François Dyrek

Tempête dans un verre d'eau

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1997. Komedie van Arnold Barkus. Met o.a. Jackie Berroyer, Arnold Barkus, Maria de Medeiros, François Dyrek en Simon Abkarian.

Le pantalon

België​/​​Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Wadeck Stanczak, Philippe Volter, Bernard-Pierre Donnadieu, Jean-Paul Comart en Marie Verdi.

Une leçon particulière

Frankrijk 1996. Komedie van Yves Boisset. Met o.a. Roland Giraud, Clotilde Courau, Julien Rivière, Gabrielle Forest en Jean-Pol Dubois.

Le groom

Frankrijk 1996. Komedie van Paul Racer. Met o.a. Renaud Menager, Thérèse Léotard, Jean-Pierre Bisson, Claude Piéplu en Mallaury Nataf.

Un jour avant l'aube

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Jacques Ertaud. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Xavier Deluc, Maurice Barrier, Yan Epstein en Pierre-Octave Arrighi.

Engeland, juni 1944. Meer dan vierhonderd Fransen hebben zich vrijwillig gemeld om deel uit te maken van de S.A.S. (Special Air Service). Ze volgen een training in een militaire basis. De officieren Deluc en Epstein worden samen met een tien andere soldaten boven Bretagne gedropt. Zij hebben als missie de opmars van de Duitse legers te saboteren tijdens de invasie in Normandië. De film werd gemaakt als eerbetoon aan de dikwijls miskende heldendaden van de Franse para's in een beslissende eindfase van WO II. Het scenario van Bruno Tardon en Ertaud, naar een verhaal van Georges Caitucoli, is net iets te chauvinistisch en te Frans om internationaal aan te slaan. Een dergelijke hulde mag niet ontsporen in een verheerlijking. Fotografie van Jean-Claude Hugon.

Le juge est une femme : Dance avec la mort

Frankrijk 1994. Misdaad van Claude Grinberg. Met o.a. Florence Pernel, David Soul, Anouk Ferjac, Claire Keim en Victor Garriver.

Rechter Florence Larrieu (Pernel) maakt kennis met het knappe model Pauline Vivien (Keim), die schilderijen opkoopt in opdracht van oplichter Falconni (Dyrek). Pauline blijkt niet op de hoogte te zijn van Falconni`s slechte reputatie. Ze heeft net een Goya verworven, en haar vriend, de internationaal vermaarde kunsthandelaar Jerome Keaton (Soul), heeft de echtheid ervan bevestigd. Iets later wordt Pauline dood aangetroffen en is het schilderij spoorloos. Larrieu onderzoekt de zaak. Misdaadfilm die zich afspeelt in de Franse en de internationale kunstwereld. Het scenario van Michel Leviant en Sophie Deschamps is losjes gebaseerd op de roman L'inculpé van Noëlle Loriot, is eerder boeiend dan spannend en niet vrij van onwaarschijnlijkheden. De personages hebben weinig diepgang. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering 2 van het eerste seizoen, nummer 2 van 32.

Les cinq dernières minutes : Meurtre à ciel ouvert

Frankrijk 1993. Misdaad van Bernard Dumont. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Cathérine Aymerie, Cathérine Bidaud en François Dyrek.

Er heerst een explosieve stemming in een zuidelijk mijnstadje. De belangen van milieu-activisten en mijnwerkers zijn tegengesteld. De activisten verwijten de mijndirectie dat ze het milieu onherstelbare schade toebrengen, maar de arbeiders zijn bang zonder werk te raken. Op een avond wordt een aanslag gepleegd op de mijn, Aymerie roept de hulp in van commissaris Santini, omdat ze bang is dat haar man Rizoud de schuld krijgt. De politieman is amper gearriveerd of Rizoud's lichaam wordt in de mijn gevonden. Goed gemaakte policier, die van het begin tot het einde boeit en die bovendien een interessant onderwerp heeft. Het scenario is van Muriel Arnault en Laurence Fructus, van dialogen voorzien door Patrick Pesnot. Het geeft de gespannen sfeer goed weer. Het camerawerk is van Serge Palatsi en is knap gedaan. Aflevering nummer 73 van totaal 81. Mono.

