Rosy Varte

Bonnes vacances

Frankrijk 1998. Komedie van Pierre Badel. Met o.a. Rosy Varte, Gérard Hernandez, Valérie Vogt, Alexia Portal en Patrick Raynal.

Les cerfs-volants

Frankrijk 1991. Romantiek van Pierre Badel. Met o.a. Jacques Penot, Anne Gauthier, Jean-Marc Thibault, Paul Crauchet en Rosy Varte.

Getrouwe en nauwkeurige bewerking van de prachtige roman van Romain Gary, uit de familie van [KL]Le Grand Meaulnes[KLE]. In een Normandisch bos maakt de tien-jarige Ludo (Penot) kennis met Lila (Gauthier), een elf-jarig guitig Pools aristocraatje dat haar vakantie doorbrengt op het landgoed Jars. Hij wordt hopeloos verliefd op haar en haalt droom en werkelijkheid door elkaar. Badel, in wezen een tv-man (slechts [KA1]e[KA1]en speelfilm), hoort bij het (kleine) groepje regisseurs dat het publiek nooit echt heeft teleurgesteld. Het is wonderbaarlijk hoe hij de kijkers met een zo dunne en eenvoudige leidraad 220m lang weet te boeien! Natuurlijk zijn er langdradige momenten, maar dat wordt goedgemaakt door de charme van de acteurs en het betoverende, sprankelende het camerawerk. Waarom zond de RTBF deze film uit op een tijdstip dat de kinderen al naar bed zijn? Zeer

Maguy

Frankrijk​/​​Luxemburg​/​​België 1990. Komedie van Didier Albert. Met o.a. Rosy Varte, Jean-Marc Thibault, Marthe Villalonga, Jo Rensonnet en Francine Blistin.

Maggy en Georges maken vele avonturen mee met als uitgangspunt de erfenis van een schuit. Er lijkt geen einde aan deze avonturen te komen en heel wat opvulling en overbodige scènes zijn nodig geweest om de afgesproken tijdsduur vol te krijgen. Zeer ongelijkmatig spel. Wat vooral opvalt is dat de acteurs heel blij zijn, omdat ze hun kapriolen mogen laten zien. Speelt in België en Frankrijk. Misschien verteerbaar wanneer opgesplitst in maar liefst 46 delen.

Un Noël de Maigret

Frankrijk 1987. Misdaad van Jean-Paul Sassy. Met o.a. Jean Richard, Rosy Varte, Annick Tanguy en Françoise Dornier.

Het is 25 december en de beroemde inspecteur heeft zijn vrouw formeel beloofd het feest rustig in hun appartement te vieren. Het lot wil echter dat zij gestoord worden door twee ongeruste buurvrouwen. Het zieke dochtertje van één van hen heeft in haar kamer bezoek gekregen van een kerstman, die ze onder een lat van de parketvloer naar een verborgen voorwerp heeft zien zoeken! Een vreemde zaak. Het script volgt Simenon op de voet en de clichématige regie wordt goedgemaakt door het homogene acteerwerk, dat steeds gedomineerd wordt door het sprankelende spel van Richard-Maigret.

Monsieur de Pourceaugnac

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Mitrani. Met o.a. Michel Galabru, Roger Coggio, Fanny Cottençon, Jérôme Anger en Jean-Paul Roussillon.

Deze bewerking van Molières toneelstuk is zeer origineel. Hij gaat diep in op de persoon van Lodewijk XIV die zowel koning is, in al zijn pracht en praal, als bevoorrecht toekijker. Een fundamentele dubbelzinnigheid maakt zodoende het verhaal boeiend, alsmede de bedriegelijke decors en hun overgang tot werkelijke vormen. Van grote klasse, maar de vertolking is niet altijd van hoog niveau, en de Fransen laten weer eens zien hoe chauvinistisch ze kunnen zijn.

Joyeuses Pâques

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Sophie Marceau, Marie Laforêt, Michel Beaune en Rosy Varte.

