Marie Dubois

Ventura dit... Lino

Frankrijk 1997. Documentaire van Clelia Ventura en Babeth Si Ramdane. Met o.a. Claude Pinoteau, Norbert Saada, Claude Sautet, Edouard Molinaro en Georges Lautner.

Les caprices d'un fleuve

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1995. Drama van Bernard Giraudeau. Met o.a. Bernard Giraudeau, Richard Bohringer, Anna Galiena, Roland Blanche en Raoul Billerey.

Bescheiden drama speelt zich af aan de Afrikaanse westkust, eind achttiende eeuw, waar de slavenhandel bloeit. Een blanke aristocraat voedt een 10-jarig slavenmeisje op als zijn eigen dochter, maar krijgt, naarmate ze ouder wordt, ook andere gevoelens voor haar. Wanneer zij en enkele andere slaven worden gekidnapt doet hij er alles aan haar terug te vinden. De fraaie, voor een César genomineerde fotografie van Jean-Marie Dreujou vormt een belangrijk pluspunt en verleent de (woestijn)landschappen een goudkleurige grandeur. De film werd deels in Senegal opgenomen. (RdL/VPRO Gids)

Confidences à un inconnu

Italië​/​​Frankrijk 1994. Drama van Georges Bardawil. Met o.a. Sandrine Bonnaire, William Hurt, Jerzy Radziwilowicz, Denis Siniavski en Alexandre Kaidanovsky.

Nathalia (Bonnaire) is de echtgenote van een gefortuneerde tandarts uit Sint Petersburg. Het is 1907, kort na de eerste revolutie tegen de Russische tsaar; een nieuwe rebellie broeit, maar die zal nog tien jaar op zich laten wachten. Nathalia is een gelukkige vrouw, al maakt zij een ijskoude indruk. Ze is de moeder van een jongetje en heeft twee minnaars: een beeldhouwer met een conservatieve imborst en een jonge, hartstochtelijke revolutionair, Volodia (Siniavski), die later om haar zelfmoord zal plegen, maar eerst wordt haar echtgenoot vermoord en de koele Nathalia wordt verdacht. In het park ontmoet zij een onbekende (Hurt), die het erop aanstuurt contact met haar te leggen, waardoor ze later zichzelf zal leren begrijpen en bevrijden van de ondragelijke pressie van haar minnaars en haar zuster. De debuutfilm van schrijver-journalist-regieassistent Bardawil, waarvoor hij samen met Gilles Laurent het scenario maakte, is een vaag literair verhaal met een uiterst onwaarschijnlijke ontknoping, die zelfs de meest naïeve kijker verstomd zal doen staan. Bonnaire die het middelpunt is, speelt haar rol heel aardig, maar Hurt gaat als een slaapwandelaar door de film heen en is bovendien zeer slecht ingedubd in het Frans. De kostuums van Natacha Ivanova en de vormgeving en decors van Serguei Chemiakine en Natalia Kotcherguina zijn mooi, maar de Russische bijrollen zijn onaantrekkelijk. Op locatie gedraaid met bescheiden middelen en camerawerk van Youri Klimenko.

Maigret et l'homme du banc

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Etienne Périer. Met o.a. Bruno Cremer, Marie Dubois, Andréa Ferréol, Julie Jézéquel en Eric Prat.

In een doodlopend straatje wordt het lijk van een man gevonden, die met een mes is vermoord. Inspecteur Maigret (Cremer), belast met de zaak, probeert de laatste levensjaren van het slachtoffer te reconstrueren en stuit daarbij op de ene verrassing na de andere. De man had zijn vrouw (Dubois), die hem verweet dat hij slechts magazijnbediende was, niet durven vertellen dat hij was ontslagen. Hij bezocht voortdurend zijn ex-collega's en leende enorme bedragen van hen. Terwijl zijn vrouw dacht dat hij aan het werk was, zat hij dagenlang op een bank op de boulevard Saint-Martin te praten met een geheimzinnige, clowneske man. Sterke rolbezetting doet het gelijknamige, in 1953 verschenen boek van Georges Simenon beslist eer aan. Behendige weergave van de typische Simenon-sfeer. Scenario van Jean-Pierre Sinapi.

Les enfants du vent

Frankrijk​/​​Polen 1991. Oorlogsfilm van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnafé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Tijdens WO II zorgen een ouderpaar, dat in het verzet zit, ervoor dat hun kinderen op het platteland in veiligheid worden gebracht. De kinderen, die onwetend zijn over feit dat hun ouders meedoen met de ondergrondse beweging, doen een mislukte poging hen te vinden. Daarna vermaken zij zich en de dorpsbewoners met satirische toneelopvoeringen, die niet direkt als vleiend kunnen worden uitgelegd jegens de bezetter. Met een zeker gevaar voor eigen leven en dat van de dorpelingen beleven zij een petite histoire in een grote oorlog. Trage film, zelfs voor geduldige kinderen. Scenario van Agnès Poullin en regisseur Rogulski. De plaatjes van Gilles Moison en Jacek Piusluski springen er uit door hun rijkdom aan details en schoonheid, maar dat maakt nog geen boeiend geheel.

