Carlos Diegues

Orfeu

Brazilië 1999. Carlos Diegues. Met o.a. Milton Gonçalves, Zeze Motta, Patr¡cia França en Toni Garrido.

Tieta do Agreste

Verenigd Koninkrijk​/​​Brazilië 1996. Drama van Carlos Diegues. Met o.a. Leon Goes, Chico Anysio, Marilia Pera, Claudia Abreu en Sonia Braga.

Aan kleur en sfeer geen gebrek in deze Braziliaanse productie maar een coherent verteld verhaal zit er niet in. Dat is juist de charme van de film, vindt regisseur Carlos Diégues, maker van het succesvolle Bye Bye Brazil (1980). Net als schrijver Jorge Amado (aan wiens roman het filmverhaal is ontleend) wil Diégues de Braziliaanse ziel blootleggen en dat lukt niet met een 'dichtgetimmerd betoog´. Daar heb je een fragmentarische verteltrant en `filmisch vuurwerk´ voor nodig. Sonia Braga speelt de titelheldin, een zelfbewuste dame die ooit door vader op straat werd gezet omdat ze naar zijn zin te vaak de hoer speelde. Na de dood van haar rijke echtgenoot keert ze terug naar haar geboortedorp Sant´ Ano di Agreste, niet per bus zoals iedereen verwacht maar in een vuurrode Porsche die mooi contrasteert bij haar platinablonde pruik. Ze wordt met open armen ontvangen, want Tieta heeft kennelijk geld en zo te zien ook invloed. Was arme Ascânio al jaren aan het lobbyen om het dorp een goeie elektriciteitsvoorziening te bezorgen, Tieta hoeft maar een senator te bellen en de zaak is binnen drie dagen geregeld. Tieta heeft flair en vooral charme, een gegeven dat door Diégues optimaal wordt uitgebuit. Bijvoorbeeld in een scène met de aanstaande priester Ricardo die vurig om bijstand bidt als hij de verleidelijke rug van tante Tieta mag masseren. Tieta do Agreste is Diégues´ 17de speelfilm.

Tieta do Agresta

Verenigd Koninkrijk​/​​Brazilië 1996. Carlos Diegues. Met o.a. Sonia Braga, Marilia Péra, Chico Anysio, Claudia Abreu en Zezé Motta.

Aan kleur en sfeer geen gebrek in deze Braziliaanse productie maar een coherent verteld verhaal zit er niet in. Dat is juist de charme van de film, vindt regisseur Carlos Diégues, maker van het succesvolle Bye Bye Brazil (1980). Net als schrijver Jorge Amado (aan wiens roman het filmverhaal is ontleend) wil Diégues de Braziliaanse ziel blootleggen en dat lukt niet met een 'dichtgetimmerd betoog´. Daar heb je een fragmentarische verteltrant en `filmisch vuurwerk´ voor nodig. Sonia Braga speelt de titelheldin, een zelfbewuste dame die ooit door vader op straat werd gezet omdat ze naar zijn zin te vaak de hoer speelde. Na de dood van haar rijke echtgenoot keert ze terug naar haar geboortedorp Sant´ Ano di Agreste, niet per bus zoals iedereen verwacht maar in een vuurrode Porsche die mooi contrasteert bij haar platinablonde pruik. Ze wordt met open armen ontvangen, want Tieta heeft kennelijk geld en zo te zien ook invloed. Was arme Ascânio al jaren aan het lobbyen om het dorp een goeie elektriciteitsvoorziening te bezorgen, Tieta hoeft maar een senator te bellen en de zaak is binnen drie dagen geregeld. Tieta heeft flair en vooral charme, een gegeven dat door Diégues optimaal wordt uitgebuit. Bijvoorbeeld in een scène met de aanstaande priester Ricardo die vurig om bijstand bidt als hij de verleidelijke rug van tante Tieta mag masseren. Tieta do Agreste is Diégues´ 17de speelfilm.

