Evelyne Bouix

L'île bleue

Frankrijk 2001. Oorlogsfilm van Nadine Trintignant en Nadine Trintingant. Met o.a. Anouk Aimée, Evelyne Bouix en Pierre Arditi.

La caracole

Frankrijk 2000. Marco Pauly. Met o.a. Danny Quinn, Evelyne Bouix en Marie-José Nat.

Une clinique au soleil

Frankrijk​/​​Duitsland 1997. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Rüdiger Vogler, Evelyne Bouix, Pierre Arditi, Julie Depardieu en Catherine Wilkening.

Temps de chien

Frankrijk 1997. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Julie Marboeuf, Catherine Arditi, Françoise Arnoul, Evelyne Bouix en Fabienne Chaudat.

Le prix de l'espoir

Frankrijk 1997. Romantiek van Josée Yanne. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Philippe Volter, Françoise Christophe en Jean-Louis Richard.

La passion de docteur Bergh

Frankrijk​/​​Duitsland 1996. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix en Rüdiger Vogler.

De gevierde chirurg en kankerdeskundige dr. Werner Berg verliest zijn dochter die kanker heeft bij een operatie en besluit zich volledig te wijden aan het onderzoek naar kanker. Hij boekt grote successen maar een farmaceutische fabrikant ziet hierdoor de productie van zijn eigen medicijn in gevaar komen en probeert het werk van Berg te saboteren

L'impossible monsieur papa

Frankrijk 1996. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Francis Huster, Evelyne Bouix, Edgar Givry, Pascale Audret en Isabelle Candelier.

De gevierde chirurg en kankerdeskundige dr. Werner Berg verliest zijn dochter die kanker heeft bij een operatie en besluit zich volledig te wijden aan het onderzoek naar kanker. Hij boekt grote successen maar een farmaceutische fabrikant ziet hierdoor de productie van zijn eigen medicijn in gevaar komen en probeert het werk van Berg te saboteren

Dr. Berg - Nur das Leben zählt

Duitsland 1996. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Rüdiger Vogler, Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Julie Depardieu en Catherine Wilkening.

De gevierde chirurg en kankerdeskundige dr. Werner Berg verliest zijn dochter die kanker heeft bij een operatie en besluit zich volledig te wijden aan het onderzoek naar kanker. Hij boekt grote successen maar een farmaceutische fabrikant ziet hierdoor de productie van zijn eigen medicijn in gevaar komen en probeert het werk van Berg te saboteren

Il grande Fausto

Italië 1995. Biografie van Alberto Sironi. Met o.a. Sergio Castelliati, Ornella Muti, Bruno Ganz, Evelyne Bouix en Simon de La Brosse.

Biopic als miniserie die meestal in twee delen wordt uitgezonden, over Fausto Coppi (Castelliati) de Italiaanse wielrenner die tijdens zijn leven al een legende was. Hij won vijf maal de Ronde van Itali[KA3]e, twee maal de Tour de France en werd in 1953 wereldkampioen op de weg. De film begint ermee om te laten zien hoeveel moeite Coppi moest doen zijn bescheiden familie (van landbouwers) ervan te over tuigen dat een wielercarri[KA2]ere voor hem in het verschiet lag. Dat wereldkampioenschap vormde een dramatisch keerpunt in zijn leven. Bij de prijsuitreiking liet hij zich voor het eerst in het openbaar zien met Giulia Occhini (Muti), een vrouw die getrouwd was met een arts. Zoiets was in Itali[KA3]e, waar in 1953 de r.k. bepaalde wat wel en niet mocht, onzedelijk. De kerk dreigde over Coppi de banvloek uit te spreken. Er werd zoveel heisa in de pers gemaakt dat de supporters Occhini, bijgenaamd de Witte Dame, uitkotsten. Zij moest daarop de wijk nemen naar Argentini[KA3]e,waar ze beviel van een jongetje, Faustino. De prestaties van de campionissimo waren daarna minder en dat zou allemaal de schuld geweest zijn van Occhini. Zelfs toen Coppi op 41-jarige leeftijd op tragische wijze zijn schepper ontmoette - hij overleed aan malaria - kreeg zij de schuld. De film kon pas gemaakt worden nadat Occhini in 1993 overleden was. Toen de rolprent eenmaal klaar was, laaiden de emoties in Itali[KA3]e weer hoog op. Al met al een boeiend protret van een groot wielertalent en een schrijnend beeld van de benepen Italiaanse samenleving na WO II, al distanti[KA3]eerde Coppi`s rivaal Gino Bartali (gespeeld door Andrei) zich tot op zekere hoogte van de film en meent Faustino dat niet alles tot in de kleinste details klopt. Scenario van Giuseppe Tornatore (NUOVO CINEMA PARDISO).

