Alan Alda

Horace and Pete

Verenigde Staten 2016. Komedie van Louis C.K.. Met o.a. Louis C.K., Steve Buscemi, Edie Falco, Steven Wright en Alan Alda.

Bridge of Spies

Verenigde Staten​/​​India​/​​Duitsland 2015. Drama van Steven Spielberg. Met o.a. Tom Hanks, Mark Rylance, Alan Alda, Amy Ryan en Scott Shepherd.

Na Lincoln (2012) komt Spielberg opnieuw met een verrassend ingetogen geschiedenisles, die het meer van sfeer, beelden en acteerwerk moet hebben dan spanning of spektakel. Ditmaal over Amerikaanse advocaat James Donovan (Hanks), die in de Koude Oorlog een opgepakte KGB-spion verdedigt, tot ergernis van veel landgenoten - parallellen met de geschiedenis (Guantanamo Bay) liggen voor de hand. Na een ijzersterke eerste helft vertrekt Donovan naar Berlijn om met de Russen te onderhandelen en zakt de film iets in. Het script van Matt Charman werd bewerkt door Joel en Ethan Coen met wat typisch Coeneske humor als gevolg.

The Longest Ride

Verenigde Staten 2015. Romantisch drama van George Tillman jr. Met o.a. Scott Eastwood, Britt Robertson, Alan Alda en Melissa Benoist.

Tiende bewerking al van een boek van Nicholas Sparks (The Notebook, Dear John) ontwikkelt zich langs bekende lijnen: goeiige mensen krijgen levenshobbels te verwerken, maar liefde overwint. Na een ongeluk in de rodeo ontmoet Luke studente Sophia (Robertson). Zij houdt zich bezig met kunst, hij wil terug op de rug van een stier. Gaat dat wel samen? Hun ontluikende liefde wordt gespiegeld in de romantische levenservaringen van een oudere man (Alda). Zoet melodrama met lieve acteurs. Eastwood is als Luke net zo'n ouderwets hoffelijke cowboy als zijn vader, acteur-regisseur Clint.

Wanderlust

Verenigde Staten 2012. Komedie van David Wain. Met o.a. Paul Rudd, Jennifer Aniston, Justin Theroux, Alan Alda en Malin Akerman.

Amerika's lieveling Jennifer Aniston is voor haar acteerbereik perfect gecast als een stadse zeurkous, gestrand met partner (Paul Rudd) bij zijn onmogelijke broer in Atlanta vanwege economische tegenspoed in New York. Een nabijgelegen commune biedt soelaas met een niet aflatende reeks hippieplatitudes, voortschrijdende inzichten en variaties op linzensoep. De meeste grapjes zijn prima te verteren, en soms zelfs gevat dankzij de medewerking van prettige acteurs in de marge (onder wie Alan Alda). Helaas kon regisseur/scenarist Wain het niet laten om het niemendalletje te verpesten met een obligaat verhaaltje rond een gehaaide projectontwikkelaar.

Tower Heist

Verenigde Staten 2011. Actiefilm van Brett Ratner. Met o.a. Eddie Murphy, Ben Stiller, Casey Affleck, Matthew Broderick en Téa Leoni.

Geen pratende dieren, luidruchtige kleuters, dubbelrollen, fat suits of diarreegrappen in deze Eddie Murphy-film, dat is vast meegenomen. Bovendien wordt de acteur, die voor deze film al twee decennia in een creatief dal zat, in deze actiekomedie omgeven door een heel capabele cast. Het mocht niet baten: Tower Heist is een slap aftreksel van de Ocean's-films, redelijk amusant dankzij de acteurs, maar voorspelbaar en ongeïnspireerd in beeld gebracht. Bovendien mocht Murphy niet lekker vuilbekken in de familiefilm, met frustrerend halfslachtige grappen als gevolg.

Nothing But the Truth

Verenigde Staten 2008. Misdaad van Rod Lurie. Met o.a. Kate Beckinsale, Matt Dillon, Angela Bassett, Alan Alda en Vera Farmiga.

Journaliste Rachel Armstrong (Beckinsale) schrijft een verhaal waarin de identiteit van een CIA-agente (Farmiga) wordt geopenbaard. Wanneer ze vervolgens niet een geheime bron wil prijsgeven komt ze in de gevangenis terecht. Intelligent geschreven thriller met een prima cast staat stil bij het belang van de vrijheid van de pers versus nationale veiligheid. Geïnspireerd door ware gebeurtenissen rond een CIA-agent en een gedetineerde journalist in het tijdperk van Bush en vicepresident Cheney. Schrijver-regisseur Lurie maakte eerder de ook al ambitieuze thriller The Contender.

