Fernandel

La fille du puisatier

Frankrijk 1940. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Félicien Tramel, Raimu, Fernandel, Josette Day en Georges Grey.

De simpele en onaantrekkelijke assistent van een puttengraver is in stilte verliefd op de dochter van zijn baas die hem niet serieus neemt en een vlotte piloot verkiest. Volkse tragiekomedie heeft na ruim zestig jaar weinig van zijn oorspronkelijke werking verloren, met aanstekelijk acteren en Provençaalse warmte in gedragen tempo. Scenario van de regisseur.

Sixième classe

Frankrijk 1995. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Véronique Genest, Line Renaud, Gérard Séty, Clément van den Bergh en Elisabeth Vitali.

Oktober 1952 op het Franse platteland. De vakantie is voorbij. De tienjarige Aur[KA1]elien Bertrand (Van den Bergh) moet terug naar school. Zijn moeder Simone (Genest) is dokter en heeft weinig tijd voor hem en zijn vader Michel (Dul[KA1]ery) is naar Parijs om er werk te zoeken en een huis in orde te maken voor zijn gezin. Om dit gebrek aan affectie goed te maken heeft de jongen zich terug getrokken in een fantasie wereld. Tot op de dag dat hij een oud koppel ontmoet, Mr. en Mme Cotelle (Séty en Renaud), die hem liefdevol opnemen en zijn leugens geloven. Zijn moeder vertelt hij dat hij de tijd bij een vriendje doorbrengt. Knap stukje kinderpsychologie verwerkt tot een boeiende film. Van den Bergh is een hartveroverende revelatie en Renaud en Séty als het oude koppel zijn schitterend. Zelden werd het gevoel van gebrek aan liefde zo warm in beeld gebracht. De tijdssfeer werd optimaal gebruikt. Goed opgebouwd scenario van Stora en Claudine Vergnes. Gérard De Battista hanteerde de camera.

Profession comique

Frankrijk 1990. Biografie van André Halimi. Met o.a. Fernandel, Pierre Bromberger, Henri Verneuil en Anne Roumanoff.

Een film-autobiografie van de beroemde acteur, die vertelt over zijn leven, zijn familie, zijn rollen en zijn opvattingen over film. Getuigenissen van verschillende persoonlijkheden. Met filmfragmenten, sketches uit het variété-theater en succesvolle chansons, vertolkt door hemzelf. Deze tv-film laat een komische Fernandel zien, maar was de treurspel-acteur uiteindelijk niet veel groter en onvergetelijker?

Heureux qui comme Ulysse...

Frankrijk 1979. Komedie van Henri Colpi. Met o.a. Fernandel, Rellys, Henri Tisot, Mireille Audibert en Edmond Ardisson.

Een boerenknecht heeft een jarenlange vriendschap met een paard, dat op zijn oude dag wordt verkocht voor de stierengevechten in Arles. Hij slaagt erin het dier van de corrida's te bevrijden en voert het naar de wilde paarden van de Camargue. De laatste rol van Fernandel, wiens paardachtig uiterlijk zijn liefde voor de viervoeter een merkwaardige diepgang geeft. De poging om de provinciale tragi-komedies van Pagnol te laten herleven, valt soms erg sentimenteel en door het al te simpele verhaal ook nogal langdradig uit. Scenario van regisseur Colpi en André Var. Camerawerk van Roger Fellous.

Ciné Follies

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Collin. Met o.a. Maurice Chevalier, Raimu, Arletty, Jean Gabin en Tino Rossi.

Een interessante, nostalgische compilatiefilm met fragmenten uit Franse komedies en musicals van Maurice Tourneur, Jean Boyer, Christian Jaque, Edmond T. Gréville, Léon Mathot, Jacques Tourneur, Raymond Bernard, maar ook van enkele buitenlandse regisseurs uit de jaren dertig.

Heureux Qui Comme Ulysse

Frankrijk 1969. Drama van Henri Colpi.

Een interessante, nostalgische compilatiefilm met fragmenten uit Franse komedies en musicals van Maurice Tourneur, Jean Boyer, Christian Jaque, Edmond T. Gréville, Léon Mathot, Jacques Tourneur, Raymond Bernard, maar ook van enkele buitenlandse regisseurs uit de jaren dertig.

Le pacha

Frankrijk​/​​Italië 1968. Misdaad van Georges Lautner. Met o.a. Jean Gabin, Dany Carrel en Jean Gaven.

De Citroën HY - de bestelbus met de golfplaatcarrosserie - is een icoon van Franse industriële frivoliteit. Over de tegenhanger van Renault, de Goélette, hoor je zelden iets. Niet terecht volgens Goélette-enthousiastelingen, en zij zijn doorgaans dan ook zeer te spreken over Le Pacha een stijlvolle policier waarin Jean Gabin jaagt op de overvaller van een door Goélettes uitgevoerd waardetransport (wel even wegkijken tijdens de scène met de bazooka). Reguliere toeschouwers worden ondertussen royaal bediend met zinderend onbewogen spel van een ensemble topacteurs, opgeluisterd met stemmige muziek van Serge Gainsbourg.

L' Homme à la Buick

Frankrijk 1967. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Fernandel, Danielle Darrieux, Jean-Pierre Marielle, Georges Descrières en Michael Lonsdale.

Een juwelensmokkelaar wil nog één grote slag slaan voor hij rustig en respectabel gaat leven met een aantrekkelijke weduwe. Het mislukt, maar in de gevangenis treft hij zijn vriendin die haar vorige echtgenoten heeft omgebracht. De rolbezetting speelt met verve waarbij scenario en regie nogal achterblijven.

Le Voyage de père

Frankrijk​/​​Italië 1966. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Fernandel, Lilli Palmer, Laurent Terzieff, Madeleine Robinson en Michel Auclair.

Een boer uit de Jura gaat na twee jaar zijn dochter opzoeken die kapster is in Lyon, samen met haar verloofde. Ze blijkt als prostituée naar Parijs vertrokken. Teruggekeerd verzinnen de mannen een geruststellende leugen voor de moeder. Fernandel is in deze voor Jean Gabin geschreven dramatische rol een verrassing, in een oppervlakkige en uiterst voorspelbare smartlap waarin veel acteurstalent wordt verspild.

Le Voyage Du Pere

Frankrijk 1966. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Fernandel, Philippe Noiret en Lilli Palmer.

Een boer uit de Jura gaat na twee jaar zijn dochter opzoeken die kapster is in Lyon, samen met haar verloofde. Ze blijkt als prostituée naar Parijs vertrokken. Teruggekeerd verzinnen de mannen een geruststellende leugen voor de moeder. Fernandel is in deze voor Jean Gabin geschreven dramatische rol een verrassing, in een oppervlakkige en uiterst voorspelbare smartlap waarin veel acteurstalent wordt verspild.

La Bourse et la vie

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1966. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marilù Tolo, Fernandel en Heinz Rühmann.

Een boer uit de Jura gaat na twee jaar zijn dochter opzoeken die kapster is in Lyon, samen met haar verloofde. Ze blijkt als prostituée naar Parijs vertrokken. Teruggekeerd verzinnen de mannen een geruststellende leugen voor de moeder. Fernandel is in deze voor Jean Gabin geschreven dramatische rol een verrassing, in een oppervlakkige en uiterst voorspelbare smartlap waarin veel acteurstalent wordt verspild.

La bourse ou la vie

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1965. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Fernandel, Heinz Rühmann, Jean Poiret, Marilù Tolo en Darry Cowl.

De kassier en de boekhouder van een aannemer moeten geld opnemen en aan hun werkgever overdragen voor een grote transactie. Door omstandigheden missen ze hun afspraak en voorkomen daarmee onbewust een grote zwendelzaak. De visuele gags zijn overbekend, maar de dialogen van Marcel Aymé zijn pittig. Hoewel de mogelijkheden van de ongewone combinatie Fernandel-Rühmann ongebruikt blijven, is dit een aardige komedie. Scenario van de regisseur, Fernand Marzelle en Alain Moury. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Il compagno Don Camillo

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1965. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Graziella Granata, Leda Gloria en Gianni Garko.

Burgemeester Capone wil een uitwisselingsverbond aangaan met een Russisch dorpje. Don Camillo dringt in de delegatie van Italiaanse communisten om het plan te saboteren en helpt de vrouwelijke tolk uit de Sovjetunie te ontvluchten. Deel 5 uit de Don Camillo-serie kreeg nieuwe impulsen door een afwijkende enscenering. Hoewel het een opdrachtfilm betreft voor de Italiaanse regisseur Comencini (Marcellino, pan y vino, Le avventure di Pinocchio, Il gatto) en het resultaat waarschijnlijk daardoor onder de maat bleef, is Il compagno Don Camillo toch vlotter en aardiger dan alle vroegere delen, afgezien van deel 1. De plot is achterhaald door de geschiedenis, maar sfeer en acteerwerk vergoeden veel.

Relaxe toi, chérie

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sandra Milo, Jean-Pierre Marielle, Yvonne Vlech en Jean Lefebvre.

Een jarenlang stabiel huwelijksgeluk wordt bedreigd als de vrouw aan de mode van de psychoanalyse gaat meedoen en overtuigd raakt dat de standvastigheid en trouw van haar wederhelft vreselijke trauma's verbergen. De man stemt in met een zogenaamde groepssessie waarbij aan de analyticus zelf de meeste steken los blijken. Deze nogal flauwe boulevardklucht heeft een slaafse en lusteloze filmversie gekregen waarbij Marielle als de pedante zieleknijper de ster Fernandel overtreft.

L'age ingrat

Frankrijk 1964. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Fernandel, Marie Dubois, Frank Fernandel en Henri Rellys.

De dochter van de humeurige Normandi[KA3]er Emile Malhouin (Gabin) en de zoon van de uitbundige Proven[KA10]caal Adolphe Lartigue (Fernandel) worden verliefd op elkaar, maar de beide vaders zien elkaar helemaal niet zitten. De reünie na dertig jaar van de beide steracteurs werd door henzelf geproduceerd, maar ze blijven zo in hun bekende imago gevangen dat er in hun conflicten geen enkele verrassing zit. Het scenario is van regisseur Grangier, Claude Sautet en Pascal Jardin. Het camerawerk is van Robert Le Febvre.

Le Bon roi Dagobert

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Pierre Chevalier. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Marthe Mercadier, Pascale Roberts en Darío Moreno.

Een jongetje moet als strafwerk een opstel maken over Koning Dagobert en fantaseert dan avonturen van de vorst die echter de trekken aanneemt van zijn vader, en die ten strijde trekt tegen zijn verraderlijke broer die zich in Reims wil laten kronen. Gul denkt hij zijn vader vijf concubines toe. Deze anachronistische komedie - waarbij Mata-Hari opduikt in de zevende eeuw - blijft ondanks vijf scenarioschrijvers steken in de uitwerking van het kansrijke idee. De fantasieloze regie laat alles over aan typeringen van de beproefde komieken, maar alleen Cowl als pietluttige beul is in een te kort optreden ècht leuk.

La cuisine au beurre

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Fernandel, Bourvil, Claire Maurier, Mag-Avril en Andrex.