Dias melhores virao

Brazilië 1989. Komedie van Carlos Diegues. Met o.a. Marilia Pera, Rita Lee, Paulo José en José Wilker.

Een jonge Braziliaanse droomt ervan om de heldin te spelen in een televisieserie over onmogelijke liefdes. Deze komedie is soms charmant en geeft blijk van opmerkingsvermogen, maar vervalt op andere momenten in de gelegenheidssmaak, de gemakkelijke grap en de zogenaamd moderne esthetica.

Un Trem para as estrelas

Frankrijk​/​​Brazilië 1987. Avonturenfilm van Carlos Diegues. Met o.a. Guilherme Fontes, Milton Conçalves, Taumaturgo Ferreira, Anna Beatriz Wiltgen en Zé Trindade.

De jonge saxofonist Vinicius woont in een huurkazerne in een voorstad van Rio en zoekt in de 'favella's' naar zijn verdwenen verloofde Nicinha. Met behulp van een detective vindt hij haar uiteindelijk maar zij verlaat hem. Het gaat in deze film om de zoektocht, gedurende welke hij een massa uiteenlopende personen ontmoet op al even contrastrijke plaatsen. Het resultaat is een barokke en flamboyante schets van de wereld van deze megapool, gezien door een filmdichter. Deze film, die om beurten een musical, een melodrama en een politiefilm is, neemt het niet zo nauw met de alledaagse werkelijkheid, door hem vast te leggen als een mooie droom. De film bleef vrijwel onopgemerkt bij het Filmfestival in Cannes in 1987, hoewel het scenario acceptabel is en de regie redelijk.

Subway to the Stars

Brazilië 1987. Drama van Carlos Diegues. Met o.a. Guilherme Fontes, Milton Goncalves, Taumaturgo Ferreira, Ze Trindade en Ana Beatriz Wiltgen.

Een hortend, grimmig verhaal over de jonge saxofonist Fontes en zijn belevenissen als hij door de achterbuurten van Rio zwerft, op zoek naar zijn verdwenen vriendin. Enig psychologisch inzicht op bepaalde momenten, maar het geheel is te warrig.

Quilombo

Brazilië 1983. Historische film van Carlos Diegues. Met o.a. Antonio Pompeo, Zezé Motta, Toni Tornado, Vera Fischer en Antonio Pitanga.

Quilombo's waren in het 17e eeuwse Brazilië nederzettingen in de bergen waar gevluchte zwarte slaven bijeenkwamen. Deze film gaat over het verhaal van een van hen en over de schermutselingen tussen de vroegere slaven en hun meesters. Goed spel. Camerawerk van Lauro Escorel Filho.

Caméra sans visa: Bye bye Brésil

Brazilië 1980. Carlos Diegues. Met o.a. Fabio Junior, José Wilker en Betty Faria.

Quilombo's waren in het 17e eeuwse Brazilië nederzettingen in de bergen waar gevluchte zwarte slaven bijeenkwamen. Deze film gaat over het verhaal van een van hen en over de schermutselingen tussen de vroegere slaven en hun meesters. Goed spel. Camerawerk van Lauro Escorel Filho.

Bye Bye Brazil

Frankrijk​/​​Brazilië 1980. Komedie van Carlos Diégues en Carlos Diegues. Met o.a. Betty Faria, Fabio Junior, Zaira Zambelli, Principe Nabor en Jofe Sorres.

Een variétégroep trekt met een van geluidsinstallatie voorziene vrachtwagen door Brazilië op zoek naar publiek en maakt daarbij zware tijden door: de tv, de disco en de radio zijn de grote concurrenten. Wanneer ze door een weddenschap hun vrachtwagen verliezen, blijft er voor de mannen niets anders over dan hun vrouwen te prostitueren, maar ook dat loopt niet van een leien dakje. Lichtvoetige satire, die op aangename wijze een balans opmaakt van het hedendaagse Brazilië in al zijn aspecten. Het intelligente scenario van Diegues brengt via een speels verhaal cynische maatschappijkritiek die zeker niet alleen van toepassing is voor het land van herkomst. Prachtige locatiefotografie van Lauro Escorel Filho.