Terwijl echtgenote Sophie (Lafôret) voor het paasweekeinde de deur uit is, biedt rijke stinkerd Stéphane (Belmondo) jonge blom Julie (Marceau) onderdak. Vanwege een wilde luchtvaartpersoneelstaking staat zijn wederhelft plotsklaps weer op de stoep en Stéphane improviseert een excuus: Julie is de dochter die hij heeft verzwegen. Aldus stapelen zich in dit onbezorgd stukje volksvertier, waarin Bébel stunt zonder dat het scenario er last van heeft, de perikelen op. Naar de Parijse boulevardhit van cabaretveteraan Jean Poiret (1926-1992), auteur van de klassieker La cage aux folles.

Un Noel De Maigret

Frankrijk 1983. Thriller van Jean-Paul Sassy. Met o.a. Rosy Varte, Annick Tanguy en Jean Richard.

Terwijl echtgenote Sophie (Lafôret) voor het paasweekeinde de deur uit is, biedt rijke stinkerd Stéphane (Belmondo) jonge blom Julie (Marceau) onderdak. Vanwege een wilde luchtvaartpersoneelstaking staat zijn wederhelft plotsklaps weer op de stoep en Stéphane improviseert een excuus: Julie is de dochter die hij heeft verzwegen. Aldus stapelen zich in dit onbezorgd stukje volksvertier, waarin Bébel stunt zonder dat het scenario er last van heeft, de perikelen op. Naar de Parijse boulevardhit van cabaretveteraan Jean Poiret (1926-1992), auteur van de klassieker La cage aux folles.

Rock'n Torah

Frankrijk 1983. Komedie van Marc-André Grynbaum. Met o.a. Christian Clavier, Charles Denner, Rosy Varte, Patricia Fauron en Michel Boujenah.

Abraham laat regelmatig zijn bijbelwinkel in de steek om te gaan musiceren. Met dit beeld voor ogen wil de Parijzenaar Isaac Stern tweeduizend jaar later in eigen stad een rock-opera op poten zetten. In deze opzet is de regisseur niet tot het uiterste gegaan: hij speelt met tijd en grootse effecten, terwijl hij in een hele reeks afgezaagde komische clichés over joodse gebreken blijft steken. Het komt allemaal wat moeizaam over. Enkele scènes uitgezonderd een echte mislukking.

Garçon!

Frankrijk 1983. Komedie van Claude Sautet. Met o.a. Yves Montand, Jacques Villeret, Nicole Garcia en Rosy Varte.

Zoals de titel al impliceert speelt Sautets film zich grotendeels in een restaurant af. De kelner van een vooraanstaand Parijs restaurant besluit de charme en dienstbare flair die bij uitstek bij zijn beroep past, ook in te zetten in zijn privéleven. Hij wil op een geërfd stukje grond een pretpark beginnen. Maar Garçon! (kelner, dus) gaat vooral over mannen & vrouwen: hun relaties, hun dromen, hun onzekerheden. De reünie van regisseur Sautet en schrijver Jean-Loup Dabadie levert een aantrekkelijke tragikomedie op, met een prettig overacterende Montand. De film is rijkelijk voorzien van fraaie vrouwenrollen en de dynamische restaurant-scènes zijn meesterstukjes van cameraregie en mise-en-scène.

On va casser la baraque

Frankrijk 1982. Komedie van Marc-André Grynbaum. Met o.a. Christian Clavier, Charles Denner, Rosy Varte en Michel Boujenah.

Ene Isaac zegt zijn werk vaarwel om een muzikale groep te stichten die zal luisteren naar de naam 'Rock and Thora'. Franse komedies op zich zijn al maagzweerverwekkend maar gecombineerd met Franse would-be rock kan het bekijken ervan een traumatische ervaring zijn. Achteraf niet klagen dat u niet gewaarschuwd was. Alternatieve titels: ROCK AND THORA en PREFER.

Le Bourgeois gentilhomme

Frankrijk 1982. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Michel Galabru, Rosy Varte, Roger Coggio, Franck David en Xavier Saint-Macary.

Een rijke bourgeois streeft de kwaliteiten van de adel na en laat zich door 'specialisten' daarin onderwijzen. Als hij zich verzet tegen het huwelijk van zijn dochter met een burger, verzint zijn huisbediende een plan om hem overstag te doen gaan en hem de onzin van zijn aspiraties te laten inzien. De klassieke Molière-komedie kreeg een filmversie getrouw aan de tekst en wordt, ondanks goed spel, weelderige decors en een soepele choreografie, ietwat langademig.

