1.
Je kunt je zoals bekend verzekeren tegen allerlei soorten schade, waardoor de ergste effecten ervan geminimaliseerd worden. De interessante schade echter is die waartegen geen verzekering mogelijk is, emotionele schade, waarbij niet uit het oog moet worden verloren dat de meeste mensen zichzelf schade toebrengen, al geven ze graag anderen de schuld ervan.
2.
Schade kan doelbewust worden toegebracht. Moord en diefstal zijn voor de hand liggende voorbeelden, karaktermoord kan genoemd worden, ontvoering, verkrachting. De man die voor de trein springt wil zichzelf schade toebrengen, de zelfmoordenaar wil de schade, of lijkt die te willen, dat heeft hij gemeen met de moordenaar.
In sommige gevallen zal het schade toebrengen een neveneffect van de handeling zijn; een dief wil niet zozeer schade toebrengen, hij wil rijk worden.
Ja, de grootst mogelijke schade is de dood, hoewel deze of gene misschien zal beweren dat levenslang in een rolstoel zitten erger is.
3.
Er zijn mensen die schade toebrengen omwille van ‘het goede doel’. Terroristen die aanslagen plegen doen dat voor een in hun ogen goed doel. In de jaren zeventig, toen de RAF actief was in West-Duitsland, waren er aanvankelijk intellectuelen te vinden die sympathie hadden voor hun doelstellingen, soms ook voor hun acties.
Demonstranten die ramen ingooien van pedoseksuele burgers richten schade aan in naam van het goede doel.
Denk ook burgerslachtoffers bij bombardementen in bijvoorbeeld Afghanistan.
De rechterlijke macht richt min of meer proportionele schade aan in naam van het recht, dat we eveneens een goed doel mogen noemen.
4.
Mensen die pech hebben is schade toegebracht zonder dat ze dat ogenschijnlijk hebben verdiend. Een boom valt op je hoofd bij onweer, pech.
5.
Leven is schade verzamelen, waarbij het de vraag is welke beschadigingen je moet tonen en welke je geheim moet houden.