenaar te pakken. Doordeweekse politiesuspense met alle bekende ingrediënten, eigen aan het genre en een rolverdeling die ieder hun eigen nummertje opvoeren. Het scenario is van Alexis Lecaye en bevat geen verrassingen. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering nummer 31 van 68. Stereo.

Julie Lescaut : Bizutage

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Romain Bouteille.

Bij een ontgroening kan het er dikwijls nogal wild aan toe gaan. Als op het internaat van Sainte-Agathe, een opleidingsinstituut voor toekomstige managers, het stoffelijke overschot gevonden wordt van een feut, is het toch danig uit de hand gelopen. Julie Lescaut (Genest) wordt met het onderzoek belast en komt terecht in een gesloten wereldje, waar zwijgplicht geldt. Ze ontdekt eveneens dat jongeren door de hoge studiedruk tot buitensporig gedrag worden aangezet. Wie daartegen niet bestand is, raakt verzeild in de drugs. De film schetst een onthutsend beeld van studenten die straks leiders in de maatschappij worden en het is niet bepaald flatteus. Commissaris Lescaut wordt geconfronteerd met behoorlijk agressieve individuen. Het scenario is van Laurent Vachaud en Alexis Lecaye. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering 6 van het vierde seizoen, nummer 16 van 72. Formaat 16/9, Stereo.

Julie Lescaut : Tableau noir

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Er ontstaat de nodige beroering op de middelbare school in Clairi[KA2]eres als het levenloze lichaam gevonden wordt van een jongen uit de hoogste klas. Het slachtoffer was erg populair, want hij organiseerde regelmatig feesten en leek een onafhankelijke figuur. De leraren beoordeelden hem positief, al was hij lang niet altijd even serieus. Julie Lescaut (Genest) komt erbij en zij concludeert snel dat het om moord gaat. Naar het motief tast men nog heel even in het duister. Julie zit nu tussen de scholieren, waarvan de meesten nog nat achter de oren zijn. Ze ontmoet bij die adolescenten de nodige vijandigheid. Ze zwijgen ook nog, terwijl het toch om moord gaat. Sommige leraren zijn neerslachtig, want er blijkt toch heel wat gewelddadigheid te zijn. De directrice laat anonieme brieven zien die zij heeft ontvangen. Voorspelbare, maar degelijk gemaakte politiefilm, die echter geheel volgens een standaardformule in elkaar zit. Eric Kristy, Alexis Lecaye en Joëlle Goron schreven het scenario, dat door Jean-Pierre Aliphat in beeld werd gezet.

Julie Lescaut : Ruptures

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Maxime Leroux.

Een oude Chinese kruidenier is het slachtoffer van een moordaanslag. Wanneer de politie arriveert slaat zijn kok op de vlucht. In haar onderzoek stuit Julie Lescaut (Genest) op een huwelijksbureau met een clientèle die uitsluitend bestaat uit gefortuneerde Aziaten. Het hele zaakje riekt echter erg naar vrouwenhandel en hoe dieper Julie graaft, hoe meer ellende ze ontdekt. Een policier met centraal de bijna meest mensonwaardige misdaad: het smokkelen van vrouwen die de hoop koesteren op een nieuw bestaan, maar eindigen aan de rand van de maatschappij. Goede bedoelingen, naar een routineus, goed geacteerd, scenario van Alexis Lecaye. Voor de fotografie tekende Jean-Pierre Aliphat.

Julie Lescaut : Rapt

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Julie Lescaut (Genest) krijgt een heel vreemd telefoontje. Een babysitter meldt de verdwijning van het kind waarop ze moest passen. Het wordt nog vreemder als de ouders, de familie Beaudoin (Bujeau en Seyrig), onbewogen blijven en verklaren dat het om een misverstand gaat. Het kind is namelijk voor enkele dagen naar een tante in de bergen. Commissaire Julie die het zaakje niet vertrouwt, geeft haar assistent N`Guma (Diouf) opdracht de gangen van de babysitter na te gaan. Een van de betere afleveringen uit de serie die over de illegale handel in babies gaat en die opvalt door de mysterieuze sfeer met een handige spanningsopbouw. Het spel van de bijrollen is echter - zoals gewoonlijk - heel oppervlakkig. Alexis Lecaye schreef het scenario. Het camerawerk is van Flore Thulliez.

