Marie-France Santon

Absolument Fabuleux

Frankrijk 2001. Komedie van Gabriel Aghion. Met o.a. Josiane Balasko, Nathalie Baye, Marie Gillain, Vincent Elbaz en Claude Gensac.

Parents à mi-temps : Chassés croisés

Frankrijk 1999. Komedie van Caroline Huppert. Met o.a. Robin Renucci, Charlotte de Turckheim, François-Eric Gendron, Alicia Alonso en Léopoldine Serre.

Mauvaise passe

Frankrijk 1999. Drama van Michel Blanc. Met o.a. Daniel Auteuil, Stuart Townsend, Liza Walker, Noah Taylor en Frances Barber.

La maladie de Sachs

Frankrijk 1999. Drama van Michel Deville. Met o.a. Albert Dupontel, Valérie Dréville, Dominique Reymond, Albert Delpy en Marie-France Santon.

Ongewoon introvert en naturalistisch project voor Deville, normaliter maker van fantasievol geënsceneerde raadselfilms gestoeld op tegendraadse personages, literaire dialogen en dubbele scenariobodems. Het portret van de gedeprimeerde plattelandsdokter Bruno Sachs, aan de hand van zijn bezoeken aan en van patiënten, verrast qua onderwerp, regie en vormgeving (de fotografie van André Diot is welhaast ontkleurd grauw) als volledige stijlbreuk met het voorgaande werk van de regisseur. Naar de gelijknamige roman van de Franse arts Martin Winckler (alias Marc Zaffran). Dupontel, in 1996 debuterend als regisseur met de inktzwarte komedie Bernie, speelt intens en geloofwaardig.

Terminale

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

La poursuite du vent

Frankrijk 1998. Drama van Nina Companéez. Met o.a. Bernard Giraudeau, Dominique Reymond, Mathieu Simonet, Valentine Varela en Maud Rayer.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

La rumeur

Frankrijk 1997. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Christine Boisson, Roger Mirmont, Alain Payen, Micheline Boudet en François-Régis Marchasson.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

Le fou de la tour

Frankrijk 1994. Thriller van Luc Béraud. Met o.a. Marc Citti, Christine Citti, Stanislas Crevillen, Denis Podalydès en Brigitte Chamarande.

Gus (Marc Citti) zit opgesloten in de psychiatrische instelling van Toulouse. Hij wordt beschouwd als een gevaarlijk element. Met de hulp van zijn zuster Sonia (Christine Citti) kan hij ontsnappen. Samen vluchten ze naar Parijs. Het is augustus en de stad is verlaten. Ze nemen hun intrek in een appartement van haar baas op de negentiende verdieping van een torengebouw. Doordeweekse thriller rond een jonge onvoorspelbare, psychisch gestoorde kerel. Je hebt het allemaal al zo dikwijls - en meestal beter - gezien in Amerikaanse weekend films. Dominique Roulet baseerde het scenario op de roman La tour d'angoisse van Jean-Pierre Bastid en Michel Martens. Fotografie van Jean-Claude Aumont. Formaat 16/9.

Avocat d'office

Frankrijk 1994. Drama van Gabriel Aghion. Met o.a. Picciolli, Marlène Jobert, Hélène de Fougerolles, Vladimir Weiss en Bernard Verley.

Claire (Jobert) en Adrien Moretti (Verley) vormen een gelukkig paar. Zij is advocate en ze beleeft haar beroep als een roeping. Hun dochter Marie (De Fougerolles) viert haar twintigste verjaardag en haar ouders willen er een onvergetelijk feest van maken. Op het moment echter dat al haar vrienden van de unif haar willen feliciteren draait Marie zich om en vlucht weg. Het meisje zit met een zware depressie, sluit zich af van de buitenwereld en geeft haar studies op. Gelijktijdig moet Claire Denis (Weiss) verdedigen, een jongeman die dezelfde symptomen vertoont als haar dochter. Ze neemt de zaak erg ter harte en ontdekt het geheim van Denis en dit vult haar met de grootste angst. Een moedig drama dat vertolkt wordt door competente acteurs maar gebukt gaat onder een oppervlakkig scenario (van regisseur Aghion), dat duidelijk de mensen niet durft choqueren (de film werd gemaakt voor een commerciëel tv-station). Bovendien schrikt de maker er niet voor terug goedkoop sentiment over het scherm te smeren. Spijtig voor de acteurs want die hadden beter verdiend. Fabio Conversi stond achter de camera. Stereo.

Embrasse-moi vite!

