Petula Clark

Petula Clark Downtown

Verenigd Koninkrijk 1998. Documentaire van Derek Bailey. Met o.a. Petula Clark, Melvyn Bragg, Richard Branson, Peter Ustinov en Anthony Newley.

Gainsbourg, génération Gainsbarre

Frankrijk 1991. Muziek van Gérard Lanvin en Bambou. Met o.a. Jean Gabin, Michel Simon, Jane Birkin, Isabelle Adjani en Brigitte Bardot.

Een niet te klassificeren tv-film, want zogenaamde onderzoeks-fictie rond de zeer controversiële persoon van Serge Gainsbourg, die na zijn dood 'over zichzelf' vertelt. Met in willekeurige volgorde degenen die hij heeft ontmoet, van wie hij heeft gehouden en die met hem hebben gezongen, en aan het slot helemaal nergens op slaande thema's die, wat de makers 'de generatie Charlotte' durven noemen, behandelen! Een oppervlakkige, tamelijk onfatsoenlijke en in elk geval misplaatste nagedachtenis. Typisch nostalgie voor een klein kringetje, want deze vedette, die zichzelf zag als Rimbaud en Victor Hugo samen, bezat verre van hun talent.

Dalida Follies

Frankrijk 1990. Biografie van André Frédérick. Met o.a. Dalida, Mireille Mathieu, Annie Cordy, Petula Clark en Thierry Le Luron.

De Franse zangeres Dalida heeft op 3 mei 1987 zelfmoord gepleegd en deze televisiefilm is een hommage, waarin de verschillende meewerkende zangers en acteurs haar nagedachtenis levend proberen te houden. Een montage van archiefmateriaal waarin natuurlijk talrijke van hun liedjes een rol spelen, vermengd met allerlei herinneringen. Soms goed en soms minder goed, zoals zo vaak met dit soort projecten het geval is.

1965

Frankrijk 1990. Muziek van Claude François Jr. Met o.a. France Gall, Les Rolling Stones, Johnny Hallyday, Sylvie Vartan en Hugues aufray.

Een kroniek van het jaar 1964 in Frankrijk, vooral gezien vanuit de invalshoek van de `show-business`. De zoon geeft een effen en demagogisch commentaar op het werk van zijn vader. De muzikanten kunnen er niets aan doen (er zijn uitstekende optredens bij), maar het feit dat het huwelijk van Johnny Hallyday en Sylvie Vartan erbij wordt gesleept, onderstreept duidelijk de grote leegheid van het project. ZWAK .

Autour de Charles Aznavour

Frankrijk 1989. Biografie van Gilbert Carpentier, Michel Lafon en Maritie. Met o.a. Charles Aznavour, Jean-Claude Brialy, Serge Lama, Michel Galabru en Sylvie Vartan.

Een weelderige afsluiting van het jaar in een luxe wagon van een trein vol dromen. Sneeuw, dennebomen en alles wat daar verder bijhoort zijn present. Temidden van een hele reeks beroemde personen krijgt Charles Aznavour ternauwernood de gelegenheid iets over zijn carrière te vertellen. Hij maakt indruk als - zonder slechte woordspelingen te willen maken - 'locomotief'. Gelukkig reist hij ook langs zijn liederen. Een nepdroom maar goed gedaan.

Never Never Land

Verenigd Koninkrijk 1980. Drama van Paul Annett. Met o.a. Petula Clark, Cathleen Nesbitt, John Castle, Anne Seymour en Evelyn Laye.

Een aardige, weinig pretenderende film over een eenzaam kind (Miller), haar grote belangstelling voor Peter Pan en haar band met de oude Nesbitt. Vooral de kinderen zullen ervan genieten.

Sans famille

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Fabrice Josso, Jean Franval, Petula Clark en Pierre Dorris.

Een bewerking en modernisering van het beroemde maar tamelijk oubollige werk van Hector Malot uit 1878, hoewel dat niet geldt voor de maatschappelijke verwijzingen. Ze zijn ook weer te vinden in dit vrij indrukwekkende mini-serie. De jonge Rémi wordt voortreffelijk neergezet en ook de verheerlijking van het thema vriendschap ontbreekt niet. Daarentegen is de film niet zo ontroerend als het boek, waarvoor de doffe bitterheid die deze film- en televisiemaker eigen is in de plaats komt. Een aantal zeer aangrijpende scènes maken enkele langdradige stukken weer goed.

L'idole des jeunes

Frankrijk 1976. Musical van Yvan Lagrange. Met o.a. Denis Develoux, Yvan Lagrange, Dominique Guezenec, Martine Maréchal en Catherine Versepuys.