Resurrecting the Champ

Verenigde Staten 2007. Sportfilm van Rod Lurie. Met o.a. Samuel L. Jackson, Josh Hartnett, Kathryn Morris, Alan Alda en Dakota Goyo.

Ook Samuel L. Jackson zit er wel eens naast. Zoals in dit vod waarin een gretige journalist (Hartnett) een dakloze (Jackson) tegen het lijf loopt die verhaalt over diens vergeten maar o zo glansrijke bokscarrière. Het feit dat Jackson praat met een irritant piepstemmetje valt nog met de mantel der liefde te bedekken, maar de suggestieve vader-zoonbrij tussen de twee mist iedere fundering in script of wederzijdse chemie. Tot overmaat van ramp is Hartnetts klankbord een obligaat sneu zoontje. De janboel is gebaseerd op minder sentimentele feiten.

The Aviator

Verenigde Staten​/​​Duitsland 2004. Biografie van Martin Scorsese. Met o.a. Leonardo DiCaprio, Cate Blanchett, Kate Beckinsale, John C. Reilly en Alec Baldwin.

Maar liefst elf Oscarnominaties ontving dit biografische epos over filmproducent en vliegenier Howard Hughes, maar in de belangrijkste categorieën werd niets verzilverd. The Aviator is dan ook net geen meesterwerk - daarvoor loopt de vertelling hier en daar wat te stroef. Wat niet wegneemt dat Scorseses meesterhand veelvuldig zichtbaar is, in de decors en kostuums, de verbluffende actie en vlekkeloze jazzsoundtrack. DiCaprio is op zijn best als de ziekelijk ambitieuze Hughes en Blanchett en Beckinsale overtuigen als respectievelijk Katharine Hepburn en Ava Gardner, met wie hij relaties had.

The Killing Yard

Verenigde Staten 2001. Euzhan Palcy. Met o.a. Robert B. Kennedy, Arthur Holden, Rose McGowan, Morris Chestnut en Alan Alda.

Maar liefst elf Oscarnominaties ontving dit biografische epos over filmproducent en vliegenier Howard Hughes, maar in de belangrijkste categorieën werd niets verzilverd. The Aviator is dan ook net geen meesterwerk - daarvoor loopt de vertelling hier en daar wat te stroef. Wat niet wegneemt dat Scorseses meesterhand veelvuldig zichtbaar is, in de decors en kostuums, de verbluffende actie en vlekkeloze jazzsoundtrack. DiCaprio is op zijn best als de ziekelijk ambitieuze Hughes en Blanchett en Beckinsale overtuigen als respectievelijk Katharine Hepburn en Ava Gardner, met wie hij relaties had.

Club Land

Verenigde Staten 2001. Drama van Saul Rubinek. Met o.a. Alan Alda, Steven Weber, Brad Garrett, Jenna Byrne en Jenna Hoffman.

Veelzijdige karakterspeler Rubinek, bekend van bijrollen in uitstekend geschreven tv-series als Frasier en Once and Again, zat voor zijn tweede regie opgescheept met de geringe scenario- en acteertalenten van houten klaas Weber als rokkenjagende impresario in spe. Laatstgenoemde wordt geheel overklast door Alda, die zich uitleeft in de smulrol van de vileine pa. Naar de charme van Broadway Danny Rose zoekt men hier vergeefs, ondanks leuke bijrolletjes en de geslaagde sfeerschets van het New Yorkse nachtclubleven in de jaren vijftig.

What Women Want

Verenigde Staten 2000. Romantische komedie van Nancy Meyers. Met o.a. Mel Gibson, Helen Hunt, Marisa Tomei, Lauren Holly en Alan Alda.

Tja, wat willen vrouwen eigenlijk? Sigmund Freud kon er maar niet achter komen, maar de hoekige macho Nick Marshall (Gibson) begint er iets meer van te begrijpen nadat hij door een bizar ongeluk de gave heeft ontwikkeld de gedachten van vrouwen te horen. Dat talent gebruikt hij aanvankelijk om zijn concurrent (Hunt) dwars te zitten, terwijl hij in de weer gaat met lipstick, ondergoed en epileersessies (lachen!). Regisseur Meyers (The Parent Trap) melkt de grap maximaal uit maar omzeilt de sluimerende meligheid met een Cary Grant-achtige warme jovialiteit waarmee Gibson, toch tamelijk onverwacht, prima uit de voeten kan.