Een Franse krijgsgevangene wordt na de bevrijding doodgewaand, maar is in werkelijkheid een nieuw leven begonnen met een gemoedelijke Oostenrijkse. Als na tien jaar haar man uit Rusland terugkomt, keert de Fransman terug naar zijn eerste vrouw. Die is ondertussen ook hertrouwd, met een man uit Normandië die van een Provençaals restaurant een Normandische herberg heeft gemaakt. De enige film met grote komieken Fernandel en Bourvil samen is toch een teleurstelling, door de matte regie en het scenario dat uitsluitend steunt op de vete tussen de Provence en Normandië, die voor Frankrijk afgezaagd is en daarbuiten nietszeggend.

Blague dans le coin

Frankrijk 1963. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Perrette Pradier, Eliane D'Almeida, François Maistre en Marc Michel.

Een medewerker van een speelbank in een gokstad raakt per ongeluk betrokken in de strijd tussen concurrerende casino's. Deze genreparodie is te slordig gemaakt om te kunnen overtuigen en de opnames op locatie in Las Vegas maken Franse acteurs die Amerikanen spelen nog onaannemelijker. Het scenario is van Gérard Carlier en regisseur Labro met dialogen van Charles Spaak en G.M. Supe naar het ontspanningsboek van Carter Brown. Het camerawerk is van Robert Lefebvre. Mono.

The Changing of the Guard

Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Giorgio Bianchi en Sergio Leone. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Franco Parenti en Giorgio Bianchi.

Italië, april 1944. Het Italiaanse volk ziet de komst van de geallieerde bevrijders met veel blijdschap tegemoet. Maar de trouwe Mussolini-vertegenwoordiger in een klein dorp houdt vast aan het fascistische regime en komt daarmee in conflict met de burgemeester en een antifascistische cafébezitter.

Le Diable et les dix commandements

Frankrijk 1962. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Françoise Arnoul, Charles Aznavour, Lucien Baroux, Maurice Biraud en Jean-Claude Brialy.

De duivel stelt alles in het werk om de mensheid van de Tien Geboden te laten afwijken in zeven episoden (die soms een paar zonden tegelijk combineren). Wisselend van niveau, maar evenwichtiger dan episodefilms van andere regisseurs. Simon als de vloekende knecht in een klooster en Darrieux als een actrice die in uitbestede, volwassen zoon Delon een bewonderaar vermoedt, stelen de show. Zwakste sketches - met Brialy-De Funès en Saval-Tisot - werden bij bioscooproulatie afwisselend gecoupeerd, vanwege de lengte.

Avanti la musica

Frankrijk​/​​Italië 1962. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Frank Fernadel, Milla Salloner en Franco Parenti.

Tijdens de slag bij Anzio draagt de burgemeester van het verder gelegen dorp tactisch zijn ambt over aan een bekende anti- fascist en oude vriend, wiens zoon toch met zijn dochter zal gaan trouwen. Een fanatieke fascist ontbiedt de brigade die bij aankomst zijn lijk vindt en het moordonderzoek gebruikt om een speurtocht naar een verborgen schat te maskeren. De tegenzetten van de dorpelingen pakken verkeerd uit, als de geallieerden tijdig arriveren voor een happy end. De oorlogssituering draagt nieuwe elementen aan bij de zoveelste dorpsvete van het ster-duo uit DON CAMILLO en is daardoor onderhoudender dan veel van hun andere films, ondanks de weinig fantasierijke regie.

L' Assassin est dans l'annuaire

Frankrijk 1961. Komedie van Leo Joannon.

Een naïeve boekhouder wordt als stroman gebruikt door een gangsterbende en krijgt de door hen gepleegde moorden in de schoenen geschoven. Verwarrend scenario voor een misdaadkomedie die wel met veel vaart is gefilmd. Er wordt aanstekelijk geacteerd door Fernandel en een hele serie karakterspelers.

Il Giudizio universale

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Vittorio De Sica. Met o.a. Anouk Aimée, Mike Bongiorno, Ernest Borgnine, Eleonora Brown en Maria Pia Casilio.

Een mysterieuze stem kondigt de bevolking van Napels het Laatste Oordeel aan en brengt de inwoners na hun aanvankelijke ongeloof dusdanig in paniek dat zij hun besognes van het moment vergeten. Op een aangekondigd tijdstip breekt niet méér dan een hevig onweer los, waarna iedereen weer onveranderd in zijn oude hebbelijkheden en stokpaardjes vervalt. Een jaren-oud project van De Sica en schrijver Cesare Zavattini werd door producent gezien als een all star-spektakel. Daardoor verzandde de opzet op een verwarde en verwarrende manier in tientallen losse episodes zonder samenhang of scherpte. Door de montage werd de uitgedijde film drastisch ingekort, zodat het enige plezier dat men aan deze film kan beleven het herkennen van de vele bekende gezichten is onder wie de niet-professionele acteurs uit de De Sica's neo-realistische films.

Don Camillo monsignore... ma non troppo

Italië​/​​Frankrijk 1961. Komedie van Carmine Gallone. Met o.a. Fernandel, Carl Zoff, Gino Cervi, Gina Rovere en Leda Gloria.

Don Camillo is gepromoveerd naar het Vaticaan, maar mist zijn oude parochie. Als hij hoort dat Peppone zijn kapelletje wil laten afbreken keert hij ijlings terug.

Dynamite Jack

Italië​/​​Frankrijk 1960. Western van Jean Bastia. Met o.a. Adrienne Corri, Fernandel, Jess Hahn, Eleonore Vargas en Lucien Raimbourg.

Een Fransman vlucht naar het Wilde Westen, waar hij de dubbelganger blijkt te zijn van een gevreesde moordenaar. Dit veroorzaakt een reeks van persoonsverwarringen. De schurk wordt uitgeschakeld en de held triomfeert op alle fronten. De amusante dubbelrol van Fernandel en de smeuïge bijfiguren brengen de op zichzelf nogal slome en fantasieloos gefilmde westernparodie op smaak, waardoor de grappen leuker lijken dan ze zijn.

Crésus

Frankrijk 1960. Komedie van Jean Giono. Met o.a. Marcelle Ranson, Fernandel, Rellys, Sylvie en René Génin.

Een eenvoudige schaapherder vindt een grote som (vals) geld die zijn rustige leven in de war schopt. Zijn buitensporige liefdadigheid wekt de verdenking van de politie. Het regiedebuut van de schrijver Giono vertoont de stijl van Marcel Pagnol. De moraal dat geld niet gelukkig maakt is weinig verrassend, maar de vriendelijke aanpak maakt dit toch een van de betere late Fernandel-films.

Cocagne

Frankrijk​/​​Italië 1960. Komedie van Maurice Cloche. Met o.a. Fernandel, Dora Doll, Leda Gloria, Rellys en Andrex.

Een zondagsschilder waant zich ten onrechte een tweede Van Gogh en verlaat zijn werk en gezin om zich in de Camargue geheel aan zijn 'kunst' te wijden. Het scenario van niks en de vlakke regie die zelfs van de fraaie locatie niets maakt, resulteren in een vervelende 'non'-komedie. Bij gebrek aan een echte rol gaat Fernandel zich mateloos te buiten aan bekkentrekkerij.

The Law Is The Law

1959. Christian-Jaque. Met o.a. Mario Besozzi, Totò en Fernandel.

Een zondagsschilder waant zich ten onrechte een tweede Van Gogh en verlaat zijn werk en gezin om zich in de Camargue geheel aan zijn 'kunst' te wijden. Het scenario van niks en de vlakke regie die zelfs van de fraaie locatie niets maakt, resulteren in een vervelende 'non'-komedie. Bij gebrek aan een echte rol gaat Fernandel zich mateloos te buiten aan bekkentrekkerij.

Le Confident de ces dames

Frankrijk​/​​Italië 1959. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sylva Koscina, Denise Grey, Didi Sullivan en Ugo Tognazzi.

Na de dood van een dorpsdokter neemt de veearts (Fernandel) tijdelijk zorg voor patiënten over en heeft met ongewone therapieën zoveel succes dat opvolgster van overleden arts Koscina geen patiënten meer krijgt; de dierenarts wordt zelfs tot onderwerp in de sensatie-pers. Deze Franse poging tot een komedie in Italiaanse stijl blijft in lawaaiige chaos steken. Leuke rol van Tognazzi als aspirant-erfgenaam, voor wie miraculeus herstel van rijke tante zeer onwelkom is.

La vache et le prisonnier

Frankrijk​/​​Italië 1959. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Ingeborg Schöner, René Havard, Ellen Schwiers en Benno Hoffmann.

Een Franse krijgsgevangene (Fernandel) ondervindt de goedheid van mens en dier als hij anno 1943 zijn Zuid-Duitse werkboerderij ontvlucht richting Frankrijk, in gezelschap van een koe voor melk en passe-partout ('ben onderweg naar de wei'). 'De koe en de gevangene' werd het Franse kassucces van 1959 en de tragikomedie is nog altijd even charmant en fris. Bezaaid met prachtige zwart-witbeelden, vanaf het moment dat het duo bij het Tegernmeer de Beierse Alpen afzakt tot de prentbriefkaartplaatjes langs de Donau. De melancholische harmonica- en trompetcomposities zijn van toondichter Paul Durand.

Forbidden Fruit

1959. Henri Verneuil. Met o.a. Françoise Arnoul, Claude Nollier, Sylvie en Fernandel.

Een Franse krijgsgevangene (Fernandel) ondervindt de goedheid van mens en dier als hij anno 1943 zijn Zuid-Duitse werkboerderij ontvlucht richting Frankrijk, in gezelschap van een koe voor melk en passe-partout ('ben onderweg naar de wei'). 'De koe en de gevangene' werd het Franse kassucces van 1959 en de tragikomedie is nog altijd even charmant en fris. Bezaaid met prachtige zwart-witbeelden, vanaf het moment dat het duo bij het Tegernmeer de Beierse Alpen afzakt tot de prentbriefkaartplaatjes langs de Donau. De melancholische harmonica- en trompetcomposities zijn van toondichter Paul Durand.

Senechal The Magnificent

1958. Jacques Boyer. Met o.a. Armontel, Jeanne Aubert, Georges Chamarat, Nadia Gray en Fernandel.

Een Franse krijgsgevangene (Fernandel) ondervindt de goedheid van mens en dier als hij anno 1943 zijn Zuid-Duitse werkboerderij ontvlucht richting Frankrijk, in gezelschap van een koe voor melk en passe-partout ('ben onderweg naar de wei'). 'De koe en de gevangene' werd het Franse kassucces van 1959 en de tragikomedie is nog altijd even charmant en fris. Bezaaid met prachtige zwart-witbeelden, vanaf het moment dat het duo bij het Tegernmeer de Beierse Alpen afzakt tot de prentbriefkaartplaatjes langs de Donau. De melancholische harmonica- en trompetcomposities zijn van toondichter Paul Durand.

Paris Holiday

Verenigde Staten 1958. Komedie van Gerd Oswald. Met o.a. Bob Hope, Fernandel, Anita Ekberg, Martha Hyer en Preston Sturges.