Ce que savait Maisie

Duitsland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Evelyne Bouix, Stéphane Freiss, Catherine Samie, Matthias Habich en Sophie Duez.

Begin twintigste eeuw. De twaalfjarige Martel ziet met lede ogen aan hoe haar ouders, baron Freiss en zijn vrouw Bouix, besluiten uit elkaar te gaan. Hun scheiding gebeurt in alle vriendelijkheid, zonder dat er diepe wonden ontstaan. Het meisje houdt haar ouders nauwlettend in de gaten, volgt hun nieuwe romantische escapades in hun hoop een nieuw gezinsleven te starten. Martel besluit haar lot in eigen handen te nemen en hen allebei aan iemand te koppelen. De huwelijkscrisis van volwassen mensen bekeken door de ogen van een klein meisje, een delicaat onderwerp dat door regisseur/scenarist Molinaro met veel gevoel behandeld werd, ook al mist hij de typisch verfijnde Britse humor uit de roman van Henry James. De kleine Martel is een revelatie in de rol van Maisie. Michael Epp zette het allemaal op film. Formaat 16/9.

Passeur d'enfants: L'enfant de Cuba

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Hervé Arthur Ratto, Carlos Cruz en Gretel Pequeno.

Tijdens de zomervakantie zet Bouix haar zes-jarig zoontje op het vliegtuig naar Cuba. Hij gaat naar zijn vader Cruz. Een maand later wacht ze in Parijs tevergeefs op het kind. Zijn vader heeft besloten dat hij in Havana moet blijven. Na een half jaar hebben alle juridische mogelijkheden om de jongen terug te krijgen niets opgeleverd. In haar vertwijfeling grijpt ze naar illegale middelen. Eerste in een reeks tv-films gemaakt in het kader van de rechten van het kind naar waargebeurde feiten. Door Josef Melnik en Paul Coudret te boek gesteld onder de titel Passeur d'enfants. Apprédéris en Alexandra Deman hebben hieruit de inspiratie geput voor hun strak gestructureerd scenario dat zowel pakkend als spannend overkomt. Goede vertolking. Yves Dahan filmde op locatie in Cuba.

Julie, bientôt 12 ans et demi

Frankrijk 1993. Familiefilm van Olivier Langlois. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Marie Winling, Candide Lefranc, Sébastien Chamaillard en Bernard Graczyk.

Pierre (Winling) is reder van een drietal vissersbootjes. Zes jaar geleden werd hij door een ongeval op een van de scheepjes blind. Kort erop liet zijn vrouw hem en hun zes-jarige dochter Julie (Lefranc) zitten. Al die tijd heeft Julie haar vader geholpen en haar moeder in de huishouding vervangen. Nu is ze twaalf en de resultaten op school laten te wensen over. Pierre denkt dat het beter voor Julie zou zijn als zij naar een internaat gaat. Julie is hierover ongerust en ongelukkig. Ze wil een list bedenken. Haar kameraad Mathieu (Chamaillard) heeft een idee: zoek naar een geschikte vrouw voor Pierre. Ondertussen gaan de zaken door de daling van de visprijzen slecht en Pierre moet met bankkrediet werken. Op de bank leert hij Florence (Bouix) kennen, die daar stage loopt en zijn rekening behandelt. Door weer een ongeluk van Pierre, trekt Florence zich het lot van het gezinnetje aan. Verschrikkelijk sentimenteel gedoe dat echter een uitschieter is door de levenslustige, spontane vertolking van de jonge Lefranc. Het scenario van Langlois, Pierre Fauquet, Emmanuelle Sardou en regisseur Langlois staat echter bol van de clich[KA1]es, maar die weten af en toe de (jonge) kijk(st)er een fikse brok in de keel te bezorgen. Camerawerk van Jacques Guerin en Dominique Bonnot.

