Claude Evrard

Faussaires & assassins

Frankrijk 1997. Drama van Peter Kassovitz. Met o.a. Claude Rich, Daniel Prévost, Catherine Rich, Claude Evrard en Götz Burger.

Les pisteurs : Le marché du sport

Frankrijk 1996. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Antoine Duléry, Philippe Lelièvre, Claude Evrard, Albert Simono en Philippe Nahon.

Pasteur : Cinq années de rage

Frankrijk 1995. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Bernard Fresson, Nadia Barentin, Bernard Verley, Philippe Clay en Claude Evrard.

Met een meerderheid van slechts [KA1]e[KA1]en stem wordt de beroemde dokter Louis Pasteur (Fresson) gekozen als lid van de prestigieuze Franse academie voor geneeskunde. Hij is nog geen zestig, maar wordt sinds zijn 56ste geplaagd door een verlamming aan [KA1]e[KA1]en kant. Hij is nog steeds een gedreven onderzoeker ondanks de tegenwerking van een afgunstig groepje dat wordt aangevoerd door professor Peter (Verley), een van de grootste chirurgen van die tijd. Een boeiend relaas over de herfsttijd van het leven van Louis Pasteur (1822-95), de man die de microbiologie vormgaf en die een vaccin ontdekte tegen hondsdolheid. Fresson zet een onvergetelijke Pasteur neer. Het scenario is van regisseur Béraud, Michel Jestin en Serge Leroy. Het mag verweten worden soms een beetje sentimenteel te zijn. De medische adviezen zijn van Patrice Debré. 16/9, Nicam Stereo.

L'embellie

Frankrijk 1995. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Line Renaud, Jean-Pierre Cassel, Jackie Berroyer, Claude Evrard en Agnès Soral.

Renaud is zevenenzestig, maar ze leidt nog met kranige hand een groot cosmeticabedrijf, samen met haar kinderen Berroyer en Commelin, die echter weinig verantwoordelijk op zich nemen. Op een dag valt ze bewusteloos op straat. Ze wordt geholpen door de uiterst charmante Cassel. Ongerust raadpleegt ze haar dokter van wie ze verneemt dat ze een tumor heeft. Nu is ze wel verplicht haar activiteiten op een laag pitje te zetten. Als gezonden uit de hemel duikt dan Cassel weer op. Charmante, verfijnde komedie over liefde op latere leeftijd die nergens in de goedkope sentimentaliteit verzinkt. Dank zij het talent van de twee hoofdacteurs wordt de film een lust voor oog en oor, want de dialogen zijn gewoonweg sprankelend. Knap geschreven scenario van Henri Slotine en Silvera. Fotograaf van dienst was Dominique Le Rigoleur. Formaat 16/9. Stereo.

Les cinq dernières minutes : Saisie noire

Frankrijk 1994. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Roland Bertin, Véronique Silver en Claude Evrard.

Fran[KA10]cois (Darroussin) is deurwaarder. Sedert de Franse revolutie van 1789 is dit beroep familietraditie. Hij werkt op het deurwaarderskantoor van zijn vader, maar hij heeft moeite met diens hardvochtige praktijken. Zijn bevallige assistente Sophie (Brunaux) heeft duidelijk minder scrupules dan hijzelf. Fran[KA10]cois is gescheiden en hij heeft na heel wat juridisch getouwtrek de voogdij over zijn tien-jarige dochtertje Am[KA1]elie (Martel) gekregen. Op een ochtend is Am[KA1]elie spoorloos verdwenen. Commissaris Massard (Santini) neemt de zaak ter harte. Doordeweekse politiefilm met zorg gemaakt door Warmus, die twintig jaar lang de assistent van Claude Chabrol was. Het scenario van Michelle O'Glor kabbelt rustig voort zonder echte verrassingen. Het camerawerk is Cyril Lathus. Aflevering nummer 76 van 81. Mono.

Le fils Cardinaud

Frankrijk 1992. Thriller van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Caroline Silhol, Camille Clavel, Christian Barbier en Jacques Pater.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

Toujours seul

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Annie Girardot, Marius Colucci, Yan Epstein, Claude Evrard en Julie Jezequel.

Sommigen dachten dat het succes van LA VIE EST UN FLEUVE TRANQUILLE (Etienne Chatillez, 1988) Mordillat slapeloze nachten zou bezorgen. Die mensen zijn dan wel tamelijk snel een serie komische, meedogenloze en verfrissende satires, zoals BILLY ZE KICK vergeten! Deze keer gaat zijn film uit van een bizar gegeven: bij Chevillard zijn ze met zijn twaalven en op een avond wordt er aangebeld en dient nummer dertien zich aan! Aangezien dertien een ongeluksgetal is moet er iemand vertrekken, maar niemand weet wie. Een variatie op de stoelendans met absurde situaties en met typische personages met even typische tronies! Als een echte remedie tegen waanwijsheid is deze zedenstudie bedoeld voor de `gemiddelde Fransman` en dat proeft u! De regisseur is even gemeen als Bu[KA6]nuel en we treffen dan ook niet voor niets de onvergelijkelijke Jezequel in deze film aan. Je zou kunnen denken dat Girardot alle andere acteurs wegspeelt, maar dat is echt niet zo en ze past prima in deze galerij der imbecielen (zo, dat is eruit). Zeer stichtend.