The West Wing

Verenigde Staten 1999. Televisieserie van Aaron Sorkin. Met o.a. Martin Sheen, Allison Janney, John Spencer, Bradley Whitford en Janel Moloney.

Scenarist Aaron Sorkin (A Few Good Men, The Social Network) had na het schrijven van politiek drama The American President de smaak te pakken: zijn zeven seizoenen beslaande serie The West Wing speelt zich geheel af in het Witte Huis, waar we de staf volgen van fictieve democratische president Josiah Bartlet. De ingrediënten: complexe politieke plots, razendsnelle, spitse dialogen, een waslijst aan memorabele personages, en wat schepjes soap, sentiment en moralisme. Sorkin werd geadviseerd door oud-stafleden van Bill Clinton. Bartlet (prachtrol van Martin Sheen) groeide uit tot een icoon – de gedroomde (democratische) Amerikaanse president.

The Object of My Affection

Verenigde Staten 1998. Romantische komedie van Nicholas Hytner. Met o.a. Jennifer Aniston, Paul Rudd, John Pankow, Alan Alda en Nigel Hawthorne.

De Britse regisseur Hytner maakte in 1994 zijn speelfilmdebuut met de prima ontvangen, wrang-geestige The Madness of King George en verfilmde vervolgens Arthur Millers klassieke toneelstuk 'The Crucible'. Dit zeer luchtige vehikel voor Aniston - een van de sterren van de immens populaire sitcom Friends - is heel andere koek. Aniston speelt de jonge Nina, die valt voor de homoseksuele George (Rudd). Eenmaal zwanger ziet ze liever hem dan haar vriendje de vaderrol op zich nemen. Mag dit nog veelbelovend klinken, het script van Wendy Wasserstein beent met grote stappen door gecompliceerde situaties en laat de personages nauwelijks gemotiveerde beslissingen nemen. Toch heeft deze romantische komedie aangename momenten en vormen Aniston en Rudd een geloofwaardig koppel.

Journey to Mars

Verenigde Staten 1998. Musical van John Angier en Andrew Liebman.

De Britse regisseur Hytner maakte in 1994 zijn speelfilmdebuut met de prima ontvangen, wrang-geestige The Madness of King George en verfilmde vervolgens Arthur Millers klassieke toneelstuk 'The Crucible'. Dit zeer luchtige vehikel voor Aniston - een van de sterren van de immens populaire sitcom Friends - is heel andere koek. Aniston speelt de jonge Nina, die valt voor de homoseksuele George (Rudd). Eenmaal zwanger ziet ze liever hem dan haar vriendje de vaderrol op zich nemen. Mag dit nog veelbelovend klinken, het script van Wendy Wasserstein beent met grote stappen door gecompliceerde situaties en laat de personages nauwelijks gemotiveerde beslissingen nemen. Toch heeft deze romantische komedie aangename momenten en vormen Aniston en Rudd een geloofwaardig koppel.

Murder at 1600

Verenigde Staten 1997. Misdaad van Dwight H. Little. Met o.a. Wesley Snipes, Diane Lane, Alan Alda, Daniel Benzali en Dennis Miller.

Net als het vergelijkbare Absolute Power van Clint Eastwood begint Murder at 1600 met een lustmoord, gepleegd op een opmerkelijk adres: Pennsylvania Avenue nr 1600, alwaar het Witte Huis is gevestigd. Aan detective Regis (Snipes) de taak om de moord op te lossen waarbij hij zich door een oerwoud van bureaucratie en intrige moet zien heen te worstelen. Murder at 1600 gaat mank aan een meanderend plot en het is dan ook niet verwonderlijk dat Bruce Willis bedankte voor de hoofdrol. Snipes doet intussen z'n best er het beste van te maken. Regisseur Little tekende eerder voor Free Willy 2, en actiefilms als Rapid Fire en Marked for Death.

Mad City

Verenigde Staten 1997. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Dustin Hoffman, John Travolta, Alan Alda en Mia Kirshner.