Lucas

Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Claude Brialy, Danièle Lebrun, Robinson Stévenin en Serge Marquand.

Bouix is verkoopster in een kledingzaak. Ze wordt niet verwend door het leven en voedt haar zoontje Stévenin alleen op. Het kind wordt elf en wil dolgraag een bepaalde jas, die ze niet kan betalen. Ze gaat over tot diefstal en wordt betrapt. Ze weigert voor de rechtbank te verschijnen en wordt bij verstek veroordeeld tot drie maanden. Stévenin wordt ondergebracht bij zijn grootvader, Marquand, maar vlucht weg, op zoek naar zijn moeder. Brialy, de echtgenoot van een beroemde zangeres, vangt hem op. Het is allemaal even erg als het klinkt. Het stroopvaatje wordt flink opengetrokken en de kijker kan de tranen rijkelijk laten stromen. De sterke cast slaagt er niet in het drama verteerbaar te maken. Trintignant schreef het scenario samen met Emmanuelle Bernheim, naar de roman van Alain Leblanc. Charlie Gaëta zette het op film, met op de soundtrack uitsluitend klassieke muziek. Enkel voor de ongeneeslijke liefhebbers.

Piège pour une femme

Frankrijk 1991. Thriller van Gérard Marx. Met o.a. Evelyne Bouix, Andréa Ferréol, Maxime Leroux, Hervé Laudière en Denis Brandon.

Na haar straf uitgezeten te hebben, wordt een jonge vrouw opgevangen door een zeer rijke weduwe. Ze geeft haar de opdracht de documenten te ordenen van de archeoloog waarmee ze getrouwd was. Al snel ontdekt Julie (Bouix) dat het geheel omgeven wordt door een mysterie. De vrienden van haar 'weldoenster' bekijken haar nieuwsgierig, alsof ze herinneringen oproept. Ze blijkt veel op de dochter van de weduwe te lijken, die bij een ongeluk om het leven is gekomen. Een aantal situaties in deze film komt nog verknipter over, want hoewel bewerkt door Alain Page, is het idee oorspronkelijk afkomstig van de regisseur Jean Chapot. Regie zonder opvallende uitschieters in positieve of negatieve zin, maar de rol van de weduwe past niet zo goed bij Ferréol.

Les cahiers bleus

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Leroy. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean Carmet, Michel Duchaussoy, Nelly Borgeaud en Tom Novembre.

Het is een rustige en brave school volgens de inspecteur, maar de nieuwe onderwijzeres komt deze harmonie verstoren. Ze voorziet haar leerlingen vooral van blauwe schriften waarin ze alles mogen opschrijven dat in hen opkomt. Op een dag krijgen ze het vreemde idee een gedicht met een beetje bloed te illustreren: de ouders vinden het een schandaal! Wat is dat voor een gek mens? Jaag haar weg! De kinderen zijn echter gelukkig en werken hard, maar uiteindelijk loopt de zaak uit de hand vanwege de pietluttigheid van de volwassenen. Een tweeslachtige film van de zeer wisselvallige regisseur Leroi, die de kinderen overigens zeer goed beschrijft en er af en toe echte monsters van maakt (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT), terwijl hij zich op de rand van het fantastische genre begeeft. Er zitten echter te veel kunstgrepen in het nauwelijks realistische scenario, hetgeen het uitstekende homogene acteerwerk niet ten goede komt. Tamelijk vrije bewerking van de roman van René-Jean Clot Le bleu d'outre-tombe.

Le ciel de Paris

Frankrijk 1991. Drama van Michel Béna. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Marc Fourastier, Paul Blain, Evelyne Bouix en Tanya Lopert.

