Ongehoord
De voortgang in zout en leegte
In de winter van 1909 reisde de in Oostenrijk geboren Schot Norman Douglas naar de barre binnenlanden van Tunesië. Je kon die toen alleen nog op de rug van de mottige muilezel bereiken. Douglas was een respectloze erudiet, een uit dienst weggelopen diplomaat die om den brode was gaan schrijven en in 1917 beroemd werd met 'South Wind' een roman over gekke mensen op het eiland Capri, waar hij een groot deel van zijn leven doorbracht. Zijn reis door het zuiden van Tunis beschreef Douglas in 'Fountains in the Sand', dat in 1912 verscheen. Het vond tot in de jaren '70 een enthousiast onthaal onder jongere generaties intellectuelen in het Verenigd Koninkrijk die, net als vroeger Douglas, nog steeds getraind waren in ontbering en avontuur. 'Fountains in the Sand' is geen reisfolderproza. En het was zo gedetailleerd dat het de geallieerden tijdens de tweede wereldoorlog in Noord-Afrika 'nuttiger was dan alles wat onze experts hadden voorbereid,' zoals een Britse kolonel het eens formuleerde. Douglas bleek lang niet altijd blij over wat hij in Tunesië zag. Rudolf Bakker volgde zijn spoor en was het evenmin.