Jean-Michel Dupuis

Les fleurs de Maureen

Frankrijk 2000. Misdaad van Dominique Baron. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Michel Dupuis, Caroline Baehr, Yael Simion en Bertrand Milliot.

Joséphine, ange gardien : Une famille pour Noël

Frankrijk​/​​België 1999. Drama van Nicolas Cuche. Met o.a. Mimi Mathy, Jean-Michel Dupuis, Christian Brendel, Stéphanie Pasterkamp en Isabelle Renauld.

Une grosse bouchée d'amour

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Christine Citti, Jean-Michel Dupuis, Pascale Arbillot, Gilles Gaston-Dreyfus en Chantal Ladesou.

Terminale

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

Nora

Frankrijk​/​​Duitsland 1998. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Leslie Malton, Julia Maraval, Jacques Perrin en Andreas Elsholz.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Pourquoi maman est dans mon lit ?

Frankrijk 1994. Familiefilm van Patrick Malakian. Met o.a. Gérard Klein, Marie-France Pisier, Jean-Michel Dupuis, Sophie Desmarets en Consuelo De Haviland.

Tijdens een stormachtige nacht ontwaakt de kleine Georges (Dupuis) met naast zich zijn moeder (Pisier). Waarom ligt mama in zijn bed? Omdat papa (Klein) niet in het zijne ligt. Drie weken geleden bleef hij weg. Georges peinst na over de oorzaak. Het begon allemaal ongeveer een jaar geleden toen hij betrapt werd op de diefstal van een leren jekker die zijn ouders niet konden betalen. Uit een soort schuldgevoel besluit mama V[KA1]eronique (Pisier) uit werken te gaan. Tot groot ongenoegen van papa Pierre (Klein) vindt ze een job als telefoniste. Hierdoor verandert er heel wat in de gezinssituatie. Onsamenhangende, verwarde komedie over gezinswaarden en kinder-en ouderliefde. Regisseur Malakian tracht de stijl te benaderen van TOTO LE HÉROS maar slaagt er niet in dit tot het einde toe vol te houden. Het scenario van Catherine Hertault en Jean-Luc Seigle wordt verteld vanuit het standpunt van de jongen wat tot enkele gemakkelijke komische situaties leidt. Fotografie van Régis Blondeau. Gedraaid in Panavision.

Mauvais garçon

Frankrijk 1993. Komedie van Jacques Braal. Met o.a. Bruno Wolkowitch, Delphine Forest, Ludmile Mickael, Gabrielle Forest en Josy Bernard.

Gauwdief Thomas (Wolkowitch) wordt ontslagen uit de gevangenis en ontdekt dat zijn vriendin in de armen van een ander troost heeft gevonden. Thomas is een charmeur. Hij bevindt zich algauw in bed met een oplopende reeks van dames. Hij weet zich op die manier tussen een inbraakje hier en een diefstalletje daar in leven te houden totdat hij Lea (Forest) ontmoet die niet onmiddelijk op zijn gebruikelijke veroveringsmethoden wenst in te gaan. Dat wordt dan de grote uitdaging tussen beiden. Eenvoudig verhaal (naar een scenario van Jean-Paul Leca en regisseur Braal), vol vaart en verve gespeeld door beide aantrekkelijke hoofdrollen Wolkowitch en Forest. Braal die o.a. films van Samuel Fuller produceerde, draaide deze rolprent na tien jaar stilte als regisseur. De camera werd bemand door Jacques Assuerus en Jean Mosigny. De muziek van Stephan Delplace speelt zijn eigen rol.

La règle du silence

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Spanje​/​​Portugal 1993. Drama van Marc Rivière. Met o.a. Tchéky Karyo, Clémentine Célarié, Vanessa Wagner, Jean-Michel Dupuis en Joao Perry.

De briljante en intelligente pater Karyo wordt door zijn aartsbisschop onder de mensen gestuurd, om wat meer ervaring op te doen. Hij moet de oude pater van zijn geboortestadje vervangen. Geen eenvoudige taak voor hem want dat opent oude wonden. Waar hij het meest tegen op ziet is het weerzien van Célarié, de vrouw van wie hij eens verschrikkelijk veel heeft gehouden. Een indrukwekkend portret van de gewetensstrijd van een priester. Dank zij de sublieme vertolking van Karyo blijft de film boeien tot het einde. Rivière, Serge Leroy en Michel Grisolia bewerkten de roman Nos deux consciences van Paul Anthelme. Prachtige fotografie van Jean-Claude Aumont.