Les enfants de la guerre

Frankrijk​/​​Polen 1991. Drama van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Drie jonge broers groeien op als Polen is bezet door nazi- Duitsland (1939-45). Hun vader (Bouillon), een dokter, zit in het verzet. De situatie in de grote steden wordt steeds nijpender en gevaarlijker. De ouders besluiten om de kinderen veilig onder te brengen in een dorpje in de bergen. De vrouw (Dubois) van de burgemeester (Vaneck) beschouwt hen als vreemde eenden in de bijt en laat geen gelegenheid voorbij gaan om de kinderen zwart te maken. De eerste burger is te laf om in te grijpen en de bevooroordeelde inwoners gedragen zich onverschillig. De oudste probeert tevergeefs in contact te komen met zijn ouders. Daarop besluiten ze op hun eigen manier aan de strijd deel te nemen: samen met drie andere kinderen bedenken ze een satirische toneelklucht, dat ze met ge[KA3]improviseerde rekwisieten opvoeren. De dorpelingen komen niet meer bij van het lachen. Een originele invalshoek om de oorlog te laten zien door de ogen van kinderen. Het is geen JEUX INTERDITS (1952) van René Clément, maar een boeiende film, wel wat lang, over het verkeren in uitzonderlijke omstandigheden. Sterk spel van de kinderen. Het scenario is van Rogulski en Agnès Poullin. Het camerawerk is van Gilles Moizon en Jacek Prosinski. Dolby Stereo. Ook bekend als LES ENFANTS DU VENT.

Un jeu d'enfant

Frankrijk 1990. Oorlogsfilm van Pascal Kané. Met o.a. Paul Schmidt, Dominique Lavanant, Laura Morante, Jean Carmet en Marie Dubois.

Kan[KA1]e`s film gaat over de lotgevallen van Arthur (Schmidt), een joodse jongen, die moet onderduiken in `La France Profonde` (in casu de omgeving van Bordeaux) tijdens WO II. Kan[KA1]e`s valt echter niet te verwijten dat hij met deze film een trendvolger is. Het feit dat deze filmer, die uit principe nimmer tot concessies bereid is, in veertien slechts drie films gedraaid heeft, is voldoende bewijs. Een intelligente kroniek met de voor hem kenmerkende sterke satire op een hypocriet en bekrompen milieu, die gelukkig niet tot een tragedie leidt en veel dichter bij de geest van JEUX INTERDITS van Ren[KA1]e Cl[KA1]ement dan bij AU REVOIR LES ENFANTS van Louis Malle staat. Zeer sprekende beelden van Romain Winding en groots acteerwerk, vooral van de kleine Schmidt. Eind 2003 monteerde Kan[KA1]e de film opnieuw en de Franse tv zond hem (op zijn verzoek) uit onder de titel LA FÊTES DES MÈRES.

Maria Vandamme

Frankrijk 1988. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Corinne Dacla, Bernard Fresson, Ronny Coutteure, Marie Dubois en Christian Kohlund.

Groots opgezette Franse melodramatische mini-serie met centraal Dacla als het mooie weesmeisje in het Noorden van Frankrijk, tweede helft 19e eeuw, waaraan iedereen zich vergrijpt, dat uit medelijden trouwt met dikke koetsier- smokkelaar Coutteure om ten slotte dan toch in de armen te vallen van eeuwige geliefde Kohlund. Naturalistisch in beeld gebracht met Poolse exterieurs die alles een extra miserabel cachet geven. Jammer dat er zo houterig geacteerd wordt. Naar de roman van Jacques Duquesne, die de Prix Interralié 1983 won. De bewerking is van Béatrice Rubinstein.

Faux frère

Frankrijk 1988. Drama van B. Martonara. Met o.a. Emmannuelle Lepoutre, Marie Dubois, Carlos en Emmanuel Montes.

Een onbekende regisseur wilde de complexiteit beschrijven van de positie van een weggelopen puber in een onbekend gezin waarvan de leden op zoek zijn naar hun kind. Helaas fladdert de kroniek voortdurend alle kanten op, omdat het scenario als los zand aan elkaar hangt en we krijgen dan ook te maken met een groot aantal zinloze en betekenisloze scenes die bovendien nogal povertjes gefilmd zijn. De regisseur heeft het geheel aardig moeten rekken om er een avondvullende film van te maken en hoe getalenteerd de acteurs misschien ook zijn, ze kunnen dit afvalprodukt echt niet redden.

Patate

Frankrijk 1987. Komedie van Pierre Mondy. Met o.a. Michel Duchaussoy, Pierre Mondy, Marie Dubois en Clémentine Amouroux.

Mondys vlakke filmversie van het gelijknamige stuk van Marcel Achard (1954) en tevens het grootste succes van deze regisseur/ acteur en producent (alles in één film). De film heeft de tand des tijds net als de rest van zijn oeuvre echter slecht verdragen. Het verhaal gaat over de stormachtige en in de jeugdjaren ontstane relatie tussen twee vrienden. Dun plot, zwakke regie en natuurlijk komt alles neer op de dialogen en in mindere mate op de situaties. Soms leuk, maar in ieder geval te lang.

Grand Guignol

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Marbeuf. Met o.a. Guy Marchand, Caroline Cellier, Jean-Claude Brialy, Michel Galabru en Marie Dubois.

Deze film is eigenlijk een vervolg op VAUDEVILLE, met het accent op hoe belachelijk de diverse personages zijn. Het zijn tweederangs acteurs die repeteren voor vreselijke toneelstukken. Als ze echter hun afschuwelijke rollen van zich afschudden en in het werkelijke leven terugkeren, blijkt het niet veel anders te zijn. De film zit vol met verliefde dronkelappen, bemoeizuchtige caféhouders en zeer vermoeiende grappen en grollen. Alles is net zoals in de Grand Guignol, de lach moet de hardheid van de werkelijkheid camoufleren. Deze 'komische' film heeft een ondertoon van wanhoop en bitterheid, zoals de meeste films uit het vreemde, maar originele oeuvre van deze cynische regisseur: alles is absurd en alles is belangrijk als wij onszelf willen overleven. De regie is zeer goed en bij vlagen zelfs briljant.