Xica

1978. Carlos Diegues. Met o.a. José Wilker, Marcus Vinicius, Walmor Chagas en Zeze Motta.

Een variétégroep trekt met een van geluidsinstallatie voorziene vrachtwagen door Brazilië op zoek naar publiek en maakt daarbij zware tijden door: de tv, de disco en de radio zijn de grote concurrenten. Wanneer ze door een weddenschap hun vrachtwagen verliezen, blijft er voor de mannen niets anders over dan hun vrouwen te prostitueren, maar ook dat loopt niet van een leien dakje. Lichtvoetige satire, die op aangename wijze een balans opmaakt van het hedendaagse Brazilië in al zijn aspecten. Het intelligente scenario van Diegues brengt via een speels verhaal cynische maatschappijkritiek die zeker niet alleen van toepassing is voor het land van herkomst. Prachtige locatiefotografie van Lauro Escorel Filho.

Xica da Silva

Brazilië 1976. Avonturenfilm van Carlos Diegues. Met o.a. Zézé Motta, Walmor Chagas, Altair Lima, José Wilker en Elke Maraviha.

Een onevenwichtige, kleurrijke film die begint als een soort sociaal-historisch drama maar dan overschakelt naar boertige volkskomedie. Centraal staat Francesca da Silva, een negerin die in het midden van de 18de eeuw als eerste het juk van de slavernij afwierp en een soort volksheldin werd. Diegues, maker van o.a. het schitterende BYE BYE BRAZIL, heeft duidelijk filmische flair maar wil in dit geval té veel kanten tegelijk uit en raakt verstrikt in z'n eigen ambities. Scenario van Carlos Diegues en João Felicio Dos Santos. Camerawerk van José Medeiros.

Les Soleils de l'Ile de Pâques

Brazilië​/​​Frankrijk 1973. Sciencefiction van Pierre Kast. Met o.a. Norma Bengell, Françoise Brion, Jacques Charrier, Maurice Garrel en Marcello Romo.

Drie mannen en drie vrouwen krijgen onafhankelijk van elkaar hallucinaties over Paaseiland en willen daarheen. Ze herkennen woordeloos in elkaar verwante zielen en ondernemen samen met een sceptische psychiater de reis en worden op het eiland opgewacht door wezens van een andere planeet. Alleen de psychiater durft de confrontatie aan. Deze merkwaardige science-fictionfilm werkt bijna uitsluitend met suggestie en niet met ingewikkelde trucage en legt vooral het accent op het innerlijk groeiproces van het zestal. Ongewoon fraaie locaties.

Joanna Francesa

Brazilië 1973. Experimenteel van Carlos Diegues. Met o.a. Jeanne Moreau, Pierre Cardin, Carlos Kroeber, Helber Ranguel en Eliezer Gomez.

Met Franse toeriste Moreau als Joanna, de centrale figuur, is deze film een tragische fabel over het einde van onze beschaving. Deze ondergang vindt plaats tussen de realiteit en de droom, het echte en het ingebeelde, en zou aldus passen in het denkpatroon van de mens. Het merendeel van de legendes hebben een goedaardig einde, maar Diegues` visie is het tegenovergestelde. Een vreemde film met een complex scenario (van Diegues zelf) dat niet in een paar regels kan worden samengevat en verklaard. Dit experiment is eerder interessant dan geslaagd, maar destijds sloeg met deze film de Braziliaanse 'cinema novo' een nieuwe richting in. Diegues wist zijn lievelingsactrice, de 45-jarige Moreau, te strikken, evenals modekoning Pierre Cardin als geldschieter, die bekend stond als mecenas van de avant-garde kunst. Het camerawerk van Dib Lufti is mooi. Mono.