Eva's Drone Palace

Aad van Nieuwkerk ,

drone muziek voor iedereen!

Drone-muziek is een genre dat de laatste decennia sterk gegroeid is. Steeds meer artiesten, bands, componisten gebruiken een vorm van ‘drones’. Komt bij dat de technische mogelijkheden voor drones met de komst van elektronica natuurlijk ook veel groter zijn dan in het verleden. Wat is een drone? Eigenlijk niets anders dan een aanhoudende toon, of een constant doorklinkend geluid op basis waarvan een muziekstuk gemaakt wordt. Je komt het veel tegen in de volksmuziek (denk aan de doedelzak of de draailier), maar ook in bijvoorbeeld muziek uit het Midden- en Verre Oosten.

In de popmuziek wordt best vaak gebruikgemaakt van delay-apparatuur, waarmee een bedje, of een opeenstapeling, van klanken kan worden gemaakt. Een vroeg voorbeeld is het nummer Tomorrow never knows van The Beatles, maar ook Venus in furs van de Velvet Underground is een voorbeeld uit de jaren ’60. Recenter zijn de producties van Brian Eno (denk aan U2), verschillende bands in de sfeer van de elektronica, in de post-rock en in allerlei vormen van meer experimentele muziek. Soms aanschurend tegen hard-rock of noise wat de klank betreft, soms eerder in de sfeer van lieflijke ambient.

Producer Eva van Meerten, die bij de VPRO zowel voor Vrije Geluiden als voor 3voor12 werkte, leverde naast haar zakelijke en organisatorische talent ook vaak waardevolle input op het gebied van onder meer drone-muziek (en de meest uiteenlopende andere muzieksoorten). Bij haar afscheid van de VPRO stelden we deze Spotify-speellijst samen met de meest uiteenlopende voorbeelden van drones - zodat we haar afscheid van de VPRO minstens een etmaal van gepaste muziek kunnen voorzien, en de bezoeker van deze website op het spoor kunnen zetten van nog meer hypnotiserende Vrije Geluiden!

Dank je wel Eva, het ga je goed en zeker tot ziens bij een concert of festival!

Andriessen kwam uit een muzikale familie. Zijn vader Hendrik en zijn broer Jurriaan waren beiden ook componist, net als zijn oom Willem. Zijn zussen Caecilia en Heleen speelden piano en fluit.

Het rebelse karakter van de (jonge) Andriessen is zichtbaar in zijn deelname aan de Notenkrakersactie, maar ook in het oprichten van De Volharding en Hoketus, onconventionele ensembles waarmee hij luide, sterk ritmische muziek maakte. ook stukken als De Staat en De Tijd zijn gecomponeerd voor (grote) ensembles, en uitdrukkelijk niet voor symfonie-orkest, dat hij lang beschouwde als een achterhaalde vorm.

De invloed van Andriessen, ook internationaal, is groot. In New York beschouwde een groep jonge componisten Andriessen als een levend voorbeeld.

In later jaren kwam het muziektheater op de voorgrond, met opera's als De Materie en Rosa, a Horse Drama. In 2013 volgde een verzoening met het symfonie-orkest en zelfs kwam het tot een werk voor het Concertgebouworkest, ter gelegenheid van de 125e verjaardag van het orkest: Mysteriën.