Elle voulait faire du cinéma

Frankrijk 1982. Biografie van Caroline Huppert. Met o.a. Christine Pascal, André Dussollier, Rosy Varte, Roland Blanche en Philippe Lemaire.

Nauwgezette biografie van Alice Guy (1873-1968), de eerste vrouwelijke regisseur ter wereld. Tegelijk wordt in deze film in grote lijnen iets over de beginperiode van de Franse cinema verteld. Gaumont, Feuillade, Lumière, Zecca, Georges Demeny en zelfs Gustave Eiffel trekken dan ook in sneltempo voorbij. Aardig en geraffineerd, met leuke plaatjes van Alain Levent. Het geheel blijft het echter aan de oppervlakte en doet enigszins modieus aan.

T'inquiète pas, ça se soigne

Frankrijk 1980. Komedie van Eddy Matalon. Met o.a. Bernard Le Coq, Jean-Michel Dupuis, Véronique Rivière, Pierre-Olivier Scotto en Gérard Hérold.

Nadat door de goede zorgen van andere Franse filmmakers alle soldatengrappen reeds op film werden vastgelegd, is Matalon nu zo vriendelijk geweest alle hospitaalgrappen te bundelen in deze luidruchtige, platvloerse en, uiteraard, allesbehalve leuke Franse komdedie.

La Grace

Frankrijk 1979. Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Rosy Varte, Roger Carel en Serge Bento.

Originele tv-film met Serrault als Henri Duprieur, een man zo godvruchtig, zo eerlijk en zo menslievend dat God niet gewacht heeft tot zijn dood en hem al tijdens zijn leven een aureool boven het hoofd heeft geschonken. Deze milde satire houdt constant de glimlach op de lippen, hoewel de als regisseur nogal flauwe Tchernia niet alle mogelijkheden van het geestige gegeven benut. Serrault daarentegen is groots.

L'amour en fuite

Frankrijk 1979. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Marie-France Pisier, Claude Jade, Dani en Dorothée.

Laatste film van de vijfdelige reeks die Truffaut met Léaud maakte rond Antoine Doinel, een autobiografische ‘fusie’ van hemzelf en zijn hoofdrolspeler. De serie begon met de prachtige Les 400 Coups (1959), waarin Doinel (én Léaud) een opgroeiende jongen was. Later zagen we hem als jongvolwassene zijn Parijse leven leiden, met vluchtige en serieuzere liefdes. Nu gaan Doinel en zijn vrouw Christine uit elkaar. Truffaut maakt gebruik van flashbacks uit de eerdere delen voor dit slot, dat volgens velen weinig toevoegde, maar hem evengoed een Gouden Beer-nominatie in Berlijn opleverde.

Peur sur la ville

Frankrijk​/​​Italië 1975. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Charles Denner, Lea Massari, Adalberto Maria Merli en Rosy Varte.

In Parijs is een seriemoordenaar actief die het op vrouwen heeft voorzien. Inspecteur Jean Letellier bijt zich vast in de zaak. En hoe. Het verhaal mag weinig verrassends te bieden hebben, regisseur Verneuil zorgt voor stevig vermaak met fraai actiewerk. Belmondo, op dat moment een zeer populaire ster, liet zich erop voorstaan zijn stunts zelf te doen, en die zijn spectaculair. De acteur klautert over het dak van Galeries Lafayette, springt door glazen daken, hangt aan balkonhekjes en komt terecht in een achtervolging bovenop een rijdende metro. Heerlijke film.

La Grande Nouba

Frankrijk 1974. Komedie van Christian Caza. Met o.a. Jacques Dufilho, Rosy Varte, Sim, Marion Game en Jacques Jouanneau.

Een vice-admiraal tevens burggraaf en zijn gemalin krijgen op weg naar de verloving van hun dochter te maken met ernstig oponthoud. Stukje bij beetje worden zij meegesleurd in ongelooflijke avonturen, wat hen echter niet belet uiteindelijk op de maaltijd van de verloving te arriveren. Een reeks onsamenhangende sketches met domme, gezochte en demagogische grappen. Christian Caza staat voor Michel Ardan. Ook bekend als DEUX GREVISTES EN FOLIE.

