Michael Witney

There Goes The Bride

1979. Terence Marcel. Met o.a. Tom Smothers, Michael Witney, Hermione Baddeley, Twiggy en Phil Silvers.

W

Verenigde Staten 1974. Misdaad van Richard Quine. Met o.a. Twiggy, Michael Witney, Dirk Benedict, John Vernon en Alfred Ryder.

Ex-model Twiggy worstelt zich door een verhaal heen waarin de sadistische Benedict haar als haar ex-echtgenoot die wegens moord veroordeeld werd, bedreigt evenals haar nieuwe man Witney. Een bloemrijke maar niet geslaagde thriller. Nieuwe titel: I WANT HER DEAD.

The Catcher

Verenigde Staten 1971. Drama van Allen H. Miner. Met o.a. Michael Witney, Jan-Michael Vincent, Tony Franciosa, Catherine Burns en David Wayne.

Een politieman uit Seattle en een afgestudeerde van de universiteit van Harvard gaan samenwerken om vluchtelingen, weggelopen echtgenoten en vermiste kinderen door heel Amerika op te sporen. De prachtige locaties zijn zeer de moeite waard om naar te kijken, terwijl dramatische spanning verder ontbreekt en de film niet veel verhaal biedt.

'Doc'

Verenigde Staten 1971. Western van Frank Perry. Met o.a. Stacy Keach, Faye Dunaway, Harris Yulin, Michael Witney en Denver John Collins.

Bekwaam gemaakte, maar onaangename anti-western die aan de hand van flashbacks het verhaal vertelt van Wyatt Earp en Doc Holliday. Scenario van Pete Hamill. Camerawerk van Gerald Hirschfeld.

Darling Lili

Verenigde Staten 1970. Komedie van Blake Edwards. Met o.a. Julie Andrews, Rock Hudson, Jeremy Kemp, Lance Percival en Jacques Marin.

Tijdens WO I is Andrews hét succesnummer van de Londense music halls, bejubeld door duizenden. In werkelijkheid is ze echter een genadeloze Duitse spionne zonder emoties, die inlichtingen doorspeelt aan Kemp. Haar nieuwe opdracht is uit te zoeken hoe ver de geallieerden gevorderd zijn met de strijd in de lucht. Haar doel is Hudson, majoor van de luchtmacht, vrijgezel en levensgenieter. Andrews besluit hem te verleiden om een en ander aan de weet te komen. Onderhoudende, maar niet helemaal geslaagde mengeling van oorlogsspionage, romantiek en musical, met Andrews en Hudson op het hoogtepunt van hun kunnen. Duizelingwekkende luchtacrobatie, maar de film is lang en vervelend. Regisseur Edwards schreef zelf het scenario. Twintig jaar later bracht hij een nieuwe, betere montage op de beeldbuis, die 114 minuten duurde. Opmerkelijke fotografie van Russell Harlan en Harold E. Wellman. Panavision.