Hillary Anne Ripps

On the Edge

Verenigde Staten 2001. Sciencefiction van Helen Mirren, Mary Stuart Masterson, Anne Heche en Jana Sue Memel. Met o.a. John Goodman, Sidney Tamiia Poitier, Beverly D'Angelo, Christopher Lloyd en David Hyde Pierce.

The Cold Equation

Verenigde Staten 1996. Sciencefiction van Peter Geiger. Met o.a. Bill Campbell, Poppy Montgomery, Daniel Roebuck, William R. Moses en John Prosky.

Short Story Cinema: Peacock Blues

Verenigde Staten 1996. Drama van Devorah Cutler-Rubenstein. Met o.a. William Forsythe, Poppy Montgomery, Keith Coogan, Wendy Cutler en Caitlin McLean.

Short Story Cinema: Museum of Love

Verenigde Staten 1996. Romantiek van Christian Slater. Met o.a. Paul Mercurio, Sandra Bernhard, Samantha Mathis, Christopher John Fields en Phill Lewis.

The Right To Remain Silent

Verenigde Staten 1995. Misdaad van Hubert De La Bouillerie en Hubert C. de la Bouillerie. Met o.a. Lea Thompson, Robert Loggia, Colleen Camp, LL Cool J en Patrick Dempsey.

Meteen in de eerste nacht van haar dienst bij de LADP komt groentje Christine Paley terecht in de heksenketel van een gemiddelde politieroutine. Haar baas Lt. Brosloe maakt haar duidelijk dat ze alles mag vergeten wat ze op de academie geleerd heeft. Nu komt de praktijk. De menselijke verhalen die zij moet verwerken, enerzijds gewelddadig, anderzijds ontroerend. Eindelijk eens een film die toont dat niet alle Amerikaanse cops gewelddadige macho's zijn.

Short Story Cinema: Two Over Easy

Verenigde Staten 1994. Drama van Stephen T. Kay. Met o.a. Lucinda Yenney, Jim True-Frost, Veronica Cartwright, Arye Gross en Tom McCleister.

Diane (Yenney) heeft het erg druk als reclameontwerpster. Op weg naar een belangrijke presentatie heeft ze motorpech. Ze is gedwongen op de reparatie te wachten in een afgelegen baanrestaurant. Terwijl ze tracht haar tijd nuttig te gebruiken wordt ze steeds lastig gevallen door de wat achterlijke Jesse (True), wiens taak het is dode dieren van de weg te verwijderen. Langzaam maar zeker raakt Diana door de jongen gefascineerd. Een achterlijke jongen geeft een grondige levensles aan een door stress voortgedreven yuppie-dame. Een nogal naïef uitgangspunt dat oppervlakkig uitgewerkt werd. In het scenario van Kay en Ted Henning kan je onmogelijk geloven, ook al worden de personages knap uitgebeeld. Fotografie is van Amy Vincent.

Short Story Cinema: Texan

Verenigde Staten 1994. Komedie van Treat Williams. Met o.a. Dabney Coleman, Dana Delany, Charles Durning, Jack Kohler en William H. Macy.

Ex-piloot Richard Williams (Coleman) is gehuwd met de veel jongere Anne (Delany). Op de dag van zijn vijftigste verjaardag begint hij te vermoeden dat Anne hem bedriegt. Als hun bankier hem dan nog meldt dat Anne enkele dagen geleden al het geld van haar rekening opnam en dat hij hierover onder geen beding met Richard mocht spreken wordt zijn vermoeden zekerheid. Hij vraagt zijn vriend Vaughn (Durning) om diens pistool, maar deze weigert. Door een parkeerbon komt hij op het spoor van de plaats waar Anne vertoeft. Knap opgebouwd melodrama dat helemaal anders afloopt dan je ook maar enigszins kunt vermoeden. Het originele scenario, vol onverwachte wendigen en valse indicaties, werd geschreven door niemand minder dan David Mamet. Het regie-debuut van Williams was op slag een schot in de roos. Achter de camera stond Eric J. Goldstein. Dolby Stereo S.R. Digital.