Descente aux enfers

Frankrijk 1986. Misdaad van Francis Girod. Met o.a. Claude Brasseur, Betsy Blair, Hippolyte Girardot, Sophie Marceau en Sidiki Bakaba.

Bewerking in de stijl SERIE NOIRE van de roman van David Goodis die zich heel gelukkig heeft laten inspireren door TIRER SUR LE PIANISTE van François Truffaut. De personages zijn zonder mededogen en heel levensecht afgeschilderd. Tegen een achtergrond van karikaturen spelen zich de laatste jaren van Gilles Béhat en anderen af. Een opmerkelijk thema met geweldig camerawerk van Charlie van Damme en een stevig geconstrueerd scenario van Jean-Loupe Dabadie en Francis Girod.

L'Intrus

Frankrijk 1984. Drama van Irène Jouannet. Met o.a. Marie Dubois, Richard Anconina en Christine Murillo.

De debuutfilm van Jouannet, die hiervoor weinig geld ter beschikking had. Het verhaal speelt zich af in een woning in een monsterlijk flatgebouw in het 13e arrondissement van Parijs - een nieuw soort Chinatown. Een eenzame vrouw heeft zich er teruggetrokken en doet alsof ze twee dochters heeft. Er komt een jonge man op de proppen die gezocht wordt wegens kleine 'incidenten', maar hij blijkt teder en onschuldig te zijn en blijft tenslotte bij de vrouw. Zij neemt hem in vertrouwen en langzamerhand komt hij erachter dat zij steeds krankzinniger wordt. Hij probeert tevergeefs de vrouw uit haar droomwereld te redden en het kost hem zijn leven. Hier en daar is de produktie onbeholpen, maar over het algemeen is de film zeer overtuigend en bovendien perfect gespeeld.

L'ami de Vincent

Frankrijk 1983. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jane Birkin, Fanny Cottençon en Marie Dubois.

Een als rokkenjager te boek staande trompettist van een revue-orkest wordt getroffen door een wraakactie vanwege een vroegere geliefde. Hij vraagt de met hem bevriende dirigent uit te vinden welke vrouw uit zijn verleden erachter kan zitten. De wie-is-de-dader-structuur is vooral de aanleiding voor een indirecte nadere verkenning van de relatie tussen de twee mannen, maar deze gaat niet erg diep en biedt weinig verrassingen. De gastrollen die door een aantal top-actrices worden gespeeld, bieden staaltjes van bravoure-acteren, maar nauwelijks meer dan dat. Fabian, als de stabiele dirigentenechtgenote, maakt het meest indruk.

L' Ami De Vincent

Frankrijk 1983. Drama van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Marie Dubois, Jane Birkin, Françoise Fabian, Jean Rochefort en Anna Karina.

Een als rokkenjager te boek staande trompettist van een revue-orkest wordt getroffen door een wraakactie vanwege een vroegere geliefde. Hij vraagt de met hem bevriende dirigent uit te vinden welke vrouw uit zijn verleden erachter kan zitten. De wie-is-de-dader-structuur is vooral de aanleiding voor een indirecte nadere verkenning van de relatie tussen de twee mannen, maar deze gaat niet erg diep en biedt weinig verrassingen. De gastrollen die door een aantal top-actrices worden gespeeld, bieden staaltjes van bravoure-acteren, maar nauwelijks meer dan dat. Fabian, als de stabiele dirigentenechtgenote, maakt het meest indruk.

Une Femme en fuite

België 1981. Drama van Maurice Rabinowicz. Met o.a. Marie Dubois, Bruno Sermonne, Claire Wauthion en Roger Van Hool.

Door de crisis, die een echtpaar doormaakt, heen wordt de vergelijkbare situatie van een stad en een bedrijf in beeld gebracht. Stunteligheid is hier troef, zowel in de opbouw van het verhaal, de karaktertekening, de mise-en-scène als de vertolking. Een melodrama dat beledigend is voor het echte melodrama.

Mon oncle d'Amérique

Frankrijk 1980. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Gérard Depardieu, Nicole Garcia, Roger Pierre, Marie Dubois en Nelly Borgeaud.

Aan de hand van drie fictieve levenslopen giet Resnais de theorieën van neurochirurg-filosoof Henri Laborit (1914-1995) in een hoogst originele cinepuzzelvorm. Textielfabrieksdirecteur René, actrice Janine en schrijver-politicus Jean handelen allemaal zowel naar oerinstincten als naar maatschappelijke 'wetten' zoals door Laborit geponeerd. Deze worden geïllustreerd met rattenexperimenten. Geestoprekkende, veelbekroonde cinema van een meester. Voor het oorspronkelijke afficheontwerp tekende stripauteur Enki Bilal. Nevenrolletje van Catherine Frot, die later tot Frankrijks meest geliefde actrice zou uitgroeien.

La Petite sirène

Frankrijk 1980. Drama van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Léotard, Laura Alexis, Evelyne Dress, Marie Dubois en Marianne Winquist.

Een grapje van een automonteur doet een 14-jarig meisje geloven dat hij verliefd op haar is, waarna ze hem van zijn verloofde weet te ontvreemden en hem steeds méér inspint in haar droom waarin hij de sprookjesprins is. Het goede spel van de hoofdrollen weegt onvoldoende op tegen het schematische scenario en het prozaïsch uitleggerige commentaar op de geluidsband, dat elk romantisch mysterie uitsluit. Het meisje wordt geïnspireerd in de bioscoop door L'HISTOIRE D'ADELE H., waarmee de regisseur een uiterst onvoordelige vergelijking binnenhaalt, omdat hij van de liefdesobsessie niet méér maakt dan een vlotte parodie.