Deze mengeling van Franse en Amerikaanse kluchtige humor levert onevenwichtig amusement op, waarin Hope in Frankrijk een nieuw filmscenario probeert te kopen. Veel mooie meiden om naar te kijken.

Le Grand chef

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Papouf, Jean-Jacques Delbo en Noëlle Norman.

Een stel autowassers willen hun eigen pompstation openen en kidnappen de zoon van een rijke industrieel om met het losgeld de aankoop ervan te bekostigen. Het jongetje blijkt echter zo onhandelbaar dat de vader op zijn beurt geld eist om hen van de lastpost te bevrijden. Het verhaal van O'Henry werd eerder door Howard Hawks verfilmd als sketch van O'HENRY'S FULL HOUSE en dat korte bestek was toereikend voor de komische mogelijkheden van het gegeven. De stof is voor een complete speelfilm al te mager zodat de hoofdrollen zich overmatig inspannen om het leuk te houden. Scenario van Henri Troyat, Henri Verneuil en Jean Manse.

La loi c'est la loi

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Totò, Nathalie Nerval, Leda Gloria en Mario Besozzi.

Een Franse douanier ligt overhoop met een Italiaanse smokkelaar die getrouwd is met zijn ex-vrouw. Dan blijkt hij net over de grens geboren te zijn en op de Franse noch Italiaanse nationaliteit aanspraak te kunnen maken. Verbitterd wil hij de misdaad in, maar zijn oude vijand helpt hem weer het rechte pad op. De confrontatie tussen twee beroemde komieken geeft geen van beiden optimale kansen, maar het scenario is leuk genoeg om de film desondanks vermakelijk te houden.

La grand chef

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Noëlle Norman, Jean-Jacques Delbo, Papoef, Gino Cervi en Fernandel.

Een Franse douanier ligt overhoop met een Italiaanse smokkelaar die getrouwd is met zijn ex-vrouw. Dan blijkt hij net over de grens geboren te zijn en op de Franse noch Italiaanse nationaliteit aanspraak te kunnen maken. Verbitterd wil hij de misdaad in, maar zijn oude vijand helpt hem weer het rechte pad op. De confrontatie tussen twee beroemde komieken geeft geen van beiden optimale kansen, maar het scenario is leuk genoeg om de film desondanks vermakelijk te houden.

La Vie à deux

Frankrijk 1958. Clément Duhour. Met o.a. Pierre Brasseur, Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Fernandel en Edwige Feuillère.

Een succesvolle schrijver stelt een testament op waarin hij zijn bezittingen nalaat aan koppels die hem inspireerden tot zijn beroemde boek La vie a deux, mits ze nog even gelukkig zijn als toen. Vrienden die anders de erfenis zullen krijgen gaan op onderzoek uit naar de beurse plekken in het huwelijksleven van hun 'concurrenten'. Sacha Guitry is vaak verweten dat hij zijn scenario's zonder inzicht, wat de vorm betreft, in beeld bracht. De postume verfilming van deze stof door een assistent die jarenlang met hem werkte, bewijst het tegendeel door het totaal onbreken van filmisch besef. Dat bezwaar zal minder gelden op tv, waar de ironie de episodes en de sterbezetting de meeste aandacht krijgen.

The Man In The Raincoat

1957. Julien Duvivier. Met o.a. Jean Rigaux, Claude Sylvain, John McGiver, Bernard Blier en Fernandel.

Een succesvolle schrijver stelt een testament op waarin hij zijn bezittingen nalaat aan koppels die hem inspireerden tot zijn beroemde boek La vie a deux, mits ze nog even gelukkig zijn als toen. Vrienden die anders de erfenis zullen krijgen gaan op onderzoek uit naar de beurse plekken in het huwelijksleven van hun 'concurrenten'. Sacha Guitry is vaak verweten dat hij zijn scenario's zonder inzicht, wat de vorm betreft, in beeld bracht. De postume verfilming van deze stof door een assistent die jarenlang met hem werkte, bewijst het tegendeel door het totaal onbreken van filmisch besef. Dat bezwaar zal minder gelden op tv, waar de ironie de episodes en de sterbezetting de meeste aandacht krijgen.

Sénéchal le magnifique

Frankrijk 1957. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Nadia Gray, Jeanne Aubert, Georges Chamarat en Madeleine Barbulée.

Een acteur van weinig succesvol tourneegezelschap ontdekt bij toeval dat provincialen hem in zijn theaterkostuum een identiteit toedichten waar hij meer profijt van kan hebben dan van zijn optreden in de schouwburg. De verrassingen van het scenario zijn na de eerste twee vermommingen op, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film vermakelijk te houden. Regie en tegenspel bieden hem weinig steun.

Pantaloons

1957. John Berry. Met o.a. Christine Carrere, Carmen Sevilla en Fernandel.

Een acteur van weinig succesvol tourneegezelschap ontdekt bij toeval dat provincialen hem in zijn theaterkostuum een identiteit toedichten waar hij meer profijt van kan hebben dan van zijn optreden in de schouwburg. De verrassingen van het scenario zijn na de eerste twee vermommingen op, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film vermakelijk te houden. Regie en tegenspel bieden hem weinig steun.

Le Chômeur de Clochemerle

Frankrijk 1957. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Maria Mauban, Ginette Leclerc, Rellys en Henri Vilbert.

Een werkloze staat zijn mededorpelingen bij als onbetaald klusjesman, maar wordt door anderen als een luie nietsnut beschouwd en met de nek aangekeken. Als hij een diefstal uit het kerkofferblok oplost, wordt hij de held van het dorp. Deze voorspelbare komedie met Fernandel op herhalingsoefening ontleent de plaatsnaam in de titel aan een eerdere succesroman en -film, maar bevat de satirische elementen daarvan niet. De film kent wel enkele aardige scènes.

Le couturier de ces dames

Frankrijk 1956. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Suzy Delair, Françoise Fabian, Robert Pizani en Georges Chamarat.

Een eenvoudige kleermaker wordt na een erfenis mede-eigenaar van een modehuis, maar houdt dit geheim voor zijn bazige echtgenote. Ze komt toch achter zijn geheim en wordt jaloers op zijn aandacht voor een mannequin. Haar poging om tijdens de show van zijn eerste ontwerpen hem jaloers te maken, leiden tot onverwacht succes en dubbele happy-ending. Een aflevering uit de reeks Fernandel-films (als dameskapper, vrouwenarts etc.) met voorzichtig pikante situaties. Het spel van Delair als echtgenote hoort meer in een revuesketch thuis. Scenario van Gérard Carlier. Camerawerk van Charles Suin.

L'homme à l'imperméable

Italië​/​​Frankrijk 1956. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Fernandel, Bernard Blier, Edith Georges, Judith Magre en Claude Sylvain.

Een musicus wil tijdens de afwezigheid van zijn echtgenote een hoertje bezoeken, maar treft haar vermoord aan. Om het slippertje voor zijn vrouw geheim te houden gaat hij niet naar de politie, maar hij krijgt wel een chanteur achter zich aan, terwijl er steeds meer lijken op zijn pad komen. Deze komische bewerking van de roman van James Hadley Chase Tiger by the tail is een van de betere Fernandel-films, waarbij de grappen de spanning niet ondermijnen. Scenario van René Barjavel en regisseur Duvivier. Fotografie van Robert Hubert.

Honoré de Marseille

Frankrijk 1956. Komedie van Maurice Regamey. Met o.a. Fernandel, Andrex, Francis Blanche, Maryse Paris en Michel Etcheverry.

Een werkloze Provençaal waant zich een afstammeling van antieke helden en ontleent daaraan het recht om liefdadigheid en vermaak te brengen in Marseille en omgeving, zonder zich te bekommeren om de praktische consequenties. Deze magere komedie in dialect moet op lengte worden gebracht met verbeelde flash- backs van Fernandel tijdens zijn eerdere levens, maar het blijft matig en de flauwiteiten werken averechts. De toegewijde vrolijkheid van de acteurs heeft geen enkel effect. Scenario van Jean Mause en Yves Favier. Camerawerk van Walter Wottitz.

Era di venerdì 17

Italië​/​​Frankrijk 1956. Komedie van Mario Soldati. Met o.a. Fernandel, Giulia Rubini, Alberto Sordi, Jean Brochard en Fosco Giachetti.

Een handelsreiziger (Fernandel) ontmoet in de trein een zwanger meisje (Rubini) en gaat met haar mee naar haar ouderlijk huis om de eerste klap op te vangen. Na gefêteerd te zijn als aanstaande schoonzoon, brengt hij de familie begrip bij voor de situatie en keert terug in zijn eigen sleurhuwelijk. Deze nieuwe versie in kleur van een vroeg-neorealistische komedie wordt gedragen door de sympathieke, ingehouden rol van Fernandel die extravert tegenspel kreeg. (In de Franse versie is de handeling van Italië naar de Provence verplaatst door enkele dialoogwijzigingen.)

Around the World in 80 Days

Verenigde Staten 1956. Avonturenfilm van Michael Anderson. Met o.a. David Niven, Cantinflas, Shirley MacLaine, Robert Newton en John Carradine.

Fraaie bewerking van Jules Vernes boek uit 1872, die ook nu nog boeit dankzij het levendige script, de opnames op locatie en vooral door gastoptredens van meer dan veertig filmsterren, zoals Marlene Dietrich en Frank Sinatra. Het verhaal moge bekend zijn: een weddenschap is voor Phileas Fogg (Niven op z’n meest Brits) aanleiding voor een reis rond de wereld in 80 dagen. Veel Oscars: Beste Film, Beste Regie, Beste Scenario, Beste Camerawerk, Beste Montage en Beste Muziek (Victor Young).

Don Juan

Frankrijk​/​​Spanje 1955. Komedie van John Berry. Met o.a. Fernandel, Carmen Sevilla, Erno Crisa, Christine Carère en Micheline Dax.

Om moeilijkheden met corrupte politiechef te voorkomen neemt knecht plaats van zijn meester Don Juan in. Diens reputatie bezorgt hem succes bij de vrouwen van Toledo, maar doet hem op brandstapel belanden. Het scenario van Maurice Clavel en Jacques Emmanuel met nog meer persoonsverwisselingen is rommelig geconstrueerd, maar geeft talent veel kansen. Daarnaast mooie locaties en dito actrices.

Don Camillo e l'onorevole Peppone

Italië​/​​Frankrijk 1955. Komedie van Carmine Gallone. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Leda Gloria, Claude Sylvain en Gaston Rey.

Tussen 1952 en 1965 verschenen vijf Don Camillo's, bitterzoete lachfilms waarin de spanning tussen het communisme en het katholicisme in Italië keer op keer werd ontladen met een stoot relativerende humor. De centrale figuur is titelheld Don Camillo (Fernandel), een goedgemutste biechtvader die waakt over een parochie van godvrezende bergbewoners. Peppone (Gino Cervi) is de communistische burgemeester, de natuurlijke vijand van Don Camillo. Kerkelijke en wereldlijke macht botsen weer hevig in deze derde aflevering (met een losgeslagen tank als gevolg!) maar met vereende kracht weten de heren hun individuele ambities te verwezenlijken. In 2005 werden de films opnieuw uitgebracht in digitaal opgepoetste versies.

