Piotr Zaitchenko: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Krapatchouk

1992 | Komedie

Spanje​/​​België​/​​Frankrijk 1992. Komedie van Enrique Gabriel Lipschutz. Met o.a. Guy Pion, Piotr Zaitchenko, Ángela Molina, Oscar Ladoire en Didier Flamand.

Twee Oosteuropese seizoensarbeiders die voor een appel en een ei op een landbouwbedrijf hebben gewerkt, willen huiswaarts keren en belanden in Parijs. Op het station beklagen ze zich tegenover een ambtenaar van de Franse spoorwegen over het feit dat er geen trein teruggaat naar hun thuisland Prajevice in de voormalige Sovjetunie. Het land is echter op geen enkele landkaart terug te vinden. Het verbijsterde tweetal krijgt de hele bureaucratische rompslomp over zich heen als diplomaten en militairen koortsachtig proberen te achterhalen waar Prajevice ligt en of het wel echt bestaat. Debuterend schrijver-regisseur Lipschutz die de Chileense nationaliteit heeft, maakte zijn intelligente scenario al in 1985, maar toen hij eindelijk aan de verfilming van KRAPATCHOUK begon, was de satire (over een veranderend Europa, waarin een heel land zoekraakt) raker dan ooit. De kleine Pion en de hoog boven hem uittorenende Zaitsjenko, die wel wat weg hebben van Asterix en Obelix, verlevendigen het politieke gegeven met aanstekelijke slapstick. De klucht werkt wonderwel, tot aan het nogal simplistische einde. Het camerawerk is van Raoul Perez Cubero. Gefilmd in Brussel, Parijs en Madrid.

Taxi blues

1990 | Drama, Komedie

USSR​/​​Frankrijk​/​​Rusland 1990. Drama van Pavel Lungin en Pavel Loengin. Met o.a. Piotr Mamonov, Piotr Zaitchenko, Vladimir Kachpour, Natalya Kolyakanova en Elena Saphonova.

Het scenario beschrijft de merkwaardige verhouding die er bestaat tussen een antisemitische Russische taxichauffeur, die een liefhebber is van extreem geweld in de traditie van Kubrick en tevens drugs en vlees smokkelt (zoals iedereen daar), en een joodse saxofonist, die tijdens een tournee naar de Verenigde Staten vlucht, waar zijn talent bevestigd wordt. Het nachtelijke Moskou ten tijde van de perestrojka had net zo goed New York kunnen zijn! Een sarcastisch, bitter, ja zelfs wreed beeld van de eeuwige kloof van onbegrip die er bestaat tussen de intelligentsia en het volk. Op scherpzinnige wijze wordt het modieuze zwart-witdenken ondermijnd, want geen enkel personage in deze film is alleen maar goed of alleen maar slecht. De ontknoping van deze fabel is tegelijkertijd verwarrend en openbarend. Onvergetelijke personages komen er in deze grootse film voor, die uiteindelijk in geen enkel hokje kan worden ondergebracht. De film is geregisseerd met een precisie die aan een scalpel doet denken en is dan ook bekroond met de regieprijs 1990 in Cannes.