Charo Soriano: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Entre hermanos

1984 | Drama

Spanje 1984. Drama van Manuel Iglesias. Met o.a. Yolanda Maure, Ismael Merlo, Charo Soriano en Tomás Gayo.

Een jong meisje wordt verkracht bij het verlaten van een discotheek. Haar broer overreedt haar geen aanklacht in te dienen, maar gaandeweg ontdekt zij dat de dader van de verkrachting haar eigen broer is geweest. Een zeer slechte film.

Gritos de ansiedad

1983 | Mysterie

Spanje 1983. Mysterie van José Luis Merino. Met o.a. Lola Forner, Jesús Puente, Charo Soriano en Tony Fuentes.

De tante van een jonge erfgename doet haar best om haar nicht gek te maken. Een waardeloze Spaanse navolging van de goede Engelse thrillers van eertijds.

Otra vez adióz

1980 | Drama

Spanje 1980. Drama van Miguel Angel Rivas. Met o.a. Irena Gutiérrez Caba, Héctor Alterio, Charo Soriano, Beatriz Elorrieta en Ana Obregón.

Een getrouwde man met een minnares wordt verliefd op een derde vrouw. Een rampzalige film; zelfs het spel van de grote Argentijnse acteur Héctor Alterio, die de hoofdrol vertolkt, kan dit niet goedmaken.

Mama cumple cien años

1979 | Komedie

Spanje 1979. Komedie van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Amparo Munoz, Fernando Fernán Gómez, Norman Brinsky en Jose Vivo.

De honderdste verjaardag van moeder brengt de gezinsleden uit Saura's ANA Y LOS LOBOS bijeen, die in de dagen vóór het feest in het ouderlijk huis hun weinig verheffende ware gezicht laten zien en van wie sommigen zelfs moeders dood beramen, zonder dat dit de uiteindelijke pret zal drukken. In eerdere serieuze films hanteerde Saura al zwarte humor en harde satire, maar in een regelrechte komedie blijken zijn grappen weinig aanstekelijk of te typisch Spaans om internationaal werkzaam te zijn. De voornaamste verdienste is dat hij ondanks de verwerpelijke of gefrustreerde personages de innigheid van hun familieband treffend en overtuigend weet te maken.

La Orgía nocturna de los vampiros

1972 | Horror

Spanje 1972. Horror van Leon Klimowsky. Met o.a. Jack Taylor, Dyanik Zurakowska, Charo Soriano, Helga Liné en Manuel de Blas.

Een groep van zes mensen moet de nacht doorbrengen in een dorpje in Transsylvanië. Deze ruwe, bloederige horrorfilm kenmerkt de Spaanse film uit die jaren.

La Casa de las chivas

1971 | Drama, Romantiek

Spanje 1971. Drama van Leon Klimowsky. Met o.a. Simón Andreu, Charo Soriano, Ricardo Merino, María Kosti en Rafael Hernández.

De liefde die tijdens de Spaanse Burgeroorlog opbloeit tussen een jonge eenvoudige vrouw en een soldaat die graag priester wil worden. Het is een middelmatige filmversie van een in die tijd in Spanje zeer beroemd geworden theaterstuk.

El Jardín de las delicias

1970 | Drama, Experimenteel

Spanje 1970. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, José Luis Lopéz Vázquez, Francisco Pierrá, Lucy Soto en Julio Peña.

Een industrieel is na een auto-ongeval verlamd geraakt en heeft daarbij ook zijn geheugen verloren. Omdat zijn handtekening noodzakelijk is voor het vrijmaken van kapitaal op een geheime Zwitserse bankrekening, gaan zijn familieleden een rollenspel opvoeren met belangrijke momenten uit zijn vroegere leven in de hoop dat hij zijn geheugen terugkrijgt. Helaas sluit hij zich af in zijn eigen fantasiewereld. Deze scherpe satirische maatschappijkritiek resulteerde aanvankelijk in een Spaans vertoningsverbod. Deze film is echter vooral de meest heldere film van Saura en vond de ideale context voor zijn Buñuel- hommages en fantasiescènes, naast de zwarte humor en heldere portrettering.

Stress es tres tres

1968 | Drama

Spanje 1968. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Juan Luis Galiardo, Fernando Cebrian, Profiria Sanchiz en Fernondo Sanchez Pollack.

Een ondernemer maakt met zijn vrouw en naaste medewerker een werkreis door Spanje en krijgt zodoende een vermoeden van een verhouding tussen zijn vrouw en de compagnon. Hij laat niets blijken, maar bespiedt ze van afstand om ze op heterdaad te betrappen en dan zijn wraakfantasie[KA3]en uit te voeren. Dit gebeurt echter niet; hij breekt de reis af om later nog eens alleen met de collega de tocht te maken. Films van Saura moeten voor een juiste waardering altijd in hun ontstaansperiode en nationale context worden gezien, want de driehoeksverhouding, die in satire had kunnen resulteren, is slechts een alibi voor meer maatschappelijke problemen, die voorzichtig maar onmiskenbaar kritisch worden aangepakt. Ondanks de voor Saura ongewone en aangenaam losse aanpak is de film (noodgedwongen) erg oppervlakkig en kan daardoor nauwelijks boeien.