The Sheep Has Five Legs

1954. Henri Verneuil. Met o.a. Delmont, Françoise Arnoul en Fernandel.

Tussen 1952 en 1965 verschenen vijf Don Camillo's, bitterzoete lachfilms waarin de spanning tussen het communisme en het katholicisme in Italië keer op keer werd ontladen met een stoot relativerende humor. De centrale figuur is titelheld Don Camillo (Fernandel), een goedgemutste biechtvader die waakt over een parochie van godvrezende bergbewoners. Peppone (Gino Cervi) is de communistische burgemeester, de natuurlijke vijand van Don Camillo. Kerkelijke en wereldlijke macht botsen weer hevig in deze derde aflevering (met een losgeslagen tank als gevolg!) maar met vereende kracht weten de heren hun individuele ambities te verwezenlijken. In 2005 werden de films opnieuw uitgebracht in digitaal opgepoetste versies.

Mam'zelle Nitouche

Frankrijk 1954. Komedie van Yves Allégret. Met o.a. Fernandel, Pier Angeli, François Guérin, Michèle Cordoue en Jean Debucourt.

Deze nieuwe versie in kleur van de vooroorlogse muzikale komedie van Marc Allégret uit 1931 met dezelfde titel en met in de hoofdrollen Raimu en Janie Marèse, rond de stiekeme operettecomponist, werd geregisseerd door Yves, de jongere broer van Marc, die de remake lang zo luchtig niet heeft aangepakt. De frisheid en inzet van de rolverdeling, Fernandel en Pier Angeli voorop, redden het simpele verhaaltje. Het scenario is van Marcel Achard, Jean Aurenche en regisseur Allégret naar het verhaal van Henri Meilhac, Albert Maillaud en Ernest Blum. Het camerawerk is van Armand Thirard. Eastmancolor, Mono.

Le mouton à cinq pattes

Frankrijk 1954. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Françoise Arnoul, Denise Grey, Paulette Dubost en Édouard Delmont.

Een oude boer is al twintig jaar gebrouilleerd met zijn zonen, een vijfling, die zeer verschillende carrières hebben gemaakt. De dorpsnotabelen willen de oude man huldigen en hem verrassen met een familiereünie, maar vlak voor het feest komt de gendarmerie hem arresteren wegens een grootschalige oplichting. De zesvoudige rol van Fernandel is minder verrassend dan het lijkt omdat hij elk type al in eerdere films heeft gespeeld, maar het scenario en de inzet ook van andere acteurs resulteren toch in aanstekelijke vrolijkheid. Het scenario is van Albert Valentin. Het camerawerk is van Armand Thirard.

Ali-Baba et les quarante voleurs

Frankrijk 1954. Familiefilm van Jacques Becker. Met o.a. Fernandel, Samia Gamal, Dieter Borsche, Henri Vilbert en Edmond Ardisson.

Ali Baba moet van zijn wrede meester een slavin kopen op wie hij zelf verliefd wordt. Hij vindt de schat van een roversbende waarmee hij zijn aanbedene kan terugkopen en weet zowel zijn meester als de rovers te slim af te zijn, waardoor de schat ten goede komt aan de bevolking. Gering commercieel succes van persoonlijke films noodzaakte Becker tot een film om den brode. Parodistisch sprookje met een socialistische ondertoon kreeg meer animo dan verwacht mocht worden, maar is niettemin een teleurstelling. De grap om alle Arabieren door Provençaalse dialect-komieken te laten spelen werkt niet buiten Frankrijk. Scenario van Cesare Zavattini, Jean Manse en Marc Maurette.

Ali Baba et les quarante voleurs

Frankrijk 1954. Komedie van Jacques Becker. Met o.a. Dieter Borsche, Sami Gamal en Fernandel.

Ali Baba moet van zijn wrede meester een slavin kopen op wie hij zelf verliefd wordt. Hij vindt de schat van een roversbende waarmee hij zijn aanbedene kan terugkopen en weet zowel zijn meester als de rovers te slim af te zijn, waardoor de schat ten goede komt aan de bevolking. Gering commercieel succes van persoonlijke films noodzaakte Becker tot een film om den brode. Parodistisch sprookje met een socialistische ondertoon kreeg meer animo dan verwacht mocht worden, maar is niettemin een teleurstelling. De grap om alle Arabieren door Provençaalse dialect-komieken te laten spelen werkt niet buiten Frankrijk. Scenario van Cesare Zavattini, Jean Manse en Marc Maurette.

The Most Wanted Man In The World

1953. Henri Verneuil. Met o.a. Nicole Maurey, Zsa Zsa Gabor en Fernandel.

Ali Baba moet van zijn wrede meester een slavin kopen op wie hij zelf verliefd wordt. Hij vindt de schat van een roversbende waarmee hij zijn aanbedene kan terugkopen en weet zowel zijn meester als de rovers te slim af te zijn, waardoor de schat ten goede komt aan de bevolking. Gering commercieel succes van persoonlijke films noodzaakte Becker tot een film om den brode. Parodistisch sprookje met een socialistische ondertoon kreeg meer animo dan verwacht mocht worden, maar is niettemin een teleurstelling. De grap om alle Arabieren door Provençaalse dialect-komieken te laten spelen werkt niet buiten Frankrijk. Scenario van Cesare Zavattini, Jean Manse en Marc Maurette.

Le retour de Don Camillo

Frankrijk​/​​Italië 1953. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Leda Gloria, Paolo Stoppa en Charles Vissière.

Tweede aflevering van een reeks Don Camillo films met de beroemde Franse komiek Fernandel in de hoofdrol van excentrieke pastoor. Dit vervolg op Don Camillo (1952) is beter dan het origineel. Het verhaal is geloofwaardiger, de dialogen zijn flitsender en de hoofdrolspelers zijn aantoonbaar beter op elkaar ingespeeld. Don Camillo heeft zijn geliefde dorp verlaten in ruil voor een nogal afgelegen post in de bergen. Hij wil het liefst zo snel mogelijk weer naar huis, en andersom willen zijn vroegere parochianen, met inbegrip van de burgemeester, hem graag weer terug. René Barjavel en regisseur Duvivier baseerden het scenario op de boeken van Giovanni Guareschi.

L'ennemi public no. 1

Frankrijk​/​​Italië 1953. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Zsa Zsa Gabor, Nicole Maurey, David Opatoshu en Paolo Stoppa.

Een bijziende Amerikaan neemt per ongeluk de regenjas met de revolver van een door de politie gezochte gangster mee en wordt ook door een getuigenis van een vrouwelijke gangster belast. Met animo en zelfs tamelijk spectaculair gemaakte gangsterparodie werd in New York opgenomen, met kleurrijke bijrollen naast een goed op dreef zijnde Fernandel. Gabor is al lachwekkend zonder dat ze daar haar best voor behoeft te doen. Scenario van Michel Audiard en Jean Manse, naar een idee van Max Favalelli. Camerawerk van Armand Thirard.

L'ennemi public no 1

Frankrijk​/​​Italië 1953. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Alfred Adam, Zsa Zsa Gabor, Fernandel en Nicole Maurey.

Amusante Franse gangsterparodie, opgenomen in New York, over een vriendelijke, bijziende ex-winkelbediende (Fernandel) die wordt aangezien voor een vervaarlijke crimineel. In de bioscoop heeft hij per ongeluk de jas van een gezochte gangster meegenomen. In de metro haalt hij tot grote schrik van zijn medepassagiers een wapen uit de jas. Fernandel wordt gearresteerd en de politie maakt bekend dat ze staatsvijand nr. 1 te pakken hebben. Startsein voor de boeven en gangstermeisje Zsa Zsa om hun baas te bevrijden

Carnaval

Frankrijk 1953. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Jacqueline Pagnol, Pauline Carton, Renée S. Passeur en Mireille Perrey.

Tijdens echtelijke ruzie onthult vrouw dat ze een minnaar heeft. Echtgenoot vertelt dit verontwaardigd door de hele stad, waardoor iedereen zich ermee gaat bemoeien tot burgerlijke en kerkelijke autoriteiten toe. Nogal bittere satirische komedie die vooral gedragen wordt door dialogen van Marcel Pagnol en spel van Fernandel. Pagnol schreef het scenario naar het toneelstuk van Emile Mazaud Dardamelle. De fotografie is van André Germain.

Simplet

Frankrijk 1952. Komedie van Fernandel. Met o.a. Fernandel, Colette Fleuriot, Henri Poupon, Édouard Delmont en Milly Mathis.

Een opgewekte dorpeling heeft wat te veel gedronken bij de officiële onthulling van een monument en wordt vanwege het schandaal door zijn plaatsgenoten verbannen. Als ze daar spijt van krijgen, wordt uitgerekend het meisje dat hij in stilte beminde, belast met de opdracht hem terug te halen. Fernandel doet het als regisseur niet slechter dan veel anderen, maar heeft nu nog meer de neiging om zich als bekkentrekker te buiten te gaan. Het milieu en de tegenspelers doen aan de films van Pagnol denken, maar die vergelijking valt voor deze film hoogst nadelig uit.

Le boulanger de Valorgue

Italië​/​​Frankrijk 1952. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Pierrette Bruno, François Linel, Leda Gloria en Madeleine Sylvain.

De dochter (Bruno) van een Italiaanse kruidenierster zegt dat haar baby van de bakkerszoon is. Bakker Fernandel weigert de bezoedeling van zijn zoon die in militaire dienst is, te geloven en levert geen brood meer aan iedereen in het dorp die op hand van kruidenierster Gloria is. Deze provençaalse platte- landskomedie geeft Fernandel alle kansen, terwijl de schildering volgens het scenario van Yves Favier en Pierre Lozach van het dorpsleven en de landschapsfotografie van cameraman Charles Suin de charme van de film verhogen.

Le Fruit défendu

Frankrijk 1952. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Françoise Arnoul, Raymond Pellégrin, Claude Nollier en René Génin.

Een met een heerszuchtige vrouw getrouwde plattelandsarts wordt verliefd op een jong meisje dat hij - eerst als patiënte en later als secretaresse - bij zich in huis neemt. Tegen de complicaties van die driehoek, de roddel in het dorp en de voorkeur van het meisje voor een leeftijdgenoot is hij niet opgewassen en hij schikt zich in zijn weinig rooskleurige huwelijk. Deze geslaagde serieuze rol van Fernandel tegenover Arnoul, die de zonde meer dan waard lijkt, tilt de simpele driehoek boven de voorspelbare banaliteit uit, mede dankzij de scherp getekende figuren.

Don Camillo

Italië​/​​Frankrijk 1952. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Franco Interlenghi, Luciano Manara en Vera Talchi.

De film speelt omstreeks 1953 in Brescello, een Italiaans provinciestadje in Reggio Emilia. De communisten hebben net de plaatselijke verkiezingen gewonnen, en hun stoere leider Peppone (Cervi) wordt burgemeester. Zijn grote tegenstander is Don Camillo (Fernandel), de strijdlustige dorpspastoor. Op de lange duur laten ze elkaar in hun waarde (al hoort God ze brommen) en leren ze respect te hebben voor elkaars opvattingen. Zo lossen ze samen de sociale problemen in het stadje op. Fernandel en Cervi zijn groots. Daarbij komt nog een prachtscript.

