Sheila McLaughlin: regie en cast.
Er zijn 4 films gevonden.

The Big Blue

1988 | Drama

Verenigde Staten​/​​Duitsland 1988. Drama van Andrew Horn. Met o.a. David Brisbin, Taunie Vrenon, Sheila McLaughlin, Jim Neu en Bill Rice.

Privé-detective Jack Kidd wordt door Myrna Monroe ingehuurd om haar overspelige man Harry te schaduwen en hem te betrappen, zodat zij bij de echtscheiding er een flink slaatje uit kan slaan. Jack ontdekt dat Harry zich inlaat met een zekere Max, een gangster die in de drugshandel zit en zijn liefje Carmen aan grote gevaren blootstelt als hij haar gebruikt voor koeriersdiensten. Jack valt voor Carmen.

She Must Be Seeing Things

1987 | Drama

Verenigde Staten 1987. Drama van Sheila McLaughlin. Met o.a. Sheila Dabney en Lois Weaver.

Dabney speelt een filmmaakster Jo die bezig is met een film over een zeventiende-eeuwse vrouw die zich verzette tegen de strenge zeden van die tijd. Weaver is haar vriendin Agatha die in Jo's dagboek leest over haar vroege omgang met mannen. Ze wordt jaloers en verdenkt haar vriendin ervan ook nu een minnaar te hebben. Een onbekommerde blik op een lesbische relatie in deze tweede film van McLaughlin, die eerder COMMITTED maakte.

Verführung: Die grausame Frau

1986 | Experimenteel, Drama, Erotiek

Duitsland 1986. Experimenteel van Elfi Mikesch en Monika Treut. Met o.a. Mechthild Grossmann, Udo Kier, Sheila McLaughlin, Carola Regnier en Georgette Dee.

Met bizarre beelden weten de regisseuses Mikesch en Treut hun publiek te verwarren. De sado-masochistische spelletjes van tiranne Wanda vormen het centrum van de film. Daarbij blijft de film niet aan de oppervlakte, maar stimuleert de toeschouwer op zoek te gaan naar eigen wensen en fantasieën. Merkwaardige perspektieven en het kleurenspel versterken de effekten.

Committed

1984 | Drama

Verenigde Staten 1984. Drama van Sheila McLaughlin en Lynne Tillman. Met o.a. Sheila McLaughlin, Victoria Boothby en Lee Breuer.

Een afschuwelijk pretentieuze, lelijke, dramatische reconstructie van het leven van Hollywood-ster Frances Farmer en haar sombere ondergang in een psychiatrische inrichting. De makers van deze feministische versie op de zaak beweren dat hun film waarheidsgetrouwer is dan FRANCES met Jessica Lange, wat alleen maar bewijst dat waarheidsgetrouwer niet noodzakelijk beter, boeiender of functioneler betekent. Een film om absoluut te mijden.