Ugo Tognazzi

Frankrijk 1990. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi, Ingrid Held, Faith Eggerickx en Colette Brosset.

Het laatste deel van de serie Qui c'est ce garçon ?, naar de succesvolle roman van Nicole de Buron. Omdat de echtgenoot, veroordeeld tot een tweederangspositie, jaloers is op het succes van zijn vrouw als scenarioschrijfster, ontstaat er ruzie binnen het gezin. De regisseuse stelt alles in het werk om het alledaagse, oppervlakkige en steriele wereldje van de romancière een beetje boeiend te maken, en slaat daarbij geen enkele modieuze cliché over.

Qui c'est ce garçon ? - Justine a un enfant

Frankrijk 1990. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi, Ingrid Held, Edwige Derache en Faith Eggerickz.

Derde deel in de serie Qui c'est ce garçon ?. De schrijfster Nicole de Buron bewerkte zelf haar onbetekenende bestseller voor deze film, die tegelijkertijd onbeduidend en sympathiek is, want de getalenteerde cineaste levert hier duidelijk een eerlijk en met grote zorg gemaakt stukje werk af. Op basis van een dergelijk boek had ze er dan ook niet meer van kunnen maken.

Papa et moi

Italië/Frankrijk 1990. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ricky Tognazzi, Anouk Aimée, Catherine Alric en Milly Carlucci.

Industrieel en zijn echtgenote naderen de zestig en kampen met bestaansproblemen. Op zoek naar een tweede jeugd verlaat de vader de echtelijke woning. Hij zoekt een flat. Tegelijkertijd verlaat zijn schoondochter zijn zoon, omdat hij maar blijft doorgaan met het schrijven en regisseren van toneelstukken die stuk voor stuk floppen. Gedeprimeerd gaat ook de zoon op zoek naar een appartement. Dat wordt dus samenwonen. Geen Antonioni maar Capitani, ofwel een redelijke, pretentieloze regisseur, die zijn thema vanuit komische hoek benadert.

Les amours de petite Chérie

1990 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1990. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi, Ingrid Held, Edwige Derache en Faith Eggerickx.

De sentimentele en tegelijkertijd komische twisten tussen Marie (Jobert) en haar opgroeiende dochter Jos[KA1]ephine (Eggerickx), die naar zelfstandigheid streeft. Het eeuwige generatieconflict dus, maar het sop is de kool niet waard. De filmmaakster heeft een eerlijk stukje werk afgeleverd en de bezetting is heel sympathiek, maar de intense onbeduidendheid en de modieuze clichés uit de boeken van Nicole de Buron kunnen er toch niet door verheeld worden. Nicole de Buron heeft trouwens zelf haar roman Qui est ce garçon ? bewerkt.

La Batalla de los tres reyes

Italië/Spanje 1990. Avonturenfilm van Souheil Ben Barka. Met o.a. Massimo Ghini, Ángela Molina, F.Murray Abraham, Harvey Keitel en Claudia Cardinale.

Dit verhaal speelt zich af in de 16e eeuw. Prins Abdelmalek wordt achtervolgd door de usurpator sultan Moulay Mohamed en vlucht van Marokko naar Algiers waar hij hulp vraagt aan de Turkse gouverneur, een piraat op de Middellandse zee. Deze speelfilmversie van een tv-serie, is onbegrijpelijk, grof en weinig overtuigend. Bij het monteren is er vaak gedacht AL ANDALUS.

Grand-mère ou pas

1990 | Biografie, Documentaire

Frankrijk 1990. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi, Ingrid Held, Faith Eggerickz en Colette Brosset.

Uit de wisselvallige serie [KL]Qui c`est ce gar[KA10]con?[KLE] naar de roman van Nicole de Buron, die ook het scenario schreef. In deze aflevering denkt Marie (Jobert) dat ze eindelijk van een welverdiende rust kan genieten. Op dat moment duiken echter Justine (Held) en zijn gezinnetje op met een karrevracht verwijten, een grootmoeder onwaardig. Terwijl de regisseur en de acteurs over voldoende talent beschikken zijn de dialogen en de gekunstelde situaties nauwelijks te verteren. En dat voor de successchrijfster van de Parijse incrowd, die weer een heel blik verschrikkelijk afgezaagde modeclichés heeft opengetrokken. Eerder onbenullig dan

Eve raconte Sophia Loren

Frankrijk 1990. Biografie van Eve Ruggieri. Met o.a. Sophia Loren, Vittorio De Sica, Nino Manfredi, Vittorio Gassman en Ugo Tognazzi.

Het hele leven en de carri[KA2]ere van deze grote vedette, die trouwens over een uitzonderlijk talent beschikt (wanneer zij geregisseerd wordt door cineasten zoals De Sica, Dino Risi, Ettore Scola en anderen). Er worden fragmenten getoond uit een aantal van de plusminus tachtig films die zij maakte tussen 1950 en 1980! Het is tevens het sprookjesverhaal van de gedaanteverwisseling van het onbekende plattelandsmeisje Sofia Scicolone, dat eerst Sofia Lazzaro en daarna Loren ging heten. Goed gekozen fragmenten getuigen van haar komische en haar dramatische talent. Deze film is tegelijkertijd een retrospectieve van vooral de Italiaanse film uit die tijd.

Tolérance

1989 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1989. Komedie van Pierre-Henry Salfati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Rupert Everett, Anne Brochet, Marc De Jonge en Catherine Samie.

1795: een deel van de Franse adel heeft zich na de vernietigende Revolutie van 1789 weten te handhaven, en gaat door met nietsnutten en lanterfanten. Edelman Tognazzi, een soort Italiaanse Bocuse, trakteert zijn schoonfamilie op exotische spijzen en richt feestmalen aan met heerlijkheden die de decadente adel aan hun chique rashonden voert. Zijn schone en veel jongere vrouw Brochet - de laatste modegril volgend - houdt er een kluizenaar (Everett) op na, bij wijze van goede huisgeest, die zich ontpopt als een nichterige moordenaar en gifmenger. Tognazzi is zijn eerste slachtoffer en wordt ten onrechte beschuldigd van de moord op zijn schoonmoeder, een geile, gluurderige oude tang; hij wordt derhalve onthoofd, maar de enge Engelsman Everett ontloopt zijn gerechte straf niet. Een film met een nauwelijks boeiend verhaal, waarin weinig gebeurt. Tognazzi's spel is uitstekend, maar hij verdwijnt vroegtijdig en Brochet, die beter Innocence had kunnen heten, is eigenlijk alleen maar een lust voor het oog. De werkelijke hoofdrol in deze vreemde film wordt gespeeld door de fotografie van Michel Abramowicz. Scenario en dialoog van de regisseur zelve.

I giorni del commissario Ambrosio

1989 | Misdaad

Italië 1989. Misdaad van Sergio Corbucci. Met o.a. Ugo Tognazzi, Carlo Della Piane, Carla Gravina, Claudio Amendola en Cristina Marsillach.

In Milaan wordt een playboy dood aangetroffen. Hij is overleden aan een overdosis. Er zijn twee getuigen, maar hun verklaringen zijn zo dubieus dat de commissaris voor een flinke puzzel staat. De film is traag en concentreert zich vooral op karaktertekening. Een goede rol van Tognazzi.

Arrivederci e grazie

1988 | Komedie

Italië 1988. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ricky Tognazzi, Gianmarco Tognazzi, Anouk Aimés en Catherine Alric.

Een komedie over een vader en een zoon die niet met elkaar overweg kunnen. De oude man verlaat zijn vrouw in zijn 'tweede jeugd', terwijl de zoon door zijn vrouw verlaten wordt. Hij gaat onsuccesvolle toneelstukken schrijven. De een juicht, de ander treurt. De rollen worden uitstekend vertolkt, er zitten een paar geestige scènes in, en toch is de film net niet echt amusant.

Ultimo momento

1987 | Komedie

Italië 1987. Komedie van Pupi Avati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Diego Abatantuono, Lino Capolicchio, Elena Sofia Ricci en Nik Novecento.

Een film over de nationale manie van Italië: voetbal. Vlak voor de beslissende wedstrijden wordt de oude manager door de parvenu van een voorzitter van de club ontslagen, maar hij blijft voor zijn team vechten. Helaas vindt er weinig actie op het veld plaats. De film draait hoofdzakelijk om de relatie van de hoofdfiguur met zijn familie en zijn team. Laatste film van de acteur Novecento voor zijn voortijdige dood.

Ultimo minuto

1987 | Sportfilm, Drama

Italië 1987. Sportfilm van Pupi Avati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Massimo Bonetti, Elena Sofia Ricci, Diego Abatantuono en Lino Capolicchio.

Geloofwaardige reconstructie van de wederwaardigheden van een Italiaanse voetballer. De al wat oudere Ugo Tognazzi is een bekwaam manager van een kleine voetbalclub, maar wordt heel lomp door de nieuwe, jonge voorzitter aan de kant gezet. Tognazzi heeft zich zijn hele leven met hart en ziel voor de club ingezet, en is niet van plan zich terug te trekken. Als het voetbalteam op de onderste plaats komt te staan, is Tognazzi de enige persoon die in staat is een ommekeer te bewerkstelligen, en het team weer te laten winnen. Goed acteer- en camerawerk met Tognazzi in topvorm.

Ugo tognazzi in ultimo minuto

1987 | Drama

Italië 1987. Drama van Pupi Avati. Met o.a. Massimo Bonetti, Diego Abatantuono en Ugo Tognazzi.

Yiddish Connection

1986 | Komedie, Drama

Frankrijk 1986. Komedie van Paul Boujenah. Met o.a. Charles Aznavour, Ugo Tognazzi, André Dussollier, Vincent Lindon en Charlie Chemouny.

Drie mannen die op de rand van bankroet staan besluiten een overval te plegen en toch netjes te blijven: ze gaan professionele misdadigers beroven. Het vervolg laat zich raden. De film lijdt aan verschillende zwakheden waarvan het scenario de ergste is. Dit is geschreven door Aznavour, die zichzelf uiteraard een goede rol toebedeelde: hij is dan ook het meest in beeld. Hierdoor wordt het evenwicht in de film verstoord. Deze debuutspeelfilm (de regisseur is geboren in 1958) is een amusante komedie met als verdienste het ontbreken van geweld in een genre dat er doorgaans bol van staat.

Qui c'est ce garçon ? - Le grand mariage

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi en Ingrid Held.

Tweede deel van de bewerking van de roman Qui c'est ce garçon ? van Nicole de Buron, een groot commercieel succes. Meer valt er niet te zeggen naar aaneleiding van deze soms amusante maar ook onbeduidende en snel vergeten komedie, ondanks het zeer verzorgde spel.

Les amours de Justine

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Marlène Jobert, Ugo Tognazzi, Ingrid Held, Edwige Derache en Colette Brosset.

Een film die deel uitmaakt van een serie op basis van de roman van Nicole de Buron, een veelschrijfster met een vlotte, levendige pen, die ogenschijnlijk gedurfde, maar bij nadere beschouwing oppervlakkige en conventionele boeken schrijft. Derhalve kan de maakster van deze televisiefilm haar oneindig veel meer persoonlijke bioscoopprodukties (zoals DÉFENCE DE SAVOIR) hiermee niet doen vergeten. Deze intimistische kroniek over een zeventienjarig meisje dat van Parijs naar Larzac gaat, heeft geen enkele andere ambitie dan pittoresk en ontspannend te zijn en slaagt daar ook perfect in.

Sogni e bisogni

1985 | Drama

Italië 1985. Drama van Sergio Citti. Met o.a. Giulietta Masina, Héctor Alterio, Franco Citti, Paolo Villaggio en Gigi Proietti.

Sergio Citti was de beschermeling van wijlen Pier Paolo Pasolini, en geheel in de geest van zijn leermeester heeft hij elf moderne proletarische verhalen gemaakt. Liefde is het hoofdthema van deze 30 minuten durende verhalen, die elk draaien om één hoofdfiguur. Niet alle verhalen zijn goed maar ze zijn goed gespeeld en met gevoel geregisseerd. Afgaande op deze televisiefilm mogen we hooggespannen verwachtingen hebben van Citti's toekomstige werk.

La cage aux folles III

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Michel Serrault, Antonella Interlenghi, Saverio Vallone, Stéphane Audran en Michel Galabru.

