Nederlandse mannen vormen twee keer zo vaak een koppeltje met een Thaise of Russische vrouw dan tien jaar geleden, zo becijferde het Centraal Bureau voor de Statistiek dit voorjaar. Zou internet daar iets mee te maken hebben? Wie naar Marc van Uchelens komedie Webcam kijkt, zou denken van wel.

In Webcam ligt de nadruk niet zozeer op de beschikbaarheid van een – in dit geval – rondborstige Russische blondine, maar op de kansen die internet biedt aan een Hollandse vrijgezel met de sociale vaardigheden van een oester. Die vrijgezel heet Antoin ( Horace Cohen) en wordt op zijn 38e verjaardag opgewekt gefeliciteerd door zijn moeder ( Frieda Pittoors) met ‘Je was een hele zware bevalling.’ Van zijn getrouwde buurman Rob (Fabian Jansen) krijgt Antoin ongevraagd de Russische internet-pin- up Natasha (Tara Baerveldt) cadeau. ‘Ze is natuurlijk wel illegaal, dus zo mak als een lammetje,’ aldus Rob, die er wat Natasha betreft een dubbele agenda op nahoudt.

Webcam is het speelfilmdebuut van scenarist en regisseur Marc van Uchelen, die vooral bekend is als acteur uit onder andere de speelfilms van Eddy Terstall. Na New Kids Turbo, Rabat en Plan C is dit weer zo’n eigenzinnige film die buiten de steun van het Filmfonds tot stand kwam. Webcam is geheel door het oog van een webcam gefilmd, wat van het filmdoek een doorkijkspiegel maakt. Kijken naar personages die de zaal in lijken te kijken, maar zelfs zichzelf niet zien.

Dat is een mooie, grappige, tot bespiegelingen uitnodigende gewaarwording, die al snel plaats maakt voor de vraag naar het dragend vermogen van het onderliggende idee bij een film waarvan de vorm zo leidend en absoluut is. Met zijn lange, statische takes blijft webcam dankzij onderhoudend spel aanvankelijk redelijk op de been. Dat er een opengeklapte laptop op een bankleuning wordt gezet voor een extra invalshoek, of dat het zwart soms blauw uitslaat, is best overkomelijk.

Maar waar de film uiteindelijk toch door de benen zakt, is op scriptniveau. Als Natasha zich op een kwade dag verschanst op de zolderkamer en via de webcam geen teken van leven meer geeft, gebeurt er ongeloofwaardig lang niets. De aanvankelijk nog komische premisse dat mensen elkaar onder één dak vooral via een computerscherm aanstaren, blijft steken in de voor de hand liggende boodschap dat internetcontact onbetrouwbaar is en met de werkelijkheid weinig van doen heeft. Nee, voortschrijdende techniek is geen medicijn voor  menselijk onvermogen.