La braconne

Frankrijk 1993. Drama van Serge Pénard. Met o.a. Francis Perrin, Henri Guybet, Maurice Baquet, Claude Brosset en Guinal Barthélémy.

Zo`n dikke veertig kilometer ten ZW van de Normandische havenplaats Caen lig het dorpje Livarot. WO II (1939-45) is voorbij en het leven probeert weer zijn normale patroon te hervatten. Jean (Barth[KA1]el[KA1]emy) wordt toevertrouwd aan zijn grootouders en leert zijn ooms Andr[KA1]e (Guybet) en Arthur (Fréon) van nabij kennen. André, die saai en serieus is, is burgemeester van het dorp. Arthur is een rokkenjager en een gewiekste stroper, die Jean gaat inwijden in zijn quasi illegale activiteiten. De twee broers kunnen elkaar niet luchten of zien en André loert op een kans om Arthur erbij te lappen, maar die is hem telkens te slim af. Het scenario is van Jean- Claude Pon[KA1]con, die zijn autobiografische streekroman bewerkte voor de film. Gemaakt met o.a. geld van de regio en terechtgekomen op de Franse thuisbuis via jongerenzender M6. Het camerawerk is van Jean-Claude Rivière.

Goupi Mains-Rouges

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Claude Goretta. Met o.a. Maurice Barrier, Jean-Philippe Écoffey, Séverine Vincent, Josiane Lévëque en Sylvie Herbert.

Na jarenlange afwezigheid keert Goupi (Ecoffey) terug naar zijn geboortedorp, waar zijn ouders hem willen koppelen aan een nicht, S[KA1]everine Vincent. Hij wordt uiterst koel ontvangen door zijn oom Mains-Rouges (Barrier), die duidelijk zijn neef uit Parijs op de proef wil stellen. De terugkeer van Goupi valt samen met de diefstal van een aanzienlijke som geld. Getrouwe remake van de klassieker uit 1942 van Jacques Becker. Goretta, die ook het scenario schreef dat gebaseerd is op de roman van Pierre Véry, slaagt er niet in dezelfde zwoele en verderfelijke sfeer te benaderen. Redelijk spel van de hoofdacteurs. Achter de camera stond Dominique Brenguier.

Le zèbre

Frankrijk 1992. Romantische komedie van Jean Poiret. Met o.a. Thierry Lhermitte, Caroline Cellier, Christian Pereira, Annie Grégorio en François Dyrek.

Notaris Hippolyte (Lhermitte) wordt op zijn werk regelmatig geconfronteerd met uitgebluste huwelijken en vraagt zich bezorgd af of zijn Camille (Cellier) nog wel van hem houdt. Om dat te testen rijdt hij zijn auto met haar naast zich in de plomp om haar reactie te peilen over een gezamenlijke dood. En hij verlaat haar om te kijken of ze overstuur raakt. Ze blijft van hem houden, tot anonieme liefdesbrieven aan haar adres de relatie op scherp zetten. Een zeer genietbare romantische komedie, de enige film van toneelschrijver/acteur Poiret (1926-1992).

Pognon sur rue

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Daniel Prévost, Franck Lapersonne, Marie Lenoir, Georges Staquet en Muse Dalbray.