Naar het toneelstuk van Jean Poiret. Albin (Serrault) erft van een suikertantetje. Hiervoor moet hij helemaal naar Schotland. Als hij de erfenis wil bemachtigen moet hij binnen twee jaar getrouwd en vader zijn. Neef Mortimer (Vallone) die zijn seksuele voorkeur kent, ligt op de loer! Voor de derde keer worden zowel de psychologie als het gedrag van homoseksuelen volledig verbasterd door middel van grove karikaturen die de modale Fransman aan het lachen zouden maken. Volledig fantasieloos, niets nieuws onder de zon. Zelfs de vertolkers lijken er niet in te geloven en vervelen zich evenveel als de kijkers. Ook bekend als ELLES SE MARIENT. De fotografie is van Luciano Tovoli. Aan het scenario werd heel wat geschreven door Christine Carère, Marcello Danon en Philippe Nicaud en vervolgens werd dat weer omgezet door Michel Audiard, Jacques Audiard, Marcello Danon, Gérard Lomballe en regisseur Lautner.

La Cage Aux Folles 3

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Benny Luke, Michel Galabru, Michel Serrault, Ugo Tognazzi en Stéphane Audran.

Fatto su misura

1985 | Drama, Romantiek

Italië 1985. Drama van Francesco Laudadio. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ricky Tognazzi, Lara Wendel en Senta Berger.

De film vertelt het verhaal van de gecompliceerde en moeilijke liefde tussen een fotograaf en een studente. Het paar moet de confrontatie aangaan met de onzekerheid, en met de praktische én de kunstmatige kanten van hun gevoelens. Deze dubbelzinnige situatie is, zoals gebruikelijk, een Italiaans probleem, dat helemaal geen probleem zou zijn in de meer open maatschappij, met de onafhankelijke liberale houding van de mensen, ten noorden van Italië.

Amici miei, atto tre

1985 | Komedie

Italië 1985. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Ugo Tognazzi, Gastone Moschin, Adolfo Celi, Renzo Montagnani en Bernard Blier.

Deze derde film uit een serie over een groep vrienden op leeftijd handelt over hun belachelijke grollen in een bejaardenhuis in Villa Serena, die door de bejaarde kwajongens bijna in een puinhoop wordt herschapen. Een komedie met goede acteurs, die echter flauwe grappen uithalen. Een film die zo bespottelijk is dat hij je het schaamrood op de kaken brengt.

Le bon roi Dagobert

1984 | Komedie

Frankrijk/Italië 1984. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Coluche, Michel Serrault, Michael Lonsdale, Carole Bouquet en Karin Mai.

De producent van deze film is een Italiaan, maar de belangrijkste scenarioschrijver (Gérard Brach), de hoofdrolspelers en de geldschieters zijn Frans. Het geheel is een groteske voorstelling die absoluut niet trouw is aan de geschiedenis. Coluche is onuitstaanbaar en platvloers en de regie is slecht. Nog nooit zijn Dino Risi en zijn scenarioschrijver zo laag gezonken.

Bertoldo, Bertoldino e Cacasenno

1984 | Komedie

Italië 1984. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Maurizio Nichetti en Lello Arena.

Een onderhoudende, komische film die speelt aan het eind van de middeleeuwen. Tijdens de heerschappij van Alboino verzint een slimme boer de ene list na de andere, maar hij blijft altijd trouw en eerlijk. Ook zijn vrouw en getikte zoon zijn bij het bedrog betrokken. Goede prestaties van de acteurs, vooral van Nichetti.

Il Petomane

1983 | Komedie, Biografie

Italië 1983. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mariangela Melato, Vittorio Caprioli en Ricky Tognazzi.

Gebaseerd op een waar verhaal in Parijs, begin 1900. Joseph Pujol (een briljante rol van Tognazzi) viert in de Belle Epoque triomfen met zijn show. Hij is de enige in de wereld die scheetsgewijs liederen ten gehore kan brengen en blaasinstrumenten kan bespelen. Hij begint zich voor zijn kunst te schamen als hij verliefd wordt op een celliste (Melato). Tognazzi op z'n best, prachtige decors en vakkundige regie.

A Joke Of Destiny

1983 |

1983. Lina Wertmüller. Met o.a. Renzo Montagnani, Piera Degli Esposti, Gastone Moschin en Ugo Tognazzi.

Amici miei, atto due

1982 | Komedie

Italië 1982. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Philippe Noiret, Gastone Moschin, Adolfo Celi en Renzo Montagnani.

Vier middelbare [KL]practical jokers[KLE] in Florence merken dat hun puberale grappen zich ook tegen henzelf kunnen keren. Een van hen, een berooide graaf belandt zelfs in een rolstoel. Met dit vervolg op een zeven jaar oude succesfilm wordt aan deel 1 weinig nieuws toegevoegd. De afgetrapte geintjes van mannen die al jaren beter moeten weten zijn het feitelijke onderwerp, maar de aanwezige top-acteurs maken er toch iets leuks van. Het [KLE]unhappy ending[KLE] is meer in de traditie van de eerste film, dan dat het echt logisch of overtuigend genoemd kan worden. (Noiret, wiens persoonlijke deel nu door talrijke flash-backs weer tot leven komt).

La tragedia di un uomo ridicolo

1981 | Thriller, Drama

Italië 1981. Thriller van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Ugo Tognazzi, Anouk Aimée, Victor Cavallo, Olympia Carlisi en Laura Morante.

Terroristen gijzelen Giovanni (Ricky Tognazzi), de zoon van industrieel Primo Spaggiari (Ugo Tognazzi) en eisen losgeld dat de verkoop van diens onderneming noodzaakt. Moeder Barbara (Aimée) denkt alleen aan het welzijn van haar kind, de vader aarzelt - eerst uit een vermoeden dat zijn zoon zelf medeplichtig is en generatiewraak beoogt, later omdat hij meent dat de jongen toch al gestorven is. De interessante stof stelt in de uitwerking teleur, niet omdat Bertolucci geen positie kiest ten opzichte van de Rode Brigades, maar omdat zijn dubbelzinnigheid in àlle opzichten de film al te abstract maakt. Niettemin een schitterende rol van Ugo Tognazzi, die daarvoor de prijs als Beste Acteur op het filmfestival van Cannes ontving. Het scenario is van regisseur Bertolucci en camerawerk van Carlo Di Palma. Technicolor.

Super Totò

1980 | Komedie

Italië 1980. Komedie van Brando Giordani en Emilio Ravel. Met o.a. Totò, Isa Barzizza, Nino Taranto, Silvana Pampanini en Franca Faldini.

Een compilatie van dertig filmfragmenten, zwart/wit en kleur, uit de beste films van Totò, die het onthouden waard zijn. We zien de man achter het komische masker, de vrouw, de perfectie die hij nastreeft, zijn roem en rijkdom, en zijn onweerstaanbare persoonlijkheid. Er zit geen verhaallijn in de film, maar we zien de opkomst van Totò als de legendarische Italiaanse komiek, en zijn uitzonderlijk vakmanschap. Helaas is het allemaal wat te fragmentarisch.

Sunday Lovers

1980 | Romantiek, Komedie

Italië/Frankrijk/Verenigde Staten/Verenigd Koninkrijk 1980. Romantiek van Bryan Forbes, Edouard Molinaro, Dino Risi, Gene Wilder en Dino Ri. Met o.a. Roger Moore, Denholm Elliot, Priscilla Barnes, Lynn Redgrave en Lino Ventura.

Vier korte sketches opgebouwd rond hetzelfde thema: een man is tijdens het weekend alleen en probeert daar op zijn manier iets van te maken. In de Britse bijdrage van Forbes versiert chauffeur Moore een stewardess, terwijl hij zich voordoet als de kasteelheer. Alles loopt goed tot een vriendin van zijn baas verschijnt. Typisch Brits, vol geslaagde onverstoorbare humor. Scenario van Leslie Bricusse en gefotografeerd door C. Lecompte. Het Franse deel gaat over zakenman Ventura die veel voelt voor een slippertje met de receptioniste van het bedrijf. Hij laat zich het gras voor de voeten wegmaaien door een Amerikaanse collega. Franse frivoliteit met een guitige Ventura en een leuke Webber. Scenario van François Veber en fotografie van Claude Agostini. In de Italiaanse bijdrage zoekt Ugo Tognazzi een jeugdvriendinnetje op, om vast te stellen dat er in twintig jaar veel kan veranderen. Risi gaat meer de vulgaire Italiaanse toer op en levert het zwakste onderdeel van de film. Geschreven door Age & Scarpelli en in beeld gezet door Tonino Delli Colli. Als sluitstuk krijgen we de Amerikaanse inbreng, waarin geesteszieke Wilder met een vroeger vriendinnetje iets standvastigs probeert op te bouwen. Wilder raakt de gevoelige snaar in dit magistraal gefilmd onderdeel. Hij schreef ook het scenario, terwijl John Hirschfeld het filmde. Als geheel is de film heel onevenwichtig en geeft een zwakke indruk door de uiteenlopende stijlen.

Sono fotogenico

1980 | Komedie

Frankrijk/Italië 1980. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Renato Pozzetto, Edwige Fenech, Aldo Maccione, Michel Galabru en Julien Guiomar.

Een cinefiele nietsnut vertrekt van Lago Maggiore naar Rome om een filmcarrière te beginnen en laat zich daar bedriegen door impressario's, producenten, speldocenten en ambitieuze starlets om tenslotte als stuntman invalide te worden. Deze bittere satire op filmambities werd door Risi al eerder en beter bedreven en met name de acteurskeuze is nadelig voor de werking. Hoewel Pozetto een nationale populariteit geniet, zijn zijn voorkomen en acteren zo weinig innemend, dat men hem alles gunt, wat hem overkomt. Cynische verhaalswendingen en zelfkarikaturen van filmprominenten weten los van de hoofdrol te vermaken.

La cage aux folles II

1980 | Komedie, Avonturenfilm

Italië/Frankrijk 1980. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Serrault, Michel Galabru, Marcel Bozzuffi en Paola Borboni.

Om te bewijzen dat hij niet te oud is voor een nachtclub-act gaat een travestiet in vol ornaat de straat op. Een veronderstelde sjans blijkt een voortvluchtige spion die een geheime formule achterlaat voordat hij neergeschoten wordt. Het vriendenpaar vlucht voor politie en killers naar Italië. Wat de kwaliteiten van een fenomenaal succesvolle eerste film ook geweest mogen zijn, deel twee is een doorsnee-spionagekomedie met ietwat andere hoofdrollen. Sporadisch amusante scènes als de travestiet onderduikt bij de Italiaanse boerenfamilie van zijn vriend en de achterstelling van de vrouw aan den lijve ondervindt. Scenario van Jean Poiret, Francis Veber en Marcello Danon. Camerawerk van Armando Nannuzi.

La Terrazza

1980 | Komedie, Drama

Frankrijk/Italië 1980. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Serge Reggiani, Ugo Tognazzi en Jean-Louis Trintignant.

Het Romeinse soir[KA1]ee-leven verenigt kopstukken uit het culturele en maatschappelijke leven. De steeds wisselende benadering van dezelfde sc[KA2]ene maakt duidelijk hoe zeer ieder van de mannen van zijn oorspronkelijke idealen is vervreemd en aan het eind van hun Latijn is gekomen. De vrouwen hebben daarentegen hun praktische greep op de realiteit behouden, terwijl de jongeren alles met ironische scepsis bekijken. Deze sleutelfilm met zelfkritiek (met schrijvers, filmers, politici in eigen rollen naast de acteurs) heeft een veelkleurige structuur die herhalingen niet geheel vermijdt, maar een ingewikkeld tragi-komisch beeld geeft van een generatie en ondanks alle ontluistering de warmte van in stand gebleven vriendschap overdraagt. Het scenario is van regisseur Scola, Agenore Incorocci als Age en Furio Scarpelli. Het camerawerk is van Pasqualino De Santis. Technicolor. Stereo.

Arrivano i bersaglieri

1980 | Komedie

Italië 1980. Komedie van Luigi Magni. Met o.a. Ugo Tognazzi, Giovanna Ralli, Ombretta Colli, Vittorio Mezzogiorno en Pippo Franco.