La belle affaire

Frankrijk 1973. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Michel Serrault, Rosy Varte, Michel Galabru, Jacques Préboist en Paul Préboist.

Enige caf[KA1]e-eigenaars kopen via een advertentie een goedlopende bar in Marseille, niet wetend dat deze het centrum van de lokale drugshandel is. Ze proberen de ongewenste client[KA2]ele te elimineren door de rivaliteit tussen de gangsters aan te wakkeren. De al te slome regie bederft de mogelijkheden van het kansrijke scenario (van André Clair en Robert Thomas) en de bekwame rolbezetting, zodat slechts enkele geslaagde gags boven de algehele verveling uitsteken. Camerawerk van Marcel Grignon.

Le viager

Frankrijk 1971. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Michel Galabru, Jean-Pierre Barras, Rosy Varte en Claude Brasseur.

Een familie koopt het huis van een bejaarde tegen lijfrente in de veronderstelling dat hij binnen enkele jaren gestorven zal zijn. In plaats daarvan gaat het met iedereen vervolgens economisch steeds slechter, terwijl de oude baas steeds vitaler wordt. Een simpel gegeven werd met rake situatiehumor en leuke spelprestaties een pittige komedie waaraan Asterix- auteur René Goscinny ook meeschreef. Een fraaie rol van Serrault als uitgekookte grijsaard, ondanks de weinig overtuigende bejaardengrime. Het scenario is van regisseur Tchernia en René Goscinny. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Le pistonné

Frankrijk 1970. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Guy Bedos, Yves Robert, Rosy Varte, Georges Géret en Jean-Pierre Marielle.

Een dienstplichtige wordt naar Marokko gezonden en ziet de effecten van de kolonisatie. Het anti-semitisme binnen het leger maakt hem voortdurend de gebeten hond. Deze autobiografische komedie van Berri laat onder de soldatenhumor allerlei sociale en politieke problemen zien en geeft daarnaast een boeiend beeld van een traditioneel joods gezinsleven.

Mon oncle Benjamin

Frankrijk 1969. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Jacques Brel, Claude Jade, Bernard Blier, Rosy Varte en Bernard Alane.

Een vrijdenkende arts op het platteland in de 18e eeuw geeft zijn zorg aan de armen, maar raakt ondanks zijn aristocraten-haat bevriend met een jonge graaf die verliefd is op zijn pleegzuster. Samen zijn ze de machtige markies te slim af en beleven allerlei avonturen. De ongegeneerdheid van Brel geeft werking aan deze komedie die al te veel aandacht besteedt aan de aankleding en fraaie landschappen om de bedoelde TOM JONES-achtige vitaliteit te bereiken. De sierlijke luchtigheid helpt de film over tempo- verzwakkingen heen. Het scenario is van André Couteaux en Jean-François Hauduroy, die de roman van Claude Tillier bewerkten. Achter de camera stond Alain Levent.

L'homme à l'habit rouge

Frankrijk 1969. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Rosy Varte, Claude Jade en Jacques Brel.

Een vrijdenkende arts op het platteland in de 18e eeuw geeft zijn zorg aan de armen, maar raakt ondanks zijn aristocraten-haat bevriend met een jonge graaf die verliefd is op zijn pleegzuster. Samen zijn ze de machtige markies te slim af en beleven allerlei avonturen. De ongegeneerdheid van Brel geeft werking aan deze komedie die al te veel aandacht besteedt aan de aankleding en fraaie landschappen om de bedoelde TOM JONES-achtige vitaliteit te bereiken. De sierlijke luchtigheid helpt de film over tempo- verzwakkingen heen. Het scenario is van André Couteaux en Jean-François Hauduroy, die de roman van Claude Tillier bewerkten. Achter de camera stond Alain Levent.

Salut Berthe

Frankrijk 1968. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Fernand Raynaud, Martine Sarcey, Rosy Varte, Darry Cowl en Roger Carel.

Een Franse industrieel uit Ivoorkust moet een handelsverdrag bespreken in Parijs en hoopt daar zijn jeugdliefde terug te zien. Op het laatste moment besluit zijn vrouw hem te vergezellen, terwijl de Parisienne inmiddels ook een wantrouwende echtgenoot heeft. Het is een boulevardklucht volgens het overbekende recept en zonder fantasie gefilmd. De actrices brengen het er het beste af, mét Darry-Cowl als de bevriende uitvinder die tot elke prijs zijn vindingen op de markt wil laten brengen.

