Myriem Roussel

Maître Da Costa : Meurtre sur rendez-vous

Frankrijk​/​​Duitsland 1996. Thriller van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Eleonore Weisgerber, Barbara Rudnik, Pierre Malet en Michel Creton.

Maître Da Costa : Le doigt de Dieu

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Misdaad van Bob Swaim. Met o.a. Roger Hanin, Christoph Waltz, Constance Engelbrecht, Myriem Roussel en Xavier Maly.

Au Petit Marguery

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

75 centilitres de prière

Frankrijk 1995. Drama van Jacques Maillot. Met o.a. Laure Mana, Philippe Macaigne, Eric Bonatto, Olivier Py en Alain Beigel.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Jules

Frankrijk 1993. Komedie van Christian Palligiano. Met o.a. Robin Renucci, Jacques Bonnaffé, Anne Alvaro, Marie-Cathérine Conti en Myriem Roussel.

Jules (Renucci) is een 38-jarige kerel die er maar niet in slaagt volwassen te worden. Zijn kamer is zijn droomwereld waar hij beelden, muziek en geschriften vanuit de hele wereld waarneemt. Ook al heeft hij contact met een aantal welwillende vrienden, toch is hij verschrikkelijk vereenzaamd. Op een dag ziet hij thuis een zelfopgenomen film waarop zijn grote liefde Juliette (Conti) paradeert. Juliette is zijn onvoltooide liefde. Haar beeld brengt zijn geordende wereldje in de war. Hij wil haar terugvinden. Vreemde tragi-komedie die zich afspeelt op de grens tussen droom en werkelijkheid. De hoofdpersonage is echter niet geïnteresseerd in de realiteit; hij creëert zijn eigen wereld, met zijn eigen wetten en waarheden. Palligiano schreef zelf het complexe, maar zeer rijke scenario waarin het kind dat zich in elke volwassene bevindt, zijn vrije loop mag gaan. Sobere fotografie van Carlo Varini.

Dark At Noon

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Portugal 1992. Komedie van Raoul Ruiz. Met o.a. John Hurt, Lorraine Evanoff, Didier Bourdon, David Warner en Myriem Roussel.

Kort na afloop van WO I gaat de jonge arts Bourdon uit Parijs naar een verloren gat in Portugal, waar zijn vader het familiefortuin verbrast zou hebben. Hier staat hij voor een mysterie: de bewonders van het dorp leven `s nachts en slapen overdag, vereren honden en worden geterroriseerd door vreemde verschijnselen. Hier ontmoet hij ook een bizarre markies die zichzelf de schepper van het dorp noemt. Een verrassende mengeling van po[KA3]ezie en humor, zoals dit alleen mogelijk is in het eigenzinnige universum van Ruiz, die ook zelf het scenario schreef. Hurt is subliem als in zijn dubbelrol (als de boosaardige markies en als de excentrieke verloofde van diens nicht). De fotografie van Ramon Suarez werd bekroond op het Festival van Sitges in 1992, evenals de muziek van Jorge Arriagada.

Tote leben nicht allein

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1989. Thriller van Nina Grosse. Met o.a. Myriem Roussel, Peter Sattmann, Anna Bonaiuto, Klaus J. Behrendt en Adolf Spalinger.

Na een vliegtuigongeluk laat Sattmann zijn vrouw Roussel doorgaan voor haar rijke nicht, die om het leven kwam. De zieke vader van de dode, die bij de ramp zijn geheugen verloor, merkt het verschil niet. Zo kan het echtpaar genieten van het geld van de nicht. Roussel komt hierdoor in een ander milieu terecht, begint ervan te houden en kan het verleden van haar nicht niet meer ontvluchten. Vergezochte thriller die nogal wat lichtgelovigheid vereist. De roman van Pierre Boileau en Thomas Narcejac Wenn ein Tote mit zwei Männern lebt is veel mysterieuzer en barst van de onderhuidse spanningen, wat in het scenario van Grosse, Peter Kramm en Oliver Schütte, volledig verloren is gegaan. Aan de camera stond Hans- Günther Bücking.