De acteurs spelen en zingen play-back (!) 'yèh, yèh' op de platen van de rock 'n roll- en twistzangers uit de jaren zestig. Een bizar probeersel, hetgeen opgaat voor al het werk van Yvan Lagrange die in deze film de rollen van Johnny Hallyday, Eddy Mitchell en Dany Logan vertolkt. De conclusie moet zijn dat het hier om een afschuwelijke, langdradige, statische en erg goedkope film gaat. Ook bekend als LES CINÉMAS PERMANENTS.

Drôles de zèbres

Frankrijk 1976. Komedie van Guy Lux. Met o.a. Sim, Alice Sapricht, Patrick Préjean, Jean-Paul Tribout en Patrick Topaloff.

Een luidruchtige, banale en hoogst vervelende Franse komedie over twee idioten die door een makelaar worden ingehuurd om in een hotel de boel op stelten te zetten. De man hoopt zo de clientèle weg te jagen en daarna het hotel goedkoop te kunnen opkopen. Regisseur-scenarioschrijvere Lux bespaart ons geen enkel cliché: giechelende homo's, domme Belgen, geobsedeerde emirs en tot op de draad versleten visuele gags. Kortom, alle elementen van de platte, vette 'comédie à la Française' worden nog eens keurig op een rijtje gezet. Walgelijk.

Goodbye, Mr. Chips

Verenigd Koninkrijk 1969. Musical van Herbert Ross. Met o.a. Peter O'Toole, Petula Clark, Michael Redgrave, George Baker en Siân Phillips.

Klungelige musicalversie van de klassieker uit 1939. O'Toole doet het goed als preutse schoolmeester, maar Clarks rol als revuemeisje is oppervlakkig en bespottelijk. De liedjes van middelmatig allooi helpen weinig. Het beetje gevoel dat uit de film spreekt, gaat verloren in de zgn. moderne anticlimax. Verscheidene kopieën duren 133m.

Goodbye Mr. Chips

Verenigd Koninkrijk 1969. Musical van Herbert Ross. Met o.a. Siân Phillips, George Baker, Michael Redgrave, Petula Clark en Peter O'Toole.

Klungelige musicalversie van de klassieker uit 1939. O'Toole doet het goed als preutse schoolmeester, maar Clarks rol als revuemeisje is oppervlakkig en bespottelijk. De liedjes van middelmatig allooi helpen weinig. Het beetje gevoel dat uit de film spreekt, gaat verloren in de zgn. moderne anticlimax. Verscheidene kopieën duren 133m.

Finian's Rainbow

Verenigde Staten 1968. Musical van Francis Ford Coppola. Met o.a. Fred Astaire, Petula Clark, Tommy Steele, Keenan Wynn en Al Freeman jr.

Vrolijke, kleurrijke verfilming van de musical van E.Y. Harburg en Fred Saidy (die ook het scenario schreven) op muziek van Burton Lane. Astaire, een zeventig-jarige Ier, vlucht met een pot goud van kabouter Og naar Amerika. Hij is ervan overtuigd dat het goud zich zal vermenigvuldigen als hij het in de grond stopt. Maar de pot bezit de kracht om de eerste drie wensen, uitgesproken in de onmiddellijke nabijheid, te vervullen. Zijn dochter Clark uit een onwaarschijnlijke wens die haar haast op de brandstapel brengt. De fotografie van Philip Lathrop is goed, maar met weinig originele filmische invallen. Beter werk wordt geleverd in de ballet- en zangnummers. Vertolking is over de hele lijn uitstekend en de film barst van het optimisme. Ray Heindorf was muzikaal directeur en hield er een Oscarnominatie aan over. Als deze breedfilm draait moet je hem in een bioscoop gaan zien en niet op de beeldbuis. Gesitueerd in het Midden-Zuiden van de V.S.

Questi pazzi, pazzi italiani

Italië 1965. Muziek van Tullio Piacentini. Met o.a. Fred Bongusto, Petula Clark, Adriano Celentano en Mina.

Deze film is eigenlijk niets anders dan een verzameling van de mooiste en bekendste liedjes uit het begin van de jaren 1960- 70, uitgevoerd door zangers en groepen uit Italië en andere landen. Voor wie van nostalgie houdt.

A couteaux tirés

Frankrijk 1963. Misdaad van Charles Gérard. Met o.a. Françoise Arnoul, Pierre Mondy, Daniel Ivernel, Petula Clark en Marcel Dalio.

Een nachtclubeigenaar met een onderwereld-verleden associeert zich met gangsters en oud-nazi's, om een Duitse schat uit WO II uit de Middellandse Zee op te duiken. Daarin bevinden zich compromitterende documenten, die geheim-agenten aantrekken. De slachtoffers stellen een schijnbaar slome politie-inspecteur in staat de overlevenden te arresteren. Nogal dolgedraaid scenario combineert clichés van minstens drie filmgenres zonder dat ze tot een logisch of overzichtelijk geheel gemaakt zijn. Een aardige rol van Ivernel als de inspecteur en een gast- optreden van Petula Clark als zichzelf, die de kijker een bedenkelijk beeld geeft van de gelegenheden waar ze optreedt.

