Ewoud Hendriksen: muziek en montage.
Er zijn 8 films gevonden.

The African Dream - De peetvaders van Soweto

1998 |

Nederland 1998. Hans Heijnen.

Groeten uit Finsterwolde

1997 | Documentaire

Nederland 1997. Documentaire van Jord den Hollander.

Fatal Reaction: Bombay

1997 |

Nederland 1997. Marijke Jongbloed.

Uncle Frank

1996 | Documentaire

Nederland 1996. Documentaire van Hans Heijnen en Rolf Koot.

Omgaan met geweld - Moordenaarskop

1994 |

1994. Floor Maas. Met o.a. Krijn ter Braak en Stefan de Walle.

Bruin Goud - aflevering 7

1994 |

Nederland 1994. Jonne Severijn. Met o.a. Caroline Almekinders, Ralph Wolfs, Felix Troch, Rob Bakker en Rick Hendriks.

Gezellig

1992 | Komedie

Nederland 1992. Komedie van Joost Wieman. Met o.a. Mimi Kok, Carla Hardy, Karen van Holst Pellekaan, Duck Jetten en Just van den Broek.

Zo`n film waaraan je kan zien hoe moeilijk filmen eigenlijk is. Sjaan (Kok) ontdekt op haar verjaardag, net voordat de gasten komen, dat haar man is overleden. Ze houdt het gezellig en besluit tóch haar verjaardag te vieren. Het persbericht stelt: niet de dialogen, de situaties op zich, wekken de lachlust op, maar meer het feit dat alles zo gênant herkenbaar is. Als je dat 'herkenbaar' eraf laat, kom je dichter bij de waarheid. Ongemakkelijk in elkaar geknutselde ongein.

De Zondagsjongen

1991 | Drama

Nederland 1991. Drama van Pieter Verhoeff. Met o.a. Rik van Uffelen, Tom van Hezik, Magdalena Ritter, Toon Agterberg en Franz Braunshausen.

Gebaseerd op de gelijknamige roman van Cherry Duyns met het half-autobiografische verhaal van een veertig-jarige televisiemaker (van Uffelen), geboren in Wuppertal uit een Hollandse vader en een Duitse moeder. Na de oorlog vestigt het gezin zich in het anti-Duitse Nederland waar vooral de moeder (Ritter) zich niet thuisvoelt. Zij neemt de jongen (van Hezik) mee naar Duitsland waar zijn vader hem later weer ophaalt. Door herinneringsbeelden wordt de verwarring van een onschuldige generatie duidelijk gemaakt. Mooie, meeslepende jeugdbeelden, knappe vertolkingen, in onderwerp en detail beslist de moeite waard, maar te braaf en te weinig een duidelijke spanningsboog, te weinig een eigen identiteit zodat alles je uiteindelijk vrij koud laat. Scenario van Jan Bosdriesz en regisseur Verhoeff.