Remake van Billy Wilders klassieker Ace in the Hole (1951) waarin Kirk Douglas een journalist speelt die een reddingsoperatie frustreert ten faveure van zijn verslaggeving. In Mad City is het Dustin Hoffman die zijn carrière probeert op te stoken met behulp van een stuntelende gelegenheidscrimineel annex domme hufter (John Travolta). Griek Costa-Gavras (Z), van huis uit politiek activistisch regisseur, dringt zijn maatschappij- en mediakritische boodschap niets verhullend op. Dat neemt wat spanning weg en laat wat minder ruimte voor de topacteurs om interessant ambigu te zijn. Mad City was misschien beter geweest als satire, zoals voorvader Ace in the Hole.

Neil Simon's Jake's Women

Verenigde Staten 1996. Drama van Glenn Jordan. Met o.a. Alan Alda, Anne Archer, Lolita Davidovich, Julie Kavner en Joyce Van Patten.

Remake van Billy Wilders klassieker Ace in the Hole (1951) waarin Kirk Douglas een journalist speelt die een reddingsoperatie frustreert ten faveure van zijn verslaggeving. In Mad City is het Dustin Hoffman die zijn carrière probeert op te stoken met behulp van een stuntelende gelegenheidscrimineel annex domme hufter (John Travolta). Griek Costa-Gavras (Z), van huis uit politiek activistisch regisseur, dringt zijn maatschappij- en mediakritische boodschap niets verhullend op. Dat neemt wat spanning weg en laat wat minder ruimte voor de topacteurs om interessant ambigu te zijn. Mad City was misschien beter geweest als satire, zoals voorvader Ace in the Hole.

Flirting with Disaster

Verenigde Staten 1996. Komedie van David O. Russell. Met o.a. Ben Stiller, Patricia Arquette, Téa Leoni, Mary Tyler Moore en George Segal.

Woody Allen-achtige komedie met Ben Stiller in de hoofdrol als een geadopteerde neuroot uit New York die zijn vrouw (Arquette) en vier maanden oude zoon op sleeptouw neemt naar de andere kant van het land om zijn ware ouders te vinden. Een bevallige psycholoog (Leoni) haakt aan vanuit het adoptiebureau om de hereniging te begeleiden. Huwelijksproblemen, verleiding, een foute moeder, een dito vader, oude bekenden en een overdosis LSD zorgen voor de escalatie. Knap werk van een ingetogen Stiller die rugdekking krijgt van een stoet geweldige acteurs.

Everyone Says I Love You

Verenigde Staten 1996. Musical van Woody Allen. Met o.a. Woody Allen, Edward Norton, Drew Barrymore, Julia Roberts en Alan Alda.

Woody Allens hommage aan de grote Hollywoodmusicals van Busby Berkeley, Vincente Minnelli en Gene Kelly. Het verhaal gaat over de familie, vrienden en bekenden van de schrijver Joe (Allen) die door zijn Parijse vriendin wordt gedumpt en naar New York terugkeert. Dan volgen verwikkelingen met zijn ex, haar man, zijn dochter, de moeder van zijn dochters vriendin en nog veel meer. Het hele verhaal wordt onderbroken door zang en dans, niet altijd even zuiver maar wel zeer aanstekelijk. De topcast draagt bij aan een vrolijke, optimistische film, een van Allens leukste in jaren.

Canadian Bacon

Verenigde Staten 1995. Komedie van Michael Moore. Met o.a. John Candy, Alan Alda, Rhea Perlman, Kevin Pollak en Rip Torn.

Satirische eersteling van Michael Moore over een sullige Amerikaanse president (Alan Alda) die door zijn listige entourage wordt opgestookt om een Koude Oorlog te beginnen met Canada om de nationale problemen te vertroebelen. De sheriff van grensstadje Niagara Falls (laatste optreden van komiek John Candy) kan zich prima vinden in het anti-Canada mediaoffensief en trekt met zijn schietgrage vriendjes het buurland in om de noorderlingen eigenhandig een lesje te leren. Na Kubrick's antioorlog standaardwerk Dr. Strangelove valt er weinig eer te behalen in het genre maar Moore scoort met een spervuur van spitsvondige visuele en verbale grappen. In 1995 werd zijn Canadian Bacon in de Amerikaanse pers afgedaan als een sympathieke maar mislukte poging om de spot te drijven met de Amerikaanse preoccupatie met (inter)nationale agressie. Pas na Bowling for Columbine werd de knuffelbeer van links Amerika serieuzer genomen en Canadian Bacon is achteraf gezien een interessante etalage van het kunnen van een gedreven artiest.