Trois enfants dans le désordre

Frankrijk 1966. Komedie van Léo Joannon. Met o.a. Bourvil, Jean Lefebvre, Rosy Varte, Jeanne Colletin en Gérard Lartigau.

Door een onterechte verdenking van hoogverraad wordt een kleine ondernemer niet alleen met gevangenisstraf bedreigd, maar ook met onteigening van zijn bezit. Om dat veilig te stellen adopteert hij als vrijgezel drie 'onwettige' kinderen. Na zijn vrijspraak wil hij dit gezin niet verloochenen. Een simpele en huisbakken komedie zoals Bourvil ze in het begin van zijn carrière vaak speelde. Zijn gerijptheid als acteur geeft deze herhalingsoefening meer dimensie, maar de regie laat het op alle punten afweten. Scenario van regisseur Joannon en Jacques Emmanuel. Camerawerk van Henri Persin.

Les Sultans

Frankrijk​/​​Italië 1966. Komedie van Jean Delannoy. Met o.a. Gina Lollobrigida, Louis Jourdan, Corinne Marchand, Philippe Noiret en Daniel Gélin.

Een mode-fotografe is de maîtresse van een getrouwde industrieel die niet op een afspraak komt vanwege plotselinge vaderlijke verplichtingen als zijn dochter ook de geliefde van een getrouwde heer van middelbare leeftijd blijkt. De mededeling dat haar amant met een jonge vrouw is gesignaleerd wordt door de fotografe verkeerd opgevat. Deze ironische komedie over de dubbele moraal van vreemdgaande heren wekt de indruk dat Lollobrigida, Jourdan noch de regisseur de humor van de situaties en de dialogen hebben beseft, zodat satirische elementen alleen komen van Marchand en Noiret als het parallelle koppel vreemdgangers.

Le Voyage de père

Frankrijk​/​​Italië 1966. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Fernandel, Lilli Palmer, Laurent Terzieff, Madeleine Robinson en Michel Auclair.

Een boer uit de Jura gaat na twee jaar zijn dochter opzoeken die kapster is in Lyon, samen met haar verloofde. Ze blijkt als prostituée naar Parijs vertrokken. Teruggekeerd verzinnen de mannen een geruststellende leugen voor de moeder. Fernandel is in deze voor Jean Gabin geschreven dramatische rol een verrassing, in een oppervlakkige en uiterst voorspelbare smartlap waarin veel acteurstalent wordt verspild.

Ubu Roi

Frankrijk 1965. Experimenteel van Jean-Christophe Averty. Met o.a. Jean Bouise, Rosy Varte en Henri Virlojeux.

Een bewerking van het toneelstuk van Alfred Jarry, verstoken van elke dramatiek. Benut alle electronische hulpmiddelen die er zijn. De personages worden aldus monsters en 'belachelijke marionetten', precies zoals de auteur het zelf wilde. Marionetten die net als de allesoverheersende Ubu, op dezelfde manier als zij gereduceerd, staan te trappelen. Origineel en vindingrijk.

Thomas l'imposteur

Frankrijk 1964. Drama van Georges Franju. Met o.a. Emmanuelle Riva, Fabrice Rouleau, Jean Servais, Sophie Darès en Michel Vitold.

Een wereldvreemde jonge dromer neemt bij het begin van WO I de naam van een generaal aan en trekt een officiersuniform aan om als luitenant oorlogsavontuur te beleven. Hij komt in contact met een prinses die haar landgoed openstelt als hospitaal voor oorlogsgewonden en wekt daarmee de jaloezie van een krantendirecteur. De roman van Cocteau werd door Franju verfilmd in diens stijl wat een reeks uiterst verzorgde en frappante beelden oplevert, maar het blijven illustraties van de tekst (die door Jean Marais op geluidsband wordt gelezen). Goed spel weet sporadisch door de hierdoor ontstane afstandelijkheid heen te breken.

L'amour à vingt ans

Italië​/​​Frankrijk​/​​Japan​/​​Polen​/​​Duitsland 1962. Drama van Marcel Ophüls, Shintaro Ishihara, Andrzej Wajda, Sh en François Truffaut. Met o.a. Patrick Auffay, Rosy Varte, François Darbon, Geronimo Meynier en Jérôme Meynier.