That Woman Opposite

Verenigd Koninkrijk 1957. Mysterie van Compton Bennett. Met o.a. Phyllis Kirk, Dan O'Herlihy, Petula Clark, Wilfrid Hyde-White en Jack Watling.

De Amerikaanse privé-detective O'Herlihy wordt in een klein Frans stadje ingeschakeld om de moordenaar van een antiek- verzamelaar op te sporen. Voornaamste verdachte is Kirk, de ex van een beruchte juwelendief. Niet al te opwindende thriller met enkele goede momenten. Voor de acteurs was het duidelijk een routine-klus: de meesten declameerden hun tekst. Het scenario van regisseur Bennett is ontleend aan de roman The Emperor's Snuff Box van John Dickinson Carr. Competent maar zonder veel fantasie geschreven. Voor de verfilming werd een beroep gedaan op Lionel Banes. Ook bekend als als CITY AFTER MIDNIGHT.

Track the Man Down

Verenigd Koninkrijk 1955. Misdaad van R.G. Springsteen. Met o.a. Kent Taylor, Petula Clark, Renee Houston en George Rose.

De landschappen waarin door Scotland Yard met honden een moordenaar wordt opgespoord, maken er een bijzondere film van.

Wishing Well

Verenigd Koninkrijk 1954. Komedie van Maurice Elvey. Met o.a. Brenda De Banzie, Donald Houston en Petula Clark.

Drie vrouwen gaan naar een wensbron en hopen dat hun verlangens uitkomen. Een goed geacteerde kleine tragikomedie.

The Runaway Bus

Verenigd Koninkrijk 1954. Komedie van Val Guest. Met o.a. Frankie Howerd, Margaret Rutherford, George Coulouris, Petula Clark en Terence Alexander.

Schurken verbergen een gestolen goudschat in een luchthavenbus waarin door de mist gestrande passagiers zitten. De film lijkt een beetje geïnspireerd op THE GHOST TRAIN te zijn, maar zit knap in elkaar met leuke grapjes en een schitterende sfeerschepping van wat er zich in die tijd op een luchthaven afspeelde. Debuutfilm van eccentrieke komiek Howerd en van blonde starlet Belinda Lee.

The Promoter

1952. Ronald Neame. Met o.a. Petula Clark, Alec Guinness, Valerie Hobson en Glynis Johns.

Schurken verbergen een gestolen goudschat in een luchthavenbus waarin door de mist gestrande passagiers zitten. De film lijkt een beetje geïnspireerd op THE GHOST TRAIN te zijn, maar zit knap in elkaar met leuke grapjes en een schitterende sfeerschepping van wat er zich in die tijd op een luchthaven afspeelde. Debuutfilm van eccentrieke komiek Howerd en van blonde starlet Belinda Lee.

The Card

Verenigd Koninkrijk 1952. Komedie van Ronald Neame. Met o.a. Alec Guinness, Glynis Johns, Valerie Robson, Petula Clark en Edward Chapman.

Charmante komedie over een sympathieke maar straatarme jongeman die een manier ziet om vooruit te komen in de wereld en zijn kans grijpt. Script van Eric Ambler naar Arnold Bennetts verhaal. Ook bekend als THE PROMOTER.

White Corridors

Verenigd Koninkrijk 1951. Drama van Pat Jackson. Met o.a. Googie Whiters, James Donald, Barry Jones, Petula Clark en Godfrey Tearle.

Een onderzoeker loopt een infectieziekte op en wil dat een vrouwelijke dokter een nieuw geneesmiddel op hem toepast. Een goede kijk op het ziekenhuisleven aan elkaar geregen met mooie nevenintriges. De voorloper van het zeperige ziekenhuisdrama, dat een groot genre is geworden.

Dance Hall

Verenigd Koninkrijk 1950. Romantiek van Charles Crichton. Met o.a. Natasha Parry, Jane Hylton, Diana Dors, Petula Clark en Donald Houston.

Brokkelig verhaaltje over ontmoetingen en avontuurtjes van vier fabrieksmeisjes in lokale danszaal. Niet veel.

Vote For Huggett

Verenigd Koninkrijk 1949. Komedie van Ken Annakin. Met o.a. Jack Warner, Kathleen Harrison, Susan Shaw, Petula Clark en David Tomlinson.

Mijnheer Huggett doet mee aan de plaatselijke verkiezingen om zijn idee door te drijven van een nieuw zwembad als oorlogsmonumet. Dors is weer leuk in haar rol van het nichtje, dat alles in de war stuurt. Al lijkt het een beetje op haar vorige rol in de eerste Huggett-film. Onbeduidende, maar aardige film, de middelste van drie, die draait om de Huggetts.