Soupcon

1979. Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Rachel Jenevein, Alain Doutey, Marie Dubois en Jean Carmet.

Een grapje van een automonteur doet een 14-jarig meisje geloven dat hij verliefd op haar is, waarna ze hem van zijn verloofde weet te ontvreemden en hem steeds méér inspint in haar droom waarin hij de sprookjesprins is. Het goede spel van de hoofdrollen weegt onvoldoende op tegen het schematische scenario en het prozaïsch uitleggerige commentaar op de geluidsband, dat elk romantisch mysterie uitsluit. Het meisje wordt geïnspireerd in de bioscoop door L'HISTOIRE D'ADELE H., waarmee de regisseur een uiterst onvoordelige vergelijking binnenhaalt, omdat hij van de liefdesobsessie niet méér maakt dan een vlotte parodie.

Je parle d'amour

Frankrijk 1979. Drama van Madeleine Hartmann-Clausset. Met o.a. Marie Dubois, Olivier Granier, François Berthe en Renée Cassegrain.

Een praatziek psychologisch drama waarin een 40-jarige vrouw aan haar psychiater vertelt wat haar is overkomen sinds haar scheiding. Ze heeft korte, maar intense relaties gehad met twee mannen, allebei jonger dan zij, en die relaties hebben haar persoonlijkheid dieper beïnvloed dan ze wil toegeven. Oorspronkelijk gemaakt in opdracht van de Franse televisie en nadien ook in de bioscopen uitgebracht.

Il y a longtemps que je t'aime

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Jean Carmet, Marie Dubois, Alain Doutey, Marie-Veronique Maurin en José Luccioni.

Na hun zilveren bruiloft besluiten echtelieden in goede verstandhouding uit elkaar te gaan om de gemiste vrijheid in te halen. Zij neemt een jonge filmliefhebber als minnaar, hij zoekt het avontuur in zijn werk en het gebrek aan een dak boven zijn hoofd veroorzaakt dat hij een beroep doet op de gastvrijheid van oude vrienden.Deze episodische komedie heeft treffende en ironische momenten zonder zich ooit erg ver van de intieme toon te verwijderen en een ideale rol van Carmet als aspirant- bohémien, maar wordt op den duur voorspelbaar. Het leukst zijn nog de geschokte reacties van de volwassen kinderen die conservatiever blijken dan hun ouders.

Madame le juge: autopsie d'un témoignage

Frankrijk 1978. Misdaad van Philippe Condroyer. Met o.a. Simone Signoret, Jean-Claude Dauphin, Didier Haudepin, François Perrot en Michel Vitold.

In de laatste, zesde aflevering van MADAME LE JUGE, is onderzoeksrechter Signoret zelf een getuige, die een aanvullend bewijs levert. Ze is net verhuisd, en ziet een man over het dak van een belendend perceel vluchten; de volgende morgen wordt een jonge vrouw vermoord in haar appartement aangetroffen. Onder haar leiding wordt er een getekend portret van de verdachte gemaakt, dat door een andere getuige, de op sensatie beluste buurvrouw Robin onmiddellijk herkend wordt. Onderzoeksrechter Signoret vindt haar veel te gedecideerd en verdiept zich in haar achtergronden. Een waardig slot van de serie met een scenario van Mariette Condroyer naar een idee en de personages van Raymond Thevenin.

Je vous ferai aimer la vie

Frankrijk 1978. Drama van Serge Korber. Met o.a. Marie Dubois, Julien Guiomar, Stéphane Garcin, Micheline Luccioni en Jean-Claude Massoulier.

Een smartlap over een moeder wier zoon na een langdurige coma sterft en getroost wordt door een chirurg. Dubois en Guiomar verdienen beter.

Sois belle et tais-toi

Frankrijk 1977. Documentaire van Delphine Seyrig. Met o.a. Jill Clayburgh, Marie Dubois, Louise Fletcher, Jane Fonda en Cindy Williams.

Een interessante, zij het nogal lang uitgevallen-documentaire waarin Seyrig collega-actrices ondervraagt over het beroep actrice, het ouder worden en de weerslag daarvan op hun carrière, hun houding tegenover de doorgaans mannelijke regisseurs e.d. De meeste ondervraagden reageren spontaan en met een zekere openheid, ook al worden voornamelijk open deuren ingetrapt. Toch boeiend, al was het maar om wille van de aanwezigheid van intrigerende persoonlijkheden als Clark en Steele.

La menace

Frankrijk​/​​Canada 1977. Thriller van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Carole Laure, Marie Dubois, Jean-François Balmer en Marc Eyraud.

Henri Savin (Montand), bedrijfsleider bij een transportbedrijf, heeft een verhouding met zijn leidinggevende, Dominique, Als hij haar dumpt voor de jongere Julie, stort ze zichzelf van een klif. De politie denkt echter dat er sprake is van moord, met als hoofdverdachte Julie, die al snel wordt gearresteerd. Deels psychologisch drama, deels spectaculaire thriller, en in beide opzichten geslaagd. Tweede samenwerking tussen regisseur Corneau en zanger/acteur Montand, die een jaar eerder Police Python 357 maakten. Marie Dubois won een César voor haar rol als Dominique.

Nuit d'or

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Serge Moati. Met o.a. Klaus Kinski, Jean-Luc Bideau, Bernard Blier, Marie Dubois en Anny Duperey.