Die Venusfalle

Duitsland 1988. Drama van Robert van Ackeren. Met o.a. Miryem Roussel, Horst-Gúnther Marx, Sonja Kirchberger, Hanns Zischler en Rolf Zacher.

De erotische verwikkelingen van de hoofdrolspelers zijn wederom het thema van deze film van Van Ackeren (zie DIE FLAMBIERTEN FRAU). Een man tussen twee vrouwen: Max houdt van de mooie Coco en de zinnelijke Marie (Roussel uit Godards JE VOUS SALUE, MARIE). De storende factor bij de seksuele avonturen van Max is Marie's jaloerse echtgenoot. Het scenario is van regisseur van Ackeren en Catharina Zwerenz. Het camerawerk is van Jürgen Jürges.

Carte de presse

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Michel Favart. Met o.a. Marc Chapiteau, Myriem Roussel, Anne Fontaine, Nicolas Silberg en Pascale Roberts.

Deze film bestaat uit vier episoden over de komische en dramatische belevenissen van een stel journalisten die zich opwerpen als amateur-detectives. Ze blijken echter professioneel genoeg om een moord op te lossen, een zeer gecompliceerde spionage-affaire te ontraadselen, een bende afpersers op te rollen etcetera. Kortom, wie avontuur wil, wordt op zijn wenken bediend. Het doet een beetje denken aan Kuifje, maar de scenario- en dialogenschrijver Besson weet handig een verhaaltje in elkaar te zetten. De journalisten zijn sympathiek en vooral de toon van de film is goed: niet somber maar ironisch en brutaal.

La Monaca di Monza

Italië 1987. Drama van Luciano Odorisio. Met o.a. Myriem Roussel, Alessandro Gassman, Renato De Carmine, Alina De Simone en Augusto Zucchi.

Een slechte edelman, Osio, woont tegenover Virginia, een jonge non. Ze worden verliefd op elkaar en hij bezoekt Virginia's cel waar zij de liefde bedrijven. Het schandaal bereikt het bisdom terwijl Osio een aantal misdaden begaat om de schuld van de non te verbergen. Virginia wordt gearresteerd terwijl Osio vlucht en later wordt gedood door fortuinzoekers. Het camerawerk is imponerend en de nogal zwakke acteerprestaties worden gecompenseerd door de erotische scènes.

The Devils of Monza

Italië 1986. Erotiek van Luciano Odorisio. Met o.a. Myriem Roussel, Alessandro Gassman, Renato de Carmine en Alina de Simone.

Artistiekerige seksploitatiedraak over de inmiddels wel bekende abdis van Monza. Een duivelse priester manipuleert Roussel als de prille abdis en haar (toekomstige) minnaar, gevolgd door enige letterlijke en figuurlijke SALO-achtige toestanden.

Tristesse et beauté

Frankrijk 1985. Drama van Joy Fleury. Met o.a. Charlotte Rampling, Andrzej Zulawski, Myriem Roussel, Béatrice Agenin en Jean-Claude Adelin.

Met het situeren van de subtiele en briljante roman van de Japanse schrijver Yasunari Kawabata in Frankrijk heeft de regisseuse een kardinale fout begaan. Uit de mond van weinig geloofwaardige - want slecht geregisseerde - acteurs, klinken de verplichte, wat al te literaire dialogen nergens naar. Deze chaotische film, vol stilistische en volledig overbodige kunstgrepen, gaat dan ook ten onder in melodrama van de ergste soort: dit is niet meer Kawabata, maar d'Annunzio! Ambitie is prima zolang het resultaat maar geen algehele mislukking is.

Bleu comme l'enfer

Frankrijk 1985. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Lambert Wilson, Tchéky Karyo, Myriam Roussel, Agnès Soral en Benoît Régent.