White Mile

Verenigde Staten 1994. Avonturenfilm van Robert Butler. Met o.a. Alan Alda, Peter Gallagher, Robert Loggia, Bruce Altman en Fionnula Flanagan.

Dan Cutler (Alda) is een gedreven reclameman uit L.A. die een vlottentocht in de Canadese wildernis organiseert, deels als klantenbinding, deels om zijn personeel te stimuleren, waaronder zijn prot[KA1]eg[KA1]e Jack Robbins (Gallagher). Maar de expeditie krijgt een fatale afloop, met slechts enkele overlevenden. De weduwe van een van hen klaagt het bureau aan en wil smartegeld. Cutler weigert daaraan toe te geven en verdedigt zichzelf en zijn bureau met een overgave alsof hij een account moet binnenslepen. Cameraman Lloyd Ahern weet de vele actiescènes op een prachtige, opwindende manier in beeld te brengen. Alda steelt elke scène waarin hij optreedt en de rest van de cast is eveneens uitstekend, mede dankzij Butlers strakke regie en Michael Butlers goede scenario, dat gebaseerd is op authentieke rechtbankverslagen. De muziek van Pray for Rain is opzwepend en complementeert de film.

Manhattan Murder Mystery

Verenigde Staten 1993. Komedie van Woody Allen. Met o.a. Woody Allen, Diane Keaton, Alan Alda, Anjelica Huston en Jerry Adler.

Na alle gedoe rond zijn scheiding van Mia Farrow, en de neerslag daarvan in het indrukwekkende Husbands and Wives (1992) pakte Woody Allen de zaken anders aan. In Manhattan Murder Mystery verdenkt Carol Lipton (Keaton) haar buurman van moord op zijn vrouw. Niet dat ze daar een reden voor heeft, de buurvrouw stierf aan een hartaanval. Volgens haar man (Allen) moet ze de zaak laten rusten. Ze luistert niet. Vooral door de hoofdrolspelers, natuurlijk, doet de film denken aan Allens vrolijke en onbekommerde meesterwerk Annie Hall, maar dan vijftien jaar later.

And the Band Played On

Verenigde Staten 1993. Drama van Roger Spottiswoode. Met o.a. Matthew Modine, Alan Alda, Patrick Bauchau, Nathalie Baye en Christian Clemenson.

Gay journalist Randy Shilts gaf een goed gedocumenteerd overzicht van de beginperiode van de aidsepidemie in zijn boek 'And the band played on' (1987), dat met deze televisiefilm een losse bewerking kreeg. Matthew Modine speelt een medisch onderzoeker die er alles aan doet de oorzaak van wat toen nog 'homo kanker' werd genoemd, te ontdekken. Hij krijgt bepaald geen steun van de politiek, geldschieters, de publieke opinie of zelfs de medische wereld. Filmsterren als Richard Gere, Anjelica Huston en Steve Martin gaven met bescheiden optredens morele steun aan deze ontroerende film.

Whispers in the Dark

Verenigde Staten 1992. Thriller van Christopher Crowe. Met o.a. Annabella Sciorra, Jamey Sheridan, Anthony LaPaglia, Jill Clayburgh en John Leguizamo.

Sciorra krijgt als Newyorkse zieleknijpster erotische dromen na sado-masochistische bekentenissen van Unger, een van haar patiëntes. Zij besluit zichzelf bij Alda, een bevriend psychiater, aan een analyse te onderwerpen en zij wordt verliefd op Sheridan, die ook de minnaar blijkt te zijn van Unger. Unger wordt vermoord en Sheridan wordt uiteraard verdacht. Er zijn nog andere kapers op de kust, zoals Leguizamo, als schilder die zijn obsessies in zijn werk uitdrukt. Psycho-erotische thriller gaat sterk van start, maar verdwijnt dan in een nevel van absurditeiten, ongeloofwaardigheden en onzin. Clayburgh en Alda zinken als het bevriende mentor-echtpaar van Sciorra met het gestrande filmschip mee, Lapaglia is een best aardige, eigenzinnige smeris. Het verhaal is van Crowe zelf.

