Sergio Amidei

Storie di ordinaria follia

Italië​/​​Frankrijk 1981. Drama van Marco Ferreri. Met o.a. Tanya Lopert, Ornella Muti en Ben Gazzara.

La più bella serata della mia vita

Italië​/​​Frankrijk 1972. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Michel Simon, Pierre Brasseur, Charles Vanel en Claude Dauphin.

Welgemoed zoeft parvenu Alfredo Rossi (Sordi) in zijn blitse Maserati met een pak zwart geld richting Genève wanneer een in zwart leder gehulde motorrijdster (Janet Agren) lonkt. Zelfverzekerd achtervolgt Alfredo haar, krijgt autopech in de bergen en onderdak in een kasteel. Daar participeert hij in een zonderling avondlijk rollenspel met vier exquis dinerende magistraten in ruste. De blonde motorpoes blijkt dienstmeisje Simonetta. Schuld, boete, Scola-esprit: in dit gastronomisch-vinologisch uitgelezen semi-Kammerspiel jongleren Sordi en vier Franse acteerveteranen met trancheermesscherpe dialogen. Prachtig. Naar Friedrich Dürrenmatts Die Panne (1956). Pierre Brasseur verscheidde in de opnameslotfase.

Era notte a Roma

Italië​/​​Frankrijk 1960. Oorlogsfilm van Roberto Rossellini. Met o.a. Leo Genn, Peter Baldwin, Sergey Bondarchuk, Giovanna Ralli en Renato Salvatori.

Drie ontsnapte soldaten uit verschillende legers - een Brit (Genn), een Amerikaan (Baldwin) en een Rus (Bondarchuk) - vinden tijdens WO II in Rome onderdak bij een vrouw (Ralli) die via de zwarte markt wat inkomsten heeft. Ondertussen rukken de Geallieerden op. Een soort didactische remake van Rosselini's Roma, città aperta (1945), waarbij de personages, overigens gespeeld door goede acteurs, ieder een politiek standpunt vertegenwoordigen. Technisch interessant doordat scènes in één vaste camera-instelling zijn opgenomen, met een door de regisseur zelf ontwikkelde Pancinor-zoomlens.

General Della Rovere

Italië 1959. Oorlogsfilm van Roberto Rossellini. Met o.a. Hannes Messemer, Giovanna Ralli, Sandra Milo en Vittorio De Sica.

Genua, 1943. Grimaldi speelt een oplichter die zich voordoet als kolonel in het Italiaanse leger zodat hij in staat is de familie van Nazi krijgsgevangenen geld af te troggelen. Als hij betrapt wordt door de Gestapo moet hij zich om het er levend vanaf te brengen voordoen als General Della Rovera, een verzetsleider die net om het leven gebracht is door de Nazi's. Zodat hij uit kan vissen wat de identiteit is van een andere gezochte verzetsleider.

Le signorine dello 04

Italië 1955. Drama van Gianni Franciolini. Met o.a. Antonella Lualdi, Giovanna Ralli, Franca Valeri en Marisa Merlini.

Een sentimentele en bij tijd en wijle ironische film over een paar werknemers bij de telefoondienst die in vertrouwen met elkaar praten over de problemen van het dagelijkse leven.

Angst

Duitsland​/​​Italië 1954. Drama van Roberto Rossellini. Met o.a. Mathias Wieman, Ingrid Bergman, Renate Mannhardt, Kurt Kreuger en Elise Aulinger.

Franz Graf Treuberg, Sergio Amidi en Rossellini bewerkten Stefan Zweigs novelle Angst over een vrouw, die haar echtgenoot bedriegt en dan gechanteerd wordt door een vrouw, die haar geheim dreigt te onthullen aan haar man. Ze slaat uit het lood en raakt volledig ontmoedigd en wordt bijna tot zelfmoord gedreven, maar ter elfder ure wordt ze ervan weerhouden door haar echtgenoot, die echter zelf achter het complot zat. Wordt beschouwd als een dieptepunt in de carrière van Rossellini en Bergman. De fotografie werd verzorgd door Carlo Carlini en Heinz Schnackertz.

Stromboli, terra di Dio

Italië 1949. Drama van Roberto Rossellini. Met o.a. Ingrid Bergman, Mario Vitale, Renzo Cesana, Mario Sponzo en Mario Vitale.