Prévost is een gehaaide makelaar in onroerende goederen. Steeds weer slaagt hij erin om zelfs de meest koppige huurder uit een pand te verdrijven wanneer dit voor afbraak bestemd is. Momenteel gaan de zaken achteruit, maar Prévost is ervan overtuigd dat het maar tijdelijk is. Dan verschijnt inderdaad Lapersonne, een meedogenloze zakenman die voor het Coge-2000- bureau werkt. Zij willen een heel pand in het oude Parijs platleggen om er nieuwbouw op te zetten. De lage kantjes van makelaars worden op pijnlijke wijze blootgelegd in deze satire, die eerder bitter doet lachen. De acteurs presteren op niveau en het scenario van Christian Biegalsky, Eric Kristy en Bertucelli tracht taboes te doorbreken, maar gaan net niet ver genoeg. Fotografie van Paul Bonis.

Patte et griffe

Frankrijk 1990. Misdaad van Jacques Debary. Met o.a. Marc Eyraud, Nadien Alari, Prudence Harrington, François Dyrek en Danieelle Duroux.

Commissaris Cabrol (Debary) doet een onderzoek naar de meer dan verdachte moord op een groot Parijs' couturier, die een immens fortuin achterlaat. Een plot vol vondsten, overtuigend spel maar ontzettend klungelig opgenomen.

Cerf-volant

Frankrijk 1990. Drama van Jean-Paul Reux. Met o.a. Michel Robin, Jean-Marc Maurel, François Dyrek en Antoinette Moya.

Kroniek van een jongeman die weer bij zijn familie in Marseille gaat wonen en een betrekking vindt in Fos, waar hij Adeline ontmoet met wie hij graag een gezin zou stichten. Eigenlijk een vervolg op OXYGÈNE. Een zeer povere plot voor deze langgerekte en tamelijk onbeduidende film waarin de dialogen wegzinken in nutteloos gebabbel. De regie wordt op het nippertje gered door het goede acteerwerk.

Bouvard et Pècuchet

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Pierre Marielle, Pierre Étaix, Catherine Ferran en Yvan Dautun.

Naar een bewerking van het nergens bij in te delen werk van Gustave Flaubert door Jean-Claude Carrière. Het gaat hier om zowel een komedie als een satire terwijl het in feite een ontroerende speurtocht naar het Bewustzijn is. Geen eenvoudig verhaal dus, maar het is juist weergegeven - en niet onjuist zoals te vrezen viel - dankzij een intelligent scenario, een aandachtige regie en een rake typering van de karakters en de mentaliteit van destijds. Schitterend spel en opmerkelijke, speciaal voor de film gecomponeerde muziek. Verhaeghe hoort thuis bij die zeldzame groep van cineasten die met echt iets origineels en bizonders op televisie komen.

Radio Corbeau

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Jean-Roch Coignet

Frankrijk 1989. Historische film van Claude-Jean Bonnardot. Met o.a. Henri Lambert, Pierre Santini, François Dyrek en Max Vialle.

Een heldendicht over de belevenissen van genoemde Coignet die in 1799, ten tijde van de revolutionaire strijd als vrijwilliger vertrok. Een tijdsreconstructie die met weinig middelen moest worden uitgevoerd. Daardoor is het resultaat niet altijd even geloofwaardig, terwijl de personages nauwelijks zijn uitgediept. Verwar deze tv-schrijver niet met de veels te vroeg uit het zicht verdwenen filmer Jean-Claude Bonnardot (1923-1981).

Le visage du passé

Frankrijk 1988. Thriller van Patrick Dromgoole. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Pierre Bouvier, Fabienne Babe, François Perrot en Lionel Rocheman.

Door een ernstig verkeersongeluk met de auto belandt de rijke makelaar Bouvier zwaargewond in het ziekenhuis en lijdt hij aan geheugenverlies. Wonderwel is zijn vrouw Bouix ongedeerd gebleven. Als hij ontslagen is uit het hospitaal, voelt hij zich nog altijd sterk aangetrokken tot zijn echtgenote, maar verder moet hij alles opnieuw ontdekken. Zo stelt hij vast dat zijn vrouw hem ontrouw is en dat hij kennelijk al voor het ongeluk een privédetective ingeschakeld had om haar gangen na te gaan. Hij vindt zelfs een bewijs dat zijn vrouw plannen had hem te vermoorden. Nu begint hij te twijfelen, of er geen opzet in het spel was omtrent het auto-ongeluk. Een spannende thriller. Scenario van de regisseur en Sylvain Saada. Ook bekend als CAUCHEMAR SOUS PLASTIQUE en HAUTE TENSION.