Internationale vijfluik over prille liefde heeft een middelmatige Duitse bijdrage en Italiaanse en Japanse episoden die daar nog verder beneden blijven. Wajda`s deel waarin een oorlogsveteraan de romantische aanbidding van een jong meisje krijgt, tot haar vrienden hem met zijn verleden in de maling nemen is het echter heel treffend, terwijl Truffaut Antoine Doinel uit LES 400 COUPS zijn eerste zelfstandigheid en onbeantwoorde verliefdheid laat beleven in een ironisch- melancholiek miniatuur (ANTOINE ET COLETTE, 28m) dat de hele film bestaansrecht geeft. Camerawerk van Raoul Coutard.

Le Tracassin ou les plaisirs de la ville

Frankrijk 1961. Alex Joffé. Met o.a. Bourvil, Pierrette Bruno, Armand Mestral, Maria Pacôme en Rosy Varte.

Een laborant wordt bezocht door alle kommer en kwel van leven in een grote stad en verdient bovendien te weinig om naar een grotere woning te kunnen verhuizen en te trouwen. Voor moed bij een confrontatie met zijn baas slikt hij peppillen, maar zóveel dat hij last van oncontroleerbare slappe lach krijgt. Deze vriendelijke satire neemt wat al te voor de hand liggende doelwitten en Bourvil heeft een aanstekelijke lach, maar bijna een hele film is wat al te veel.

Le Gigolo

Frankrijk 1960. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Alida Valli, Jean-Claude Brialy, Jean Chevrier, Valérie Lagrange en Philippe Nicaud.

Een weduwe wil met minnaar, een jonge kunstenaar, breken voor een leeftijdgenoot. Gekwetst in zelfrespect offert de jongen zich op voor een meisje dat uit zelfverdediging haar belager heeft gedood en weigert het alibi, dat zijn vroegere geliefde hem verschaft. Het debuut van Deray, met een tweeslachtig scenario en goed spel van de hoofdrollen, laveert wat onbestemd tussen de romantische psychologie en thriller-elementen.

Fortunat

Frankrijk 1960. Komedie van Alex Joffé en Alex Joffe. Met o.a. Michèle Morgan, Gaby Morlay, Teddy Bilis, Rosy Varte en Alan Scott.

Een Parisienne die met een gearresteerde verzetsstrijder is getrouwd, vlucht voor de Gestapo met haar kinderen naar het platteland, waar ze voor de buitenwereld de schijn van de volmaakte echtgenote van een simpele landbouwer met een gezin ophoudt. Ondanks de kloof in de achtergrond en de ontwikkeling ontstaat er geleidelijk een intime band tussen haar en de boer die echter de bevrijding niet haalt. Een effectief contrast tussen Morgan en Bourvil geeft hun onmogelijke liefde aandoenlijke overtuigingskracht in een sobere, maar een te breed uitgesponnen film. Het scenario is van regisseur Joffé en Pierre Corti naar de roman Fortunat, ou le père adopté van Michel Breitman.

125, rue Montmartre

Frankrijk 1959. Thriller van Gilles Grangier. Met o.a. Lino Ventura, Jean Desailly, Andréa Parisy, Robert Hirsch en Dora Doll.

Een krantenverkoper redt het leven van een aspirant- zelfmoordenaar. Zijn pogingen hem verder te helpen tegen diens kwalijke familie leiden ertoe dat hij van moord wordt beschuldigd. De steriele regie wordt gecompenseerd door een vernuftig scenario en goed spel, zodat het resultaat een onderhoudende thriller is. Het scenario is van Jacques Robert, André Gillois en regisseur Grangier naar een roman van Gillois. Het camerawerk is van Jacques Lemare.

Retour de manivelle

Italië​/​​Spanje 1957. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Michèle Morgan, Daniel Gélin, Peter van Eyck, Bernard Blier en Michèle Mercier.