Coiffeur pour dames

Frankrijk 1952. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Blanchette Brunoy, Renée Devillers, Arlette Poirier en Georges Lannes.

Schapenscheerder werkt zich op tot trimmer van schoothonden en vat moed om zich in Parijs te installeren als dameskapper. Het succes stijgt hem naar het hoofd en een rijke dame die hij een jeugdig uiterlijk heeft bezorgd probeert hem aan haar dochter te koppelen. Toch al voor de hand liggende satire op de haute coiffure mist nu werking door alle veranderingen in de haarmode, al resulteren die ook in toen niet bedoelde komische effecten. Fernandel speelt zijn rol met meer animo dan film verdient.

The Red Inn

1951. Claude Autant-Lara. Met o.a. Julien Carette, Françoise Rosay, Fernandel en Grégoire Aslan.

Schapenscheerder werkt zich op tot trimmer van schoothonden en vat moed om zich in Parijs te installeren als dameskapper. Het succes stijgt hem naar het hoofd en een rijke dame die hij een jeugdig uiterlijk heeft bezorgd probeert hem aan haar dochter te koppelen. Toch al voor de hand liggende satire op de haute coiffure mist nu werking door alle veranderingen in de haarmode, al resulteren die ook in toen niet bedoelde komische effecten. Fernandel speelt zijn rol met meer animo dan film verdient.

La table aux crèves

Frankrijk 1951. Henri Verneuil. Met o.a. Édouard Delmont, Maria Mauban en Fernandel.

Schapenscheerder werkt zich op tot trimmer van schoothonden en vat moed om zich in Parijs te installeren als dameskapper. Het succes stijgt hem naar het hoofd en een rijke dame die hij een jeugdig uiterlijk heeft bezorgd probeert hem aan haar dochter te koppelen. Toch al voor de hand liggende satire op de haute coiffure mist nu werking door alle veranderingen in de haarmode, al resulteren die ook in toen niet bedoelde komische effecten. Fernandel speelt zijn rol met meer animo dan film verdient.

La Table aux crevés

Frankrijk 1951. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Maria Mauban, Andrex, Henri Vilbert en Eduard Delmont.

Een man wiens vrouw zelfmoord heeft gepleegd, troost zich snel met een meisje uit een ander dorp. De schoonfamilie praat de broer van het meisje aan dat zijn toekomstige zwager hem wegens smokkel aan de politie heeft verraden, zodat hij zich in hun plaats zal wreken. Verneuil wisselt in zijn eerste film - naar een platte-landsroman van Marcel Aymé - voortdurend van toon, tussen macabere klucht, melodrama en actiefilm. Het scenario is van Verneuil en André Tabet. Het camerawerk is van André Germain.

L'auberge rouge

Frankrijk 1951. Komedie van Claude Autant-Lara. Met o.a. Fernandel, Julien Carette, Françoise Rosay, Marie-Claire OIivia en Grégoire Aslain.

Zwarte humor domineert dit maffe verhaal over een herbergier die met zijn vrouw zijn gasten doodt en berooft. Een monnik verneemt dit geheim in een biecht (afgenomen met een grillrooster, bij gebrek aan een biechtstoel met venster) en komt voor een dilemma te staan: zijn medereizigers redden of zich aan zijn zwijgplicht houden? De destijds populaire komiek Fernandel speelt de monnik maar krijgt prima tegenspel van herbergiers Carette en Rosay. Het liedje La ballade de l'auberge rouge wordt gezongen door niemand minder dan Yves Montand. Deze macabere komedie kreeg een remake in 2007.

Boniface somnambule

Frankrijk 1951. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Gaby André, Andrex, Louis de Funès en André Roanne.

Een winkeldetective lost de diefstal op die hij zelf als slaapwandelaar gepleegd heeft en maakt daardoor promotie, zodat hij een gezin kan stichten. Dit aardig gegeven is slechts bij vlagen echt komisch uitgewerkt, zodat Fernandel zich overmatig moet inspannen om de film over de stroeve regie heen te helpen.

Adhémar ou le jouet de la fatalité

Frankrijk 1951. Komedie van Fernandel. Met o.a. Fernandel, Andrex, Marcel Levesque, Marguerite Pierry en Marcel Lévesque.

De beroemde komiek Fernandel heeft drie films geregisseerd, waarin hij natuurlijk de hoofdrol speelt. Als Adhémar Pomme werkt hij dan ook zonder uitzondering op de lachspieren, of hij nu souffleur, ziekenbewaarder of rouwstoetbegeleider is. Op basis van deze leidraad heeft Sacha Guitry een gevarieerd scenario geborduurd. Tevens is hij verantwoordelijk voor de rake dialogen, waaraan de film een groot deel van zijn charme ontleent, aangezien de regie behoorlijk is, maar ook niet meer dan dat. De geslaagde vertolking wint aan kracht door de geestige muziek. Het geheel ademt een bepaalde, enigszins ouderwets aandoende charme.

Uniformes et grandes manœuvres

Frankrijk 1950. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Fernandel, Andrex, Thérèse Dorny, Paulette Dubost en Ginette Baudin.

Mr. Luc (Fernandel) is portier van de nachtclub [KL]Miramar[KLE]. Door zijn charme krijgt hij heel wat fooien los van de klanten. Op een avond verliest Andr[KA1]e Duroc (Andrex) zijn sigaretten-[KA1]etui. Wanneer Luc de volgende ochtend Andr[KA1]e belt neemt diens tante Solange (Dorny) de telefoon op en begrijpt dat ze spreekt met de hertog van Miramar. André ziet hierin zijn kans om tante Solange wat geld afhandig te maken. Solange valt onmiddellijk voor de 'hertog' en nodigt hem uit op haar landhuis. André regelt alles achter de schermen en uiteindelijk belandt Luc zelfs in het leger. Banale boulevard- komedie die enkel de fervente Fernandel-liefhebbers zal weten te behagen. Het geheel is theatraal en episodisch opgebouwd en de humor is niet meer van deze tijd. Het scenario is van Gérard Carlier en Jean Manse. Fotografie van Géo Clerc.

Tu m'as sauvé la vie

Frankrijk 1950. Komedie van Sacha Guitry. Met o.a. Sacha Guitry, Fernandel, Lana Marconi, Jeanne Fusier-Gir en René Génin.

Een aristocratische mensenhater wordt toevallig het leven gered door een naïeve vagebond. Uit dank neemt hij hem in huis op en wil zijn geïsoleerde leven gaan veranderen, tot ontsteltenis van het personeel dat zich al als zijn enige erfgenamen had gezien. Sarcastische dialooghumor van Guitry levert een werkzaam contrast met de kwasi-onnozelheid van Fernandel. Het camerawerk is van Noël Ramettre.

Topaze

Frankrijk 1950. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Fernandel, Jacqueline Pagnol, Hélène Perdrière, Jacques Morel en Pierre Larquey.

Een goedgelovige leraar laat op alle manieren misbruik van zich maken tot hij het door krijgt en dan iedereen in doortraptheid overtreft. De derde versie van het vaak verfilmde toneelstuk van Pagnol is van de schrijver zelf, die er een nogal lang uitgesponnen theatrale film van maakte, echter met een ideale hoofdrol van Fernandel.

Meurtres

Frankrijk 1950. Drama van Richard Pottier. Met o.a. Fernandel, Line Noro, Jeanne Moreau, Mireille Perrey en Raymond Souplex.

In de eerste scène van Meurtres huilt Fernandel tranen 'als een overgoten bloempot', zo luidde het in een recensie van een halve eeuw terug. Fernandel was een geniaal komiek, maar slechts doorsnee in zijn schaarse dramatische rollen. Hij speelt Noel, die zijn doodzieke vrouw uit haar lijden verlost en daarna kampt met hevig schuldgevoel. Zijn broers zijn alleen maar bang dat Noels daad negatieve gevolgen zal hebben voor hun carrières, en laten hem daarom naar een gekkenhuis slepen. Noels nichtje (Moreau) laat het er niet bij zitten. De vele gesproken teksten in een lineair verteld verhaal maken Meurtres regelmatig saai.

Casimir

Frankrijk 1950. Komedie van Richard Pottier. Met o.a. Fernandel, Germaine Montéro, Bernard Lajarrige, René Génin en Jacqueline Duc.

Een man die niet genoeg verdient om te kunnen trouwen, probeert het als handelsreiziger in stofzuigers en belandt daarbij in bizarre situaties, vooral als een hoteleigenares hem verwart met een Picasso-achtige schilder. Deze burleske klucht vol excentrieke types - en nogal wat flauwiteiten - is mat geregisseerd, zodat alle accenten op de spelprestaties vallen, van wie vooral Montéro als de temperamentvolle hotelhoudster uitblinkt.

On demande un assassin

Frankrijk 1949. Komedie van Ernest Neubach. Met o.a. Noëlle Norman, Claude Chenard, Zenie Aubier, Denise Roux en Evelyne Salmon.

Een pure en eenvoudige bewerking van het stuk van Ernest Neubach. Andr é Tabet schreef de dialogen. Bob huurt een moordenaar in voor 'zijn zelfmoord' want hij kotst van het leven. Plotseling krijgt hij echter weer hoop en wil niet meer gedood worden, terwijl de moordenaar om hem heen sluipt. Typisch een thema voor een klucht met een Fernandel in dit geval als zichzelf maar wel leuk. De film is overigens alleen de moeite waard vanwege de acteurs want het is theater, dat zich af en toe in de buitenlucht afspeelt en er wordt de draak mee gestoken. De internationale producent en scenarist van Oostenrijkse nationaliteit Neubach maakte slechts vier films.

L' Héroique Monsieur Boniface

Frankrijk 1949. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Liliane Bert, Yves Deniaud, Andrex en Michel Ardan.

Een timide etaleur wordt buiten zijn medeweten door een groep gangsters gebruikt om hun misdaden op hem af te schuiven, maar weet uiteindelijk zijn onschuld te bewijzen en de daders in te rekenen. Een vlot gemaakt lopende band-vehikel voor Fernandel, die met geroutineerd animo opnieuw niet zo dom blijkt te zijn als hij er uitziet. Vervolgfilm: BONIFACE SOMNAMBULE.

Botta e riposta

Frankrijk​/​​Italië 1949. Musical van Mario Soldati. Met o.a. Fernandel, Isa Barzizza, Suzy Delair, Nino Taranto en Renato Rascel.

Deze komedie in episoden toont het komisch wel en wee achter de schermen van een revue, maar beperkt zich daarbij tot voorspelbare flauwiteiten met iemand als fatsoensrakker in de kleedkamers, zodat het enige soelaas komt van de diverse acts zelf. De meeste sterren spelen zogenaamd zichzelf in deze film die aan een matige tv-show doet denken.

Si ça peut vous faire plaisir

Frankrijk 1948. Komedie van Jacques Daniel-Norman. Met o.a. Mona Dol, Ketty Kerviel, Jackie Rollin, Mag-Avril en Fernandel.