Betsy's Wedding

Verenigde Staten 1990. Komedie van Alan Alda. Met o.a. Alan Alda, Joey Bishop, Madeline Kahn, Anthony LaPaglia en Catherine O'Hara.

Een amusante sociale komedie over de plannen, voorbereidingen en gebeurtenissen rond het huwelijk van een meisje (Ringwald), met name waar het haar vader raakt. Een van de betere films van schrijver/regisseur/hoofdrolspeler Alda, die weliswaar een beetje rommelig (en af en toe zelfs plomp) is, maar toch voldoende levensechte waarnemingen bevat om bij heel wat gezinnen een gevoelige snaar te raken.

Crimes and Misdemeanors

Verenigde Staten 1989. Komedie van Woody Allen. Met o.a. Caroline Aaron, Alan Alda, Woody Allen, Claire Bloom en Mia Farrow.

Documentairemaker Landau (Allen) is keurig getrouwd met Bloom. Hij leidt echter een dubbelleven. Hij heeft namelijk een intieme verhouding met stewardess Huston, die echter zijn vage en valse beloftes beu is. Landau ziet maar één uitweg. Succes is hem onbekend tot hij een kans krijgt via zijn zwager Alda. Tijdens de opnamen maakt hij kennis met Farrow in wie hij de vrouw van zijn dromen ziet. Twee verhalen die ogenschijnlijk niets gemeen hebben, maar die op het einde op een sublieme wijze in elkaar vloeien. Een schitterende mengeling van drama en humor, zoals alleen Allen in staat is te maken. Centraal staat natuurlijk weer de man-vrouwrelatie in al haar aspecten. Zonder twijfel een van Allens beste films, met een unieke cast van topacteurs, onder wie je zelfs Daryl Hannah kunt ontdekken. Allen zelf schreef het scenario, dat op de gevoelige laag werd vastgelegd door Sven Nykvist.

A New Life

Verenigde Staten 1988. Komedie van Alan Alda. Met o.a. Alan Alda, Ann-Margret, Hal Linden, Veronica Hamel en John Shea.

Na twintig jaar huwelijk besluiten Alda en Ann-Margret uit elkaar te gaan. Onmiddellijk na de scheiding wordt de jacht weer geopend en lang duurt het niet of ze beginnen beiden een nieuw leven met een partner die vijftien jaar jonger is als zijzelf. Moraliserende satire over huwelijk, samenhokken en ouder worden. Alda zag er duidelijk zijn persoonlijk hoogtepunt in, want hij speelt niet alleen de hoofdrol, maar schreef ook het scenario en voerde de regie. Niet iedereen heeft de kans om zijn mid-life crisis op die manier van zich af te schrijven natuurlijk. Het is allemaal wel vermakelijk, maar toch nogal licht verteerbaar, dus vlug vergeten, ondanks de flitsende dialogen. Achter de camera stond Kelvin Pike.

Sweet Liberty

Verenigde Staten 1986. Komedie van Alan Alda. Met o.a. Alan Alda, Michael Caine, Michelle Pfeiffer, Bob Hoskins en Lise Hilboldt.

Alda, die ook het scenario voor deze komisch bedoelde film geschreven heeft, speelt een professor in de geschiedenis wiens boek over de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1771) gaat en verfilmd wordt. Tijdens de opnamen wordt hij verliefd op Pfeiffer, terwijl hoofdrolspeler Caine verliefd wordt op zijn vrouw. Echt leuk wordt het niet. De dialogen zijn zo lang dat de film maar niet op gang komt. Alda laat veel kansen liggen.

White mile

1983. Actiefilm van Jean-Marie Pallandy.

Alda, die ook het scenario voor deze komisch bedoelde film geschreven heeft, speelt een professor in de geschiedenis wiens boek over de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1771) gaat en verfilmd wordt. Tijdens de opnamen wordt hij verliefd op Pfeiffer, terwijl hoofdrolspeler Caine verliefd wordt op zijn vrouw. Echt leuk wordt het niet. De dialogen zijn zo lang dat de film maar niet op gang komt. Alda laat veel kansen liggen.

The Four Seasons

Verenigde Staten 1981. Komedie van Alan Alda. Met o.a. Alan Alda, Carol Burnett, Len Cariou, Sandy Dennis en Rita Moreno.