Een komedie vol cynisme en sarcasme, naar een historische gebeurtenis. Op 20 september 1870 trekt het leger van generaal Marmora Rome binnen. In die tijd waren de macht en invloed van de paus tanende en de soldaten houden lustig huis. Moord, liefdesaffaires en wraak zijn aan de orde van de dag. De film zwalkt van sarcasme naar sentimentaliteit en platvloersheid. Goed gespeeld en fraai aangekleed, maar wel erg fragmentarisch.

Los Viajeros del atardecer

1979 | Sciencefiction

Italië/Spanje 1979. Sciencefiction van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ornella Vanoni, Corinne Clery, José Luis Lopéz Vázquez en Manuel de Blas.

In de nabije toekomst is een echtpaar aan de beurt om verbannen te worden naar een Staatsreservaat bestemd voor diegenen die ouder zijn dan 49 jaar. Een volstrekt reactionaire film - een weerzinwekkende mengelmoes van aanhoudende dialogen en ziekelijk narcisme. Een van de slechtste films uit de geschiedenis van de cinema. Ook bekend als I VIAGGIATORI DELLA SERA.

L'ingorgo

1979 | Drama, Romantiek

Italië/Frankrijk/Duitsland/Spanje 1979. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Annie Girardot, Fernando Rey, Patrick Dewaere en Ángela Molina.

Op de autobaan tussen het vliegveld en Rome ontstaat een verkeersopstopping waar na 24 uur - bij het einde van de film - nog steeds geen voortgang in is gekomen. Deze zeer bittere satire laat de 'bewoners' van de verschillende auto's zien als representanten van een gestagneerde maatschappij in al haar lagen. De internationale co-productie noodzaakte de aanwezigheid van een reeks sterren, maar de portretten van door onbekende of amateur-acteurs gespeelde passagiers zijn minstens zo belangrijk, in alle varianten tussen grimmige humor en regelrechte tragedie. Ook qua organisatorische vormgeving van de apocalyps bijna een meesterwerk.

Cuori solitari

1979 | Komedie, Erotiek

Italië 1979. Komedie van Franco Giraldi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Senta Berger, Christopher Hodge, Edda di Benedetto en Edda Ferronao.

Min of meer voor de grap overweegt een echtpaar te reageren op contactadvertenties voor een avondje partner-ruil, wat tot bizarre en teleurstellende ervaringen leidt. Een bezoek aan een gespecialiseerde club in Zwitserland lijkt verder strekkende gevolgen te hebben, maar uiteindelijk blijft hun huwelijkssituatie zoals hij was: nog steeds even kleurloos. Gegeven het onderwerp een tamelijk subtiele psychologische komedie, dank zij constrasterend spel van Tognazzi, met veel animo bij voorbaat en remmingen op het moment zelf, en van Berger, bij wie aarzeling en nieuwsgierigheid elkaar in omgekeerde volgorde afwisselen. Het scenario is van de regisseur en Ruggero Maccari. Het camerawerk is van Dario Di Palma.

La cage aux folles

1978 | Komedie, Drama

Frankrijk/Italië 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Serrault, Michel Galabru, Claire Maurier en Rémi Laurent.

In deze filmbewerking van een Parijse theaterhit schrikken homo’s Renato (Tognazzi) en Albin (Serrault) zich wild wanneer Renato’s zoon aankondigt te gaan trouwen. Tegenover diens verloofde en aanstaande schoonouders proberen ze tijdens een kennismakingsdiner hun geaardheid, flamboyante levensstijl én werk in een travestietenclub te verbergen. Inmiddels klassieke komedie met heerlijk maffe acteurs is warm en geestig. Vooral Serrault als travestiet kreeg destijds veel lof en de film won de Golden Globe voor beste buitenlandse film. Film kreeg in 1996 een succesvolle Amerikaanse remake met Robin Williams en Nathan Lane.

La Mazzetta

1978 | Mysterie, Komedie

Italië 1978. Mysterie van Sergio Corbucci. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Paolo Stoppa, Marisa Laurito en Marisa Merlini.

Een Napolitaanse mislukte advocaat krijgt opdracht van een machtige ondernemer om zijn dochter op te sporen die een compromitterend contract in haar bezit heeft. Prompt hopen de lijken zich op zijn weg op en wordt hij van alle kanten belaagd. De film naar een roman van de Italiaanse vertaler van Chandler (Attilio Veraldi) plaatst de verwante detective-intrige verrassend in een Italiaanse setting, met de nodige humoristische elementen en kritische politieke verwijzingen. Manfredi speelt de detective à la Bogart.

Dovè vai in vacanza?

1978 | Komedie

Italië 1978. Komedie van Mauro Bolognini, Luciano Salce en Alberto Sordi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Stefania Sandrelli, Lorraine de Selle, Paolo Villagio en Anna-Maria Rizzoli.

Episodenfilm. Een man probeert tijdens de vakantie zijn ex-vrouw te heroveren, maar een reeks bezoekende kennissen doorkruist zijn plannen. Een middenstandsechtpaar wordt door hun intelligente kinderen op een culturele vakantie gestuurd, terwijl hun woning 'modern' wordt ingericht. De eerste twee sketches zijn niet meer dan middelmatig uitgewerkte moppen waar ook de acteurs geen kant mee uit kunnen. Sordi's bijdrage heeft rake ironische observaties ten aanzien van modieus-intellectuele terreur, maar hij doet er als altijd - zelfs in dit beperkte bestek - veel te lang over.

Primo amore

1977 | Komedie

Italië 1977. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ornella Muti, Mario del Monaco, Caterina Boratto en Venantino Venantini.

Een bejaarde tweedeplans-komiek neemt zijn intrek in een tehuis voor gepensioneerde artiesten. Hij wordt verliefd op een daar werkend dienstmeisje, dat hij verovert met de belofte van een carrière aan zijn zijde. Met geraffineerd arrivisme brengt zij het tot tv-ster, terwijl hij de hoop op een carrière moet opgeven. Deze bittere komedie is verwant aan Duviviers FIN DU JOUR, maar doet in harde karikaturen de uitgerangeerde artiesten nooit echt tragisch worden, zonder echter de gevoeligheid geheel op te offeren. De carrière van de ambitieuze Muti loopt parallel aan Risi's TELEFONI BIANCHI, maar is minder uitgediept doordat het accent nu vooral op de oude Tognazzi valt.

Nené

1977 | Komedie, Erotiek

Italië 1977. Komedie van Salvatore Samperi. Met o.a. Leonora Fani, Sven Valsecchi, Tino Schirinzi, Paolo Senatore en Alberto Cancemi.

Een vroegrijp 9-jarig jongetje uit een arbeidersgezin vol frustraties anno 1948, wordt de vertrouweling van een logerend nichtje, dat verliefd is op een jonge halfbloed. Het jochie wordt voyeur, dwingt het meisje tot voorzichtige handtastelijkheden en is getuige van een uitbarsting van jaloezie van zijn vader. Hij neemt zich voor nooit volwassen te worden. Deze remake van MALIZIA, met drastische verjonging van de personages, weet door handige regie de troebele spanning in en om het jongetje te suggereren, maar alle andere personages zijn banale clichés in platvloerse scènes die gluurderig zijn gefotografeerd in de schemer of het halfduister. De periode en communistische verkiezingscampagnes voegen niets aan de film toe.

La Stanza Del Vercovo

1977 | Thriller

Italië 1977. Thriller van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Marcello Turilli, Gabrielle Giacobbe, Ornella Muti en Patrick Dewaere.

Il Gatto

1977 | Thriller, Komedie

Italië/Frankrijk 1977. Thriller van Luigi Comencini. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mariangela Melato, Michel Galabru, Dalila di Lazzaro en Philippe Leroy.

Broer en zus bezitten een appartementengebouw dat ze met winst kunnen verkopen bij lege oplevering. Intriges rond een dode kat zaaien onrust en verdenking bij de huurders, die allemaal wat te verbergen hebben en zo tot verhuizing worden gedwongen. De venijnige karikaturen en satirische humor nemen de overhand op deze weinig verrassende wie-is-de-dader, die ook nogal de tijd neemt. Geproduceerd door Sergio Leone. Scenario van Rodolfo Sonego, Augusto Caminito en Fulvio Marcolin. Camerawerk van Ennio Guarnieri.

I Nuovi mostri

1977 |

Italië 1977. Mario Monicelli, Dino Risi en Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Ornella Muti, Alberto Sordi, Ugo Tognazzi en Orietta Berti.

Twaalf sketches over allerlei vormen van huichelachtigheid. Wisselend van toon, niveau en lengte, maar met enkele fikse uitschieters en voortdurend verrassend door het transformatievermogen van de drie voornaamste acteurs. Diverse scenarios van Age Scarpelli, Maccari en Zapponi.

Casotto

1977 | Komedie

Italië 1977. Komedie van Sergio Citti. Met o.a. Jodie Foster, Mariangela Melato, Michele Placido, Gigi Proietti en Paolo Stoppa.

Een kleedhokje op een zondag aan een openbaar strand is de plek waar de badgasten hun vrije dag beginnen, met andere plannen en verlangens dan alleen maar recreatie. Onder hen is een ouder echtpaar dat hun zwangere veertienjarige kleindochter aan de man hoopt te brengen. Onverwachte en niet geheel geslaagde terugkeer naar de volkse sprookjes van het neorealisme, waarin satirische, tragikomische, surrealistische en kluchtelementen worden afgewisseld zonder dat de episodes een eenheid worden. De regisseur is beter op dreef met de amateurspelers dan met zijn sterren.

Telefoni bianchi

1976 | Komedie

Italië 1976. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Agostina Belli en William Berger.

Signore e signori, buonanotte

1976 |

Italië 1976. Luigi Comencini, Nanni Loy, Luigi Magni, Mario Monicelli en Ettore Scola. Met o.a. Senta Berger, Adolfo Celi, Andréa Ferréol, Vittorio Gassman en Monica Guerritore.

Een presentator van tv-actualiteiten rebelleert tegen de censuur, hypocrisie en gladde aanpak van het nieuws en gooit in één dag alles om, met handhaving van de vaste en bekende items die de Italiaanse realiteit nu in een ongenadig daglicht laat zien. Deze collectieve aanval van belangeloos meewerkende filmprominenten resulteert in een ongebreidelde satire die buiten Italië minder effectief is omdat een aantal herkenningspunten ontbreekt. De anti-religieuze, anti- militaristische, anti-welvaartsstaatshumor in kortere en langere sketches mist zijn anarchistische werking niet, terwijl de op de hak genomen, gladgestreken keurigheid van omroepers en presentatoren ook buiten Italië aanspreekt. De sterbezetting werpt zich met aanstekelijk animo in het strijdperk.

La Chambre de l'Evêque

1976 | Thriller, Komedie

Frankrijk/Italië 1976. Thriller van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Patrick Dewaere, Ornella Muti, Lia Tanzi en Gabriella Giacobbe.

Een jonge schipper op het Lago Maggiore wordt gastvrij opgenomen door een oorlogsveteraan. Deze laatste probeert een treurig huwelijksleven en een ander geheim te verbergen, achter zijn opschepperij over heldendaden, waarbij zijn mooie schoonzuster ook een geheimzinnige rol speelt. De dood van de echtgenote alsmede de erfeniskwesties roepen nog meer vragen bij de schipper op en hij wordt van nieuwsgierige getuige tot onwetende medeplichtige. De film wisselt steeds van thriller naar satirische komedie, waardoor beide elementen tekort komen. Sfeervolle locatieopnamen en genuanceerde rol van Tognazzi hadden een beter uitgewerkt scenario verdiend.

Cattivi pensieri

1976 | Komedie, Erotiek

Italië 1976. Komedie van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Edwige Fenech, Luc Merenda, Paolo Bonacelli en Orazio Orlando.

Advocaat wiens vliegtuig niet vertrekt, komt onverwacht thuis, vindt zijn vrouw slapend en ziet naakte mannenbenen in de garderobe. Hij doet de deur op slot en fantaseert gedurende de rest van de dag wie van zijn relaties de minnaar kan zijn, maar hij komt ze allemaal tegen. Uiteindelijk blijkt hij een gewone inbreker opgesloten te hebben. Humor en kwaliteiten van Tognazzi als acteur blijkt hij als regisseur nauwelijks te hebben. Jaloerse voorstellingen onderscheiden zich alleen van de filmrealiteit omdat ze nog net iets flauwer en platter zijn dan de rest.

Al piacere di rivederla

1976 | Misdaad

Italië/Frankrijk 1976. Misdaad van Marco Leto. Met o.a. Ugo Tognazzi, Françoise Fabian, Miou-Miou, Alberto Lionello en Philippe March.