Het klassieke verhaal van de driehoeksverhouding met Fernandel die de minnaar van de vrouw van zijn vriend wordt. Een lompe kluchtige komedie met matige dialogen, speciaal geschreven voor een zich vreselijk aanstellende Fernandel. Voor hem was de regisseur niet meer dan een soort van bijfiguur.

L' Armoire volante

Frankrijk 1948. Komedie van Carlo Rim. Met o.a. Fernandel, Berthe Bovy, Yves Deniaud, Annette Poivre en Germaine Kerjean.

Tirannieke oude vrouw gaat tijdens verhuizing vanwege de kou in hangkast zitten, wordt opgesloten en sterft. Verhuiswagen wordt gestolen en de kast wisselt steeds van eigenaar. Neef moet lijk van tante opsporen om aanspraak te maken op de erfenis. Scenario is verrassende variant op het gegeven van DE TWAALF STOELEN en voert hele reeks van venijnige bejaarden op die gretig worden geacteerd. Regie van schrijver is minder puntig dan script, maar laat naïviteit van Fernandel beter dan gewoonlijk botsen op tegenspelers. Ook bekend als MONSIEUR PUC AUX ENFERS.

Emile l'Africain

Frankrijk 1947. Komedie van Robert Vernay. Met o.a. Fernandel, Noëlle Norman, Alexandre Rignault, Félix Oudart en Bernard Lajarigge.

Een requisiteur in een filmstudio is jaren geleden verlaten door zijn vrouw die haar dochter in de waan heeft gebracht dat haar vader ontdekkingsreiziger in Afrika is. Nu het meisje gaat trouwen is zijn handtekening nodig. De filmploeg komt in actie om Emile de overtuigende Afrikaanse entourage te geven. Een grappig gegeven biedt mogelijkheden die in de film niet allemaal worden gebruikt zodat de toneelafkomst te duidelijk zichtbaar blijkt. De acteurs -met Fernandel voorop - storten zich echter met animo op de dwaze rollen en situaties. Scenario van Gérard Carlier en Herbert Victor naar het theaterstuk van Paul Nivoix.

Cœur de Coq

Frankrijk 1947. Komedie van Maurice Cloche. Met o.a. Fernandel, Paul Azaïs, Mireille Perrey, Gisële Alcée en Maximilienne.

Om het hart van de dochter van de baas te veroveren laat een aartslafaard zijn hart verwisselen voor dat van een macho... in zijn dromen dan. Dit is een van de eerste films van Cloche (het jaar daarop zou hij bekend worden met MONSIEUR VINCENT) en het is een aardig niemendalletje. Fernandel speelt echter een van zijn slechtste rollen. Ook bekend als AFFAIRES DE CŒUR.

Pétrus

Frankrijk 1946. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Simone Simon, Simone Sylvestre, Corinne Calvet, Dominique Brévant en Jane Merken.

De ongelukkige liefde van Pétrus en Migo, het danseresje, tegen de achtergrond van het Montmartre van 1946 met de kwalijke praktijken van een bende valsemunters op de koop toe. Ondanks de dood van een boef bevat deze film nauwelijks geweld en loopt hij goed af. Dialogen van Marcel Achard in de traditie van het Parijse boulevard-toneel. De produktieve Allégret is minder goed dan zijn broer Yves. Deze film wordt slechts door het spel van de hoofdrolspelers van de onbeduidendheid gered.

Gueux au Paradis

Frankrijk 1946. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Gaby Andreu, Michèle Philippe, Pepita Jiménez, Gerlatta en Raimu.

Bewerking van een educatieve komedie, toegeschreven aan een zekere G.M. Martens. Twee rondzwervende soldaten die in een vrolijke bui verkeren, zien zich de toegang tot het paradijs geweigerd en moeten terugkomen op aarde. Een afgezaagd thema. Ren[KA1]e le H[KA1]enaff was een briljant editor maar een veel minder briljant regisseur. Het is aan de bruisende Raimu en Fernandel (ook al stellen zij zich onnoemelijk aan) te danken dat deze lompe klucht als het moet nog wel uit te zitten is. Hoe dan ook, Gaby Andreu als de Maagd Maria en André Alerme als de heilige Petrus moet je zien en dan pas zul je het geloven!

Naïs

Frankrijk 1945. Komedie van Raymond Leboursier. Met o.a. Jacqueline Bouvier, Raymond Pellegrin, Henri Poupon, Germaine Kerjean en Charles Blavette.

Gebochelde arbeider Toine (Fernandel) is hopeloos verliefd op een vissersdochter Na[KA3]is Micoulin (Bouvier) die echter een jonge student prefereert. De vader (Poupon) van het meisje betrapt haar met haar minnaar en wil de eer van zijn dochter wreken. Het korte verhaal van Emile Zola gaf Pagnol een melodramatisch uitgangspunt dat hij in de uitwerking niet voor overmatige sentimentaliteit wist te behoeden. Het liefdesverdriet van bultenaar Fernandel is wel erg hevig aangezet. Hoewel Leboursier als regisseur wordt vermeld, draaide Pagnol vrijwel de gehele film (als regisseur). Pagnol schreef het scenario (en de dialogen). De fotografie was in handen van Charles Suin en Walter Wottitz.

Le Mystère Saint-Val

Frankrijk 1945. Mysterie van René Le Hénaff. Met o.a. Viviane Gosset, Germaine Kerjean, Arlette Guttinguer, Fernandel en Pierre Renoir.

Een detective tracht de dader van zes misdaden, begaan in het kasteel van Saint-Val, op te sporen maar ontdekt dan dat alles nep is. Hij lost wel het andere mysterie op: dat van de diefstallen, gepleegd in de kerken in de omgeving. Een pretentieloze misdaadkomedie, aangenaam en mèt Fernandel.

Cabassou

Frankrijk 1945. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Micheline Francey, Henry Vilbert, Fernandel, Gerlatta en Henri Poupon.

Gilles Grangier was in hoofdzaak uit op commercieel succes, laten we dat vooropstellen. Oppervlakkige regie, die wat betreft thema, decors en vooral de acteurs desondanks naar meer doet verlangen.

Adrien

Frankrijk 1943. Komedie van Fernandel. Met o.a. Paulette Dubost, André Gabriello en Fernandel.

Een van de weinige keren dat deze acteur achter de camera kroop. Een onnozele komedie waarin sprake is van de uitvinding en promotie van de rolschaats op motor. Niet zo'n goed idee want de regie is vlak en het geheel steunt teveel op een paar grappen. Het moet ook een satire op de publiciteitswereld voorstellen, die volledig de mist ingaat. Kan met enige clementie naar worden gekeken vanwege het goede humeur van de spelers en het camerawerk van Armand Thirard.

The Well-digger's Daughter

1941. Marcel Pagnol. Met o.a. Charpin, Josette Day, Raimu en Fernandel.

Een van de weinige keren dat deze acteur achter de camera kroop. Een onnozele komedie waarin sprake is van de uitvinding en promotie van de rolschaats op motor. Niet zo'n goed idee want de regie is vlak en het geheel steunt teveel op een paar grappen. Het moet ook een satire op de publiciteitswereld voorstellen, die volledig de mist ingaat. Kan met enige clementie naar worden gekeken vanwege het goede humeur van de spelers en het camerawerk van Armand Thirard.

La nuit merveilleuse

Frankrijk 1940. Jean-Paul Paulin. Met o.a. Janine Darcey, Milly Mathis, Madeleine Robinson, Charlotte Clasis en Jane Marken.

Verplaatsing van Christus' geboorte met herders, drie Koningen en ster van de hoop naar het Frankrijk van de nederlaag. Een idee van maarschalk Pétain - voor wie dit 'de allermooiste film ooit gemaakt'!! was. Geproduceerd op kosten van de Secours National en opgenomen in de vrije zone. Kortom, alles wijst erop dat het hier om een verschrikkelijke film gaat. Echter, toegegeven, de sfeer doet toch wel enigszins geloofwaardig aan en de acteurs weten te overtuigen. Uit gebracht in Frankrijk met Vichy als hoofdstad in 1940 en ten slotte in het na-oorlogse, vrije Frankrijk in 1948.

L' Acrobate

Frankrijk 1940. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Gaby Wagner, Jean Tissier, Charles Deschamps en Jean Brochard.

Om aan de jaloezie van zijn vriendin te ontsnappen veinst Fernandel geheugenverlies. Hij wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting, waar hij een valse identiteit krijgt aangemeten. Misverstanden en avonturen stapelen zich op. Flauwe, en vaak platvloerse klucht laat komiek met toewijding maar zonder enige verrassing zijn repertoire aan grimassen afwerken.

Monsieur Hector

Frankrijk 1939. Komedie van Maurice Cammage. Met o.a. Fernandel, Denise Grey, Georges Grey, Madeleine Suffel en Raymond Rugnoni.

De bediende van een aristocraat trekt het kostuum van zijn meester aan en ontmoet zo een rijke erfgename. In werkelijkheid is zij echter haar kamermeisje. Intussen nemen de werkgevers de identiteit van hun bedienden aan. Deze simpele en nauwelijks verrassende komedie rond persoonsverwisselingen wordt van de saaiheid gered door de uitbundige karikatuur van Grey als de echte rijke dame en zeker níet door Fernandel als het overbekende typetje.

Les cinq sous de Lavarède

Frankrijk 1939. Komedie van Maurice Cammage. Met o.a. Fernandel, Josette Day, Jean Dax, Marcel Vallée en Andrex.

Armand Lavar[KA2]ede (Fernandel) schept graag op met fictieve avonturen om indruk te maken op de vrouwen. Zijn oom, die ook op de hoogte is van de 'ervaringen' van zijn neef, sterft. Hij laat hem een fortuin na, maar er is een voorwaarde: om de erfenis te kunnen opstrijken moet hij binnen de honderd dagen een reis rond de wereld hebben gemaakt, met op zak niet meer dan vijf stuivers. Twee vrienden van de overledenen moeten hem controleren. Slaagt hij niet erin dan krijgen zij de erfenis. Materie genoeg om met Fernandel een geslaagde komedie te maken, die op zijn beurt een echte one-man show ervan heeft gemaakt. De film heeft veel vaart en de climax - de tocht naar Parijs - is knap gefilmd. Een van de betere resultaten van de samenwerking Fernandel-Cammage. Jean- Louis Bouquet, René Wheeler, Jean Rioux en Claude Legentil baseerden hun scenario op een werk van Paul d'Ivoi en Henri Chabrillat. Fotografie van Géoges Clerc, Jean-P. Goreaud en Edouard Meyer. Al eerder verfilmd in 1928 met dezelfde titel door Maurice Champreux.

L' Héritier de Mondésir

Frankrijk 1939. Komedie van Albert Valentin. Met o.a. Fernandel, Jules Berry, Elvire Popesco, Gabrielle Andrew en Félicien Tramel.