Vier stadia van vriendschap tussen drie echtparen van middelbare leeftijd die samen met vakantie gaan. Geslaagd als komedie; met elan spelende, innemende rolbezetting, maar evenals zijn hoofdpersoon pretendeert de film serieuze zaken te bespreken, die echter wegebben na slechts de oppervlakte beroerd te hebben. Geschreven door Alda, die hiermee tevens zijn eerste speelfilm regisseerde.

The Seduction of Joe Tynan

Verenigde Staten 1979. Drama van Jerry Schatzberg. Met o.a. Alan Alda, Barbara Harris, Meryl Streep, Rip Torn en Charles Kimbrough.

Alan Alda betreedt als scenarist en acteur met succes hetzelfde pad als de makers van The best man, The candidate en latere films, door zich te richten op de macht, de spelletjes en de ethiek van de Amerikaanse politiek. Senator Joe Tynan (Alda) wordt niet alleen verleid door de macht, maar ook door de charmante Karen. Meryl Streep eiste met haar rol van Karen de meeste aandacht op en won enkele prijzen, maar het spel van Alda, en vooral Harris als Tynan´s echtgenote is ook niet mis. (IdH/VPRO Gids)

Same Time, Next Year

Verenigde Staten 1978. Drama van Robert Mulligan. Met o.a. Ellen Burstyn, Alan Alda, Ivan Bonar, Bernie Kuby en Cosmo Sardo.

Van het Broadwaystuk voor twee spelers van Bernard Slade werd een plezierige film gemaakt met Alda en Burstyn als overspelig paartje dat al 26 jaar lang elk jaar een weekeinde bij elkaar doorbrengt. Een warm menselijk verhaal dat de veranderende moraal in de Amerikaanse maatschappij sinds de jaren 1950-60 op aanvaardbare wijze toont.

California Suite

Verenigde Staten 1978. Komedie van Herbert Ross. Met o.a. Jane Fonda, Alan Alda, Maggie Smith, Michael Caine en Walter Matthau.

Vier eenakters van Neil Simon werden door elkaar geweven tot een totaalspektakel over vier kibbelende duo's in een chique hotel in Beverly Hills. Een gescheiden man en vrouw zijn bij elkaar gekomen om over hun dochter te praten. Een Britse actrice is naar L.A. gekomen i.v.m. een Oscarnominatie. Een man kwam voor een familiefeestje en zit op het ogenblik dat hij hoort dat zijn vrouw onderweg is, opgezadeld met een hoertje. Het vierde duo bestaat uit twee kibbelende zwarten. Dit resulteert in joodse humor, huwelijksperikelen, zwarte vulgariteiten en een spel met de heilige waarden van Hollywood - het een beter geslaagd dan het ander, maar als geheel leuke tijdspassering dankzij de cynische dialogen van Neil Simon. De delen met Matthau/May en Smith/Caine bijten de spits af. Fotografie van David M. Walsh en muziek van Claude Bolling. Volgens dezelfde formule schreef Simon later nog een tv-film met dezelfde titel. Gedraaid in Panavision.

Kill Me If You Can

Verenigde Staten 1977. Biografie van Buzz Kulik. Met o.a. Alan Alda, Talia Shire, John Hillerman, Walter McGinn en Barnard Hughes.

Een op feiten gebaseerd drama over Caryl Chessman, de `rode lichtbandiet`, die twaalf jaar in de dodencel van San Quentin doorbracht alvorens hij in 1960 werd ge[KA3]executeerd. Alda`s prachtige uitbeelding van Chessman geeft deze film kracht. De film neemt natuurlijk het standpunt tegen de doodstraf in. Degenen die hier wel v[KA1]o[KA1]or zijn moeten het maar houden op: CELL 2455, DEATH ROW (1955) naar Chessmans best-seller.

Isn't It Shocking?

Verenigde Staten 1973. Thriller van John Badham. Met o.a. Louise Lasser, Alan Alda, Edmond O'Brien, Ruth Gordon en Will Geer.

Bijna alles zit goed in deze vreemdsoortige mysteriekomedie over een serie bizarre moorden die het routineleven op een politiebureau in New England verstoren. Uitstekende rolverdeling, scenario, regie. Een film om te onthouden.

To Kill a Clown

Verenigde Staten 1972. Horror van George Bloomfield. Met o.a. Alan Alda, Blythe Danner, Heath Lamberts en Eric Clavering.

Een echtpaar met een gebroken huwelijk strandt op een eilandje voor de kust van New England en wordt bedreigd door een geflipte Vietnam-veteraan. Een vreemde mengelmoes van horror en actuele politiek.