Goed gespeeld, maar verrassingsloos driehoeksgeval over Lucien (Blain), die verliefd wordt op Suzanne (Bonnaire), terwijl haar homoseksuele huisgenoot Marc (Fourastier) op zijn beurt verlangt naar Lucien (Blain). Aanvankelijk waren ze goede vrienden, maar het eindigt in haat en jaloezie. Scenario van Isabelle Coudrier-Kleist, Cecile Vargaftig en debuutregisseur Bena. Camerawerk van Jean-Marc Fabre.

Jean Le Bleu

Frankrijk 1990. Drama van Hélène Martin. Met o.a. Ginger Salkia, David Salkia, Paul Savatier, Evelyne Bouix en Jean-Pierre Sentier.

Een autobiografisch verhaal van Jean Giono, in een behoorlijke verfilming, ook al had de visuele vertelling wel wat sterker gekund. Zijn jeugd in het ouderlijk huis te Menosque met de schoenmakerij van zijn vader en de wasserij van zijn moeder. Om hen heen natuurlijk het dagelijks leven met de vreugde en het verdriet van de bewoners van dit plattelandsgehucht. Mooie beelden en overtuigend acteerwerk.

Duo

Frankrijk 1990. Drama van Claude Santelli. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Denise Gence, Matthias Habich en Jean-Jacques Moreau.

Een bewerking van de roman van Colette met inbegrip van de onnavolgbare sensuele sfeer die zij weet te scheppen, waarin het noodlot en de humor (Senia in de rol van gekke pianist mag niemand missen) het tegen elkaar afleggen. Het is de zorgvuldige regie die het mogelijk maakt deze sfeer - hoewel iets te nadrukkelijk aanwezig - over te brengen. Uitstekend spel en mooie plaatjes van Jean Monsigny.

Bienvenue à bord!

Frankrijk 1990. Thriller van Jean-Louis Leconte. Met o.a. Pierre Richard, Martin Lamotte, Evelyne Bouix en Jean-Paul Muel.

Een schrijver, tevens handelsvertegenwoordiger, komt met zijn auto in een verkeersopstopping terecht. Hij moet zich daarbij het gezelschap van een zeer raadselachtige lifter laten welgevallen, zodat hij de meest enerverende zestig kilometer van zijn leven doormaakt. Let op de ironische titel van de film. Deze regisseur lijkt geobsedeerd door alles wat met 'gevangen zitten' en verstikkende, afgesloten ruimten te maken heeft. Een vlakke montage, een weinig beweeglijke regie en nauwelijks enige verbeeldingskracht. Gelukkig zijn de acteurs heel overtuigend.

Une Saison de feuilles

Frankrijk​/​​Luxemburg​/​​Canada 1989. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Delphine Seyrig, Evelyne Bouix, François-Eric Gendron, Gabrièl Cattand en Valérie Alane.

Een verfilming door de regisseur en Philippe Triboit van de gelijknamige roman van Madeleine Chapsal, of hoe de beroemde actrice Hedwina Vallas (Seyrig) tegen de ziekte van Alzheimer vecht, met behulp van haar dochter Violaine (Bouix). Gefilmd met ruimschoots aandacht voor de geringste nuance in de gedragingen en met inzicht in personages, die zich het merendeel van de tijd in een afgesloten ruimte bevinden. Een zeer overtuigende interpretatie van de twee hoofdrolspeelsters, en een van de laatste rollen van Delphine Seyrig, die in 1990 overleed; ze ontving voor haar bijzonder moeilijke rol in 1989 op het internationale Festival van Bulgarije de 'Silver Chest'.

Radio Corbeau

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Palace

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Les grandes familles

Frankrijk 1989. Denys de La Patellière. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Piccoli, Roger Hanin, Anna Galiena en Renée Faure.

In feite een `remake` van de film uit 1958 van de regisseur zelf, toendertijd een immens commercieel succes. Het is een bewerking van de complexe trilogie ([KL]Les grandes familles, La chute des corps[KLE] en [KLE]Le rendez-vous aux enfers[KLE])over een puissant rijke familie, die fortuinen aan elkaar verspelen en op cynische wijze wraak op elkaar nemen worden die Maurice Druon de Prix Concourt opleverde. Deze tv-bewerking is beter dan de (wat trage, boodschapuitdragerige en nogal op Gabin afgestemde) bioscoopfilm. Hij blijft dichter bij het boek, is minder demagogisch en bevat omdat hij langer is een meer uitgewerkte karaktertypering. Een onpersoonlijke maar goede regie, want technisch is het allemaal heel goed uitgewerkt.