Een regeringsambtenaar moet de verdachte zelfmoord onderzoeken van een provinciale industrieel en christen-democratische partijbons, wiens weduwe zijn jeugdliefde was. Het blijkt moord te zijn geweest, maar zijn strijd tegen de corrupte bourgeoisie heeft geen ander resultaat dan dat de verloofde van de erfgenaam haar milieu de rug toekeert. Een teleurstellende film van de maker van IL VILLEGIATURE, die verrassingsloze satire richt op overbekende doelwitten en er zijn gemak van neemt. Tognazzi maakt nog iets van zijn hoofdrol, maar de actrices worden door de film zeer veronachtzaamd.

La Faille

1975 | Drama, Thriller

Frankrijk/Italië/Duitsland 1975. Drama van Peter Fleischmann. Met o.a. Michel Piccoli, Ugo Tognazzi, Mario Adorf, Adriana Asti en Dimos Starenios.

In een niet met name genoemd land (het Griekenland van de kolonels) wordt een schijnbaar vreedzame burger om onduidelijke redenen gearresteerd en geëscorteerd door de Manager en de Inquisiteur naar een symbolische centrale. Tijdens de tocht ontstaat er een tegenstrijdige verstandhouding tussen de gevangene en de Inquisiteur, maar bij aankomst weet de Geheime Dienst de eerste te ontmaskeren als een lid van de politieke oppositie en de tweede tot plicht en orde terug te brengen. De verboden Griekse roman kreeg een zeer geoliede en voorspelbare filmbewerking waardoor de ideologie, psychologie en thriller-elementen evenzo vele clichés worden. De internationale co-produktie werkt averechts: in alle versies is wel een van de dragende rollen belabberd nagesynchroniseerd. De zoveelste teleurstelling van Fleischmann.

L' Anatra all'arancia

1975 | Komedie

Italië 1975. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Ugo Tognazzi, Monica Vitti, John Richardson, Barbara Bouchet en Sabina de Guida.

Na zeven jaar huwelijk kondigt vrouw aan dat ze minnaar heeft en wil scheiden. Quasi-ruimdenkend nodigt echtgenoot zijn rivaal uit voor weekend om alles uit te praten, maar laat ook aantrekkelijke secretaresse komen. Brits blijspel THE SECRETARY BIRD kreeg eerst Franse toneelbewerking en vervolgens Italiaanse filmbewerking en bleef in alle versies voorspelbaar flauw, maar werd wel steeds uitbundiger. Dat blijkt geen winst.

I Telefoni bianchi

1975 |

Italië 1975. Dino Risi. Met o.a. Agostina Belli, Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Renato Pozzetto en Cochi Ponzoni.

Een kamermeisje weet door gebruik van fysieke charmes filmster te worden en na een liaison met Mussolini de diva van de fascistische cinema. Na de oorlog is ze uit de gratie, maar weet er op dezelfde manier weer bovenop te komen. Harde satire is de rode draad tussen een reeks van situaties en personages van wie Gassman als een ijdele maar laffe acteur een absolute uitschieter is. Scenario van Ruggero Maccari, Bernardino Zapponi en de regisseur. Camerawerk van Claudio Cirillo.

Amici miei

1975 | Komedie

Italië 1975. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Philippe Noiret, Gastone Moschin, Duilio del Prete en Bernard Blier.

Vijf vijftigers bestrijden sleur en verveling in hun bourgeois-bestaan met puberachtige practical jokes. Een van hen maakt er zelfs op zijn sterfbed nog een geintje van. Pessimistische komedie - waarin veronderstelde humor enige remedie is tegen besef van verloren of mislukte illusies - werd bedacht door zieke Pietro Germi die net voor zijn dood de regie overdeed aan Monicelli. Het succes leidde tot een hele reeks van middelbare vriendschapsfilms in Frankrijk en Italië. Luigi Kuveiller schoot de mooie plaatjes.

Romanzo popolare

1974 | Komedie

Italië 1974. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ornella Muti, Michele Placido, Pippo Starnazza en Vincenzo Crocitti.

Een ontwikkelde Milanese fabrieksarbeider trouwt met een veel jongere Siciliaanse immigrante en is zeer gelukkig tot hij een jonge politieagent - ook uit Sicilië - tot huisvriend maakt. De jonge streekgenoten worden geliefden en de echtgenoot gooit al zijn psychologisch inzicht en ruime denkbeelden overboord voor traditioneel wraakzuchtige jaloezie. Deze briljante komedie keert gebruikelijke genre-elementen om en toont een voor Italië ongewone ontwikkelingsdrang tot zelfstandigheid van de vrouw. De schitterende rol van Tognazzi steunt mede op zijn citeren van modieuze cliché-wijsheden, waarvan de ironie in de vertaling misschien verloren gaat.

Permettete, signora, che amo vostra figlia?

1974 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië/Frankrijk 1974. Komedie van Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Bernadette Lafont, Franco Fabrizi, Felice Andreasi en Ernesto Colli.

Een steracteur van een derderangs tourneegezelschap oogst opeens succes met een stuk over de liefde van Mussolini en Carla Petacci, die ietwat parallel loopt met zijn verhouding met de hoofdrolspeelster. Identificatie met [KL]Il duce[KLE] (de leider) werkt ook buiten de voorstellingen door en resulteert bij de ommekeer van het politieke getij in zijn arrestatie. Deze onevenwichtige en weinig stijlvast uitgewerkte groteske tragikomedie heeft een bravoure-rol van Tognazzi - die zich van het resultaat overigens distantieerde - en treft alleen in de laatste sc[KA2]ene de juiste toon van pathos en zwarte humor, die duidelijk maakt hoe de film had kunnen (en moeten) worden.

La smagliatura

1974 |

Italië 1974. Peter Fleischmann. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Piccoli, Mario Adorf, Adriana Asti en Eva Krini.

Een uitstekend gemaakte politieke satire, die de kijkers stof tot nadenken geeft. Een pacifist (Tognazzi) in het Griekenland van de kolonels, verzet zich tegen het militaire regiem. Hij wordt voor ondervraging overgebracht naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Later brengt men hem over naar een dorp aan zee onder begeleiding van een inspecteur (Piccoli) en een zonderlinge chauffeur (Adorf). In een kalme, ongedwongen sfeer moeten zij trachten informatie los te krijgen. Tijdens de gesprekken raakt de inspecteur geleidelijk in de ban van de ideeën van Tognazzi. Diens filosofische, democratische en politieke inzichten maken een dermate indruk op Piccoli dat ook hij verdacht wordt door de mensen van BZ. Het samenspel van Piccoli en Tognazzi is een verrukking, maar het is Adorf die de show steelt. Interessante en intelligente dialogen.

La grande bouffe

1973 | Komedie, Drama

Italië/Frankrijk 1973. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Philippe Noiret, Ugo Tognazzi, Michel Piccoli en Andréa Ferréol.

Vier welgestelde mannen van middelbare leeftijd besluiten zichzelf dood te eten. Ferreri brengt het vreetfestijn nauwgezet in beeld. La grande bouffe was bij zijn première op het festival van Cannes onmiddellijk controversieel. De film werd ofwel beschouwd als de meest walgelijke en decadente film uit de Franse geschiedenis of als een effectieve, brutale en radicale aanval op het establishment. Naar verluidt wilde Catherine Deneuve, nadat ze de film met haar verloofde Mastroianni (een van de hoofdrolspelers) had gezien, weken lang niet meer met hem spreken.

La Proprietà non è piu un furto

1973 |

Italië/Frankrijk 1973. Elio Petri. Met o.a. Ugo Tognazzi, Daria Nicolidi, Flavio Bucci, Salvo Tandone en Orazio Orlando.

Een bankkassier (Bucci) ziet vanuit zijn armetierig eigen bestaan dat degenen aan andere kant van het loket hun fortuin niet met ijver en eerlijkheid hebben verworven en gaat dat voorbeeld volgen. De sociale satire is minder effectief dan Petri's eerdere films, omdat groteske scènes doel op zich zijn geworden. Het spel van Tognazzi als ongegêneerde opportunist is het aanzien waard.

Vogliamo i colonelli

1972 |

Italië/Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

Questa specie d'amore

1972 | Drama

Italië 1972. Drama van Alberto Bevilacqua. Met o.a. Ugo Tognazzi, Jean Seberg, Ewa Aulin, Fernando Rey en Angelo Infanti.

De zoon van een idealist die slachtoffer werd van het fascistische regime ziet zelf af van ieder engagement en trouwt met een rijke aristocrate, maar komt niet van zijn verleden los en gaat naar zijn vader in Parma in een vergeefse poging om de banden te verbreken. De regisseur verfilmde zijn eigen roman en komt zeker in de gekunstelde dialoog en het commentaar niet van het papier los, terwijl heden en verleden niet echt geïntegreerd worden. Het populisme blijft een oppervlakkig soort folklore en mist de overtuigingskracht van het bourgeois-milieu. Prachtig spel van Tognazzi als zoon én vader in verschillende leeftijdsstadia.

Majstor i Margarita

1972 | Mysterie

Italië/Joegoslavië 1972. Mysterie van Aleksandar Petrovic. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mimsy Farmer, Alain Cuny, Bata Živojinovi[KA1]c en Pavle Vujisi[KA1]c.

Een Russische schrijver komt in het Moskou van 1925 in conflict met de censuur op zijn toneelstuk over Pontius Pilatus. Hij krijgt steun van een mysterieuze geleerde (de duivel) die al zijn tegenstanders uitschakelt. De uiteindelijke opvoering wordt met zwarte magie tot een provocerend schandaal gemaakt waarna de auteur wordt opgeborgen in een inrichting en sterft. De filmversie versimpelt door de meer realistische aanpak Mikhael Houlgakovs beroemde en jarenlang verboden roman. De diverse elementen afzonderlijk zijn zó zwaar aangezet dat de eenheid van stijl en daarmee de strekking goeddeels verloren gaan. De geïmporteerde hoofdrollen zijn zwak geregisseerd in eentonige mineur, maar de visuele reconstructie van plaats en tijdperk zijn opmerkelijk geslaagd. Scenario van Barbera Alberti, Amadeo Pagani en regisseu Petrovi[KA1]c. Roberto Gerardi stond achter de camera.

Il Generale dorme in piedi

1972 | Komedie

Italië 1972. Komedie van Francesco Massaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mariangela Melato, Mario Scaccia, Georges Wilson en Franco Fabrizi.

Een kolonel dankt zijn militaire carrière aan een in de doofpot gestopt schandaal tijdens WO II en aan administratieve vergissingen. Hardop dromend wil hij nog wel eens pijnlijke bekentenissen doen, waartegen hij zich veilig stelt door staande te slapen. Inmiddels verwacht hij zijn promotie tot generaal. Satire steunt al te zeer op de tekst - memoires die de hoofdpersoon schrijft - om echt effectief te zijn, maar Tognazzi's zoveelste opportunistenrol blijft een genot om naar te kijken.

Conspirateurs, Les

1972 | Drama

Italië/Frankrijk 1972. Drama van Luigi Magni. Met o.a. Robert Hossein, Nino Manfredi, Claudia Cardinale, Enrico Maria Salerno en Renaud Verley.

Het 19e eeuwse Italië. De Carbonari vechten tegen de tirannie van paus en leger. Twee van hen steken een verrader dood. Ze worden gearresteerd en ter dood veroordeeld, maar ze zullen pas worden geëxecuteerd als ze berouw tonen. Dat geeft enkele vrienden de tijd voor een reddingsactie. Geen suspense, maar de Pauselijke Staat van die tijd wordt op fijnzinnige, subtiele en ontroerende wijze tot leven gewekt door het camerawerk van deze barokke regisseur, die zich niets van heilige huisjes aantrekt en buiten zijn eigen land te weinig bekendheid heeft. Deze film, die in Frankrijk pas in 1972 te zien was, werd al in 1969 opgenomen. In Rome draaide hij verscheidene jaren.

La Supertestimone

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Franco Giraldi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Monica Vitti, Orazio Orlando en Véronique Vendell.