Princesse Alexandra

Frankrijk 1991. Historische film van Denis Amar. Met o.a. Anne Roussel, Matthias Habich, Rüdiger Vogler, Andrea Occhipinti en Maxime Leroux.

Groots opgezette romantische saga naar de roman Le coeur en fuite van Linda La Rosa, gesitueerd in het Oostenrijk van 1869. Roussel is de titelpersonage, het nichtje van keizer Franz- Joseph. Zij is uitgekeken op haar huwelijksleven en verdraagt haar tirannieke man Habich niet langer, net zomin als de verplichtingen die hun sociale status met zich meebrengt. Ze ontvlucht kasteel en rijkdom en begeeft zich met haar twee kinderen naar Parijs. Onder een andere naam vindt ze onderdak in een volkswijk en een baantje als borduurster. Graaf Occhipinti wordt verliefd op haar, en zonder te weten wie zij is introduceert hij haar opnieuw in de hogere kringen. De oorlog van 1870 breekt uit en Habich komt Roussel op het spoor. Hij ontvoert hun zoon en gaat in de clinch met Occhipinti. Uiteindelijk heeft Roussel de moed Habich het hoofd te bieden. Melodramatische toestanden maar op behoorlijk peil gebracht door de tv-aanpassing en de dialogen van Félicien Marceau van de Académie Française. Camerawerk van André Neau.

La petite amie

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jean Poiret, Jacques Villeret, Agnès Blanchot, Eva Darlan en Jacques Sereys.

Een klucht die speelt rond de jaarwisseling en de sfeer van die dagen uitademt. In een chalet in de bergen doen zich allerlei persoonsverwisselingen en situaties voor, die de gasten en hun bezoekers zeer in verlegenheid brengen. Voor Luc Béraud werd de film een grote teleurstelling vergeleken met zijn vorige. Hij wist de afgezaagde situaties van het genre geen nieuw leven in te blazen en evenmin een bevredigend tempo te vinden, zodat het scenario al gauw vastloopt in banaliteiten. Na de uitmuntende reeks scènes aan het begin met Poiret en Villeret in een restaurant, kan de bezoeker de zaal verlaten. Scenario van Bernard Stora en Luc Béraud. Camerawerk van Dominique Chapuis.

Si le soleil ne revenait pas

Zwitserland​/​​Frankrijk 1987. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Charles Vanel, Philippe Léotard, Catherine Mouchet, Claude Evrard en Jean-Marc Roulot.

In een klein bergdorpje voorspelt een grijsaard (een tovenaar en profeet) dat de zon niet meer terug zal komen en dat het dorpje veroordeeld is tot eeuwige duisternis. De film beschrijft de reacties en het gedrag van iedereen. Van dit bijzondere thema wordt een vaak heldere en een beetje langdradige (op het menselijke gebied) komedie gemaakt. Goretta, opmerkzaam waarnemer van zeden, heeft een onregelmatig maar fijn en gevoelig werk gemaakt. Het secnario van Goretta is naar een roman van Charles Ferdinand Ramuz. Geweldig camerawerk van Bernard Zitzerman en vooral een ontzettende goede Vanel in de hoofdrol, op de leeftijd van 95 jaar!

Fucking Fernand

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Gérard Mordillat. Met o.a. Thierry Lhermitte, Jean Yanne, Marie Laforêt, Martin Lamotte en Charlotte Valandrey.

Bewerking van de gelijknamige roman van Walter Lewino waarin tegen de achtergrond van de Duitse bezetting in Frankrijk, een schatrijke blinde de liefde wil leren kennen samen met een criminele slager die ontsnapt is uit de gevangenis. Het is vreselijk en met een verwoestende humor... Met een mise-en- scène die de roman min of meer reduceert tot een soort werktekening. Conclusie: je kunt beter het boek lezen. Scenario van regisseur Mordillat, Jean Aurenche en Véra Belmont.

Les enfants du mensonge

Frankrijk 1966. Drama van Frédéric Krivine. Met o.a. Emmanuel Salinger, Christine Citti, François Marthouret, Danièle Lebrun en Claude Evrard.

Op vooravond van zijn huwelijk met Christine (Citti) verneemt David (Salinger) dat zijn vader Louis (Marthouret) nooit van zijn moeder gehouden heeft en dat hij zijn minnares Marianne (Liotard), op het huwelijksfeest heeft uitgenodigd. De genodigden stromen toe maar de feestvreugde bekoelt en de wijn krijgt azijnsmaak met de verschijning van Marianne. Psychologisch drama is een metafoor op verloren gegane politieke en relatie-illusies. Jammer dat verhaal versnippert in duistere misverstanden en betekenisloze onzinnigheden.