Noyade interdite

Italië​/​​Frankrijk 1987. Film noir van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Philippe Noiret, Guy Marchand, Elizabeth Bourgine, Anne Roussel en Gabrielle Lazure.

Bewerking van een roman in de stijl van de série noire geschreven door Andrew Coburn, Widow's Walk. Op een kwade morgen vindt de mooi-ogende Roussel het lijk van de echtgenoot van de licht hysterische Ferréol op het strand aan de Atlantische kust. Inspecteur Noiret komt uit Bordeaux afgereisd om het geval te onderzoeken. Later komt inspecteur Marchand op de proppen, die Noiret gaat tegenwerken. Een duel tussen de politiemannen is het gevolg. Soms is de mysterieuze intrige verwarrend. De sfeer komt echter in de buurt van Chabrol en Simenon. Het verontrustende klimaat bekoort, hoewel de regisseur het te serieus heeft aangepakt. Het geheel blijft een beetje koud. Goede spelprestaties van de acteurs. Pierre Granier- Deferre en Dominique Roulet schreven het scenario. Camerawerk van Charles van Damme.

Les rois du gag

Frankrijk 1985. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Serrault, Gérard Jugnot, Thierry Lhermitte, Macha Méril en Mathilda May.

Ondanks zijn succes als tv-komiek, is Ga[KA1]etan (Serrault) niet erg gelukkig met zijn reputatie van populaire kluchtspeler, dat in tegenstelling tot zijn collega's. Hij doet dan ook zaken met een zogenaamd 'intellectuele' en pretentieuze cineast die bovendien middelmatig is. Het gevolg is een algehele mislukking en het scheelt weinig of Gaétan pleegt zelfmoord, maar hij wordt gered door zijn vroegere collega's en besluit weer als komiek te gaan werken. Zidi leek veelbelovend met LES RIPOUX maar hier vervalt hij weer in zijn gewoonlijke moeilijk verteerbare hansworsterijen. Verre van het niveau van Monty Python! Scenario van regisseur Zidi, Michel Fabre en Didier Kaminka. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Le gaffeur

Frankrijk 1985. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Jean Roucas, Denise Grey, Marie Bunel en Claude Gensac.

Enig gekrakeel in een stadje in Normandië tussen de pastoor, zijn net uit de gevangenis ontslagen vriend, de dochter van de dominee en een bende straatjongeren. Het geheel is doorspekt met clichés en slechte karikaturen: een zeer wellustige pastoor, een opzichtig gekleed vrouwmens en een vervelende politieagent. Niet de moeite waard om verder bij stil te staan. Deze klungelige film - die zelfs de zaal van een jeugdhonk niet haalt - is zonder ook maar een schijntje verbeeldingskracht gemaakt. Scenario van regisseur Penard.

Equateur

Frankrijk 1983. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Francis Huster, Barbara Sukowa, Reinhard Kolldehoff, Jean Bouise en Julien Guiomar.

Een jongeman hoopt in de jaren dertig fortuin te maken in Frans Equitoriaal Afrika. Hij wordt daar verliefd op een doortrapte avonturierster en moordenares die hem vervolgens zonder illusies naar Europa doet terugkeren. Door de briljante fotografie van de locaties in Gabon wordt de verlammende hitte, die symptomatisch moet zijn voor het gevoelsleven van de personages, voelbaar. Het aan Simenon ontleende scenario mist dramatische spankracht, waardoor ook het goede spel en de verregaande liefdesscènes aan kracht inboeten. Gainsbourgs visuele talent blijft onmiskenbaar.