De weduwe van een failliete zakenman (Morgan) probeert, om het geld van de verzekering te kunnen innen, diens zelfmoord voor moord te laten doorgaan en palmt een jonge boh[KA2]emien (Gélin) in die de schuld moet krijgen. Als hij de opzet doorkrijgt, doodt hij haar in woede en wordt voor twéé moorden gearresteerd. De geraffineerde James Hadley Chase-intrige over een vrouw zonder geweten werd vrij vlak verfilmd met een ster-bezetting in al te bekende typeringen. Onderhoudend, maar niet meer dan dat. Gesitueerd aan de Côte d'Azur in 1957. Debuut van Mercier. Scenario van de regisseur en Michel Audiard. Achter de camera stond Pierre Montazel.

Pardonnez nos offenses

Frankrijk 1956. Film noir van Robert Hossein. Met o.a. Marina Vlady, Pierre Vaneck, Giani Esposito, Béatrice Altariba en Mireille Granelli.

Een jeugdbende droomt van ontsnapping uit het naargeestige wereldje van alledag in de buitenwijken en legt zich `s nachts toe op het smokkelen van whisky. Zigeuners ontdekken bij toeval hun geheime bergplaats en maken zich meester van de inhoud, waarop drie van de jongens uit woede een jonge zigeunerin verkrachten. De zigeuners verkrachten dan D[KA1]ed[KA1]ee (Vlady). Uiteindelijk komen de twee groepen erachter wie de ware schuldige is, die ze vervolgens flink te pakken nemen. Als wraak doodt hij dan Dédée, die op het punt stond met een zigeuner elders het geluk te gaan zoeken. De producent was kennenlijk hevig ontsteld door deze trieste greep uit het leven: hij gooide de montage volledig door elkaar en schrapte scènes. Niettemin, en ondanks de gezwollenheid waaraan regisseur Hossein zich vaker schuldig maakt, zijn er enkele goede scènes overgebleven. Tijdens de wereldpremière was Eddie Constantine de enige uit het geschokte publiek die durfde te applaudisseren. De enige film waarin deze filmer zelf geen rol speelt. De film is ook bekend onder de titel L'HIRONDELLE DU FAUBOURG en werd in België uitgebracht als JEUNESSE DES RUES.

Les assassins du dimanche

Frankrijk 1956. Drama van Alex Joffé. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Barbara Laage, Dominique Wilms, Paul Frankeur en Georges Poujouly.

Een garagehouder ontdekt te laat dat hij een reisgezelschap in gevaarlijk defecte touringcar heeft laten vertrekken. Na aarzeling over de consequenties voor zichzelf en zijn gezin gaat hij hen achterna om een fataal ongeval te voorkomen. Met beperkte middelen overtuigend en boeiend gemaakte film die een pleidooi is voor solidariteit zonder prekerig te worden, ondanks de beslissende invloed van de biechtvader. De situering tijdens een wielerwedstrijd zorgt extra spanning. Het scenario is van Gabriel Arout en Alex Joffé. Het camerawerk is van Jean Bourgoin. Mono.

Les Hussards

Frankrijk​/​​Italië 1955. Historische film van Alex Joffé. Met o.a. Bernard Blier, Bourvil, Giovanna Ralli, Louis de Funès en Georges Wilson.

De paarden van twee Franse huzaren worden op hol gejaagd, terwijl ze een plasje doen. Tegenover hun commandant doen ze voorkomen, dat ze door de Italianen zijn aangevallen. Ze bekennen echter later de waarheid en dreigen als de Oostenrijkers aanvallen geëxecuteerd te worden. Deze felle oorlogssatire heeft weinig meer van doen met het oorspronkelijke toneelstuk van P.A. Bréal, maar wordt met verve gespeeld door acteurs, die pas jaren later bekend zouden worden.

Gueule d'ange

Frankrijk 1955. Drama van Marcel Blistène. Met o.a. Viviane Romance, Maurice Ronet, Dora Doll, Geneviève Kervine en Rosy Varte.

Een ex-oorlogsvlieger benut zijn aantrekkelijk uiterlijk om van rijke vrouwen te profiteren, tot hij een avonturierster ontmoet die hem uitbuit en op wie hij desondanks verliefd wordt. Gelouterd zal hij voor een deugdelijker leven kiezen. De film is bekwaam geregisseerd, maar heeft een slechts bij vlagen overtuigend scenario, ook omdat Romance de rol van femme fatale geleidelijk aan ontgroeid is.