Gauwdief Wilson houdt zich in leven met het stelen van auto's en het overvallen van pompstations. Hij maakt kennis met Roussell, de vrouw van politieman Karyo, wier huwelijk op de klippen gelopen is. Samen proberen zij naar het Zuiden te ontkomen. Karyo, vervuld van blinde haat en aan de drank geraakt, zit hen op de hielen met de bedoeling ze om te leggen. De film is een bewerking van de thriller van Philippe Djian, die ook 37°2, LE MATIN schreef. Efficiënt en krachtig gefilmd met veel tempo. De regie is sober en precies. Het camerawerk van Dominique Brenguier is goed, maar de muziek is afschuwelijk. De rollen zijn sterk en boeiend. Evenals zijn collega's Granier- Deferre, Deray en De Broca is Yves Boisset een zeer veranderlijk cineast, een op de twee van zijn films zijn goed. Deze doet niet onder voor het Amerikaanse genre-werk. Het scenario werd geschreven door Jean Herman, Sandra Majerowicz en regisseur Boisset.

Je vous salue Marie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Myriam Roussel, Thierry Rode, Philippe Lacôste, Manon Andersen en Juliette Binoche.

Deze vrije bewerking van de Maria-boodschap speelt in het heden. Maria is de dochter van een garagehouder. Deze omzetting zal door de een als boeiend worden ervaren en door de ander als schokkend, maar dat is nog geen reden voor bespottelijke en kleingeestige intolerantie. Godard heeft weliswaar de regels van de traditionele vertelwijze geschonden in zijn zowel betwistbare als betwiste poging tot spiritualisme, maar zijn film heeft zijn plaats zeker verdiend. Scenario van regisseur Godard en Anne- Marie Miéville. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud en Jacques Firmann.

Prénom Carmen

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Maruschka Detmers, Jacques Bonaffe, Myriem Roussel, Christophe Odent en Jean-Luc Godard.

Een jonge politieman wordt door een terroriste verleid tot medeplichtigheid aan kidnapping. De misdaad wordt gemaskeerd door zogenaamde filmopnamen onder leiding van de gestoorde oom van het meisje (regisseur Jean-Luc Godard zelf). Deze voor Godard ongewoon toegankelijke film, in Venetië bekroond met de Gouden Leeuw, heeft treffende en soms verrassende momenten, naast banale humor, al voegt het niets nieuws toe aan het verwante maar vitalere Bande à part van twintig jaar tevoren. De experimenten met het geluid komen neer op een opzettelijk primitieve mixage en leiden vooral tot onverstaanbaarheid van de dialoog (waar men overigens weinig aan lijkt te missen). Debuut van de Nederlandse actrice Maruschka Detmers, die stante pede Isabelle Adjani verving. Het zou uiteindelijk nog tot 2015 duren voordat ze in een Nederlandse film te zien zou zijn, in Ventoux.

De Non Van Monza

Italië 1969. Drama van Eriprando Visconti. Met o.a. Renato de Carmine, Myriem Roussel en Anne Heywood.

Een jonge politieman wordt door een terroriste verleid tot medeplichtigheid aan kidnapping. De misdaad wordt gemaskeerd door zogenaamde filmopnamen onder leiding van de gestoorde oom van het meisje (regisseur Jean-Luc Godard zelf). Deze voor Godard ongewoon toegankelijke film, in Venetië bekroond met de Gouden Leeuw, heeft treffende en soms verrassende momenten, naast banale humor, al voegt het niets nieuws toe aan het verwante maar vitalere Bande à part van twintig jaar tevoren. De experimenten met het geluid komen neer op een opzettelijk primitieve mixage en leiden vooral tot onverstaanbaarheid van de dialoog (waar men overigens weinig aan lijkt te missen). Debuut van de Nederlandse actrice Maruschka Detmers, die stante pede Isabelle Adjani verving. Het zou uiteindelijk nog tot 2015 duren voordat ze in een Nederlandse film te zien zou zijn, in Ventoux.