The Romantic Age

Verenigd Koninkrijk 1949. Romantiek van Edmond T. Greville en Edmond Greville. Met o.a. Mai Zetterling, Hugh Williams, Margot Grahame, Petula Clark en Carol Marsh.

Kunsthistoricus-onderwijzer Williams valt voor de flirtende Franse scholiere Zetterling. Beuzelarij. Ook bekend als: NAUGHTY ARLETTE.

Don't Ever Leave Me

Verenigd Koninkrijk 1949. Komedie van Arthur Crabtree. Met o.a. Jimmy Hanley, Petula Clark, Hugh Sinclair, Linden Travers en Edward Rigby.

Een op leeftijd zijnde schurk ontvoert de dochter van een beroemd acteur, om te ontdekken dat ze dat helemaal niet erg vindt. De energieke cast kan het zwakke scenario naar Anthony Armstrongs roman niet redden. Regisseur Arthur Crabtree is niet in zijn element in komedies en dat blijkt uit het trage ritme van de film.

Vice versa

Verenigd Koninkrijk 1948. Komedie van Peter Ustinov. Met o.a. Roger Livesey, Kay Walsh, David Hutcheson, Anthony Newley en James Robertson Justice.

Een onderhoudende komedie over de Victoriaanse effectenmakelaar Livesey en zijn zoontje Newley, die met behulp van een magische steen van plaats verwisselen. Sommige stukken zijn gewoon nonsens, maar voor een deel is hij uit de kunst. Justice is geweldig als de schijnheilige hoofdmeester. Ustinov schreef ook het script. Lijkt enigszins op de latere Disney-film FREAKY FRIDAY.

Here Come the Huggetts

Verenigd Koninkrijk 1948. Komedie van Ken Annakin. Met o.a. Jack Warner, Kathleen Harrison, Diana Dors, Jane Hylton en Susan Shaw.

Het Engelse antwoord op de Amerikaanse ANDY HARDY-reeks. De leden van de familie Huggett moeten oproeien tegen een stroom problemen en avonturen. De gezellige familie die we gezien hebben in HOLIDAY CAMP gaat een eigen leven leiden. Best amusant, deze eerste van drie films. Warner en Harrison werden gedurende vele jaren een onafscheidelijk duo. De latere zangeres Petula Clark speelt Warners dochter. Diana Dors viel toen ook al op als het nichtje, dat een verstorend element vormt. De vervolgen: VOTE FOR HUGGETT en THE HUGGETTS ABROAD.

Easy Money

Verenigd Koninkrijk 1948. Komedie van Bernard Knowles. Met o.a. Jack Warner, Marjorie Fielding, Petula Clark, Yvonne Owen en Jack Watling.

Vier verhalen over lotto-winnaars: een gezin ontdekt dat geld ook niet alles is, nog voordat de centen binnen zijn; een man gaat dood als hij zijn baan opzegt; een winnaar probeert zijn bedrijf op te lichten; een cellist neemt het orkest over. Aardig blijspel-drama waaraan de charme van het verleden kleeft. De toen zestien-jarige Clark speelt de dochter van Warner.

London Town

Verenigd Koninkrijk 1947. Musical van Wesley Ruggles. Met o.a. Sid Field, Greta Gynt, Kay Kendall, Tessie O'Shea en Claude Hulbert.

Een geflopte musical, waar een hoop geld in is gestoken, maar die er niet in slaagt de vele getalenteerde sterren tot hun recht te laten komen. Wat de film uiteindelijk redt, is dat ze veel van Fields klassieke toneelsketches voor de vergetelheid behoedt. De film doet nogal opgeblazen aan en is veel te lang.

The Murder in Reverse

Verenigd Koninkrijk 1945. Misdaad van Montgomery Tully. Met o.a. William Hartnell, Dinah Sheridan, Petula Clark, Jimmy Hanley en Chili Bouchier.

Een man wordt wegens moord tot een gevangenisstraf veroordeeld, maar komt er achter dat het slachtoffer nog steeds leeft. Een ongewoon einde.

A Medal for the General

Verenigd Koninkrijk 1944. Drama van Maurice Elvey. Met o.a. Godfrey Tearle, Jeanne de Casalis, Morland Graham, Petula Clark en John Laurie.

Eerste speelfilm van toen twaalfjarige-jarige Clark, toen al een bekend kind-zangeresje bij de BBC en in Londense concert- halls en in films gelanceerd als het Britse antwoord op Shirley Temple. Tijdens WO II worden geëvacueerde Londenaars bij een oude generaal ingekwartierd en zij zorgen ervoor dat hij opnieuw belangstelling krijgt in het dagdagelijkse leven. Naar gelijknamige roman van James Ronald. Ook bekend als THE GAY INTRUDERS.