Een vrouw heeft een souteneur door een foute getuigenis wegens moord op een prostituée in de gevangenis doen belanden. Uit spijt gaat ze hem steeds vaker opzoeken en trouwt hem. Na zijn vrijlating moet ze voor hem tippelen. Een kleurrijke, grove komedie met op maat gesneden rollen voor de twee sterren, hoewel misschien al te rumoerig voor niet- Italiaanse smaak.

L' Udienza

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Enzo Janacci, Claudia Cardinale, Vittorio Gassman, Michel Piccoli en Ugo Tognazzi.

Een brave burgerman wil om niet-onthulde redenen een audiëntie bij de paus, maar loopt stuk op de bureaucratie en de verdenkingen van het Vaticaan. Een prostituée met connecties onder de hooggeplaatsten probeert zijn voorspraak te zijn, maar iedereen houdt hem voor een gevaarlijke gek. Na weken vergeefse inspanning sterft hij voor de deuren van de Sint Pieterskerk. Deze Kafkaiaanse satire op een verstikkend systeem mist de kracht van Ferreri's andere films omdat de hoofdpersoon niet interessant wordt. Rake karikaturen van beroemde bijrolspelers als conservatieve en kwasi-progressieve prelaten. Het scenario is van regisseur Ferreri en D. Matelli. Het camerawerk is van Mario Vulpiani.

In nome del popolo Italiano

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Vittorio Gassman, Yvonne Furneaux, Ely Galleani en Michele Cimarosa.

Een linkse rechter van instructie is belast met het onderzoek naar de dood van een callgirl en komt op het spoor van een rechtse, despotische directeur van een milieu-onveilige industrie. Hoewel het hoertje zelfmoord blijkt te hebben gepleegd, vernietigt de rechter de bewijzen om toch de industrieel te kunnen veroordelen. Deze cynische Italiaanse komedie laat zien hoe men van een integere ideologie tot een oneerlijke methodiek komt en de maatschappij paranoïde maakt. Gassman speelt niet alleen de industrieel, maar ook een reeks van andere rollen, waardoor het hele Italiaanse volk tenslotte zí[KA1]jn gezicht krijgt. Deze lucide film werd uiteraard door links en rechts aangevochten om zijn 'onverantwoord pessimisme'.

Il nome del popolo Italiano

1971 | Komedie, Drama

Italië 1971. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi en Vittorio Gassman.

Een modern verhaal over tegengestelde karakters. Tognazzi speelt een eerlijk mens, naast Gassman, die een weerzinwekkende kerel speelt, die toch medelijden oproept omdat hij wordt meegesleurd in het onontkoombare mechanisme van een moraal, die hij zelf bedacht heeft. Prachtig spel, scherpe contrasten.

Venga a prendere il caffè da noi

1970 | Komedie

Italië 1970. Komedie van Alberto Lattuada. Met o.a. Ugo Tognazzi, Francesca Romana Coluzzi, Angela Goodwin, Milena Vukotic en Jean-Jacques Fourgeaud.

Een vrijgezel van middelbare leeftijd trouwt met een rijke oude vrijster, maar begint ook een verhouding met haar twee inwonende zusters. Zij gaan daar gretig op in en doen alsof zij dit niet van elkaar weten. Als de man zich echter te buiten gaat aan de dienstbode, wreken ze zich collectief en maken van hem een passief object, gereed voor de rolstoel. Een venijnige satire op de seksuele vraatzucht, die schuil gaat achter de respectabele hypocrisie van de provinciaalse bevolking. Tognazzi speelt een schitterende hoofdrol als de opportunist, die even monsterlijk is als de drie zusters. Hij maakt hem bijna te sympathiek, waardoor de strekking van de film iets scheef wordt getrokken, met niettemin een zeer vermakelijk resultaat.

Splendori e miserie di Madame Royale

1970 | Misdaad

Italië/Frankrijk 1970. Misdaad van Vittorio Caprioli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Maurice Ronet, Jenny Tamburi, Vittorio Caprioli en Maurizio Bonuglia.

De homoseksuele bourgeois in Rome komt wekelijks in travestie bij elkaar als beroemde Franse courtisanes. De geheimzinnige moord op één van hen brengt de gastheer in contact met een politiecommissaris, die hem met morbide vasthoudendheid psychologisch terroriseert tot hij zich onmogelijk heeft gemaakt zowel in het burgerbestaan als bij zijn vrienden. De eenzaamheid maakt hen ook een willoze prooi voor de moordenaar. Hoewel de film al te zeer alleen de zieligheid van homo's benadrukt, vermijdt hij kluchtige karikaturen. Het kat en muis spel tussen Ronet en Tognazzi boeit meer dan de context.

La Califfa

1970 | Drama, Erotiek

Italië/Frankrijk 1970. Drama van Alberto Bevilacqua. Met o.a. Ugo Tognazzi, Romy Schneider, Marina Berti, Roberto Bisacco en Massimo Serato.

Arbeider is bij protestdemonstraties om het leven gekomen en zijn weduwe stelt grootindustrieel verantwoordelijk. Deze wil alleen maar de orde herstellen, maar een vanuit confrontatie gegroeide liefde voor de vrouw zet hem aan tot sociale verbeteringen en rechtvaardigheid waarmee hij vijanden maakt die hem noodlottig zullen worden. Als regisseur debuterende romanschrijver zet alle scènes van sociaal en dramatisch belangwekkende stof te nadrukkelijk aan en Morricone-muziek doet er nog een schepje bovenop. Overtuigingskracht komt van gepassioneerde inzet van Schneider en Tognazzi.

Sissignore

1969 | Komedie

Italië 1969. Komedie van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Gastone Moschin, Franco Fabrizi, Maria Grazia Buccella en Ferruccio de Ceresa.

Een bitterzoete satire: de chauffeur van een rijke industrieel accepteert het ene compromis na het andere, om toch zijn baantje maar niet kwijt te raken. Met groot gevoel voor humor gemaakt en gespeeld. Pareltjes van karikaturen.

Porcile

1969 | Drama, Experimenteel

Frankrijk/Italië 1969. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Franco Citti, Ninetto Davoli, Marco Ferreri en Alberto Lionello.

Voor de ontgoocheling na de mislukte revolutie van 1968 kenmerkend zwartgallige film plaatst een kannibalistische rebel in een onbestemd verleden naast een bourgeois-jongen die zich passief verzet tegen de Duitse consumptiemaatschappij in zijn liefde voor varkens die hem tenslotte opvreten. Het ontbreken van poëzie en lyrische bevlogenheid geeft de film een dor-theoretisch karakter, die misschien interessante denkstof aandraagt, maar nauwelijks boeiend is om naar te kijken. De indruk van uitgeblustheid wordt nog versterkt door het ledenpop-achtig optreden van de Franse hoofdrolspelers.

Nell'anno del Signore

1969 | Historische film, Drama

Italië 1969. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Nino Manfredi, Claudia Cardinale, Robert Hossein, Ugo Tognazzi en Enrico Maria Salerno.

Nino Manfredi speelt een Romeinse schoenlapper in 1825 die met een joods meisje samenwoont en in werkelijkheid de anonieme dichter Pasquino is, die op satirische wijze het pauselijk ambt bekritiseert. Goed gefilmd en gespeeld, een genoegen om naar te kijken.

Il Commissario Pepe

1969 | Drama

Italië 1969. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Ugo Tognazzi, Silvia Dionisío, Tano Cimarosa, Giuseppe Maffioli en Marianne Comtell.

De rust in een provincieplaatsje wordt opeens verstoord als de politiecommisaris ontdekt dat met name notabelen betrokken zijn bij, of profiteren van, clandestiene prostitutie. Hij aarzelt tussen schandaalverwekkende arrestaties of het accepteren van zwijggeld, maar neemt tenslotte ontslag. Sociale satire in vijfde film van Scola blijft aan de oppervlakte en is inmiddels weinig verrassend - en bovendien nogal indirect, namelijk, via affiches, aanplakbiljetten en slogans op binnen- en buitendecors - zodat alleen maar een onderhoudende, 'gewone film' overblijft met een goede, vrij serieuze rol van Tognazzi.

Straziami, ma di baci saziami

1968 | Komedie, Drama

Italië 1968. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Pamela Tiffin, Moira Orfei en Livio Lorenzon.

Een kapper wordt verliefd op de dorpsschone, maar roddel van een jaloerse rivale leidt tot een breuk. Hij vindt haar terug in Rome als echtgenote van een doofstomme kleermaker. Deze satire op kasteelromans biedt tegelijk kritische notities over man- vrouwverhoudingen op zijn Italiaans. Gebrek aan kennis aan het geheel van gewoonten maakt de film buiten Italië minder doeltreffend, maar de dwaze komedie en ongegêneerde rollen van de beide acteurs blijven vermakelijk genoeg.

Satyricon

1968 | Avonturenfilm, Historische film, Erotiek

Italië 1968. Avonturenfilm van Gianluigi Polidoro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Laura Antonelli, Tina Aumont, Don Backy en Mario Carotenuto.

De wederwaardigheden van de student Encolpio in het decadente Rome van Keizer Nero, samen met zijn vrienden Ascilto en Oitone. Dit gelijktijdig met Fellini's film gemaakte vluggertje houdt zich meer aan de letter van Petronius Arbitro's nagelaten romandelen, maar mist smaak, stijl en fantasie. Het resultaat is vermoeiend en vervelend, rumoerig en platvloers. Het orgie-achtige banket met de extravagante Trimalcione als gastheer is hier de finale, Fellini begon zijn film hiermee. Het is de moeite van het wachten waard, want Tognazzi brengt als enige de juiste combinatie van decadentie en ironie in zijn rol.

La bambolona

1968 | Komedie

Italië 1968. Komedie van Franco Giraldi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Isabella Rei, Lilla Brignone, Corrado Sonni en Filippo Scelzo.

Een losbollige advocaat van middelbare leeftijd (Tognazzi) valt op het meisje Ivana (Rey) en probeert haar te verleiden. Hij sluit vriendschap met haar ouders, geeft haar cadeautjes, belooft zelfs met haar te trouwen, maar ze geeft zich niet makkelijk gewonnen. Aardige komedie rond de nieuwe rol van de vrouw in de roerige jaren 60. Oorspronkelijk zou Marcello Mastroianni de hoofdrol spelen, maar die had andere verplichtingen. Dat is niet erg, Tognazzi (La grande bouffe) overtuigt als midlifecrisis-macho en won de prijs van de Italiaanse filmkritiek voor zijn rol.

L'Immorale

1968 |

Italië 1968. Pietro Germi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Stefania Sandrelli, Renee Longarini, Maria Grazia Carnassi en Gigi Ballista.

Een huisvader heeft twee minnaressen en bij elkaar zes kinderen. De optelsom van verplichtingen en verantwoordelijkheden vreet aan zijn energie, zodat hij raad vraagt aan een priester die geen ander advies heeft dan aanvraag van echtscheiding. Hij wil echter geen van zijn gezinnen offeren. Deze satire op de Italiaanse dubbele moraal wordt met verve gebracht en geacteerd, maar is al vaker en doeltreffender gedaan, ook door Germi zelf.

Barbarella

1968 | Sciencefiction, Fantasy

Frankrijk/Italië 1968. Sciencefiction van Roger Vadim. Met o.a. Jane Fonda, John Phillip Law, David Hemmings, Marcel Marceau en Milo O'Shea.

In de 41ste eeuw dreigt de jonge geleerde Duran Duran (inderdaad, de bekende Britse popgroep haalde hier haar naam vandaan) de wereld te vernietigen. De sexy Barbarella (Fonda) moet dit verhinderen en krijgt hulp van een blinde engel. Volkomen zotte verfilming van Jean-Claude Forests futuristische strip, die mede dankzij Fonda's sensuele en hoogst komische vertolking terecht een cultstatus kreeg. In maart 2004 ging in Wenen een op de film gebaseerde musical in première met Nina Proll in de hoofdrol.

L' Harem

1967 | Komedie

Italië 1967. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Carroll Baker, Gastone Moschin, Renato Salvatori, William Berger en Michel Le Royer.

Een vrouw verdeelt haar aandacht over drie uiteenlopende minnaars die ieder voor zich aan andere behoeften voldoen, en een homoseksuele vertrouweling. Haar onvermogen om hen anders dan in een beperkte object-rol te zien leidt eerst tot rivaliteit en dan tot saamhorigheid, waarmee ze haar gevieren tijdens vakantie van een rots laten tuimelen. Satire op seksisme en opgelegde rolpatronen over en weer, krijgt geleidelijk aan steeds tragischer dimensies die minder overtuigen dan Ferreri's latere werk, omdat de film pas tijdens de opnamen van commerciële opdracht naar persoonlijke aanpak groeide. Daarom vooral belangwekkend als breekpunt in zijn filmoeuvre.