Een buitenstaander die de corrupte respectabiliteit van een bourgeoisfamilie verstoorde is door hen met medewerking van de commissaris van politie uitgeschakeld en wordt doodgewaand. Hij komt terug om wraak te nemen en probeert hen met het kidnappen van een nichtje vergeefs te chanteren. Door een ongeladen revolver op de commissaris te richten, provoceert hij zijn eigen dood (en de postume afrekening). De begaafde tv-regisseur Moatie weet in zijn speelfilmdebuut door de camerastandpunten een modern architectonisch aanzien van de expressionistische decors te geven, waarbij de acteurs zich in hun spelstijl knap aanpassen. Het scenario is echter al te schetsmatig voor gewicht van deze effecten, waardoor het resultaat onnodig pretentieus lijkt.

L'innocente

Italië​/​​Frankrijk 1976. Drama van Luchino Visconti. Met o.a. Giancarlo Giannini, Laura Antonelli, Jennifer O'Neill, Rina Morelli en Marc Porel.

Een jonge aristocraat preekt een libertijnse levenswandel voor zichzelf, maar vindt het onverdraaglijk als zijn vrouw zijn theorieën ook in praktijk brengt. Hij bewerkstelligt de dood van haar kind en pleegt zelfmoord. De decadente roman van d'Annunzio werd een stijlvol en melancholiek portret van een zichzelf overleefd hebbende klasse, ietwat ontsierd door melodramatisch spel van Giannini. De laatste film van Visconti, die stierf tijdens de montage. Scenario van regisseur Visconti, Suso Cecchi D'Amico en Enrico Medioli.

Les Mal partis

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Baptiste Rossi. Met o.a. France Dougnac, Olivier Jallageas, Marie Dubois, Jean Gaven en Pascale Roberts.

In 1944 leert een scholier op een jezu[KA3]ietencollege een jonge ziekenhuisnon kennen, die meer geleid wordt door haar plichtsbesef dan door een echte roeping; vergeefs verzet ze zich tegen de ontluikende gevoelens ten aanzien van de jongen. Rossi ( = thrillerschrijver Sébastien Japrisot) maakte dit regiedebuut met de verfilming van een roman die hij als adolescent schreef. De film heeft een naïeve romantiek, die overtuigend wordt gemaakt in het aarzelende spel van de hoofdrollen, maar de vormgeving legt de effecten er veel te dik op. Sober geacteerde bijrollen neutraliseren hun stereotiepen.

Du Bout des lèvres,

België 1975. Drama van Jean-Marie Degesves. Met o.a. Marie Dubois, Olivier De Saedeleer, Francine Blistin en Martine Regnier.

Een tiener leert een oudere vrouw kennen, wordt op haar verliefd en uiteindelijk zal zij hem inwijden in de kunst van het beminnen. Aan dit thema dat reeds meermalen is verfilmd heeft deze film niets nieuws toe te voegen.

Vincent, François, Paul et les autres

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Michel Piccoli, Serge Reggiani, Gérard Depardieu en Stéphane Audran.

Vincent, François, Paul en de anderen zijn goede vrienden. In de weekeinden komen ze regelmatig bij elkaar in Pauls landhuis in de Provence, op zondagavond keren allen weer terug naar de stad en naar hun eigen problemen. Fabrikant Vincent (Montand), heeft moeilijkheden met zijn bedrijf, zijn vrouw en zijn minnares. Arts François (Piccoli) wordt door zijn vrouw bedrogen. En Paul (Reggiani) is schrijver en gelukkig getrouwd, maar zijn boek zal wel nooit af komen. Mooi, optimistisch portret van drie vrienden die elkaar door hun mid-life crises helpen.

Le Serpent

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1973. Thriller van Henri Verneuil. Met o.a. Yul Brynner, Henry Fonda, Dirk Bogarde, Virna Lisi en Philippe Noiret.

Een Russische ambassade-attaché weigert van Orly naar Moskou te vertrekken en onthult KGB-spion te zijn die informatie wil doorgeven aan de Amerikanen over dubbelspionnen in het westen. In Engeland verdwijnen twee employés van het Foreign Office, in West-Duitsland worden ambtenaren gedood of plegen zelfmoord, het hoofd van de Franse contraspionage komt ook onder verdenking te staan. Deze spionagefilm naar de roman van Pierre Nord met een scenario van Gilles Perault kiest voor een pseudo- documentaire aanpak boven spectaculaire actie waarbij de internationale rolbezetting aan de authenticiteit bijdraagt. De film is te lang uitgesponnen waardoor het verrassingseffect van onthullingen ondermijnd wordt. Camerawerk van Claude Renoir.

L' Escapade

Zwitserland​/​​Frankrijk 1973. Drama van Michel Soutter. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Louis Trintignant, Philippe Clévenot, Antoinette Moya en Georges Wod.

Een jonge geleerde heeft zich in het weekend vergist waarin hij seminar moet bezoeken, maar besluit dan toch maar in de bergen te blijven, waar hij een jonge vrouw ontmoet die ruzie heeft met haar vriend. Ondertussen maakt de echtgenote thuis kennis met een avonturier op doorreis. Dit stramien voor een boulevard-komedie werd door de tedere aandacht voor details en gedrag opgetild tot een muzikaal gestructureerd kamerensamble, waarbij ironie, poëzie en melancholie elkaar ongemerkt afwisselen. Dubois is prachtig in een vanzelfsprekende zinnelijkheid en de kleine rol van Trintignant als de zwerver is zeer verrassend. De geringere reputatie van Soutter tegenover de ogenschijnlijk meer geëngageerde land- en generatiegenoten is hoogst onterecht.