Een postbode blijkt de bastaardzoon en enige erfgenaam te zijn van een rijke baron. Fortuinjagers proberen hem op te lichten, maar hij blijkt lang niet zo na[KA3]ief als hij eruit ziet. Toch zal hij uit eigen keus terugkeren naar zijn vroegere leven. Deze film, op het lijf van Fernandel geschreven, stijgt boven het (vooroorlogs) gemiddelde uit dankzij de vlotte regie, spitse dialogen en het chronische tegenspel van Berry. Behalve postbode speelt Fernandel ook de spoken van zijn voorvaderen.

Fric-frac

Frankrijk 1939. Komedie van Maurice Lehmann en Claude Autant-Lara. Met o.a. Fernandel, Michel Simon, Marcel Vallée, Arletty en Hélène Robert.

Provençaal Fernandel speelt met verve Parijzenaar Marcel, juweliersemployé van beroep en Joris Goedbloed van nature. Wanneer hij het luidruchtige achterbuurtduo Jo en Loulou ontmoet, is hij van laatstgenoemde direct met liefdesblindheid geslagen. Slinkse Loulou, wier wederhelft volpension heeft van Vrouwe Justitia, ziet direct mogelijkheden. Knaladaptatie van het Édouard Bourdet-boulevardstuk uit 1936 zwiert van smeuïge dialogen, met brille afgevuurd door legendarische acteurs. Het argot van Arletty en Simon is vetter dan afgewerkte olie. Fric-frac ('Inbraak') was de derde en laatste coregie van Lehmann en Autant-Lara.

Tricoche et Cacolet

Frankrijk 1938. Komedie van Pierre Colombier. Met o.a. Fernandel, Ginette Leclerc, Elvire Popesco, Jean Weber en Frédéric Duvallès.

De onhandige en altijd kibbelende privédetectives moeten hier letten op de jonge vrouw van een rijke bankier die het hof wordt gemaakt door een ijdele aristocraat. Dan verschijnt een Turkse pasja die zowel op de vrouw van de bankier verliefd wordt als op diens minnares. Deze oude, luchtige komedie dient er alleen maar voor om het komisch duo in zoveel mogelijk vermommingen op te voeren. De onophoudelijke grimasserij wordt op den duur hoogst vermoeiend, het lijkt wel een eindeloos uitgerekte sketch van de Mounties.

Raphaël le tatoué

Frankrijk 1938. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Armand Bernard, Monique Rolland, Madeleine Sologne en René Génin.

Een verlegen nachtwaker van een autofabriek verzint als uitvlucht voor zijn nalatigheid op het werk een avontuurlijke tweelingbroer. De directeur besluit als reclamestunt de beide broers met een nieuwe auto in een rally te laten uitkomen. Deze komedie met voorspelbare complicaties is niet meer of minder leuk dan de eigentijdse filmkluchten, wat méér zegt over het gebrek aan inventiviteit binnen het genre dan over de klassieke kwaliteiten van deze film. Maar moderne films hebben geen Fernandel meer. Het scenario is van Maurice Diamand-Berger en Jean Nohain.

Ernest le rebelle

Frankrijk 1938. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Mona Goya, Guillaume de Sax, Arthur Devère en René Génin.

Een muzikant op een plezierboot raakt steeds verzeild in een netelige situatie en blijft in de haven achter, wordt slaaf op een plantage, ontsnapt aan het vuurpeloton en wordt de leider van een geslaagde revolutie. Voor Fernandel noch voor de regisseur een hoogtepunt in hun lange carrière; er zijn slechts enkele echt leuke scènes, al geeft de film die al dateert van 1938 een bepaalde extra-charme.

Barnabé

Frankrijk 1938. Komedie van Alexandre Esway. Met o.a. Fernandel, Marguerite Moreno, Andrex, Claude May en Paulette Dubost.

Barnab[KA1]e (Fernandel) amateur fluitspeler wordt aangezien voor de graaf van Marengo. Madame Petit-Durand (Charley) wil dat haar dochter met hem gaat trouwen, maar Barnab[KA1]e houdt van Rose (Dubost) de dochter van de jachtopziener. De dochter van Madame Petit-Durand heeft al haar eigen keuze gemaakt. Komedie der verwisselingen, die eindigt met drie bruiloften. Het scenario van Alin Monjardin is te mager voor een avondvullende film en de gaten in het plot worden opgevuld met revue-optredens van de Blue Bell's Girls en cabaret van de Trois Bernard. De fotografie is van Gérard Perrin en Maurice Pecqueux. Tegenwoordig een vergeten film.

Un carnet de bal

Frankrijk 1937. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Marie Bell, Harry Baur, Pierre Blanchar, Fernandel en Louis Jouvet.

Jonge weduwe denkt na over de in haar leven gemiste kansen en speurt de tien mannen op wier namen in haar eerste balboekje staan. Ook voor hen blijken de jeugd-illusies definitief verloren. Het uitgangspunt is de rode draad tussen een reeks tragi-komische sketches - toen een nieuwe vorm die veel navolging kreeg - met opmerkelijke vooroorlogse sterbezetting.

Regain

Frankrijk 1937. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Fernandel, Orane Demazis, Marguerite Moreno, Gabriel Gabrio en Édouard Delmont.

Een dorpje op een onvruchtbaar plateau in de Provence raakt steeds verder ontvolkt tot slechts een handjevol bewoners overblijft. Uit angst dat haar zoon ook zal vertrekken zoekt een moeder een vrouw voor hem en vindt een door het leven misdeeld dienstmeisje dat geen eisen kan stellen. Er is echter ook nog een dorpsgenoot die uit pure luiheid is gebleven. Pagnols verfilming van de roman van Giono is serieuzer dan zijn eigen scenario's, maar blijft een lofzang op de natuur en degenen die daarmee in harmonie proberen te leven, met zijn vertrouwde acteursensemble. Scenario van Jean Renoir en André Girard naar een roman van Jean Giono.

Les rois du sport

Frankrijk 1937. Komedie van Pierre Colombier. Met o.a. Raimu, Fernandel, Jules Berry, Lisette Lanvin en Julien Carette.

Marseillaanse obers moeten de winst van de voetbalpool in Parijs incasseren, waar de één door een reeks misverstanden met een beroemde bokser wordt verward en door slimme manoeuvres van de ander de match nog wint ook. Deze doorsnee-komedie onderscheidt zich door de vooroorlogse sterbezetting. Het scenario is van Jean Guitton. Het camerawerk is van Victor Armenise en Robert Juillard.

Le Schpountz

Frankrijk 1937. Marcel Pagnol. Met o.a. Fernandel, Orane Demazis, Enrico Glori, Fernand Charpin en Léon Bélières.

Een naïeve kruideniersbediende droomt van filmroem en opnamen in zijn dorp brengen dat ideaal dichterbij. Voor de grap brengt men hem in de waan van de 'grote ontdekking', maar als hij werk en familie verlaat en naar Parijs gaat blijkt zijn contract niets voor te stellen. Pagnol maakte er wel een lang Fernandel- vehikel van, maar het kijkje in de keuken van de vooroorlogse cinema is zowel geestig als interessant. Het scenario is van Pagnol en achter de camera stonden Roger Ledru, Willy en Hanri Daries.

Ignace

Frankrijk 1937. Komedie van Pierre Colombier. Met o.a. Fernandel, Alice Tissot, Saturnin Fabre, Nita Raya en Claude May.

Een dienstplichtig soldaat is ingedeeld bij een groep dragonders die in een kuuroord zijn gestationeerd. Ondanks een reeks persoonsverwarringen brengt hij het tot ordonnans van de kolonel, wiens uniform hij op een dag per ongeluk aantrekt. Deze muzikale militaire klucht blijkt het juiste vehikel voor de hoofdrolspeler Fernandel die tegenspel krijgt van een befaamde, vooroorlogse acteur van het tweede plan. Scenario Jean Manse.

Hercule

Frankrijk 1937. Komedie van Alexandre Esway, Carlo Rim en Henri. Met o.a. Fernandel, Gaby Morlay, Jules Berry, Pierre Brasseur en Jean Tissier.

Hercules Maffre (Fernandel) is de erfgenaam van een grote Parijse krant, die hij van de ondergang redt. Daarna geeft hij de voorkeur eraan terug te keren naar zijn geboortestreek. Matige regie, maar Fernandel doet het uitstekend in de hoofdrol en het scenario van coregisseur Rim mag er ook wezen. Niet zozeer satire als wel milde spot met het wereldje van de pers. Camerawerk van Michel Kelber en Philippe Agostini. De film zou aanvankelijk uitgekomen zijn als L'INCORRUPTIBLE.

Harvest

Frankrijk 1937. Drama van Marcel Pagnol. Met o.a. Fernandel, Orane Demazis, Gabriel Gabrio, Marguarite Moreno en Édouard Delmont.

Volwassen en intens liefdesverhaal over een vrouw met twee minnaars in een verlaten dorp.

François Premier

Frankrijk 1937. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Mona Goya, Alexandre Rignault, Alice Tissot en Aimé Simon-Gérard.

Een op maat gemaakte klucht voor Fernandel. Hij speelt een acteur die moet invallen in de rol van Frans I in een historisch melodrama, omdat de hoofdrolspeler ziek is. Hij sterft van de zenuwen en laat zich hypnotiseren. Tijdens de hypnose gaat hij terug in de tijd naar het Franse hof. Fernandel redt zich prima en de levendige regie zit vol met niet altijd even fijnzinnige maar toch wel geslaagde grappen. Zo wordt bijvoorbeeld de koning de toekomst voorspeld met behulp van een encyclopedie! Fernandel als rivaal van Cagliostro mag men natuurlijk niet missen! Let op: de scenarioschrijver Paul Fékété was niet zo maar iemand in die tijd.

Un de la légion

Frankrijk 1936. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Thérèse Dorny, Suzy Prim, Paul Azaïs en Robert Le Vigan.

Bij aankomst in Marseille wordt een getrouwde burgerman beroofd van zijn identiteitspapieren en gevonden met een contract voor het Vreemdelingenlegioen op zak. Tegen zijn zin wordt hij naar Algerije gestuurd waar hij zich in het leger zo onderscheidt dat hij het Légion d'Honneur krijgt voordat zijn ware identiteit eindelijk ontdekt wordt. Deze kluchtige parodie op legioenfilms wordt gedragen door Fernandel die er zelfs in slaagt momenten van vertwijfeling aandoenlijk te maken. Scenario van de regisseur.

Les Dégourdis de la onzième

Frankrijk 1936. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, André Lefaur, Saturnin Fabra, Pauline Carton en Ginette Leclerc.

Kolonel wiens zuster pikant toneelstuk heeft geschreven besluit niets vermoedend dit te laten opvoeren door en voor dienstplichtigen, als tijdens repetitie voor Romeinse orgie de kazerne inspectie krijgt. Soldatenklucht onderscheidt zich in niets van latere films in het genre, maar is toch vermakelijker. Misschien door de inbreng van de acteurs, misschien omdat alle grappen destijds nog niet uitgemolken waren.

Josette

Frankrijk 1936. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Fernandel, Josette Contandin, Jacqueline Prévost, Mona Goya en Lucien Rozenberg.