Il fischio al naso

1967 | Komedie

Italië 1967. Komedie van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Olga Villi, Franca Bettoja en Tina Louise.

Klucht over een man die het gemaakt heeft in het leven: veel geld en een gelukkig gezin. Maar hij brengt een afschuwelijk nasaal geluid voort, en dat beneemt hem zijn levensvreugde. Om van zijn kwaal af te komen gaat hij naar een kliniek, waar men hem wonderen heeft beloofd. Een heerlijke lachfilm. Ugo Tognazzi is verrukkelijk, als acteur en als regisseur.

Il Padre di famiglia

1967 | Drama, Komedie

Italië/Frankrijk 1967. Drama van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Leslie Caron, Claudine Auger, Ugo Tognazzi en Mario Carotenuto.

Twee architectuurstudenten worden na de oorlog verliefd op elkaar en trouwen, hoewel zijn idealisme botst met haar pragmatisme. Doordat ze een reeks niet geplande kinderen krijgen moet zij haar carri[KA2]ere opgeven, terwijl hij door een confrontatie met bouwspeculaties steeds meer van zijn uitgangspunten vervreemdt. Hij verwijt zijn gezin z[KA1]i[KA1]jn mislukking; haar pogingen om hem te steunen en te stimuleren resulteren in een zenuwinstorting. Zeker voor het Italiaans patriarchaatsbesef is dit een zinnige en kritische tragikomedie, vooral dankzij het acteren van Manfredi en - heel verrassend - Caron. Een treffend bijrolletje van Tognazzi (als de oude huisvriend) die de tijdens de opnamen overleden Totò verving.

Una questione d'onore

1966 | Misdaad

Italië/Frankrijk 1966. Misdaad van Luigi Zampa. Met o.a. Ugo Tognazzi, Nicoletta Machiavelli, Bernard Blier, Franco Fabrizi en Lucien Raimbourg.

Een ten onrechte van moord beschuldigde vluchteling laat zich op Sardinië strikken om een vendetta te beslechten, maar verzaakt zijn opdracht opdat hij de nacht met zijn jonge echtgenote door kan brengen. Soortgelijke onderwerpen zijn gewoonlijk stof voor satirische komedies waarmee vooral de acteurs geassocieerd zijn. De humorloze voorstelling van zaken in deze film laat zich van de weeromstuit nauwelijks serieus nemen. Niettemin boeiende momenten, maar ook erg uitgesponnen.

I nostri mariti

1966 | Komedie

Italië 1966. Komedie van Luigi Filippo D'Amico. Met o.a. Alberto Sordi, Ugo Tognazzi en Jean-Claude Brialy.

Een aardige situatie-komedie over huwelijksmoeilijkheden: drie mannen zijn ieder getrouwd met een vrouw die de broek aanheeft. De verhalen van de drie kruisen elkaar voortdurend. Er wordt gedraaid en gelogen en dat is best leuk, zeker dankzij het goede spel van de hoofdrolspelers. De verhaaltjes zelf hebben niet veel om het lijf.

Una Moglie americana

1965 | Komedie

Italië/Frankrijk 1965. Komedie van Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Marina Vlady, Rhonda Fleming, Juliet Prowse en Graziella Granata.

Een Italiaan is op zakenreis in New York en hoort van een landgenote wat de kortste weg is naar een dollar-fortuin: hij moet de Amerikaanse nationaliteit verkrijgen door een Amerikaanse vrouw te trouwen en dan weer snel te scheiden. Zijn pogingen om met zijn 'latin lover-charme' snel een Amerikaanse te veroveren lopen keer op keer op mislukkingen uit, ook door zijn eigen provinciaalse vooroordelen. Tenslotte gaat hij toch maar naar zijn verloofde terug. Dankzij het scenario van Azcona werd de film een doeltreffende, venijnige komedie met een fraaie rol van Tognazzi als haan in een vreemd pakhuis.

The Hours Of Love

1965 |

1965. Luciano Salce. Met o.a. Umberto D'Orsi, Emmanuelle Riva, Ugo Tognazzi en Barbara Steele.

Ménage all'italiana

1965 | Erotiek

Italië 1965. Erotiek van Franco Indovina. Met o.a. Ugo Tognazzi, Maria Grazia Buccella en Romina Power.

Een verhaal over een voormalige verpleger, die het als zakenman niet heeft kunnen maken en nu besluit zich volledig te wijden aan zijn hobby - vrouwen. Hij trouwt de een na de ander, maar polygamie is ook niet alles... Niet bijzonder, maar wel leuk.

Marcia nuziale

1965 | Komedie, Romantiek

Frankrijk/Italië 1965. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Ugo Tognazzi, Shirley Anne Field, Alexandra Stewart, Gaia Germani en Catherine Faillot.

Een episodefilm, I. Na een dag werken wil een man met zijn onwillige echtgenote de liefde bedrijven, maar is te vermoeid als hij tenslotte zijn zin krijgt. II. Een Amerikaans echtpaar op visite discussieert in groepsverband over seksuele hygiëne, waarna de man in de keuken zijn gastvrouw verleidt. III. Een echtpaar laat hun rastekkel paren met de tekkel van kennissen na een uitvoerig rituele voorbereiding. IV. In 1984 is seksuele jaloezie uitgebannen, omdat iedereen opblaaspoppen heeft als partners die zonder complicaties kunnen worden uitgewisseld. Hoewel de lijn van Ferreri's andere films tegen oneigenlijke rolpatronen in het huwelijk wordt doorgetrokken, blijft dit vierluik wel erg aan de ironische oppervlakte. Tognazzi, in de rol van vier verschillende hypocriete echtgenoten, blijft een genoegen om te zien.

L'uomo dei cinque palloni

1965 | Experimenteel

Italië/Frankrijk 1965. Experimenteel van Marco Ferreri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Catherine Spaak, William Berger, Sonia Romanoff en Antonio Attoviti.

Een snoepfabrikant laat als reclamestunt kinderballonnetjes verspreiden. Hij raakt geobsedeerd door de vraag hoever een ballon kan worden opgeblazen zonder te knappen. Niets en niemand biedt een bevredigend antwoord en hij pleegt zelfmoord. Deze bizarre voorstudie van DILLINGER E MORTO - een film waarin onnutte acties tot een indringender ritueel werden gemaakt - moest jaren op distributie wachten en werd tussentijds nog ingekort tot een sketch van OGGI, DOMANI, DOPPODOMANI. Belangwekkend in relatie tot Ferreri's latere films, maar niet echt overtuigend. Scenario van Ferreri en Rafael Ascona. Camerawerk van Aldo Tonti.

I Complessi

1965 | Komedie

Italië 1965. Komedie van Dino Risi, Franco Rossi en Luigi Filippo d' Amico. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Franco Fabrizi en Gaia Germani.

Een episodenfilm: I Een verlegen werknemer wil op het personeelsfeestje zijn liefde aan een collega verklaren, maar wordt gestrikt door een hitsige oude vrijster. II Een vooraanstaande intellectueel wil een seks-film doen verdwijnen, waarin zijn echtgenote ooit speelde. III Ondanks de handicap van een paardengebit brengt een man het tot tv-presentator. Deze Commedia all'Italiana in kort bestek is wisselend van niveau, hoewel Risi's sketch een juweeltje van observatie is. Tognazzi en Sordi tillen zwakkere bijdragen boven matte regie uit.

Controsesso

1965 | Komedie

Italië 1965. Komedie van Franco Rossi, Marco Ferreri en Renato Castellani. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Anna-Maria Ferrero en Dolores Wettach.

Deze film bevat drie verhalen, gewijd aan de seks en zijn problemen; het eerste verhaal gaat over een echtpaar dat ter stimulatie cocaïne probeert, het tweede over een leraar en zijn vroegrijpe leerling; het laatste deel gaat over een musicus die naarstig zijn vrouwelijke manager probeert te versieren. Er is af en toe flink wat te lachen, maar regie en spel zijn onevenwichtig.

Risate all'italiana

1964 | Komedie

Italië 1964. Komedie van Steno. Met o.a. Mario Mattoli, Giorgio Simonelli, Totò, Walter Chiari en Vittorio De Sica.

Een verzameling komische scènes en sketches uit verschillende films, gespeeld door de beste komieken van Italië. Ieder onderdeel wordt ingeleid door een verteller. Een leuke en onderhoudende compilatie. Alle stukjes komen uit films van verschillende regisseurs, waaronder Giorgio Bianchi en Camillo Mastrocinque. Alleen Steno Mario is er niet bij.

La vita agra

1964 | Drama

Italië 1964. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Ugo Tognazzi, Giovanna Ralli, Elio Crovetto en Paola Dapino.

Tognazzi speelt een ontslagen kantoorklerk. Hij wil zich wreken en maakt het plan naar de top van de wolkenkrabber van zijn firma te klimmen om daar een bom te plaatsen. Een dappere journalist ontdekt dat je zonder veel kennis toch gevoel kunt hebben voor publiciteit om zo een goede positie te verwerven. Tognazzi krijgt zijn baan terug plus een salarisverhoging. Gezinshereniging, en alles is vergeten en vergeven.

La donna scimmia

1964 | Drama

Italië/Frankrijk 1964. Drama van Marco Ferreri en Vittorio De Sica. Met o.a. Annie Girardot, Ugo Tognazzi, Achille Majeroni, Filippo Pompa Marcelli en Linda de Felice.

Een kermisexploitant stuit op een van top tot teen behaarde vrouw en laat haar optreden als aapvrouw. Om zijn broodwinning veilig te stellen trouwt hij met haar. Ondanks de extreme personages is deze zowel grimmige als gevoelige film een studie over rolpatronen waarin echte emoties geen kans krijgen. (In Ferreri's versie sterft vrouw in kraambed, waarna man voortaan met haar mummie op tournee gaat, óók omdat hij haar niet blijkt te kunnen missen.) De producenten lieten De Sica echter happy ending filmen waar ze bij de bevalling alle beharing verliest zodat de echtgenoot zelf moet gaan werken).

Il Magnifico cornuto

1964 | Komedie, Erotiek

Italië/Frankrijk 1964. Komedie van Antonio Pietrangeli en Antonioni Pietrangeli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Claudia Cardinale, Paul Guers, Bernard Blier en Michèle Girardon.

Een getrouwde man ontdekt tijdens een slippertje met hoeveel raffinement zijn vriendin haar echtgenoot weet te sussen en gaat twijfelen aan de trouw van zijn eigen wederhelft. De Italiaanse bewerking van LE COCU MAGNIFIQUE heeft een bravoure-rol van Tognazzi, maar zijn jaloerse fantasieën zijn op den duur pikant noch leuk.

Crazy Desire

1964 |

1964. Luciano Salce. Met o.a. Gianni Garko, Ugo Tognazzi en Catherine Spaak.

Alta infedeltà

1964 | Komedie

Frankrijk/Italië 1964. Komedie van Franco Rossi, Luciano Salce, Elio Petri en Mario Monicelli. Met o.a. Nino Manfredi, John Phillip Law, Fulvia Franco, Monica Vitti en Jean-Pierre Cassel.

Episodefilm. Jaloerse echtgenoot merkt met genoegen dat de aandacht van Brit niet zijn vrouw, maar hemzelf geldt. Wantrouwende echtgenote verleidt huisvriend, maar blijft zo doormopperen dat ze nauwelijks merkt dat het gebeurt. Een echtpaar brengt fleur in hun relatie door elkaar als zogenaamde onbekenden te versieren. Een gokker heeft alles verloren en kan alleen zijn vrouw nog inzetten. Film is uitschieter door hoog en amusant niveau van alle delen, hoewel sketch 1 en sketch 3 - als variant op The Lover van Harold Pinter - ironische uitschieters blijken. Goed spel in alle rollen.

The Conjugal Bed

1963 |

1963. Marco Ferreri. Met o.a. Walter Giller, Ugo Tognazzi en Marina Vlady.

Rogopag

Italië/Kameroen/Frankrijk 1963. Komedie van Roberto Rossellini, Jean-Luc Godard, Pier Paolo Pasolini en Ugo Gregoretti. Met o.a. Rosanna Schiaffino, Bruce Balaban, Alexandra Stewart, Jean-Marc Bory en Orson Welles.