Julie Lescaut : La mort en rose

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Roland Amstutz.

Tijdens een routine surveillance `s nachts wordt een agente door een auto aangereden die doorrijdt na het ongeluk. Ze wordt in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Julie Lescaut (Genest) begeeft zich op weg om de gewonde te spreken, maar die is al overleden voordat ze aankomt. De collega van het slachtoffer, Leveil (Rouve) heeft slechts de laatste twee cijfers van het nummerbord van de auto kunnen opschrijven: 61 (het nummer van het departement, Orne). In de haast opgezette wegversperringen en controles mochten niet baten. Diezelfde dag wordt een jonge Roemeense gewurgd aangetroffen in haar huis. Er is weer heel wat werk aan de winkel voor Lescaut en haar ondergeschikten. In deze sinistere moordzaak die leidt naar prostitutie op bestelling door middel van de Minitel en de handel in gestolen auto`s, krijgt de pittige commissaris met de steile rode haren een bijna volmaakte moordenaar tegenover zich. Spannend en goed gemaakt, maar met (te) weinig originele wendingen. Eric Kristy schreef het scenario, dat door Flore Thulliez in beeld gebracht werd.

Pétain

Frankrijk 1992. Oorlogsfilm van Jean Marboeuf. Met o.a. Jacques Dufilho, Jean Yanne, Jean-Claude Dreyfus, Jean-Pierre Cassel en Christian Charmetant.

Nadat de nazi's Frankrijk waren binnengevallen in 1940, capituleerden de Fransen onder leiding van Pétain. In ruil daarvoor bleef er van het zuidoostelijke deel een stuk autonoom Frankrijk over. Pétain en zijn trawanten maakten van Vichy de nieuwe regeringshoofdstad. Op administratief niveau werd er op een enkele rechter en prefect na, heftig met Pétain meegewerkt. Het verzet was klein. Voor de Fransen een controversiele film over een historische periode waaraan ze niet al te graag herinnerd worden. Ondanks het feit dat er behoorlijk gespeeld wordt en het scenario gebaseerd is op de biografie van de respectabele historicus Marc Ferro, deed de film niet veel in Frankrijk. Geen wonder in een land waar ex-president Mitterand regelmatig een krans legde op het graf van de maarschalk en waar sommige collaborateurs van het Vichy-regime nooit gestraft zijn.

Voir l'éléphant

Frankrijk 1990. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Bernard Menez, Michel Duchaussoy, Françoise Arnoult en Julie Marboeuf.

Elke film van Marboeuf is een verrassing voor de cinefielen. Hier gaat het om een wijdlopig drama met randfiguren die meegesleept worden in een sprookje, wanneer zij een jonge vrouw van de verdrinkingsdood redden en voortaan verantwoordelijk voor haar zijn. Deze zware taak leidt tot erg grappige, komische en kleurrijke scènes, die echter een felle kritiek inhouden op onze samenleving, waarin het minste of geringste volstaat om de zwakkeren uit te rangeren. Er wordt dan ook geen blad voor de mond genomen. Boeiende personages.

Corentin (ou les infortunes conjugales)

Frankrijk 1988. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean Poiret, Roland Giraud, Andréa Ferréol, Patrick Chesnais en Muriel Brener.

Een rijke Parijse burger (een slager behorende tot het rijkste vakgenootschap) omstreeks 1650 wordt geflankeerd door een aan lager wal geraakte markies en zijn jonge vrouw, de dochter van een actrice die betere tijden heeft gekend. Een venijnig portret van de betreffende periode met de dwaasheden, taboes, vooroordelen, dwaze kerkelijke gewoonten en het dagelijks bestaan van toen. Enkele schokkende scènes temidden van een wisselvallig geheel en fraai camerawerk van Jean Rozenbaum. Al doende vertelt de altijd overdrijvende maar originele Marboeuf ons ook over onze eigen tijd, die geen haar beter is.