Aéroport: issue de secours

Frankrijk 1983. Misdaad van Joyce Buñuel. Met o.a. Maryvonne Schiltz, Pierre Santini, Roland Giraud, Sylvie Orcier en François Dyrek.

Elke dag vertrekken er op de luchthaven van Roissy, zoals op alle andere luchthavens, kinderen alleen op reis. Zo neemt ook deze ochtend de stewardess een serie kinderen onder haar hoede om ze naar hun vliegtuigen te brengen. Al gauw merkt ze dat er onderweg één verdwenen is. Het kind gedroeg zich al raar alsof het niet zo op zijn ouders gesteld was. Gevlucht? Ontvoerd? De politie komt in beweging en stelt met succes een onderzoek in: het gaat om een ontvoering. De vaart en de spanning zitten er goed in, maar daarnaast is deze film een subtiele maar ernstige bezinning op gescheiden en apart wonende ouders die maar wat heen en weer goochelen met hun kinderen. Eén van de beste tv-films van Luis Buñuels schoondochter.

Parti sans laisser d'adresse

Frankrijk 1982. Drama van Jacqueline Veuve. Met o.a. Jacques Zanetti, Mista Prechac, Emmanuelle Ramu, Vania Vilers en Roland Amstutz.

Een bewerking van de novelle van Jack London. Alles speelt zich af achter de gesloten deuren van een gevangeniscel. Dit wel zeer verplichte, maar hevig beladen thema zou ongetwijfeld een uitstekende korte of middellange speelfilm hebben kunnen opleveren. De film is mislukt, want zit vol gemeenplaatsen terwijl het verleden van de gevangene met behulp van rechtlijnige, simplistische en schoolse flash-backs voorbijtrekt. De enige twee punten die hem van een totale mislukking redden zijn een goede acteerprestatie van Jacques Zanetti, evenals het ontluisterende beeld dat van het gevangenisleven wordt gegeven. Rustig, eentonig, zonder voorvallen en zonder gewelddadigheden, zoals het niet in films maar wel in werkelijkheid meestal gaat. Dat is lang niet genoeg voor een goede film.

Le Jardinier

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Pierre Sentier. Met o.a. Maurice Bénichou, Jean Bolo, Pierre Bolo, Michèle Marquais en Claude Faraldo.

Een werk van een zeer originele auteur, niet na te vertellen. Het gaat over een fabriek, waterdieven, een excentrieke tuinman die ook een wreker is. Verteld als een satirische fabel (een satire op onze maatschappij), poëtisch, humoristisch, ontgoochelend en bitter. Om een dergelijk werk te vinden moeten we terug naar DROLE DE DRAME, van Marcel Carné, of naar het werk van Boris Vian. Absurd, ongewoon, soms haast surrealistisch, maar aan zijn eigen logica als aan een toekomstdroom vasthoudend. LE JARDINIER is een miskend meesterwerk; de regisseur heeft helaas tot op heden niet meer gemaakt.

Le Chêne d'Allouville

Frankrijk 1980. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet, Pierre Tornade en François Dyrek.

Idiote dorpsklucht waarin de pastoor en de plaatselijke notabelen zich inspannen om de geplande aanleg van een autoweg door het dorp te verhinderen. Een en ander is niet naar de zin van de plaatselijke volksvertegenwoordiger die zakelijke belangen in de onderneming heeft en de burgemeester heeft omgekocht door hem het Légion d'Honneur te beloven. Beide partijen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan en het conflict bereikt een hoogtepunt als de pastoor wordt gearresteerd door de rijkswacht. Het scenario, hoewel niet bepaald spetterend origineel, biedt enige mogelijkheden die echter door regisseur Pénard enthousiast worden genegeerd ten voordele van het vertrouwde gooi- en smijtwerk. Lawaaierig en dom.

La Petite sirène

Frankrijk 1980. Drama van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Léotard, Laura Alexis, Evelyne Dress, Marie Dubois en Marianne Winquist.