Short Story Cinema: On Hope

Verenigde Staten 1994. Komedie van JoBeth Williams. Met o.a. Annette O'Toole, Mercedes Ruehl, Ray Baker, Veronica Cartwright en Jill Eikenberry.

Hope (O`Toole) en de zwangere Wendy (Ruehl) ontmoeten elkaar voor het eerst in een supermarkt. De twee vrouwen zijn elkaars tegenpool. Hope is erg ordelijk en wordt depressief van het minste dat van haar dagelijkse routine afwijkt. De vrijgevochten Wendy is impulsief en laat de boel maar draaien. Als Wendy haar weeën krijgt valt ze binnen bij Hope daar ze haar man niet kan vinden. Hope helpt haar bij de bevalling. Tussen beide vrouwen groeit een hechte vriendschap, maar soms kan dit verstikkend werken. Momentopnamen uit het leven van twee vriendinnen. De film toont fragmenten, die in hun totaliteit een bitter-zoet beeld schetsen. Het wrange einde, dat in het aan de basis liggende verhaal bijzonder aangrijpend is, komt in de film erg hard en onbegrijpelijk over. Lynn Mamet bewerkte haar gelijknamig kortverhaal. De twee hoofdactrices zijn schitterend, maar kunnen toch de climax niet aannemelijk maken. Achter de camera nam Chris Squires plaats. Dolby Stereo SR Digital-THX.

Short Story Cinema: Without A Pass

Verenigde Staten 1993. Muziek van Marco Williams. Met o.a. John Amos, Branford Marsalis, Wren T. Brown, Dean Butler en Allison Dean.

Na twintig jaar rondzwerven in Europa keert de legendarische jazz-saxofonist Blue Berry (Amos) terug naar L.A. om de begrafenis bij te wonen van zijn vriend Buddy Warren (Marsalis) die jarenlang zijn trompettist was. Samen met journalist Tony (Simpson) brengt hij een bezoek aan de clubs die hij destijds samen met Buddy frequenteerde. Tevens maakt hij een balans op van hun vriendschap en de reden waarom ze uit elkaar gingen. Opgebouwd als een jazz-ballade krijgen we een beeld van het einde van een vrienschap die nooit eindigde. Het is het verhaal van agressie en oude waarden. De waarden verdwenen, de agressie werd heviger. De 'cool sound' van de saxofoon en trompet speelt een grote rol in de film. Verschillende jazz-performers vertolken een personage. Jennifer Smith-Ashley en Marco Williams schreven het scenario, naar een verhaal van Williams. De sobere fotografie is van Stephen McNutt en Blake Evans.

Short Story Cinema: Under The Car

Verenigde Staten 1993. Horror van Alan B. McElroy. Met o.a. Robert Curtis Brown, Lisa Kaminir, Clayton Rohner, Jonathan Penner en Annie Rush.

Na een avondje uit willen enkele vrienden met de wagen huiswaarts keren. Op het moment dat ze willen vertrekken hoort Amanda (Kaminir) iets onder de auto kruipen. Jim (Penner) gaat kijken en het volgende moment zien ze zijn bloedende hand tegen het raam. Dan wordt Sarah (Rush) door iets uit de wagen gesleurd. De drie overblijvenden zitten afwachtend in de auto die niet wil starten. Een adembenemende oefening in claustrofobische gruwel. De ganse tijd zit de kijker mee in de wagen en weet niet wie of wat de dreiging uitmaakt, enkel dat de portier openen gelijk staat met de dood. De angst grijpt je naar de keel en de climax laat je niet vlug los. Schitterend scenario van regisseur McElroy. John J. Connor filmde in de beperkte ruimte van de auto.

Short Story Cinema: The Last Shot

Verenigde Staten 1993. Drama van Deborah Amelon. Met o.a. Adam Baldwin, Bibi Besch, Paul Hipp, Jessica Lundy en Garry Marshall.