Les grandes familles

Frankrijk 1989. Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Piccoli, Roger Hanin, Evelyne Bouix en Catherine Arditi.

Een tot in de puntjes uitgewerkte bewerking (door Maurice Druon zelf, Pierre Moustiers en de regisseur) van het succesvolle epos van de romancier Maurice Druon, die op realistische en meedogenloze wijze de heersende klasse in Frankrijk ten tijde van het interbellum (de periode tussen WO I en WO II) beschrijft. Denys de la Patelli[KA2]ere maakte in 1958 van deze roman al eens een (slechte) bewerking voor film. Deze plichtmatige versie lijdt aan wisselvallig spel en een gebrek aan persoonlijke stijl. Daarentegen zijn wel de sfeer en de mentaliteit van destijds goed weergegeven.

Un métier de Seigneur

Frankrijk 1988. Oorlogsfilm van Edouard Molinaro. Met o.a. Christopher Lee, Pierre Arditi, Annie Girardot, Evelyne Bouix en Alan Adair.

Een bewerking van de roman van Pierre Boulle over de belevenissen van een Franse schrijver in Frankrijk en Engeland tijdens WO II. Het vakmanschap van Molinaro blijkt uit de reconstructie van die periode.

Le visage du passé

Frankrijk 1988. Thriller van Patrick Dromgoole. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Pierre Bouvier, Fabienne Babe, François Perrot en Lionel Rocheman.

Door een ernstig verkeersongeluk met de auto belandt de rijke makelaar Bouvier zwaargewond in het ziekenhuis en lijdt hij aan geheugenverlies. Wonderwel is zijn vrouw Bouix ongedeerd gebleven. Als hij ontslagen is uit het hospitaal, voelt hij zich nog altijd sterk aangetrokken tot zijn echtgenote, maar verder moet hij alles opnieuw ontdekken. Zo stelt hij vast dat zijn vrouw hem ontrouw is en dat hij kennelijk al voor het ongeluk een privédetective ingeschakeld had om haar gangen na te gaan. Hij vindt zelfs een bewijs dat zijn vrouw plannen had hem te vermoorden. Nu begint hij te twijfelen, of er geen opzet in het spel was omtrent het auto-ongeluk. Een spannende thriller. Scenario van de regisseur en Sylvain Saada. Ook bekend als CAUCHEMAR SOUS PLASTIQUE en HAUTE TENSION.

Duetto ou la chasse au dragon

Frankrijk 1988. Drama van Jean-Pierre Sassy. Met o.a. Roger Hanin en Evelyne Bouix.

Een fantasieloze verfilming van het toneelstuk van Janine Worms. De ongeïnspireerde regie wordt echter gecompenseerd door de fantastische acteerprestaties van de twee bevlogen acteurs.

Un Homme et une Femme, 20 ans déjà

Frankrijk 1986. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Anouk Aimée, Jean-Louis Trintignant, Richard Berry en Evelyne Bouix.

Twintig jaar na UN HOMME ET UNE FEMME, hier versie numero twee met dezelfde hoofdrolspelers. Lelouchs werk draagt altijd een overdadig gouden vlies, maar ook een onvergetelijke bekoorlijkheid en dat is te danken aan de authenticiteit van de spelers die helaas verdrinken in een zee van onbeduidendheden en goedkope mooie opnames. Lelouch moet je nemen zoals hij is of helemaal niet. Ook bekend als VINGT ANS DEJA.

Les Karens: le pays sans péché

Frankrijk 1986. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Evelyne Bouix en Christophe Malavoy.