Antoine et Sébastien

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Marie Périer. Met o.a. François Périer, Jacques Dutronc, Ottavia Piccoli, Keith Carradine en Marie Dubois.

Ex-oorlogsvlieger wil aanbeden pleegzoon koppelen aan stiefdochter en ook vliegenier laten worden. De jongen verkiest een ander vak, het meisje wordt verliefd op een Amerikaan. Gevoelige tragi-comedie met op maat geschreven rol voor vader van de regisseur en geslaagd acteursdebuut van zanger Dutronc.

Les Arpenteurs

Zwitserland 1972. Komedie van Michel Soutter. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Luc Bideau, Jacques Denis, Jacqueline Moore en Michel Cassagne.

Een landopmeter neemt het aanbod van een verliefde man aan om een boodschap te bezorgen bij diens aanbedene. Maar hij treft in haar huis een andere vrouw aan die hij versiert. Als de persoonsverwisseling ontdekt wordt wil hij per se de bedoelde vrouw ook treffen, maar de twee vrouwen krijgen hem door en spannen tegen hem samen. Een poëtische en ironische verkenning van de geometrie van de liefde door de ten onrechte minst bekende Zwitserse filmvernieuwer, die voor de tv Harold Pinters werk regisseerde en diens onthullende en mysterieuze gebruik van quasi-banale dialogen heeft overgenomen binnen een authentiek-eigen stijl. Opmerkelijke spelprestaties en fraaie zwart-witfotografie.

L' Oeuf

Frankrijk 1972. Komedie van Jean Herman. Met o.a. Guy Bedos, Marie Dubois, Bernadette Lafont, Jean Rochefort en Michel Galabru.

Een jonge streber merkt dat slimme adviezen noch de regels van de gangbare moraal hem verder brengen en besluit zich alleen te uiten in gemeenplaatsen en veronderstellingen die de toehoorder naar eigen goeddunken interpreteert. Door zich niet echt uit te spreken verzeilt hij in een huwelijk met de oudere zuster van het meisje op wie hij echt verliefd is en wordt nog bedrogen ook. De uiterst succesvolle theaterkomedie is in de filmversie minder effectief omdat Bedos niet de aangewezen acteur blijkt. De scherpte van de dialoog blijft onverminderd en daarvan wordt door de andere acteurs gretig gebruik gemaakt. De regisseur voegt daar niets aan toe.

Bof ... anatomie d'un livreur

Frankrijk 1971. Erotiek van Claude Faraldo. Met o.a. Marie Dubois, Paul Crauchet, Julian Negulesco, Marie-Hélène Breillat en Mamadou Diop.

Een jonge huis-aan-huis bezorger wordt uit zijn afmattend sleurbestaan gehaald door zijn huwelijk met een sensuele verkoopster, en door zijn vader die zijn vrouw vermoordt, de fabrieksarbeid eraan geeft, bij zijn zoon intrekt en in alle harmonie de schoondochter met hem deelt. Een winkeldievegge en een straatveger sluiten zich bij hen aan in een niet door arbeid bedorven vrijheidsbeleving. Deze verkwikkende anarchistische komedie straalt warme blijheid uit door aanstekelijk acteren, dat de film over onzekerheden in de regie, en soms al te voor de hand liggende satire, heenhelpt. Regisseur Faraldo is autodidact en de oorspronkelijkheid van de film weegt ruimschoots op tegen het gebrek aan vakbekwaamheid.

La maison des Bories

Frankrijk 1970. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Marie Dubois, Maurice Garrel, Mathieu Carrière, Hélène Vallier en Claude Titre.

De als uit leisteen gehouwen acteur Maurice Garrel speelt een rigide geoloog die zijn bourgeois leven met vrouwlief Marie Dubois ziet verbrokkelen na de komst van een speels ijverige Duitse student. Gefilmd in de omgeving van rotsig Sisteron, slingert de ménage à trois van kalm meanderend via een barrage van seksueel suggestieve scènes richting een gedenkwaardig slot. Gebaseerd op het boek van Simonne Ratel uit 1932. Filmmaker Doniol-Valcroze was medeoprichter van het befaamde Franse filmblad Cahiers du Cinéma, het huisorgaan van de Nouvelle Vague.

El Rublo de dos caras

Frankrijk​/​​Spanje 1968. Etienne Périer. Met o.a. Charles Boyer, Robert Taylor, George Chakiris en Marie Dubois.

Een internationale terroristische organisatie wil de spanning tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie opvoeren. Een vulgaire modefilm met oud-idolen van de Amerikaanse cinema in de hoofdrollen.

Le voleur

Frankrijk​/​​Italië 1967. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Marie Dubois, Françoise Fabian en Julien Guiomar.

In flashback vertelde laat-negentiende-eeuwse odyssee van Parijse weesjongen Georges Randal, die het leven voorwaar niet cadeau krijgt. Verzot op zijn nichtje Charlotte, uitgehuwelijkt door de oom die tevens Georges' erfenis heeft verduisterd, bekwaamt hij zich in de vrije disciplines inbraak en diefstal. Wat klinkt als een pure schelmenroman heeft een duistere ondertoon die niet iedereen zal bekoren: expliciete woede over de aartsvileine bovenlaag met haar valse decorum. Charismakanon Bébel verleent Randal de benodigde tragische dimensie. Fantastische fotografie van Henri Decaë, dito decors van Jacques Saulnier.

Ce sacré grand-père

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Michel Simon, Marie Dubois, Yves Lefebvre, Thalie Frugès en Serge Gainsbourg.