Mark Tullis (Baldwin) en Rachel (Lundy) komen naar hun ouderlijk huis omdat hun vader (Marshall) ernstig ziek is. Ondanks het protest van de moeder (Besch) is Mark, die dokter werd, bereid zijn vader een verlossende inspuiting te geven. Tot grote verbazing van allen verschijnt eensklaps Peter (Hipp), de verloren zoon, die enkele jaren voordien de bruggen achter zich opblies. De terugkeer van Peter lijkt een gunstige invloed te hebben op de toestand van de vader. Poëtische kijk op leven en dood. Euthanasie wordt niet veroordeeld, maar uiteindelijk blijkt dat de levensdrang soms sterker is dan angst voor pijn. Marshall liet even zijn regisseursstoel staan om de rol van de dodelijk zieke vader te spelen, een bewijs dat regisseurs ook wel in staat zijn een menselijk personage neer te zetten. Amelon schreef zelf het scenario en achter de camera stond Eric J. Goldstein.

Short Story Cinema: The Gift

Verenigde Staten 1993. Romantiek van Laura Dern. Met o.a. Mary Steenburgen, Bonnie Bedelia, Amanda Foreman, Peter Horton en Diane Ladd.

Catherine (Steenburgen) zit in een erg diep depressie sinds haar vriend Joe (Horton) haar verlaten heeft. Elk van haar vriendinnen geeft haar raad mee, maar het enige waar ze in slagen is haar nog dieper in de put krijgen. Buiten het feit dat ze zich in de steek gelaten voelt gaat ook nog de eenzaamheid meespelen. Schitterende analyse van het liefdesleven van een rijpere vrouw, aangevuld met een visie op de liefde door enkele andere vrouwen, w.o. de sportieve sauna-vriendin (Bedelia), kunstenares Evey (Derns moeder Ladd) en de vrijgevochten Gabriella (Rossellini). Een prent met een reeks van filmische juweeltjes gespeeld door knappe rasactrices. Het einde is pakkend en ontroerend in zijn eenvoud. Een vrouwenportret zoals het nog maar zelden op film gebracht werd, subliem uitgebeeld door Steenburgen. Emily Tracy baseerde het scenario op een verhaal van zichzelf en Dern. Gevoelige fotografie van James Glennon. Annie Lennox zingt de titelmelodie.

Short Story Cinema: Evening Class

Verenigde Staten 1993. Thriller van Michael Haney. Met o.a. Michael Beach, Mariangela Pino, Will Leskin en Keith MacKechnie.

Martha Hentrey (Pino) heeft zich ingeschreven voor een avondcursus psychologie. Tot haar verbazing daagt er amper een andere leerling op, Rick (Beach), terwijl de leraar het laat afweten. Rick begint met haar complimentjes te maken en wanneer Martha zijn avances afwimpelt slaat hij de deur dicht. Hij begint haar te terroriseren. Een angstwekkend kat en muis-spel dat vlug uit de hand loopt. Het einde is misschien wel voorspelbaar, maar het komt toch aan als een schok. De twee acteurs spelen hun rol met een ongelooflijk realisme. Tim Reilly schreef het scenario en achter de camera werd plaatsgenomen door Greg Gardiner. Ultra Stereo.

Short Story Cinema: Contact

Verenigde Staten 1993. Drama van Jonathan Darby. Met o.a. Elias Koteas, Brad Pitt, J.T. Walsh, Brad Bovee en Ken Lesco.

Tijdens de Golfoorlog raakt verkenner Cox (Pitt) afgescheiden van zijn eenheid. Hij raakt verdwaald in vijandig gebied. Op het moment van hij de Iraakse soldaat Mohannan (Koteas) onder schot heeft komt er gasalarm. Beiden schuilen in een oude barak. Ze bespieden elkaar als wilde beesten uit op een prooi. Ze begrijpen geen woord van elkaars taal, maar tijdens de uren die ze er doorbrengen vermindert de spanning tussen beiden langzaam maar zeker. Het reeds meermaals gebruikte verhaaltje van twee vijanden die vrienden worden wanneer ze elkaar beter leren kennen is hier de aanleiding voor een half uur wurgende claustrofobische spanning. Pitt en Koteas spelen hun rollen vol overtuiging. Erg symbolisch einde. Het scenario van regisseur Darby zou op ware feiten steunen. Poëtische fotografie van Eric J. Goldstein. Dolby Stereo.

