Michel Robbe

En vacances

Frankrijk​/​​Canada​/​​België 2001. Komedie van Yves Hanchar. Met o.a. Luc Picard, Luigi Diberti, Didier De Neck, Jeremy Lippmann en Nicolas Scellier.

Le localier

Frankrijk 1990. Misdaad van Christophe Andrei. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Michel Robbe, Nathalie Nell, Gérard Berner en Sandrine Kiberlain.

Twee vroegere kameraden van de school voor de journalistiek van de rue du Louvre hebben tamelijk verschillende carrieres achter de rug: de ene is hoofdredacteur van 'Nouvelles d'Alsace' geworden en de andere presenteert een tvjournaal. Twintig jaar later zijn ze samen bij een mysterieuze politiezaak betrokken: er hangt exclusief nieuws in de lucht! Zeer goede, hoewel enigszins statische spanningsopbouw en vooral een goede en tamelijk objectieve beschrijving van de nieuwswereld. Dat verklaart waarom de personages zo overtuigend overkomen. Verwar de regisseur niet met Yannick Andrei.

Jane

Frankrijk 1990. Komedie van Claudine Guilmain. Met o.a. Maria Pacôme, Pierre Arditi, Catherine Samie, Michel Robbe en Jacques Crépineau.

De wederwaardigheden van een actrice in het boulevardgenre, die zowel een nieuw publiek probeert te veroveren als een nieuwe liefde. Geschreven door Maria Pac[KA4]ome die zichzelf de hoofdrol heeft gegeven (zoals gewoonlijk) waarin zij schaamteloos slecht spel neerzet (zoals gewoonlijk). Meer is er niet over deze produktie te zeggen, behalve dat Arditi er nog het beste van probeert te maken terwijl de aparte ideeën van filmregisseuse Guilmain op het kleine scherm helemaal niet overkomen.

Circulez y'a rien à voir

Frankrijk 1983. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Robbe, Gaëlle Legrand, Michel Blanc, Luis Rego en Dominique Faysse.

Een routineonderzoek brengt een politieman in contact met een aantrekkelijke weduwe die hij met allerlei verzonnen aanleidingen onder zijn permanente toezicht brengt, zonder door te krijgen dat ze betrokken is bij een aantal kunstdiefstallen. De charme van Birkin en Blanc's opvallende gebrek daaraan compenseren een ietwat slordig uitgewerkt scenario en matige grappen. Een tegenvaller na VIENS CHEZ MOI J'HABITE CHEZ UNE COPINE. Scenario van de regisseur en Martin Veyron.

Bête mais discipliné

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jacques Villeret, Kelvine Dumour, Michel Aumont, Catherine Lachens en Céleste Bollack.

Een dienstplichtig marinier moet tijdens zijn weekendverlof een geleerde escorteren, maar verdooft deze en zijn superieur met een nieuw wapen - slaapgas - en gaat toch naar zijn vriendin, die hem bedriegt met een tenniskampioen. Hij gebruikt het gas ook bij de match tegen een rivaal. Zidi neemt niet eens de moeite meer om de uitgewerkte intrige te vertellen, maar offert alles op aan een serie van weinig oorspronkelijk en volledig uitgemolken gags. Villeret heeft kwaliteiten die zeker de hoofdrol verdienen, maar komt in een lichter komediegenre beter tot zijn recht dan in een logge soldatenklucht.

La lumière des Justes

Frankrijk 1978. Oorlogsfilm van Yannick Andréï. Met o.a. Chantal Nobel en Michel Robbe.

Bewerking van de roman van Henri Troyat die verhaalt over de avonturen van een jonge officier in het Russisch keizerlijke leger dat in 1814 samen met de geallieerde troepen Parijs bezette. Na zijn vrij onopgemerkte en weinig opmerkelijke debuut op het witte doek, is deze maker een grote leverancier aan de tv geworden. Hij borduurt voort op een stramien dat hij overdreven uitrekt, wat leidt tot een tamelijk statische feuilleton, hoewel de reconstructie van die tijd redelijk goed is.