Marcia Shulman: productie.
Er zijn 2 films gevonden.

Saints and Sinners

1996 | Misdaad, Drama

Verenigde Staten 1996. Misdaad van Paul Mones. Met o.a. Damian Chapa, Jennifer Rubin, Scott Plank, William Atherton en Damon Whitaker.

Ogenschijnlijk zijn 'Pooch' en 'Big Boy' twee gezworen vrienden die hun positie zoeken in de misdaadhiërarchie van hun stad. Pooch verbergt echter een geheim dat hij onmogelijk kan delen met Big Boy. Ze proberen de lokale drugdealers onder controle te krijgen om zo uiteindelijk in contact te komen met de leider van het grootste syndicaat, Tommy The Cow. De politie, in het bijzonder detective Mc Cone en Captain Reinekie, hoopt op een meeting waar alle partijen elkaar zullen ontmoeten, zodat ze iedereen in één keer te grazen kunnen nemen. Als de dag van de grote confrontatie aanbreekt, vertrouwt Pooch ook de 'good guys' niet meer en beseffen hij en Big Boy dat ze in een situatie zijn terechtgekomen waar mensen niet zijn wat ze lijken. (IdH/VPRO Gids)

No Way Home

1996 | Film noir, Misdaad, Drama

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Film noir van Buddy Giovinazzo. Met o.a. Tim Roth, James Russo, Deborah Unger, Bernadette Penotti en Larry Romano.

Tien jaar na zijn rare, bloederige debuutfilm Combat Shock kon niemand verwachten dat Giovinazzo's tweede een krachtig, subtiel, overzichtelijk drama zou zijn met het zo moeilijk te reproduceren alledaagse realisme. No way home moest helaas in de meeste landen de bioscoop overslaan richting videotheek. Roth gebruikt zijn trieste gezicht ten volle als Joey, die na zes jaar uit de gevangenis komt en verbaasd constateert dat zijn moeder is overleden en zijn oudere broer Tommy (Russo) is getrouwd met ene Lorraine (Unger). Joey mag bij de twee intrekken, hoewel Lorraine tegensputtert. Terwijl Tommy hash verkoopt, Lorraine klust als stripper en Joey ramenlapt, zorgt de gespannen driehoeksverhouding voor het opborrelen van oude en nieuwe geheimen. De acteurs houden zich bewonderenswaardig in, laten het scenario van Giovinazzo rustig zijn werk doen en ontvouwen beetje bij beetje hun personages tot vol wasdom. No Way Home is zeker geen geweldloze film, maar de toon blijft koel en de focus ligt constant op psychologie.