Bernard Dumont

Ligne 208

Frankrijk 2001. Drama van Bernard Dumont. Met o.a. Patrick Dell'Isola, Nozha Khouadra, Pierre Martot, Nicolas Duvauchelle en Serge Riaboukine.

Les cinq dernières minutes : Meurtre à ciel ouvert

Frankrijk 1993. Misdaad van Bernard Dumont. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Cathérine Aymerie, Cathérine Bidaud en François Dyrek.

Er heerst een explosieve stemming in een zuidelijk mijnstadje. De belangen van milieu-activisten en mijnwerkers zijn tegengesteld. De activisten verwijten de mijndirectie dat ze het milieu onherstelbare schade toebrengen, maar de arbeiders zijn bang zonder werk te raken. Op een avond wordt een aanslag gepleegd op de mijn, Aymerie roept de hulp in van commissaris Santini, omdat ze bang is dat haar man Rizoud de schuld krijgt. De politieman is amper gearriveerd of Rizoud's lichaam wordt in de mijn gevonden. Goed gemaakte policier, die van het begin tot het einde boeit en die bovendien een interessant onderwerp heeft. Het scenario is van Muriel Arnault en Laurence Fructus, van dialogen voorzien door Patrick Pesnot. Het geeft de gespannen sfeer goed weer. Het camerawerk is van Serge Palatsi en is knap gedaan. Aflevering nummer 73 van totaal 81. Mono.

Le passage du Nord-Ouest

Canada​/​​Frankrijk 1992. Drama van Bernard Dumont. Met o.a. Pierre Malet, Guy Thauvette, Khanh Hua, Muriel Sabourin en Paul Robert Rivest.

De jonge Franse etno-musicoloog Fabien (Malet) trekt naar het noorden van Canada om er de traditionele gezangen van de Kattajjak-eskimo`s op te nemen. Hij raakt vast in een afgelegen dorpje in de Hudson-baai waar eskimo`s, blanken en indianen op gespannen voet met elkaar samenleven. Jimmy (Thauvette), een jonge Cree-indiaan stelt hem voor om samen de reis naar het hoge noorden te voet af te leggen. Een trage psychologische avonturenfilm die zich afspeelt tegen de achtergrond van een van de meest barre streken van de westerse wereld, de Canadese toendra. De mensen zijn ruw en allesbehalve gastvrij en beschouwen elke vreemdeling als een gevaarlijke indringer. De twee hoofdrolspelers leveren goed werk, maar op de duur gaat hun tocht in de sneeuw toch wel vervelen. Pierre-Jean Maintigneux, Dumont en Michelle Allen baseerden hun scenario op een verhaal van Dumont en Victor Lluch. Mooie fotografie van Hugues De Haeck.

Mamie by night: Marathon Girl

Frankrijk 1991. Komedie van Bernard Dumont. Met o.a. Odette Laure, Céline Carrié, Henri Garcin, Roger Carel en Frédéric Deban.

Eerste deel van de serie [KL]Mamie by night[KLE]. Op vijfenzestigjarige leeftijd wordt Louise Chabert (Laure) weduwe. Zij besluit haar leven te vergemakkelijken door haar Parijse appartementen te verkopen, die in de rosse buurt van Pigalle liggen. Wanneer ze zich daar voor het eerst vertoont heeft ze een met lood verzwaarde wandelstok, een setje traangasbommen en een aantal andere verdedigingswapens bij zich. Aangezien de film een ontluisterende en karikaturale komedie is, heeft zij ze niet nodig, hoewel ze ontdekt dat haar appartementen gekraakt zijn door een paar prostitu[KA1]ees. De film is niet altijd even vermakelijk (drie co-scenarioschrijvers, waaronder Jean Larriage) maar uiteindelijk is het geheel toch wel aardig dankzij de grappige personages, de reconstructie van een nogal legendarisch en mythisch en in ieder geval zeer fantasievol opgezet Pigalle (het echte Pigalle is anders!) en de ruwe gags. 'Als dat maar goed gaat!' om het maar eens met de woorden van een zekere Laetitia Ramolino te zeggen.

Julien Fontanes, magistrat : Le couteau sous la gorge

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Dumont. Met o.a. Jacques Morel, Bernard Le Coq, Jean-François Garreaud, André Falcon en Gilles Segal.

Een rechter regelt naar aanleiding van nogal dom politie- optreden een diepgaand onderzoek naar een commissaris, die in afwachting van de uitspraak aan onbeduidende administratieve taken wordt gezet. Dan ontsnapt een gevaarlijke gangster, en van hem hangt van alles af, onder meer verschillende ontdekkingen die een andere rechter zal doen. Het talent waarmee Jean Cosmos in hoog tempo scenario's aflevert, is niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig beschikt de regisseur over vakmanschap en ritmegevoel en lukt het hem zijn personages psychologische diepgang te geven. Tamelijk