Een episodefilm: I. (Illibatezza - 32m): Een stewardess schrikt met een rollenspel een verliefde passagier af, die zich vervolgens troost met het bekijken van eerder van haar gemaakte filmopnamen. Achter de camera stond Luciano Trasatti. II. (Il nuovo mondo/Le nouveau monde - 20m): Een man ontdekt dat tengevolge van een atoomexplosie zijn medemensen emotieloos zijn geworden. Fotografie van Jean Rabier. III. (La ricotta K/ZW - 40m): Een arme figurant in een bijbelse film wordt door de regisseur en de acteurs vergeten en sterft van de honger aan het kruis. IV. (Il pollo ruspante - 36m): De invloed van de consumptiemaatschappij en een door de media gehersenspoelde echtgenote doen een man ver boven zijn stand leven. De kwaliteit van de regisseurs doet deze formule-film ver boven het gemiddelde uitsteken. De film is een produkt van zijn tijd en doet daarom tamelijk verouderd aan. Alleen de episode van Pasolini, die met zijn aandeel een verschijningsverbod veroorzaakte wegens vermeende godslastering, stijgt boven het niveau van louter satire uit door de ideologische demystificatie van de tegenstrijdigheden in het creatieve proces.

Liolà

1963 | Komedie, Drama

Frankrijk/Italië 1963. Komedie van Alessandro Blasetti. Met o.a. Ugo Tognazzi, Giovanna Ralli, Anouk Aimée, Pierre Brasseur en Elisa Cegani.

Een dorpsfactotum heeft al kinderen bij vijf verschillende moeders als een jonge boerin ook voorwendt zwanger van hem te zijn. Dat is een leugen om hem de watertoevoer van een oude buurman naar haar sinaasappeltuin te doen omleggen. Zijn woede na de ontdekking doet hem het water weer terugleiden, maar de mislukking daarvan zet het hele dorp droog. Deze plattelandskomedie van Pirandello is zeker geen hoogtepunt in zijn toneeloeuvre, maar biedt voor de film de gelegenheid tot enscenering op kleurrijke locaties en geeft de spelers kansen tot pittig spel die soms al te gretig worden aangepakt.

Le ore dell'amore

Italië 1963. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Ugo Tognazzi, Barbara Steele, Mara Berni, Umberto D'Orsi en Brunello Rondi.

Een man en vrouw hebben een jarenlange vrije verhouding, totdat onder druk van haar moeder wordt getrouwd. Prompt is de sjeu uit hun relatie weg en blijken beiden interesses te hebben waarvan ze tot dan toe geen weet hadden en die hun tijd en aandacht opslokken. Ze proberen de spanningen buiten het huwelijk te hervinden, alvorens ze terugkeren naar de situatie van vroegere herdersuurtjes. Deze aardige en ook wel zinnige liefdeskomedie kon een puntiger regie gebruiken, maar verrast door het temperamentvol komediespel van de Franse tragedienne Riva en van de horrordiva Steele als de buitenechtelijke verleiding.

La giornata dell'onorevole

1963 |

Italië 1963. Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Yacinto Yaria, Francesco Caracciolo en Carlo Kechler.

Een generaal is zich bewust van de corruptie die georganiseerd wordt door een hoge ambtenaar en die de staat veel schade berokkent. Hij besluit de zaak aan een christen- democratisch parlementslid uit Toscane te vertellen. De actie van de hoge militair is vergeefs aangezien de eerbiedwaardige politicus hem een hele dag laat wachten, zodat het geknoei weer recht getrokken kan worden door het ondertekenen van een vals contract. De commandant die een een hinderpaal voor de afgevaardigde is, wordt onmiddellijk met pensioen gestuurd. Geslaagde politieke satire op de corruptie in Italië met hier en daar prima acteerwerk.

L'ape regina

Italië/Frankrijk 1963. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Marina Vlady, Ugo Tognazzi, Walter Giller, Linda Sini en Riccardo Fellini.

Een veertig-jarige rokkenjager besluit op aandrang van de pastoor eindelijk te trouwen. Hij kiest een deugdzame jonge vrouw uit tot zijn bruid, die na het huwelijk per se een kind wil hebben en hem seksueel volledig uitput, terwijl ook de kerk aandringt op het nakomen van de echtelijke verplichtingen. Als ze zwanger is, laat ze hem nog eenmaal in haar bed toe en dat wordt hem fataal. Een harde en vermakelijke satire op de rolpatronen in het huwelijk en de Italiaanse dubbele moraal kreeg een ideale rolbezetting in de vindingrijke regie en het scenario van regisseur Ferreri dat hij schreef met Rafael Azcona, Diego Fabbri, Massimo Franciosa en Pasquale Festa Campanile naar het verhaal van Goffredo Parise. Het camerawerk is van Ennio Guarnieri. Mono.

L' Agra vita

1963 | Drama, Komedie

Italië 1963. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Ugo Tognazzi, Giovanna Ralli en Rossana Martini.

Een verhaal, gebaseerd op een roman van Luciano Bianciardi, over een werknemer die wordt ontslagen en uit wraak van de wolkenkrabber wil springen waar het hoofdkantoor van de betreffende firma is gevestigd. Het stadsbestuur schakelt een linkse journaliste in om hem van gedachten te doen veranderen. Een voorspelbaar verhaal en een weinig bijzondere film. De acteurs zijn goed.

I Mostri

1962 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië 1963. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Michèle Mercier, Marisa Merlini en Marioo Masè.

Achttien satirische sketches van verschillende tijdsduur, waarin de beide hoofdrollen elk tien personages voor hun rekening nemen en alle lagen van de Italiaanse maatschappij als satirisch doelwit nemen. Door de vaart en korte tijdsduur zijn ook de minder geslaagde episodes boven de middelmaat van het genre en geven die de acteurs kansen tot ongeremde schmiere waarbij Gassman een hoogtepunt is als een simpele bokser op zijn retour die in de ring in elkaar wordt geslagen. Tognazzi is een tv- verslaafde die ongemerkt door zijn vrouw wordt bedrogen. Een venijnige cabareteske humor blijft onverminderd werkzaam.

Fra Diávolo

1963 | Avonturenfilm

Spanje/Italië 1963. Avonturenfilm van Giorgio Simonelli. Met o.a. Francisco Rabal, Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, María Cuadra en Moira Orfei.

De strooptochten van de bandiet en verleider Fra Diávolo. Zwakke film, met enkele sterke punten zoals sfeer en vertolking.

Le Motorizzate

1962 | Komedie

Spanje/Italië/Frankrijk 1962. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. France Anglade, Walter Chiari, Pierre Doris, Sophie Desmarets en Michel Galabru.

Een reeks komische sketches zonder onderling verband over de gevolgen van een verkeerschaos en de hebbelijkheden van automobilisten. De film wisselt voor de hand liggende grappen (een non achter het stuur) met origineler vondsten (een werkloze in politie-uniform geeft instructies die tot overtredingen leiden die hij voor eigen rekening verbaliseert), maar er wordt over de hele linie aanstekelijk (over)geacteerd. Chiari als belaagde voetganger is de leukste. Een onvoorziene grap is dat de destijds zeer overdreven verkeersdrukte door de werkelijkheid inmiddels ver is overtroffen.

La Voglia matta

1962 | Komedie, Erotiek

Italië/Frankrijk 1962. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Ugo Tognazzi, Catherine Spaak, Gianni Garko, Béatrice Altariba en Jimmy Fontana.

Een veertiger gaat zijn zoon op een kostschool bezoeken en komt onderweg in contact met een groep teenagers. Hij wordt verliefd op een kindvrouwtje en ondanks zijn gebruikelijke succes bij de vrouwen boekt hij bij haar geen resultaat. Bovendien moet hij het opnemen tegen haar leeftijdsgenoten en hij maakt zich ook zo belachelijk. Deze tragikomedie is wat lang uitgesponnen en wordt in het kat-en-muis spel en de grappen op den duur eentonig, maar de tragiek van de situatie wordt treffend in beeld gebracht. Tognazzi en Spaak zijn ideaal voor hun rollen.

La Marcia su Roma

1962 | Historische film

Italië 1962. Historische film van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Roger Hanin, Mario Brega en Gérard Landry.

Werklozen laten zich na WOI strikken voor de fascistische troepen, maar ontdekken al snel het verschil tussen partijprogram en praktijk. Zonder er in te geloven nemen ze deel aan een mars op Rome die onverwachts een succes blijkt, waarna ze uit het leger stappen. Fascistische mythes worden karikaturaal aangevochten, maar de film viel bij de première verkeerd en werd jaren later dankzij de hernieuwde prominentie van Risi pas herontdekt en gewaardeerd.

Il Giorno più corto

Italië 1962. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Franco Franchi, Ciccio Ingrassia, Anouk Aimée, Jean-Paul Belmondo en Pierre Brice.

De film handelt over de komische lotgevallen van twee Siciliaanse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog, die door het per ongeluk opblazen van een vijandige oorlogsbodem de Italiaanse zege bewerkstelligen. Deze reeks van vaak flauwe en soms voor niet Italianen onbegrijpelijke revuesketches voert in hoog tempo 88 grote en kleine beroemdheden op, de enige overeenkomst met THE LONGEST DAY, waar dit geen satire op is.

I Tromboni di fra' Diavolo

1962 | Komedie

Spanje/Italië 1962. Komedie van Giorgio C. Simonelli en Miguel Lluch. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, Francisco Rabal, Moira Orfei en Jackie Lane.

Speelt in het Napoleontische Keizerrijk, in de tijd dat de Italianen en Fransen bondgenoten waren. De Franse troepen hebben een vesting in Caserta, bij Napels, veroverd, in de Italiaanse provincie Campania. Een Italiaanse officier en zijn sergeant, een paar klunzen, worden aangewezen om de vesting tegen de opstandelingen te beschermen. Helaas, de gravin van het fort is heimelijk verliefd op hun leider, en helpt hen al gauw de Fransen te verslaan, waarbij de twee Italianen haar schoorvoetend steunen. Een geestige komedie, leuk om naar te kijken.

Fra diavolo

1962 |

Italië/Spanje 1962. Miguel Lluch en Giorgio Simonelli. Met o.a. Francisco Rabal, Raimondo Vianello en Ugo Tognazzi.

Cinque marines per cento ragazze

1962 | Komedie

Italië 1962. Komedie van Mario Mattoli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Virna Lisi en Little Tony.

Tijdens een gesimuleerde gevechtsoefening komen een aantal soldaten in een meisjesschool terecht, waar ze zich besluiten te verbergen. De meisjes ontdekken de militairen, maar vertellen dat aan niemand, omdat ze blij zijn dat er mannen in het gebouw zijn. Een situatiekomedie waarin de meisjes voortdurend toneel moeten spelen om er voor te zorgen dat de mannen niet ontdekt worden. Er wordt heel behoorlijk geacteerd en de film in zijn geheel is best wel grappig.

Una Domenica d'estate

1961 | Komedie, Drama, Musical

Italië 1961. Komedie van Giulio Petroni. Met o.a. Jean-Piere Aumont, Karin Baal, Jacques Bergerac, Eddie Bracken en Françoise Fabian.

Een automonteur `leent` op zijn werk een wagen om met zijn vriendin op vakantie naar de badplaats Fregene te kunnen gaan; om dezelfde reden leegt een boekhouder de kas van zijn werkgever. De bestolenen gaan achter hen aan en hun belevenissen mengen zich met die van andere toeristen, met alle complicaties en romances vandien. Deze episodische film onderscheidt zich van andere vakantiefilms door de grotere eenheid van toon (waardoor het vooral een achtervolgingskomedie wordt met de nodige vaart) en door een curieuze internationale rolbezetting, die in de Italiaanse personages niet altijd overtuigt.

Sua eccellenza si fermò a mangiare

1961 |

Italië 1961. Mario Mattoli. Met o.a. Totò, Ugo Tognazzi, Virna Lisi, Lauretta Masiero en Lia Zoppolli.