Maakt deel uit van de serie Médecins des hommes, en speelt zich deze keer af in de streek van de Karens, een volksgroep in opstand tegen het centrale gezag in Rangoon. Er zijn talrijke brandhaarden in de wereld, meer en minder bekende, zoals deze, waar het einde nog niet van in zicht is. De verveling treedt op, doordat het gaat om variaties rond hetzelfde thema: een artsenteam en een oorlog. Op basis daarvan ontstaat dan een gedramatiseerde documentaire.

Partir Revenir

Frankrijk 1985. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Louis Trintignant, Evelyne Bouix, Michel Piccoli en Françoise Fabian.

De eigenaardige titel is die van een boek geschreven door de hoofdpersoon Salomé Lerner over haar ervaringen als vervolgde jodin tijdens WO II. Zoals altijd is Claude Lelouch een man van allerlei stijlen: een mengeling van goede en slechte elementen. Men moet hem nemen zoals hij is en er niets aan willen veranderen. Hij is het evenbeeld van een 19de-eeuwse schrijver en regisseert zijn acteurs op voortreffelijke wijze.

Ni avec toi ni sans toi

Frankrijk 1984. Komedie van Alain Maline. Met o.a. Philippe Léotard, Evelyne Bouix, Tanya Lopert, Charles Gérard en Karim Ouldarama.

Twee bevriende echtparen, [KA1]e[KA1]en met een zoon, zijn het onderwerp van deze film. Een van de mannen raakt zijn baan kwijt, de ander niet, [KA1]e[KA1]en drinkt, de ander niet, [KA1]e[KA1]en verlaat zijn vrouw, de ander niet, een van de vrouwen schrijft haar levensverhaal (dat ook uitgegeven wordt) en de andere niet. Een opeenvolging van clichés en beuzelarijen en even melodramatisch als de boeket-reeks. De regisseur is een assistent van Claude Lelouch, en heeft kennelijk alleen diens slechte eigenschappen overgenomen. De cameraman, Joël Davids, heeft daarentegen vakkundig werk geleverd.

Edith et Marcel

Frankrijk 1983. Biografie van Claude Lelouch. Met o.a. Evelyne Bouix, Marcel Cerdan Jr., Jacques Villeret, Francis Huster en Jean-Claude Brialy.

Ingewikkelde variaties rond het thema van Edith Piaf, Marcel Cerdan en het volmaakte evenbeeld van Piaf. Lelouch heeft kennelijk geen lering getrokken uit de flop PIAF van Guy Casaril: hij heeft een zeer lange film gemaakt met vage en conventionele personages. Enkele goede momenten (verzorgd door het evenbeeld van Piaf!) redden de film niet van de ondergang. Evelyne Bouix haalt het ook lang niet bij Edith Piaf terwijl Marcel Cerdan Jr. (Patrick Dewaere kon door tragische omstandigheden niet van de partij zijn) een even slecht acteur als bokser is. Een slechte Lelouch.

Edith And Marcel

Frankrijk 1983. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jacques Villeret, Marcel Cerdan Jr., Evelyne Bouix, Jean Bouise en Jean-Claude Brialy.

Ingewikkelde variaties rond het thema van Edith Piaf, Marcel Cerdan en het volmaakte evenbeeld van Piaf. Lelouch heeft kennelijk geen lering getrokken uit de flop PIAF van Guy Casaril: hij heeft een zeer lange film gemaakt met vage en conventionele personages. Enkele goede momenten (verzorgd door het evenbeeld van Piaf!) redden de film niet van de ondergang. Evelyne Bouix haalt het ook lang niet bij Edith Piaf terwijl Marcel Cerdan Jr. (Patrick Dewaere kon door tragische omstandigheden niet van de partij zijn) een even slecht acteur als bokser is. Een slechte Lelouch.

Les Misérables

Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Lino Ventura, Michel Bouquet, Jean Carmet, Christiane Jean en Evelyne Bouix.

4-delige miniserie naar het boek van Victor Hugo. Jean Valjean heeft negentien jaar gevangen gezeten vanwege het stelen van een brood. Na zijn vrijlating steelt hij zilverwerk van een bissschop die hem onderdak verleent. De man klaagt hem niet aan, Valjean betert z'n leven, neemt een nieuwe identiteit aan en schopt het tot burgemeester. Maar Valjean komt niet los van zijn verleden.