Oude bohémien nodigt kleinzoon die op punt van scheiden staat met echtgenote uit op het platteland. Al gauw voegt zich de vriendin bij hen om toenadering echtelieden te voorkomen. Voorspelbaar, eenvoudig verhaal wordt gemaakt door Simon als zoveelste brombeer-met-gouden-hart.

La grande vadrouille

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1966. Oorlogsfilm van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Bourvil, Marie Dubois, Claudio Brook en Andréa Parisy.

Een toestel van de Royal Air Force wordt anno 1942 boven Parijs uit de lucht geschoten. De drie inzittenden brengen zich met hun parachute in veiligheid. Eentje belandt bij Opera-directeur Stanislas Lefort (De Funès), een ander raakt in de dierentuin van Vincennes verzeild en het derde bemanningslid komt terecht op een bouwsteiger bij de plaatselijke Kommandantur. Het uitstapje uit de titel behelst de pogingen om het geallieerde drietal richting vrij Frankrijk te loodsen. De zo nu en dan zeer geestige film stond decennialang nummer een op de Franse ranglijst van best bekeken films aller tijden.

Les Grandes gueules

Italië​/​​Frankrijk 1965. Avonturenfilm van Robert Enrico. Met o.a. Bourvil, Lino Ventura, Marie Dubois, Jean-Claude Rolland en Michel Constantin.

Een man heeft een houtzagerij in de Vogezen geërfd en laat zich aanpraten om als arbeiders voorwaardelijk vrijgelaten gevangenen uit de omgeving aan te nemen. Een van hen hoopt zo de rekening te kunnen vereffenen met een oude tegenstander. De natuur en het accent op vriendschap tillen de film boven het gemiddelde avonturenniveau uit. Scenario van José Giovanni naar zijn eigen roman, met een ongewone rol van Bourvil.

Les Fêtes galantes

Frankrijk​/​​Roemenië 1965. Historische film van René Clair. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Philippe Avron, Geneviève Casile, Marie Dubois en Jean Richard.

Nicht van maarschalk haalt jonge brigadier over om zich achter vijandelijke linies te wagen om te proberen vrede tot stand te brengen. Laatste film van Clair mist bedoelde elegante lichtheid zowel in vormgeving als in zelfgeschreven scenario dat acteurs weinig mogelijkheden biedt en hun uitbundigheid overdreven doet lijken. In Roemenië gemaakte opnamen van landschappen en kastelen zijn fraai om naar te kijken.

Le dix-septième ciel

Frankrijk 1965. Mysterie van Serge Korber. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Louis Trintignant, Jean Lefebvre en Marcel Dalio.

Een eerste zowel ironische als romantische, poëtische en dromerige speelfilm waarmee de maker in het voetspoor van Marivaux treedt. De met allerlei misverstanden gepaard gaande liefdesverwikkelingen van een vaak in dromen vluchtende ramenlapper en een dienstmeisje gedurende hun vakantie in een met veel gevoeligheid door Georges Barsky gefilmd Bretagne. Een beetje iel en met een paar langdradige stukken maar met ook knap gevonden, bijna absurde grappen en hele aardige dialogen van Pascal Jardin. Zeer veelbelovend maar jammergenoeg ging Korber daarna heel erg tegenvallen.

Week-end à Zuydcoote

Frankrijk​/​​Italië 1964. Oorlogsfilm van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Catherine Spaak, Jean-Pierre Marielle, François Périer en Pierre Mondy.

In juni 1940 is het Franse leger teruggedrongen tot een smalle strook aan de Noord-Franse kust. Bij het plaatsje Zuydcoote, vlak bij de Belgische grens, wachten Julien Maillat (Belmondo) en zijn makkers op transport naar Engeland. Terwijl ze bestookt worden door Duitse bommenwerpers wil het niet vlotten met de evacuatie. Dan is er ook nog de aantrekkelijke jonge Jeanne (Spaak), die weigert haar ouderlijk huis te verlaten voor een vlucht naar de veiligheid. Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Robert Merle. Regisseur Verneuil schetst een weinig heldhaftig beeld van de realiteit van de oorlogsvoering in die donkere dagen.

La Ronde

Frankrijk 1964. Komedie van Roger Vadim. Met o.a. Marie Dubois, Claude Giraud, Anna Karina, Jean-Claude Brialy en Jane Fonda.

De wisseling van tien partners begint bij een hoertje en een soldaat en wordt gesloten als een graaf in bed bij hetzelfde hoertje belandt. Vadim en scenarioschrijver Jean Anouilh verplaatsten de handelingen naar Parijs aan de vooravond van WOI, maar misten de stilering en post-coïtale katterigheid van Schnitzlers Reigen en Ophüls' eerdere verfilming zodat een reeks voorspelbare pikanterieën overbleef. De actrices zijn mooi en geestig, de acteurs krijgen in deze aanpak geen enkele kans.

L'age ingrat

Frankrijk 1964. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Fernandel, Marie Dubois, Frank Fernandel en Henri Rellys.

De dochter van de humeurige Normandi[KA3]er Emile Malhouin (Gabin) en de zoon van de uitbundige Proven[KA10]caal Adolphe Lartigue (Fernandel) worden verliefd op elkaar, maar de beide vaders zien elkaar helemaal niet zitten. De reünie na dertig jaar van de beide steracteurs werd door henzelf geproduceerd, maar ze blijven zo in hun bekende imago gevangen dat er in hun conflicten geen enkele verrassing zit. Het scenario is van regisseur Grangier, Claude Sautet en Pascal Jardin. Het camerawerk is van Robert Le Febvre.

Circle Of Love

1964. Roger Vadim. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Claude Giraud, Maurice Ronet, Catherine Spaak en Marie Dubois.