Totò is een dief die zich uitgeeft voor Dr. Tanzella. Ernesto stelt hem voor aan zijn vrouw als een vroegere vriend uit het leger, om zijn lange afwezigheid te verklaren. Zo weet Totò een uitnodiging te krijgen voor een diner bij Ernesto's schoonfamilie, ter ere van een minister. Hij steelt het gouden bestek, een diefstal waarvan een politicus beschuldigd wordt door jaloerse rivalen. Maar Totò lost de zaak op en verdwijnt met de smoes dat hij de arts is van Mussolini. Schitterende politieke en sociale satire.

Pugni, pupe e marinai

Italië 1961. Komedie van Daniele d' Anza. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, Maurizio Arena, Paolo Ferrari en Monique Just.

Een viertal mariniers wordt tijdens een oefening op zee gered door een Napolitaanse vissersboot die hen naar de haven brengt. Ze belanden in de meest uiteenlopende gangsteravonturen, worden verdacht van desertie en hun liefdesavonturen bereiken een chaotisch hoogtepunt in een tv-studio, waar de vriendin van één van hen als zangeres optreedt. De rond het hitsucces van de titelsong gebouwde klucht streeft de burleske humor van HELZAPOPPIN na, maar heeft nauwelijks één oorspronkelijke gag. De inzet van de acteurs is geschikter voor het revue-theater dan voor de filmcamera.

Psycosissimo

1961 | Komedie, Horror

Italië 1961. Komedie van Steno. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, Edy Vessel, Monique Just en Spiros Focás.

De schrijvers van een misdaad-tv-serie repeteren voor het open raam de moordscènes en worden door een rijkaard voor beroepskillers aangezien die hun een fors bedrag biedt om zijn echtgenote te doden. Ze nemen de opdracht aan, om het geld in te pikken, maar ontdekken dat de echtgenote en haar minnaar de opdrachtgever zèlf naar het leven staan. Een horror-parodie blijft in de traditie van een toneelmatige boulevardklucht die met soms vermoeiend animo wordt gespeeld. Shockeffecten zijn te doorzichtig en te weinig verrassend om de satire effectief te maken.

La Ragazza di mille mesi

Frankrijk/Italië 1961. Komedie van Steno. Met o.a. Ugo Tognazzi, Danielle Demetz, Sophie Desmarets, Raimondo Vianello en Francis Blanche.

Een succesvolle mode-ontwerper wil na teleurstellingen in de liefde zijn carrière opgeven en zich in Afrika vestigen. Hij wordt verliefd op de aantrekkelijke, maar mentaal debiele dochter van de aspirant-koopster van zijn woning. Het blijkt een komplot te zijn van de sponsors van zijn modehuis om het voor de couture te behouden. Deze grovere Italiaanse versie van de Franse boulevard-komedie wordt door het aanstekelijke animo van de acteurs gered van de smakeloosheid van sommige grappen en effecten.

Il mantenuto

1961 | Komedie, Drama

Italië 1961. Komedie van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ilaria Occhini, Mario Carotenuto en Marisa Merlini.

De bescheiden boekhouder Stefano Garbelli wordt op een dag door de prostituee Daniela bestempeld als haar pooier. Het duurt niet lang voor hij niet alleen de politie op zijn dak krijgt, maar ook een paar pooiers die zich willen ontdoen van een concurrent.

Il Federale

1961 | Oorlogsfilm

Frankrijk/Italië 1961. Oorlogsfilm van Luciano Salce. Met o.a. Ugo Tognazzi, Georges Wilson, Mireille Granelli, Gianrico Tedeschi en Stefania Sandrelli.

Naïeve fascist krijgt de opdracht om een anti-fascistische filosofieprofessor in onderduikdorp te arresteren en naar Rome te brengen. Talloze avonturen onderweg brengen hen nader tot elkaar, zodat de professor hèm moet redden, als ze in de inmiddels door geallieerden bevrijde hoofdstad komen. Vlot gefilmde en geschreven satire dankt veel aan spel van Tognazzi als goedgelovige fanaticus die zich niet tot rede weet te laten brengen. Debuut van Sandrelli.

II Mantenuto

Italië 1961. Komedie van Ugo Tognazzi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ilaria Occhini, Margarethe Robsham, Mario Carotenuto en Marisa Merlini.

Een meisje van buiten is in de avonduren prostituée in de stad, maar heeft een souteneur nodig om haar stukje troitoir te verdedigen. Ze klampt een man die zijn hondje uitlaat aan voor bescherming. Hij denkt alleen een verovering gemaakt te hebben, maar wordt geïntimideerd door de andere pooiers en wordt verdacht door de politie. De eerste film die acteur Tognazzi regisseerde is zijn aardigste en stapelt satirische misverstanden in vlotte vaart op.

I magnifici tre

1961 | Drama

Italië 1961. Drama van Giorgio Simonelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Walter Chiari, Raimondo Vianello en Aroldo Tieri.

Drie gezworen kameraden worden tegen hun zin uitgekozen om een land te hulp te komen, waarvan de inwoners zuchten onder het juk van een nietsontziende dictator. Een sociale en politieke satire, erg leuk, al is het soms van dikhout-zaagt-men-planken. De drie hoofdrollen zijn prachtig bezet.

Che gioia vivere

Frankrijk/Italië 1961. Komedie van René Clément. Met o.a. Alain Delon, Barbara Lass, Gino Cervi, Paolo Stoppa en Rina Morelli.

Een jongeman die na diensttijd werkloos is, gaat in 1922 werken voor de fascistische partij, maar belandt via zijn verloofde in een familie van anarchisten wier revolutionair vuur groter is dan hun behendigheid. Fransman Clément weet opmerkelijk goed de toon van de satirische commedia all'Italiana te treffen, maar kan geen bevredigend slot voor zijn film vinden. Niettemin is het commercieel mislukken onverdiend; het maakte de regisseur en Delon ten onrechte kopschuw voor verdere komediepogingen.

Tipi da spiaggia

Italië 1960. Komedie van Mario Mattoli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Lauretta Masiero en Johnny Dorelli.

Een stel vrienden gaat op vakantie naar Taormina op Sicilië, maar hun eigenlijke doel is een rijke Amerikaanse aan de haak te slaan. Ze proberen het op allerlei manieren, maar ze falen jammerlijk, maar leuk. De uitstekende acteurs weten de komische situaties ten volle uit te buiten.

Le Olimpiadi dei mariti

Italië 1960. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, Delia Scala en Sandra Mondaini.

Niet erg bijzonder, deze komedie. Twee journalisten voelen zich weer vrijgezel als hun vrouwen op vakantie zijn. Zij zoeken contact met twee Duitse schonen, die in Rome zijn voor de Olympische Spelen. Bij afwezigheid van hun eega's maken zij deze welgeschapen dames het hof.

Il Principe fusto

Italië 1960. Komedie van Maurizio Arena. Met o.a. Maurizio Arena, Lorella de Luca, Michèle Girardon, Noël Trevarthen en Cathia Caro.

Een Romeinse volksjongen laat zich door een stel aristocraten overhalen om, als zogenaamde prins, een Amerikaanse erfgename het hof te maken. Zijn onvoorziene succes wekt echter zoveel weerstanden dat hij gedesillusioneerd terugkeert naar zijn eigen milieu en trouwe verloofde. Het kortstondige idool Arena doet hier een ijdele solistische poging en hangt zo narcistisch de vlotte bink uit dat men hem ondanks de strekking van het verhaal alle tegenslag van harte gunt. De roman Er Piu werd opnieuw verfilmd met Adriano Celentano.

Genitori in blue-jeans

Italië 1960. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. Peppino De Filippo, Ugo Tognazzi, Scilla Gabel, Mario Carotenuto en Franco Fabrizi.

De eigenaar van een vermaarde herenmodezaak, zijn minnares en twee kooplieden beleven samen een aantal erotische en sentimentele avonturen. Een lichte komedie.

Femmine di lusso

Italië 1960. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Gino Cervi, Walter Chiari, Yvan Desny, Gabriele Ferzetti en Sylva Koscina.

Tijdens een cruise met een luxe jacht moeten de amoureuze relaties,van de passagiers en de bemanningsleden een beslissende wending krijgen, maar alles loopt anders dan voorzien, hoewel het resultaat toch een nagenoeg collectief happy end is. Deze vakantiefilm wisselt per scène van toon, hoewel ondanks quasi-cynisme de driestuiverromantiek overweegt. Het komisch duo, Chiari-Tognazzi komt er het best af, in een aantrekkelijke rolbezetting, waar liefhebbers van LOVE BOAT van zullen smullen.

A noi piace freddo

1960 |

Frankrijk/Italië 1960. Steno. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello, Yvonne Furneaux, Peppino De Filippo en Francis Blanche.

Een zwarthandelaar wordt aangezien voor een geallieerde agent die een SS-kolonel moet liquideren. Na een reeks van misverstanden valt de SS-er bij Hitler in ongenade zodat de opdracht vervalt en de anti-held met een revue-zangeres kan trouwen. De satire verloopt in een reeks uitgesponnen revue-sketches (waarmee het duo Tognazzi-Vianello theatersucces oogstte), die zelfs voor een klucht ondermaats blijven. Het leukste is Blanche als de SS-er, op herhalingsoefening van zijn rol in BABETTE S'EN VA-T'EN GUERRE.

Noi siamo due evasi

Italië/Spanje 1959. Komedie van Giorgio Simonelli en Giorgio C. Simonelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Raimondo Vianello en Magali Noël.

Een niet al te humoristische komedie die wordt gered door de aanwezigheid van twee goede blijspelacteurs, Tognazzi en Vianello, in de rol van een paar kantoorklerken, die worden verleid door een ballerina. Ze proberen dit geheim te houden voor hun bazin, een lastige oude vrouw, maar raken dieper in de problemen, wanneer zij zich teveel met de ballerina inlaten.

Le Confident de ces dames

Frankrijk/Italië 1959. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sylva Koscina, Denise Grey, Didi Sullivan en Ugo Tognazzi.

Na de dood van een dorpsdokter neemt de veearts (Fernandel) tijdelijk zorg voor patiënten over en heeft met ongewone therapieën zoveel succes dat opvolgster van overleden arts Koscina geen patiënten meer krijgt; de dierenarts wordt zelfs tot onderwerp in de sensatie-pers. Deze Franse poging tot een komedie in Italiaanse stijl blijft in lawaaiige chaos steken. Leuke rol van Tognazzi als aspirant-erfgenaam, voor wie miraculeus herstel van rijke tante zeer onwelkom is.

La Pica sul Pacifico

Italië 1959. Komedie van Roberto Bianchi Montero. Met o.a. Tina Pica, Ugo Tognazzi en Memmo Carotenuto.

Een heel aardige film over een afschuwelijke, hondsgemene vrouw, die van haar man een eiland in de Stille Oceaan erft. Ze besluit om het persoonlijk in bezit te gaan nemen. Ze beseft niet welke verrassingen haar daar te wachten staan en ze is dan ook nergens op voorbereid...

La Cambiale

Italië 1959. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Totò, Peppino De Filippo en Georgia Moll.

Een industrieel heeft twee armoedzaaiers aangereden en hun een cheque van 100.000 lire gegeven. Als hij voor een dreigend faillissement komt te staan, gaan zijn werknemers op jacht naar de cheque, die van hand tot hand gaat en elke achtereenvolgende eigenaar in de problemen brengt. Het kansrijke gegeven en de sterke rolbezetting zijn niet opgewassen tegen de grove aanpak die van alle achtereenvolgende episodes opgeklopte revuesketches maakt.

I Baccanali di Tiberio

1959 | Avonturenfilm

Italië 1959. Avonturenfilm van Giorgio Simonelli. Met o.a. Walter Chiari, Ugo Tognazzi, Abbe Lane, Mara Berni en Tino Buazzelli.

Chauffeur en gids van toeristenbus zijn voor rondleiding bij antieke villa van keizer Tiberius op Capri, als ze plotseling in diens tijdperk terechtkomen op moment dat dansgroep uit Brittanni[KA3]e is gearriveerd om deel te nemen aan bacchanalen van de keizer (hoewel leidster eigenlijk revolutionaire is). Geplande aanslag wordt voorkomen als blijkt dat ze bastaarddochter van de keizer is en de twee helden krijgen van complot de schuld. Qua produktie slimme poging om peplum-genre te parodiëren met decors en kostuums die toch voorhanden waren, de film heeft recht-voor-zijn-raap humor met dubbelzinnigheden en anachronismen die tamelijk aanstekelijk werken, al was effect sterker toen genre op hoogtepunt was.

Guardatele ma non toccatele