België​/​​Frankrijk 1993. Romantiek van Gérard Marx. Met o.a. Ben Cross, Grace De Capitani, Pierre Vernier, Yves Lecoq en Sophie Bouilloux.

Mode-ontwerpster Marie Chevasson (De Capitani) ontmoet op een feestje de Amerikaanse zakenman Ken MacFerson (Cross), een zakenrelatie van haar echtgenoot Paul Durieu (Vernier). De jongste tijd vindt ze dat Paul te weinig belangstelling voor haar koestert, maar toch staat ze perplex als diens advocaat haar meldt dat Paul de echtscheiding heeft aangevraagd. Ze beseft dat, als ze akkoord gaat, ze zelf geruïneerd is. Paul wil nl. zijn aandelen in Marie's zaak verkopen aan Ken. Het komt tot een oorlog tussen Marie en Ken. Zwakke relatiekomedie in typisch boertige Franse stijl die zelfs de spirituele dialogen mist die dit soort films gewoonlijk sieren. Cross wist duidelijk niet wat er allemaal van hem verwacht werd en De Capitani kan het alleen niet redden. Virginie Brac baseerde het scenario op een verhaal van Frédéric Sauvagnac. Gefilmd in Brussel door Jimmy Glasberg.

Embrasse moi vite

Frankrijk​/​​België 1993. Komedie van Gérard Marx. Met o.a. Ben Cross, Grace de Capitani, Pierre Vernier, Yves Lecoq en Sophie Bouilloux.

Dank zij het kapitaal van haar man, Lecoq, heeft De Capitani een internationaal bekend modehuis weten uit te bouwen. Alles loopt gesmeerd, tot op de dag dat de advocaat van haar man belt. Lecoq wil de echtscheiding aanvragen en gaat de zaak verkopen aan een Engelse zakenman, Cross. de Capitani is de wanhoop nabij, te meer omdat Cross alles belichaamt waar zij een hekel aan heeft: de arrogantie van het geld en de bevalligheid van een charmeur. Een sprankelende komedie met een ontwapenende De Capitani en een hartveroverende Cross, die ons een blik gunnen achter de schermen van de financiële en de modewereld. Vooral vrouwen zullen volop genieten van dit scenario, geschreven door Virginie Brac, naar een verhaal van Frédéric Sauvage. Jimmy Glasberg tekende voor de fotografie.

Poison d'amour

Frankrijk 1990. Misdaad van Hugues De Laugardière. Met o.a. Frédéric van den Driessche, Catherine Wilkening, Clémentine Célarié, François Perrot en Jean-François Perrier.

Briljante politiecommissaris doet achttien uur per dag levensgevaarlijk werk, en zijn vrouw heeft genoeg van haar huwelijk met een geestverschijning. Ze gaat uit met vriend(inn)en, en het huwelijk strandt. Haar beste vriendin is de minnares van een rijke en beroemde advocaat. Hij wordt vermoord en zij wordt verdacht. Zijn de twee vrouwen medeplichtig? Een koude douche voor onze commissaris, die dit - moeilijke - priv[KA1]e-onderzoek moet gaan doen. Bewerking van de roman [KL]Le d[KA1]ejeuner interrompu[KLE] van Julien Vartet. Op basis van een nogal gemaakte en vrij kunstmatige plot, maar de regisseur en mede-bewerker (samen met Thierry Léger) verdoezelt dit gebrek met een degelijk opgebouwde regie en een geslaagde beschrijving van de personages, die duister en gecompliceerd genoeg zijn om de aandacht vast te houden. Een van de weinige voor tv gemaakte misdaadfilms die beter zijn dan het boek waarop ze zijn gebaseerd. Bijna

Jaune revolver

Frankrijk 1988. Misdaad van Olivier Langlois. Met o.a. Sandrine Bonnaire, François Cluzet, Laura Favali, Philippe Polet en Olivier Cruvelier.

Een alledaags misdaad-scenario met een verhaal over een overval en de verduistering van het spaargeld door een bankemployé, die in gijzeling wordt genomen. Je kan werkelijk niet stellen dat deze behoorlijk opgenomen film, waarin redelijk gespeeld wordt, grensverleggend is. Het gaat echter om een debuutfilm, die teveel lijkt op een stijloefening en een al honderd keer eerder uitgebroed scenario bevat. Bovendien zou het beter zijn als deze kort geleden opgedoken, maar hinderlijke knutselaar ermee ophield zich tot voor de hand liggende zaken te beperken. Scenario van Pierre Fabre. Camerawerk van Jean-Yves Escoffier.