Politiek vluchtelinge Karin (Bergman) merkt na haar huwelijk met visser Antonio, ook vluchteling, dat het eiland Stromboli niet het paradijs is waar ze van droomde, maar een naargeestige, kale rots waar voortdurend de dreiging van een vulkaanuitbarsting voelbaar is. Karin probeert er het beste van te maken, maar de lokale bevolking accepteert haar nauwelijks. Ze voelt zich nog meer een vluchteling dan ooit tevoren. Stromboli, Terra di Dio is de geschiedenis ingegaan als het beginpunt van de scandaleuze relatie tussen regisseur en hoofdrolspeelster. Zij en Rossellini, de man van het neorealisme, maakten zeven weinig succesvolle films, voordat hun huwelijk en samenwerking in 1958 eindigde.

Domenica d'Agosto

Italië 1949. Komedie van Luciano Emmer. Met o.a. Massimo Serato, Anna Baldini, Franco Interlenghi, Marcello Mastroianni en Evi Lissiak.

Tijdens een zomerse zondag trekt de bevolking van Rome naar het strand van Ostia, maar zij nemen ook hun problemen of conflicten mee. In de verlaten stad denkt inbreker zijn slag te kunnen slaan, maar wordt gearresteerd. Vriendelijk ironisch verhaal naar voorbeeld van klassieker MENSCHEN AM SONNTAG blijft in neo-realistische traditie door gebruik van (toen) onbekende acteurs. Het genre vakantie-perikelen zou tien jaar later herleven als stervehikel. Het scenario is van regisseur Emmer, Sergio Amidei, Franco Brusati, Cesare Zavattini en Giulio Macchi. Het camerawerk is van Domenico Scala, Leonida Barboni en Ubaldo Marelli.

Sotto il sole di Roma

Italië 1948. Renato Castellani. Met o.a. Francesco Golisano, Liliana Mancini, Oscar Blando en Alberto Sordi.

In de naoorlogse sociale chaos komt een Romeinse jongen van gewoon kattekwaad tot zwarte handel en bijna beroepscriminaliteit, tot de dood van zijn ouders en de liefde van een buurmeisje hem tot inkeer brengen. Deze neo-realistische film is inmiddels gedateerd door de overmaat aan dramatische gebeurtenissen die de geloofwaardigheid ondermijnen, en vooral de op uiterlijke vorm gerichte regie geeft de optimistische strekking weinig overtuigingskracht mee.

Paisà

Italië 1946. Oorlogsfilm van Roberto Rossellini. Met o.a. Carmela Sazio, Robert Van Loon, Gar Moore, William Tubbs en Dots Johnson.

De gevolgen van de geallieerde, Amerikaanse invasie en opmars in Italië tijdens WO II wordt in zes episodes op zes verschillende plaatsen van Sicilië tot aan de Po-vlakte getoond. De neo-realistische aanpak doet de zorgvuldige vormgeving en gedetailleerde karaktertekening bijna over het hoofd zien, waarmee Rossellini zich meer dan alleen ooggetuige betoont, zonder zijn visie aan de stof op te dringen. De Romeinse episode waarin een dronken G.I. de nacht bij een prostituee doorbrengt, aanvankelijk zonder in haar het meisje te herkennen dat hij bij de bevrijding heeft ontmoet, en andersom, is een meesterstukje van observatie en vertelt meer van de naoorlogse ontreddering dan complete of pamflettistische films.

Roma, città aperta

Italië 1945. Drama van Roberto Rossellini. Met o.a. Anna Magnani, Aldo Fabrizi, Marcello Pagliero, Vito Annicchiaro en Maria Michi.

Verzetsstrijder Giorgi Manfredi met de deknaam Luigi Ferrari (Pagliero) wordt door de Gestapo gezocht en vlucht uit zijn Romeinse woning naar een onderduikadres in de voorstad, maar wordt door zijn vriendin Marina Mari (Michi) verraden, die door de Duitsers gemanipuleerd wordt. Pina (Magnani), de verloofde van zijn vriend Francesco (Grandjacquet) en de priester Don Pietro Pellegrini (Fabrizi) proberen hem te redden, maar hij wordt toch gearresteerd. Deze klassieke film van het neorealisme werd opgenomen in de straten en tussen het puin van het nog maar net bevrijde Rome en heeft met de jaren niets van zijn oorspronkelijke werking verloren, evenmin als het opmerkelijke spel van Magnani. De opnames werden gedeeltelijk gedraaid onder de neus van de niets vermoedende bezetter. Kreeg in Cannes op het eerste festival met acht andere films de Grote Prijs. Het scenario is van Sergio Amidei, Federico Fellini en regisseur Rossellini, die met Amidei en Alberto Consiglio het verhaal bedacht. Het camerawerk is van Ubaldo Arata. Mono. Ook bekend als ROME, OPEN CITY.