Een zanger die door zijn carri[KA2]ere en zijn ongeregeld bestaan nooit aan een priv[KA1]e-leven is toegekomen, krijgt toevallig de verantwoordelijkheid voor het dochtertje van een zieke moeder. De liefde voor het kind doet hem adoptatie en een huwelijk met de moeder overwegen, maar tenslotte zorgt hij voor een beter leven voor hen beiden en cijfert zichzelf weg. Een vriendelijk sentimentele film zonder originaliteit, maar niet al te smartlappig. Het meisje wordt gespeeld door Fernandels eigen dochter (Contandin).

Ferdinand le noceur

Frankrijk 1935. Komedie van René Sti. Met o.a. Fernandel, Paulette Dubost, André Alerme, Félix Oudart en Julien Carette.

Een welgestelde oude man selecteert een deugdzame werknemer als echtgenoot voor zijn dochter, die echter een frivool aardje naar haar vaartje heeft en niets ziet in haar saaie verloofde. Door een misverstand rond vurige liefdesbrieven die hij geschreven lijkt te hebben, vermoedt zij dat hij een geheim leven als rokkenjager heeft en daardoor gaat ze hem met andere ogen bezien. Fernandel-komedie volgens vooroorlogs recept waarin zijn naïviteit het vermoeden van het tegendeel oproept.

L'Hôtel du Libre-Echange

Frankrijk 1934. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Fernandel, Monna Lys en Alerme.

De titel van deze beroemd gebleven komedie van Georges Feydeau (1894) geeft al aan dat het om een hotel gaat, waar een opeenvolging van gebeurtenissen plaatvindt: een geluidsexpert wordt naar het hotel gehaald om overlast te onderzoeken en moet dan vaststellen dat zijn eigen vrouw een affaire wil beginnen met zijn beste vriend, er is nog een stotterende advokaat en zijn vier dochters en de neef van de expert die even een kamermeisje wil versieren. Op basis van dit eenvoudige uitgangspunt borduurt hij voort met een reeks kluchtige verwikkelingen en misverstanden. Wat betreft de filmer, die heeft op opvallende wijze weten om te gaan met de eenheid van plaats en de mogelijkheden van een decor van deuren, gangen, vestibules en kamers, oftewel een afgesloten ruimte. Hij geeft Feydeau geheel weer, en de satire op de bourgeoisie uit zijn tijd ontbreekt dan natuurlijk ook niet. Met zijn tijd bedoelen we overigens 1934 en niet die van de oorspronkelijke komedie. Een goede filmles en een van de beste films van een regisseur, die overigens werk van wisselende kwaliteit op zijn naam heeft staan. Met een Fernandel in topvorm, aangezien hij met deze film een ster werd.

Angèle

Frankrijk 1934. Drama van Marcel Pagnol. Met o.a. Orane Demazis, Fernandel, Jean Servais, Andrex en Henri Poupon.

Boerendochter Demazis wordt bemind door de niet al te slimme knecht, Fernandel, die van kinds af aan op de boerderij is en door een jonge landarbeider, Servais. Ze gaat echter naar Marseille met een vriend van Servais, Andrex een vlotpratende nietsnut, die op de vlucht is voor de politie. Andrex laat haar als prostitu[KA1]ee werken tot ze een kind krijgt. Fernandel trekt de stoute schoenen aan, en besluit de grote stad te confronteren en gaat haar zoeken. Fernandel neemt haar mee terug naar huis, waar haar vader Poupon haar opsluit totdat Fernandel met haar trouwt en het kind adopteert. Pagnol verfilmde de stof (uit de reeks Provencaalse vertellingen, Un de Beaumugnes) van een aan hem verwante schrijver Jean Giono met zijn bekende vaste acteurs in een gedragen tempo dat naar tegenwoordige maatstaven wel erg laag ligt. Fernandel is heel aandoenlijk als de knecht. Teruggesneden in het algemeen tot resp. 150m en 134m. De op de tv vertoonde versie is 145m. Achter de camera stonden Willy en Roger Ledru.

Ademaï aviateur

Frankrijk 1934. Komedie van Jean Tarride. Met o.a. Noël-Noël, Fernandel, Sylvia Bataille, Junie Astor en André Nicolle.

Een boerenknecht wordt genoodzaakt te trouwen met de onooglijke dochter van zijn baas. Om hieraan te ontsnappen laat hij zich op een nabijgelegen vliegveld inschrijven als leerling- piloot. Als de huwelijksdatum steeds dichterbij komt, stapt hij met een grootsprakige vriend - in wie hij ten onrechte een instructeur ziet - in een vliegtuig. Zonder enige vliegervaring blijven ze drie dagen en nachten in de lucht en breken noodgedwongen alle records. Deze ooit zeer succesvolle klucht - in de voor die periode kenmerkende stijl - heeft met de jaren veel verrassingseffecten verloren, maar weinig van zijn aanstekelijkheid.

La garnison amoureuse

Frankrijk 1933. Komedie van Max de Vaucorbeil. Met o.a. Fernandel, Pierre Brasseur, Raymond Cordy, Pierre Magnier en Lucien Baroux.

Kolonel Rib[KA1]erac voert sinds kort het commando over een regiment dragonders in een garnizoen buiten de stad, maar onder de troepen bevinden zich merkwaardige heerschappen. Een knap staaltje soldatenhumor, met verlegen soldaten die hopeloos verliefd worden op echte plattelandsmeiden. Bijna ontroerend. Het resultaat is van een zekere, enigszins voorspelbare charme, maar het gaat ook om een schets van de Franse samenleving, die de historicus zal interesseren. En om het aan de vergetelheid ontrukken van een in Brussel geboren Franse cineast (1901-1982).

Les Gaietés de l'escadron

Frankrijk 1932. Komedie van Maurice Tourneur. Met o.a. Raimu, Jean Gabin, Fernandel, Lucien Nat en Frédérique Munie.

Een provinciale dienstplichtige snapt niets van de militaire orders en wordt het doelwit van grappen en boosaardigheid van de adjudant. Een oudgediende kapitein weet echter de door de adjudant opgelegde discipline te verzachten. De film naar de roman van Georges Courteline (door George Dolley tot scenario bewerkt) is de vader van alle militaire kluchten, maar sindsdien in vindingrijkheid nooit overtroffen. Fernandel zou nog vaak klunzen-in-uniform spelen maar nooit meer zo goed. Een onverwacht komische rol van Gabin als adjudant. Camerawerk van Raymond Agnel en René Colas.

Le Rosier de Madame Husson

Frankrijk 1932. Komedie van Bertrand Roland. Met o.a. Françoise Rosay, Fernandel, Marguerite Pierry, Mady Berry en Marcel Simon.

Een damescomité kent de jaarlijkse deugdzaamheidsprijs, bij gebrek aan vrouwelijke kandidaten, toe aan een brave 'dorpsidioot', die als gevolg van deze onverwachte eer prompt minder voorbeeldig wordt. Deze satirische komedie, die Fernandel tot ster maakte, heeft weinig aan effectiviteit verloren, mede dankzij de andere rake typeringen. Twintig jaar later werd de komedie opnieuw gefilmd met Bourvil.

Paris-Beguin

Frankrijk 1931. Misdaad van Augusto Genina. Met o.a. Jane Marnac, Jean Gabin, Rachel Behrendt, Jean Max en Fernandel.

Een revuester betrapt een inbreker die prompt verliefd op haar wordt. De volgende ochtend wordt hij, verdacht van moord, gearresteerd, maar de vrouw verschaft hem een alibi. Zijn versmade vriendin stuurt de echte daders op hem af. Gabin voor het eerst als zware jongen, die door de liefde wordt bekeerd in dit filmhistorisch curiosum dat qua theater en onderwereld bespiegelend werkt. De ster beleeft in werkelijkheid een situatie die ze in de revuesketch niet kan acteren. Een vroege, niet-komische rol van Fernandel als 'killer.'

On purge bébé

Frankrijk 1931. Komedie van Jean Renoir. Met o.a. Michel Simon, Jacques Louvigny, Marguerite Pierry, Fernandel en Sacha Tarride.

Een zakenman probeert een opdracht tot levering van po's aan een legerkazerne te krijgen, maar een bespreking met een legerfunctionaris wordt onbedoeld volledig in de war gestuurd door zijn gezinsleden. De klucht van Feydeau kreeg in Renoirs filmversie een optimale vaart en vertolking, waardoor de vroege sprekende film in geen enkel opzicht zijn werking heeft verloren.

Le Chant du marin

Frankrijk 1931. Komedie van Carmine Gallone. Met o.a. Albert Préjean, Lolita Benavente, Marthe Mussine, Jim Gérald en Sylvette Fillacier.

Een stel bevriende matrozen pikt elkaars vriendinnen af in de verschillende havens. Bij hun terugkeer in Marseille hebben ze redenen om aan de trouw van hun echtgenotes te twijfelen, maar dat mag de pret niet drukken. Deze vroege, muzikale zeemanskomedie leent wel de acteurs en de componist van Ren[KA1]e Clair, maar niet diens elegante vormgeving. Het clich[KA1]e van `in ieder stadje een ander schatje` wordt echter met spontane vrolijkheid opgedist. Het scenario is van (de latere regisseur) Henri Decoin.

Attaque nocturne

Frankrijk 1931. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Fernandel, Madeleine Guitty, Emile Saint-Ober, Julien Carette en Betty Spell.

Politiecommissaris Fernandel heeft er een zware dag op zitten wanneer Guitty binnenvalt, die beweert dat haar minnaar in haar bed is overleden en dat ze haar echtgenoot binnen enkele uren thuis verwacht. Fernandel raakt geroerd door haar verhaal en gaat mee om het lijk te verwijderen. Maar het loopt allemaal anders dan verwacht. Een korte schets, waarin Fernandel alle kans krijgt zijn talentenregister open te trekken, daar hij heel wat verschillende emoties moet tonen. Hij maakt hier al duidelijk dat hij een topkomiek is die ook tragische rollen aankan. André de Lorde schreef het scenario, dat door Théodore Sparkuhl zeer statisch werd verfilmd.

Le blanc et le noir

Frankrijk 1930. Komedie van Robert Florey. Met o.a. Raimu, Suzanne Dantès, André Alerme, Irène Wells en Louis Baron fils.

Bewerking door Sacha Guitry van zijn eigen stuk. Verhaal van een bedrogen echtgenoot die de waarheid ontdekt als zijn vrouw het leven schenkt aan een zwarte baby! Hij wil de boreling bij de sociale dienst omruilen voor een blank kind! Eind goed, al goed: beide echtelieden verzoenen zich. De komedie is goed geschreven, opgebouwd en uitgevoerd, maar overstijgt het niveau van de klucht niet echt. Een van de weinige Franse films van Florey (1900- 1979), die niets aan zijn oeuvre toevoegt maar voor de liefhebber toch wel het bekijken waard is (verschillende debuterende grote acteurs, en Fernandel in de rol van piccolo!). Leuk spel. Officieel was Marc Allégret artistiek adviseur, maar er is enige twijfel en sommigen menen dat hij de co-regie deed. Achter de camera stond Rogert Hubert. Duur van de bekeken versie: 72m.

La meilleure bobonne