The Glass House

Verenigde Staten 1972. Drama van Tom Gries. Met o.a. Vic Morrow, Clu Gulager, Billy Dee Williams, Dean Jagger en Alan Alda.

Een aangrijpende schets van het leven in een Amerikaanse gevangenis, naar een verhaal van Truman Capote. Op locatie opgenomen, met veel echte gevangenen in de bijrollen. Ook bekend als TRUMAN CAPOTE'S THE GLASS HOUSE.

Playmates

Verenigde Staten 1972. Drama van Theodore Flicker. Met o.a. Alan Alda, Connie Stevens, Doug McClure, Barbara Feldon en Tiger Williams.

Een toevallige ontmoeting van twee gescheiden mannen (Alda en McClure) voert langzaam tot het plan om hun ex-vrouwen te controleren. Tamelijk intelligente complicaties; de acteurs lijken van zichzelf te genieten.

M*A*S*H

Verenigde Staten 1972. Komedie van Larry Gelbart. Met o.a. Alan Alda, Loretta Swit, Jamie Farr, William Christopher en Harry Morgan.

Een toevallige ontmoeting van twee gescheiden mannen (Alda en McClure) voert langzaam tot het plan om hun ex-vrouwen te controleren. Tamelijk intelligente complicaties; de acteurs lijken van zichzelf te genieten.

The Mephisto Waltz

Verenigde Staten 1971. Horror van Paul Wendkos. Met o.a. Alan Alda, Jacqueline Bisset, Barbara Parkins, Curd Jürgens en Bradford Dillman.

Een griezelverhaal over een jonge journalist die ten prooi valt aan een satanische beweging nadat hij de stervende concertpianist Jürgens heeft ontmoet; een goed occult verhaal met een paar werkelijk angstige momenten.

The Moonshine War

Verenigde Staten 1970. Komedie van Richard Quine. Met o.a. Richard Widmark, Alan Alda, Patrick McGoohan, Will Geer en Joe Williams.

De weinig interessante koppeling van komedie en drama is tekenend voor deze film over de laatste dagen van de droogleggingsperiode; verlevendigd door een opmerkelijke rolbezetting en serieuze pogingen de sfeer van die dagen op te roepen. Scenario van Elmore Leonard. Camerawerk van Richard H. Kline.

Jenny

Verenigde Staten 1970. Drama van George Bloomfield. Met o.a. Marlo Thomas, Alan Alda, Marian Hailey, Elizabeth Wilson en Vincent Gardenia.

Een dwaas melodrama over een filmer die een zwanger meisje trouwt om de dienst te ontlopen. De openingsscène heeft een fragment uit A PLACE IN THE SUN en dat is het beste uit de hele film.

The Extraordinary Seaman

Verenigde Staten 1969. Komedie van John Frankenheimer. Met o.a. David Niven, Faye Dunaway, Alan Alda, Mickey Rooney en Jack Carter.

Bijzonder verwarde 'komedie' over de excentrieke Niven als loods op een allang als verloren beschouwd schip in WO II. De film toont nog de tekenen van een eerste concept, dat niet eens de bioscoopzalen bereikte. De beste beelden zijn de nieuwsfragmenten uit de jaren veertig.

Paper Lion

Verenigde Staten 1968. Sportfilm van Alex March. Met o.a. Alan Alda, Lauren Hutton, Alex Karras, David Doyle en Ann Turkel.

Grappige film, losjes gebaseerd op het boek van George Plimpton over de ervaringen van deze schrijver wanneer hij erelid van de footballclub Detroit Lions wordt. Zelfs niet-football-fans zullen genieten, vooral bij de scènes met Karras. Let op Roy Scheider in een klein rolletje. Scenario van Lawrence Roman.

Gone Are the Days

Verenigde Staten 1963. Drama van Nicholas Webster. Met o.a. Ossie Davis, Ruby Dee, Sorrell Booke, Godfrey Cambridge en Alan Alda.

Davis' satirische roman Purlie Victorious overleeft de goedkope film-bewerking dankzij opgewekte rollen. Basisverhaal: door zichzelf benoemde prediker bedenkt een plan om af te komen van een despotische-plantage eigenaar als een symbolische bevrijding van zijn volk van de oude wegen van het Oude Zuiden. Alda's filmdebuut.