Pris au piège

Frankrijk 1992. Misdaad van Michel Favart. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Didier Flamand, Henri Virlogeux, Patachou en Dominique Paturel.

Journalist Dupuis wordt tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens vermeende moord op zijn vrouw. Wanneer hij de gevangenis verlaat is het niet meteen duidelijk of hij zich wil wreken of hij zijn onschuld wil bewijzen. In eerste instantie zoekt hij politiecommissaris Flamand op, voor wie Dupuis destijds de ideale verdachte was. In de rol van een buurvrouw herkennen de liefhebbers van het Franse chanson een vergrijsde, gerimpelde Patachou. De sindsdien betreurde Virlogeux is de kroongetuige- garagist. Efficiënte 'polar' met het klassieke mengsel van rampzalige samenloop van omstandigheden, bonafide getuigen, of bewijsmateriaal dat op het slechtst gekozen moment verdwijnt. Naar de roman La poisse van Michel Contrucci. Scenario en dialogen van Pierre Moustiers, muziek van Jean-Marie Senia.

L'Irlandaise

Frankrijk 1992. Thriller van José Giovanni. Met o.a. Michel Sardou, Lorraine Pilkington, Thérèse Liotard, Jean-Michel Dupuis en Jean-Jacques Morreau.

Het is gedaan met het rustige leventje van Sardou als zijn jeugdvriend Moreau eensklaps opduikt. Moreau is ervan overtuigd dat hij niet lang meer te leven heeft en wil dat Sardou de zorg overneemt voor zijn zestien-jarige dochter, Pilkington. De moeder van het meisje was een IRA-militante en werd vermoord. Het meisje wordt echter ontvoerd en op dat ogenblik slaan bij Sardou alle stoppen door. Hij begint een eenmansoorlog tegen de georganiseerde misdaad om het meisje terug te vinden. Knappe actie-thriller met alle elementen die we van Giovanni gewoon zijn: de eenzame vechter, harde personages en een zorgvuldig opgebouwe spanning. Zanger Sardou reveleert zich tot een sterke karakteracteur die het onwaarschijnlijke scenario (van Giovanni, Yves Brière en Alec Constandinos) logisch doet overkomen. Verzorgde fotografie van Jean-Francis Gondre.

La controverse de Valladolid

Frankrijk 1991. Drama van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Pierre Marielle, Jean-Louis Trintignant, Claude Laugier en Jean-Michel Dupuis.

Valladolid was in 1550 de hoofdstad van Spanje, dat onder de heerschappij van Karel de Vijfde een wereldrijk geworden was: niet alleen behoorden de Noordelijke- en Zuidelijke Nederlanden erbij, maar dankzij de veroveringen kon een groot deel van Zuid- en Midden- en Noord-Amerika tot de uitgestrekte natie gerekend worden. Spanje had zich verrijkt door zijn nieuwe kolonie[KA3]en leeg te plunderen. In deze film die grenst aan gefilmd toneel, debateren de gezant van de paus (Carmet), de filosoof en kannunik Sepulveda (Trintignant), de dominicaan Las Casas (Marielle), een koloniaal (Dupuis), broeder Ambrosiano (Laugier) en broeder Emiliano (Elso) over de vraag of de Indianen een ziel hebben, of zij als slaven geboren zijn en of zij via het christendom absolutie kunnen verkrijgen. In feite was het een discussie over de kerkelijke of wereldlijke macht, waarbij de betrokken Indianen niet telden en tot in lengte van dagen als minderen gezien werden. Na meer dan vierhonderd jaar van blanke overheersing en onderdrukking beginnen zij eindelijk hun chaotische weg naar de vrijheid te banen, voor zo ver zij niet door de Spaanse overheersers en de westerse beschaving resp. uitgemoord en uitgedund zijn of hun identiteit verloren hebben. De film, die eigenlijk een tv-film is, werd op het festival van Berlijn bekroond en op andere festivals overladen met prijzen, w.o. de Quatre 7 als beste acteur voor Marielle. Voor ware liefhebbers een festijn dat bestaat uit een steekspel met woorden.