De dochter van de humeurige Normandi[KA3]er Emile Malhouin (Gabin) en de zoon van de uitbundige Proven[KA10]caal Adolphe Lartigue (Fernandel) worden verliefd op elkaar, maar de beide vaders zien elkaar helemaal niet zitten. De reünie na dertig jaar van de beide steracteurs werd door henzelf geproduceerd, maar ze blijven zo in hun bekende imago gevangen dat er in hun conflicten geen enkele verrassing zit. Het scenario is van regisseur Grangier, Claude Sautet en Pascal Jardin. Het camerawerk is van Robert Le Febvre.

Jusqu'au bout du monde

Italië​/​​Frankrijk 1963. Drama van François Villiers. Met o.a. Pierre Mondy, Marietto, Didi Perego en Marie Dubois.

In een Corsicaans dorpje blijft een jongetje alleen achter na de dood van zijn moeder. Zijn vader komt terug en samen doorkruisen zij het eiland op zoek naar een plaats om te leven. Beiden zullen zich sterk aan elkaar hechten en inzien dat de gedroomde veilige plek niets anders is dan hun samenzijn, zij het dan als zwervers zonder vaste woonplaats. Een intieme film over het dagelijks leven. Werktitel: UN ENDROIT RÊVÉ.

Jules et Jim

Frankrijk 1962. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre, Vanna Urbino en Marie Dubois.

F 1962. Van François Truffaut. Truffauts Jules et Jim had eigenlijk Jules, Jim et Cathérine moeten heten, want Jeanne Moreau's Cathérine is een inmiddels klassiek geworden filmpersonage. Grillig, eigenzinnig, wonderschoon en een beetje gek, én de grote liefde van Jules en Jim. De drie houden zielsveel van elkaar, maar de kijker heeft al snel door dat de ménage à trois tussen de verlegen Duitser Jim (Oskar Werner), de flamboyante Fransoos Jim (Henri Serre) en de eerder genoemde Cathérine tot mislukken is gedoemd. Aan het slot van de film denkt Jim te weten waarom: 'La maxime de Cathérine est: Dans un couple, il faut que l'un des deux au moins soit fidèle: 'l'autre'.

Une femme est une femme

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Claude Brialy, Jean-Paul Belmondo, Nicole Paquin en Marie Dubois.

Une femme est une femme is de derde speelfilm van Godard, na zijn thriller À bout de souffle en de spionagefilm Le petit soldat. In zijn wittebroodsweken – hij trouwde in 1961 met Anna Karina – maakte hij zijn enige vrolijke film, een muzikale komedie waarin z’n echtgenote de dartele Angela speelt die dolgraag een kind wil. Haar vriend Émile (Brialy) wil pas kinderen als ze ­getrouwd zijn. Dus stapt ze naar vriend Alfred (Belmondo), om Émile voor een fait accompli te stellen. Zo begint een serie van vindingrijke misverstanden en innemende ruzietjes. Godards meest toegankelijke werk.

Le Monocle noir

Frankrijk 1961. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Paul Meurisse, Elga Andersen, Pierre Blanchar, Bernard Blier en Jacques Marin.

Lautner brouwde voor de eerste keer zijn succescocktail van thriller en komedie met deze in Bretagne opgenomen spionagegeschiedenis met fikse knipoog. Op zijn kasteel ontvangt markies Villemaur (Blanchar) diverse neo-nazi's, onder wie de raadselachtige kolonel Dromard (Meurisse), alias Le Monocle. Wie is de mol? Scenaristenspan Pierre Laroche-Jacques Robert omzeilde de duistere elementen uit de bekroonde roman van de vermaarde Résistance-kolonel Rémy alias Gilbert Renault (1904-1984), met diens instemming. Eersteklas divertissement was Lautners doorbraak en schonk Meurisse een klassiek personage dat hij in L'oeil du Monocle en Le Monocle rit jaune zou hernemen. Cameraman Maurice Fellous experimenteerde met lenzen, resulterend in opmerkelijke staaltjes dieptescherpte.

Tirez sur le pianiste

Frankrijk 1960. Misdaad van François Truffaut. Met o.a. Charles Aznavour, Marie Dubois, Nicole Berger, Michèle Mercier en Albert Rémy.

'Wie is Charlie Koller?' vraagt Kollers vrouw of vriendin - in ieder geval een dame - zich ongeveer halverwege de film af. Geen overbodige vraag, want het publiek kon er destijds geen touw meer aan vastknopen. Het verhaal ging over een pianist die in een danslokaal het publiek vermaakte - 'bal tous les jours', zoveel was duidelijk. Maar verder blijft hij een raadsel. Truffaut zet zijn kijkers steeds op het verkeerde been, al vond hij achteraf dat hij te ver was gegaan. Toch is Tirez sur le pianiste een leuk kijkspel geworden. Oa door Aznavours fraaie acteerprestatie.

La Croix des vivants

Frankrijk 1960. Drama van Yvan Govar. Met o.a. Pascale Petit, Karlheinz Böhm, Madeleine Robinson, Alain Cuny en Roger Dumas.

Een buitenstaander wordt door een Belgische dorpsgemeenschap met wantrouwen bejegend. Hij wordt verliefd op een Italiaanse dienstbode, de verloofde van zijn enige vriend. Als het meisje verongelukt wordt hij verantwoordelijk gesteld en dreigt hij bij volksgericht gedood te worden. De pastoor komt echter tussenbeide. In dit zwaar aangezette plattelandsdrama weerklinkt een ver filmverleden en dit zou interessant kunnen zijn, als de debuterende regisseur enig vakmanschap had getoond. De prominente rolbezetting krijgt geen kans.