Short Story Cinema: 12.01 PM

Verenigde Staten 1993. Fantasy van Jonathan Heap. Met o.a. Kurtwood Smith, Laura Harrington, Jane Alden, Don Amendolia en John Bachelder.

Het universum zit in een tijdlus. Telkens het 13u wordt klikt de klok terug op 12u01. De enige die dit beseft is de simpele bediende Myron Castleman (Smith). Nadat hij hiervan reeds een veertigtal keren getuige was heeft hij eindelijk de moed om een jonge vrouw, Dolores Park (Harrington), die steeds op een bank zit te tekenen, aan te spreken. Hij tracht haar uit te leggen wat er gebeurt, maar eens het uur voorbij begint hij aan nul. Hij zoekt contact met Prof. Rosenbluth (Amendolia) die dit evenement op voorhand aankondigde, maar die niet weet dat het plaatsgrijpt. Spannende fantasie die als inspiratiebron diende voor minstens twee andere, hetzelfde jaar verwezenlijkte films, GROUNDHOG DAY en 12.01. Maar in geen van beide films wordt een zo angstwekkende climax getoond als in deze kortfilm. Stephen Tolkin en Heap baseerden hun scenario op een kort verhaal van Richard A. Lupoff. Voor de fotografie tekende Charlie Lieberman.

Short Story Cinema: Traveler's Rest

Verenigde Staten 1992. Komedie van Craig Belknap. Met o.a. Lois Nettleton, Paul Dooley, Bruce Gray, Kathryn Layng en Priscilla Pointer.

Vanwege een waarschuwing voor storm stopt Joanne Peterson (Nettleton) haar auto voor het motel Traveller`s Rest. Aanvankelijk ge[KA3]irriteerd daar er niets in dit motel blijkt te werken, gaat ze toch sympathie voelen voor de uitbater Andy Milligan (Dooley). Ze komen tot een gesprek en hij nodigt haar uit op een eenvoudige maaltijd in zijn woning. Een jaar geleden verloor Andy zijn vrouw en hij is deze slag nog steeds niet te boven. Dan ontdekt hij dat het juist Joanne's verjaardag is, zodat ze zelf haar geheim nog niet moet prijsgeven. Een aangrijpende dialoog tussen twee personen die op een keerpunt in hun leven staan. Deze nacht zal niets wezenlijks veranderen, maar de invloed op hun verder leven is van groot belang. Knap vertolkt door beide hoofdacteurs. William Wise baseerde het scenario op zijn eigen toneelstuk. Achter de camera stond Steve McMahon.

Short Story Cinema: Ray's Male Heterosexual Dance Hall

Verenigde Staten 1990. Komedie van Bryan Gordon. Met o.a. Boyd Gaines, David Rasche, John Achorn, Tim Choate en Joe D'Angerio.

Van de ene op de andere dag staat Sam (Gaines) op straat. Werkloos! En hij heeft geen enkel contact waarop hij beroep kan doen. Dan introduceert zijn vriend Cal (Rasche) hem in 'Ray's Dance Hall'. Daar zijn ze allemaal de rijke en machtige mannen die al dansend met elkaar zaken bespreken. Er lopen ook mislukkelingen rond en het is belangrijk voor Sam dat hij niet met hen geïdentificeerd wordt, want dan zijn al zijn kansen op een baan verkeken. Krankzinnige satire op de wereld van belangrijke zakenbesprekingen. Het zicht alleen al van al deze dansende mannen die met elkaar praten of druk telefoneren op hoog niveau benadert het surrealisme. Een intelligente afbraak van de yuppie-mythe op de big-band muziek van mensen als Stan Kenton, Glenn Miller, Benny Goodman, Les Brown, Count Basie, enz. Een uiterst origineel scenario van regisseur Gordon. Voor de choreografie tekende Walter Painter. Philip Lathrop stond achter de camera.