Euroflics : Bleu privé

Frankrijk 1991. Misdaad van Joannick Desclercs. Met o.a. Patrick Raynal, Bertrand Lacy, Jean-Michel Dupuis en Roland Bertin.

Raymond (Dupuis) steelt in een dure winkel een superplatte transistorradio en verstopt hem in zijn regenjas. Dan gaat hij naar het ziekenhuis, waar hij hem cadeau doet aan zijn vrouw, die op het punt staat te bevallen. Hij heeft gestolen uit geldgebrek en natuurlijk wordt hij gearresteerd. Maar waarom houden de Euroflics zich met zo'n onbenullig zaakje bezig? Ze hadden beter thuis kunnen blijven: voorspelbare intrige, onwaarschijnlijk scenario, stereotiepe personages, geen enkele psychologische diepgang - om maar eens wat te noemen.

Un été alsacien

Frankrijk 1990. Oorlogsfilm van Maurice Frydland. Met o.a. Madeleine Robinson, Nathalie Nell, Jean-Michel Dupuis, Patrick Fierry en Mathieu Sissler.

Een dorp in de Elzas in 1944, bezet door de Duitsers, aan het einde van de oorlog. De centrale figuur is een jongen van negen jaar, Zeppi, die een vrij droevig bestaan leidt tussen zijn lompe vader, die een caf[KA1]e-restaurant drijft, en zijn ongevoelige moeder die alleen aandacht heeft voor haar geliefde, de casanova van het dorp. Gelukkig is daar nog zijn grootmoeder, Mathilde, met wie hij een goede verstandhouding heeft, en die hem al haar kennis wil overbrengen voor zij die met zich meeneemt in haar graf. Een gevoelige en zeer genuanceerde film, opgebouwd rond een goed script van Malcolm Leigh en Serge Raoul. Daarnaast dankt deze tv-film veel aan de voortreffelijke acteerprestatie van Robinson (74 jaar) als grootmoeder, alsmede aan die van Sissler in de rol van het jochie.

Notre Juliette

Frankrijk 1990. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Véronique Jannot, Patrick Chesnais, Jean-Michel Dupuis, Jennifer Covillaut en Maurice Baquet.

Een tien-jarig meisje zwalkt tussen haar gescheiden ouders en weigert de rol te spelen van het pakje dat van A naar B wordt doorgegeven. Gelukkig kunnen haar ouders het goed met elkaar vinden. Ze hebben besloten om vrienden te blijven en Juliette (Covillaut) mag de ene week bij pappa en de andere week bij mamma blijven. Dat loopt dus als een trein en de mooie gevoelens druipen ervan af zoals honing van een taart. De jonge hoofdrolspeelster beschikt over een grote dosis natuurlijke charme en wil dat laten weten ook. Stereotiepe volwassenen.

La petite Fadette

Frankrijk 1990. Romantiek van Lazare Iglesis. Met o.a. François Dorner, Patrick Raynal en Jean-Michel Dupuis.

Nauwgezette en oprechte schildering (maar nooit herschepping) van [KA1]e[KA1]en van de bekendste romans van George Sand die zich in de landstreek Berry afspelen. Toont op zijn minst aan hoe tijdloos dit werk is, ondanks de historische afstand (1847). Een interessant portret van het dagelijks leven op het platteland in die tijd. Het landelijke karakter van deze regio wordt goed in beeld gebracht.

Julien Fontanes, magistrat: Le soulier d'or

Frankrijk 1990. Misdaad van Serge Friedman. Met o.a. Jacques Morel, Jean-Michel Dupuis, Raymond Gérôme, Ronny Coutteure en Annick Blancheteau.

Een gevangenzittend ex-voetbalidool (vanwaar de titel) gaat in hongerstaking om naar een andere gevangenis overgeplaatst te worden, maar zijn argumenten zetten rechter Julien Fontanes (Morel) aan het denken. Deze gaat dan ook zelf op onderzoek uit. Een verhaal zonder verrassingen waaraan bovendien afbreuk wordt gedaan door de alledaagse manier van verfilmen, die overal op toegepast kan worden.

Les grandes familles

Frankrijk 1989. Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Piccoli, Roger Hanin, Evelyne Bouix en Catherine Arditi.