Le temps d'une miss

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Anne Parillaud, Evelyne Bouix, Olivier Destrez, Roger Dumas en Henri Marteau.

Als ponstypiste in het kleine stadje waar ze geboren is denkt de achttienjarige Veronique aan andere dingen, want de onbeduidende evenementen en afleidingen die ze er meemaakt stellen haar maar nauwelijks tevreden. Ze is echter bijzonder aardig om te zien en er is van tijd tot tijd een schoonheidswedstrijd op het zaterdagavondbal, waar de meisjes de kans krijgen 'Miss' te worden, jurken te showen en vooral bij de notabelen van de stad over de vloer te komen. Ze wint de wedstrijd, maar helaas de ene 'Miss' verjaagt de andere! Dat doet ons denken aan het liedje van Raymond Queneau: 'Wat vergis je je toch, meisje, wat vergis je je toch' Bitterzoet portret van het provincieleven, met op de achtergrond heel wat cynische ironie. Het geheel heeft een duidelijk oprechte ondertoon en terwijl Parillaud mooi is als Veronique, komen de notabelen er niet zo best van af.

Rien ne va plus

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jacques Villeret, Roland Blanche, Evelyne Bouix, Patrick Chesnais en Eva Darlan.

Een 12-episodenfilm, met Villeret in de hoofdrol, over de modieuze uitwassen van de samenleving: van ecologie, psycho-analyse, ziekenhuisbureaucratie tot en met alternatief politieoptreden. De schrijver van absurde toneelkomedies maakt zijn regiedebuut met een serie op film gezette moppen, waaraan de clou òf ontbreekt òf onmiddellijk voorspelbaar is. Leuk is het in ieder geval niet. De dikke komiek Villeret heeft talent, maar zijn veelzijdigheid wordt te hoog aangeslagen, zodat de verschillende creaties niet meer worden dan verkleedpartijen.

Haine

Frankrijk 1979. Drama van Dominique Goult. Met o.a. Klaus Kinski, Maria Schneider, Patrice Melennec, Evelyne Bouix en Katia Tchenko.

Een motorrijder arriveert in een dorpje waar kort tevoren een andere motorrijder een misdaad met dodelijke afloop heeft gepleegd. Ondanks gebrek aan bewijs probeert de bevolking hem te doden tijdens achtervolgingen; hij ontkomt steeds, tot hij tenslotte toch gelyncht wordt. Ondanks onhandigheden in opbouw en vormgeving en de eentonig wordende motorachtervolgingen weet de debuterende regisseur de latente tot exploderende haat een sfeervolle beklemming mee te geven en Schneider - als een andere outcast die Kinski opvangt - tot opmerkelijk spel te inspireren.

Bobo Jacco

Frankrijk​/​​België 1979. Drama van Walter Bal. Met o.a. Laurent Malet, Annie Girardot, Michel Montanary, Evelyne Bouix en Jean-Claude Brialy.

Jongeren in Noordfranse stad bestrijden verveling vergeefs met drank en grappen. Mooie jongen heeft succes bij vooral oudere vrouwen, tot hij verliefd wordt op opportunistische dochter van een van hen. Ondertussen pleegt zijn vriend - een halfbloed - zelfmoord. Portret van generatie zonder vooruitzichten komt door zwak scenario met geforceerde vulgariteiten niet uit de verf. Regiedebuut van Nederlandse cameraman steunt overmatig op charme van Malet en heeft nogal vijandige toon en benadering tegenover de vrouw.

Alors, heureux?

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Barrois, Pierre Jolivet en Marc Jolivet. Met o.a. Marc Jolivet, Pierre Jolivet, France Dougnac, Evelyne Bouix en Thierry Lhermitte.

Zwarte komedie over twee mislukkelingen die er zelfs niet in slagen zelfmoord te plegen. Hoewel het materiaal beslist mogelijkheden biedt, worden die door de zenuwachtige en al te vaak op platte effecten mikkende regie grotendeels onbenut gelaten. Claude Lelouch produceerde, de drie regisseurs doen zelf ook mee en componist Serge Lama heeft een korte gastrol.