Een grapje van een automonteur doet een 14-jarig meisje geloven dat hij verliefd op haar is, waarna ze hem van zijn verloofde weet te ontvreemden en hem steeds méér inspint in haar droom waarin hij de sprookjesprins is. Het goede spel van de hoofdrollen weegt onvoldoende op tegen het schematische scenario en het prozaïsch uitleggerige commentaar op de geluidsband, dat elk romantisch mysterie uitsluit. Het meisje wordt geïnspireerd in de bioscoop door L'HISTOIRE D'ADELE H., waarmee de regisseur een uiterst onvoordelige vergelijking binnenhaalt, omdat hij van de liefdesobsessie niet méér maakt dan een vlotte parodie.

Ils sont fous ces Normands

Frankrijk 1980. Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernard Menez, Henri Guybet, Pierre Tornade en Philippe Nicaud.

Dorps gedoe dankzij een Normandische regisseur, die er in verscheidene films in is geslaagd zijn streek belachelijk te maken. Verwikkelingen rond een meer dan duizend jaar oude eik, die wordt bedreigd door de verbreding van een weg. Pénard staat voor Pijnlijk en, bovendien, wie is dan wel Alphonse Boudard, de maker van het scenario? Karikaturale personages, waaronder Menez in de hoofdrol van plattelander. Een produktie van Marcel Dassault. Meer valt er niet over te zeggen. De achterlijke titel komt in plaats van de vorige, LE CHÊNE D'ALLOUVILLE, waarvan is afgezien.

Tendrement vache

Frankrijk 1979. Komedie van Serge Penard. Met o.a. Jean Lefebvre, Isabelle Gauthier, Bernard Menez, François Dyrek en Jacques Alric.

Een slome boer meent in een koe zijn overleden vrouw te herkennen en neemt het beest in huis. Dit is voor regisseur Penard aanleiding tot het maken van voor de hand liggende plattelandsgrapjes waarin vooral mest, koeiestront en dergelijke een prominente rol spelen. Een als steeds ongeïnteresseerde Lefèbvre slaapwandelt door zijn rol en de show wordt dan ook moeiteloos gestolen door de koe die alle andere acteurs van het doek loeit.

La Question

Frankrijk 1977. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Jacques Denis, Nicole Garcia, Jean-Pierre Sentier, Christian Rist en Françoise Thuriès.

Een sympathisant van het F.L.N. in Algerije wordt door parachutisten gearresteerd en gemarteld. Een medestander overleeft de martelingen niet. Hij weet in de gevangenis stiekem een boek over zijn ervaringen te schrijven en door zijn advocaat te laten publiceren. Er zal een onderzoek worden ingesteld, als hij wegens staatsgevaarlijkheid wordt veroordeeld. Hij weet vanuit het gevangenishospitaal te ontsnappen. Deze indringende debuutfilm op basis van ervaringen van Henri Alleg wordt door niet-steracteurs met grote inzet gespeeld en krijgt door de sobere presentatie van martelscènes een extra-uitwerking die ondanks de concentratie op één geval verderreikende werking suggereert.

La Baie du désir

Frankrijk 1964. Erotiek van Max Pécas. Met o.a. Fabienne Dali, Jean Valmont, Sophie Hardy en François Dyrek.

Een meisje dat in een afgelegen strandwoning bij haar tante komt logeren, ontdekt dat deze met haar minnaar haar man heeft vermoord. Een simpel thrillerverhaaltje zonder verrassingen; alibi voor een reeks van omstandige ontkledingsscènes en af en toe een vrijpartij die aan de intrige niets toevoegen, maar wel de film op lengte brengen. Een enorm succes binnen het gespecialiseerde, pikante bioscoopcircuit verschafte dit goedkope vluggertje de status van klassieker in het genre, al is na de verandering van de normen sindsdien het opwindende aan de matte handeling en presentatie niet meer voorstelbaar.