Een tot in de puntjes uitgewerkte bewerking (door Maurice Druon zelf, Pierre Moustiers en de regisseur) van het succesvolle epos van de romancier Maurice Druon, die op realistische en meedogenloze wijze de heersende klasse in Frankrijk ten tijde van het interbellum (de periode tussen WO I en WO II) beschrijft. Denys de la Patelli[KA2]ere maakte in 1958 van deze roman al eens een (slechte) bewerking voor film. Deze plichtmatige versie lijdt aan wisselvallig spel en een gebrek aan persoonlijke stijl. Daarentegen zijn wel de sfeer en de mentaliteit van destijds goed weergegeven.

À gauche en sortant de l'ascenseur

Frankrijk 1988. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Richard, Richard Bohringer, Emmanuelle Béart, Fanny Cottençon en Jean-Michel Dupuis.

Gérard Lauzier bewerkte zijn toneelstuk L'amuse- gueule tot scenario. Een vaudeville vol wrange grappen, persoonsverwisselingen en achtervolgingen volgens de beste tradities van het genre. Zeer goed, maar enigszins overdreven acteerwerk. Molinaro maakte er geen verfilmd toneel van en het resultaat is vrij vermakelijk. Het camerawerk is van Robert Fraisse.

Palace

Frankrijk​/​​Duitsland 1985. Oorlogsfilm van Edouard Molinaro. Met o.a. Joachim Hansen, Daniel Auteuil, Claude Brasseur, Gudrun Landgrebe en Jean-Pierre Castaldi.

De film gaat over twee broers, allebei Frans soldaat, die zich in een Duits krijgsgevangenenkamp bevinden. Terwijl de ene zich aan de omstandigheden aanpast en er het beste van probeert te maken blijft de andere een vechter die zich tegen vriendschappelijke betrekkingen met de vijand verzet. Hierdoor komt ook hun onderlinge relatie in het spanningsveld van broederlijke lotsverbondenheid en ideologische strijd terecht. Scenario van Alain Godard en de regisseur. Camerawerk van Michael Epp.

Blanche et Marie

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

L'amour en douce

Frankrijk 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Béart, Sophie Barjac en Daniel Ceccaldi.

In deze klassieke komedie passeren tal van amoureuze perikelen in een keurige samenleving de revue. Een meesterwerk van de oude rot Edouard Molinaro, die er altijd in slaagt een succes van dit soort films te maken zonder te vervallen in vulgariteit. Met uitzondering van Mathieu Carrière zijn alle acteurs voortreffelijk. Dit scherpzinnige portret van de Franse jan-modaal mag misschien oppervlakkig lijken, maar een goede komedie in deze tijd van sombere films, is nooit weg. Scenario van Jean Sagols en Christine Watton.

La mort de Mario Ricci

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1983. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Gian Maria Volonté, Magali Noël, Heinz Bennent, Mimsy Farmer en Jean-Michel Dupuis.

De beroemde journalist Bernard Fontana (Volonté) reist af naar het platteland om voedseldeskundige Henri Kremer (Bennent) te interviewen. Vlak voor hij aankomt wordt het op het eerste gezicht zo ordentelijke dorp waar het gesprek zal plaatsvinden, opgeschrikt door de dood van de jonge Italiaanse gastarbeider Mario Ricci. De omstandigheden zijn verdacht, de journalist gaat op onderzoek uit. Sterk drama van Goretta (La dentellière, L'invitation) met een mooie hoofdrol voor Volonté (For a Few Dollars More), die er in Cannes de prijs voor de beste acteur voor kreeg.

T'inquiète pas, ça se soigne

Frankrijk 1980. Komedie van Eddy Matalon. Met o.a. Bernard Le Coq, Jean-Michel Dupuis, Véronique Rivière, Pierre-Olivier Scotto en Gérard Hérold.

Nadat door de goede zorgen van andere Franse filmmakers alle soldatengrappen reeds op film werden vastgelegd, is Matalon nu zo vriendelijk geweest alle hospitaalgrappen te bundelen in deze luidruchtige, platvloerse en, uiteraard, allesbehalve leuke Franse komdedie.

Les deux frères

Frankrijk. Philippe Laik. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Eva Darlan en Julie Jezequel.

Nadat door de goede zorgen van andere Franse filmmakers alle soldatengrappen reeds op film werden vastgelegd, is Matalon nu zo vriendelijk geweest alle hospitaalgrappen te bundelen in deze luidruchtige, platvloerse en, uiteraard, allesbehalve leuke Franse komdedie.